Countdown
We've been
togerther for

ค้นหา
 
 

Display results as :
 


Rechercher Advanced Search


[OS] เรื่องธรรมดา [ผิงเสีย]

4 posters

Go down

[OS] เรื่องธรรมดา [ผิงเสีย] Empty [OS] เรื่องธรรมดา [ผิงเสีย]

ตั้งหัวข้อ by MinMin Mon 24 Aug 2015, 22:03





เรื่องธรรมดา

By MinMin
(เป็นฟรีเปเปอร์ที่วางในวันงาน DMBJ Only event TH 22/08/2015 ค่ะ)





บันทึกต่อจากนี้เป็นสิ่งที่ผมใช้ความพยายามอย่างหนัก ถกเถียงกับตัวเองหลายชั่วโมง กว่าจะตัดสินใจจดบันทึกลงบนกระดาษ มันไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอันตรายที่ไม่อยากนึกถึง ไม่ใช่ประสบการณ์ชวนตื่นเต้นตกใจ แต่เป็นเรื่องธรรมดาในชีวิตประจำวันที่หาได้ทั่วไป เพียงแค่ผมมีเหตุผลที่คิดว่าสมควรจดบันทึกเอาไว้

ผมตื่นเช้าขึ้นมา ปกติเตียงของผมเป็นเตียงเดี่ยวสำหรับนอนคนเดียว เวลาตื่นก็จะยืดเส้นยืดสายได้เต็มที่ นอนพลิกบิดตัวไปมายังไงก็ได้ แต่เช้านี้เมื่อผมพลิกตัวตะแคงข้าง คิดว่าจะเจอผนังสีขาว กลับเจอคนคนหนึ่งนอนอยู่

วินาทีแรก ผมคิดว่าเป็นขโมย กำลังจะหยิบปืนออกมาจากใต้หมอน แต่อีกฝ่ายลืมตา ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว เขาจ้องมองผมด้วยดวงตานิ่งสงบอันเป็นเอกลักษณ์ ผมจึงนึกได้ว่าคนที่นอนข้างๆ ผมคือเมินโหยวผิง

“อรุณสวัสดิ์” ผมเปลี่ยนจากหยิบปืนเป็นยกมือทักทาย เมินโหยวผิงบอกอรุณสวัสดิ์กับผม ก่อนจะลงจากเตียง เดินออกไปนอกห้อง ผมตบหน้าตัวเองสองทีเพื่อเรียกสติ แล้วเดินตามเขาไป

เมื่อวานผมไปรับเมินโหยวผิงที่สถานีรถไฟ ตามเวลาที่นายอ้วนบอกคือเกือบเที่ยงคืน ผมจึงไปถึงสถานีตอนห้าทุ่มครึ่ง ปรากฏว่าเขานั่งรอผมอยู่ข้างนอกพร้อมกระเป๋าเป้ใบใหญ่ เสื้อผ้าสกปรก ผมเผ้ารุงรัง ดูๆ ไปเหมือนพวกไร้บ้านไม่มีผิด เมื่อผมถามว่าเขามาถึงนานหรือยัง เขาก็บอกว่ารอผมตั้งแต่หนึ่งทุ่ม

“ทำไมนายไม่โทรหาฉัน”

เขาหยิบโทรศัพท์มือถือรุ่นอึดถึกทนที่สุดเท่าที่ผมจะหาได้ขึ้นมา บอกว่า “เปิดไม่ติด”



ผมกุมขมับ นี่มันเดจาวูเหมือนกับตอนที่ผมให้เขาพกสมาร์ทโฟน

“ฉันจำได้ว่าให้นายพกแบตสำรองไปด้วย”

เขาหยิบแบตสำรองออกมา งัดแงะใส่แทนแบตเก่า กดปุ่มเปิดเครื่องเพื่อแสดงให้ผมดูว่า...เปิดไม่ติด

...ผมจำได้แล้ว ผมลืมชาร์จแบตสำรองให้เขาด้วย

ผมพาเขาขึ้นรถ เมื่อถึงบ้านก็ไล่เขาไปอาบน้ำ เมินโหยวผิงวิ่งผ่านน้ำห้านาทีก็ออกมา ผมต้มบะหมี่สำเร็จรูปเสร็จพอดี เขานั่งกินเงียบๆ พอกินเสร็จก็บอกขอบคุณ แล้วเดินไปนอนที่โซฟา ผมจึงต้องบอกให้เขาไปแปรงฟัน แล้วลากเขาไปนอนบนเตียงแทน

ปกติผมจะเปิดไฟนอน แต่เพราะเขาอยู่ด้วย จึงปิดไฟนอนได้ ผมหลับสนิทจนถึงเช้า และตอนนี้ พวกเรากำลังแปรงฟันอยู่หน้ากระจก

“เช้านี้นายอยากกินอะไร” ผมถามหลังจากบ้วนปาก

“อะไรก็ได้” เมินโหยวผิงตอบ

“บะหมี่สำเร็จรูปเหมือนเมื่อวาน?” ผมแกล้งพูดเล่น ปรากฏว่าเขาพยักหน้า จึงรีบบอกว่า “ฉันล้อเล่น ถึงฉันจะทำอาหารไม่เก่งเท่านายอ้วน แต่พวกอาหารง่ายๆ ฉันก็ทำได้บ้าง”

เมินโหยวผิงไม่ตอบ เขาเดินออกจากห้องน้ำ ผมวักน้ำลูบหน้าเล็กน้อยจึงเดินตามเขาไป ก่อนจะพบว่าเขากำลังหยิบกระทะ ตั้งไฟ

“ฉันทำเอง” ผมแย่งกระทะจากมือของเขา และไล่เขาไปหั่นผักทำสลัด กับปิ้งขนมปัง ปกติที่บ้านของผมไม่มีของสดเยอะขนาดนี้ แต่เพราะรู้ว่าเขาจะมาค้าง ผมจึงซื้อเตรียมไว้ตั้งแต่เมื่อวาน

ครึ่งชั่วโมงต่อมา พวกเราก็นั่งบนโต๊ะ ผมเทนมใส่แก้วส่งให้เขา จากนั้นจึงเริ่มกินข้าวพร้อมกัน

เมินโหยวผิงยังคงกินข้าวด้วยการขยับเพียงเล็กน้อยเหมือนแทบไม่ใช้แรงในการหยิบจับหรือคีบกับข้าว เขากินด้วยความเร็วไม่มาก เหมือนกินไปเรื่อยๆ ต่างกับเวลาอยู่ในกรวย ผมรู้ว่าเขาจงใจกินช้าเพื่อรอผม

ช่วงแรกๆ ที่เขามาอยู่กับผม เขากินข้าวไวมากและน้อยมาก พอกินเสร็จก็นั่งมองผม ผมรู้สึกกดดัน กินไม่อร่อย จึงบอกเขาว่าให้กินช้าๆ ยิ่งกินน้อยก็ต้องยิ่งช้า ไม่งั้นถ้าเขากินเสร็จก่อน ผมจะต้องรีบกิน แล้วอาจจะกลืนข้าวติดคอตาย

นับจากนั้น ความเร็วในการกินของเมินโหยวผิงก็ช้าลง จนตอนนี้ เมื่อผมวางตะเกียบ เขาก็จะวางตะเกียบพร้อมกัน เป็นการบอกว่าอิ่มแล้ว

เวลาอาหารเช้าจบลง เมินโหยวผิงเก็บจานชามไปล้าง ปกติผมจะไปทำงาน แต่เนื่องจากวันนี้ร้านปิด หน้าด่านไม่มีปัญหา ธุระข้างนอกก็ไม่มี ผมจึงสามารถหยุดอยู่กับบ้านได้

ผมเดินไปที่โซฟา กระเป๋าเป้ของเมินโหยวผิงวางอยู่ตรงนั้น ผมรื้อของออกจากกระเป๋า หยิบเสื้อผ้าที่ใช้แล้วออกมา โกยไปใส่เครื่องซักรวมกับของผม นับตั้งแต่วันที่เขาทำเครื่องซักผ้าของผมพังจนเกิดมหกรรมแข่งซักผ้ากับเสี่ยวฮัว ผมก็ไม่กล้าให้เขาซักผ้าอีกเลย

หลังจากกดปุ่มเรียบร้อย ผมก็เดินกลับมานั่งบนโซฟา เมินโหยวผิงล้างจานเสร็จแล้ว เขาจึงนั่งเหม่อข้างๆ ผม

“คว่ำกรวยครั้งนี้เป็นยังไงบ้าง” ผมถามขึ้น เขารวบรัดการเดินทางระยะเวลาเดือนกว่าๆ ด้วยประโยคเดียว

“ไม่มีอะไรผิดปกติ”

ผมพยักหน้า ไม่พูดอะไรอีก ผมเคยชินกับตัวตนแบบนี้ของเขา ถึงเขาจะพูดน้อยหรือไม่พูดเลย แต่แค่เขานั่งอยู่ข้างๆ ผมก็ไม่หวังอะไรมากกว่านี้แล้ว

ผมเดินไปหยิบหนังสือมาอ่าน ผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมง เสียงเครื่องซักผ้าก็ร้องเตือนเป็นสัญญาณว่าผ้าซักเสร็จแล้ว ผมกับเมินโหยวผิงลุกขึ้นพร้อมกัน ผมโกยผ้าใส่ตะกร้าที่วางอยู่ข้างๆ จากนั้นเมินโหยวผิงก็จะหิ้วออกไปข้างนอก ผมกับเขาช่วยกันตากผ้า กางเกงในลายลูกเจี๊ยบที่เคยใส่เมื่อหลายปีก่อน จนตอนนี้เขาก็ยังใส่มันอยู่ ผมเห็นทีไรอดหัวเราะไม่ได้ แต่ผมรู้ดีว่าเมินโหยวผิงไม่ใส่ใจอะไรกับเรื่องแบบนี้ ขนาดผมซื้อกางเกงในลายหมีแพนด้าให้เขา เขาก็ยังหยิบมาใส่โดยไม่คิดอะไร

หลังตากผ้าเสร็จ ผมชวนเขาไปกินข้าวเที่ยงข้างนอก แต่ผมไม่อยากขับรถ จึงใช้จักรยานแทน

ครั้งแรกที่ไปด้วยกัน ผมเป็นคนปั่นให้แล้วเขาซ้อน เพราะผมตัวหนักกว่ากลัวเขาจะลำบาก แต่ปั่นไปได้ครึ่งทาง เมินโหยวผิงก็กระโดดลงแล้วบอกให้ผมไปนั่งซ้อนท้ายแทน จากนั้นผมก็รู้ว่าต่อให้ผมหนักกว่านี้อีกสักเท่าไร เขาก็ปั่นได้ไม่มีปัญหา

ผมนั่งเป็นคุณชายซ้อนท้ายรถจักรยาน จุดบุหรี่สูบ ชมนกชมไม้มองวิวไปเรื่อยๆ จนกระทั่งมาถึงร้านอาหารจีนชื่อดังที่ผมชวนเขามากินประจำ ผมลงจากรถจักรยาน รอเขาหาที่จอด เมื่อเข้าไปในร้าน พนักงานของร้านจำหน้าพวกเราได้ พาไปโต๊ะประจำ แล้วผมก็สั่งอาหาร พนักงานหญิงที่นี่จะบริการเป็นพิเศษหากมีเมินโหยวผิงมาด้วย อาหารที่สั่งจึงมาเร็วกว่าปกติ

หนึ่งชั่วโมงต่อมา เมินโหยวผิงปั่นจักรยานพาผมไปตลาด อาหารเย็นวันนี้ผมจะทำต้มหัวปลาหม้อไฟ ตามสูตรที่ขอนายอ้วนเมื่อสองเดือนก่อน เมินโหยวผิงเลือกปลาในตลาด สองนิ้วสำรวจถ้ำถูกนำมาใช้สำรวจปลา ผมรับประกันว่าปลาที่ผ่านการเลือกโดยเมินโหยวผิง จะสดและใหม่ทุกตัว ขนาดนายอ้วนยังชมว่าเขาเป็นเซียนในการเลือกซื้อปลา

พวกเราได้ปลาเก๋าหนึ่งตัวกับเครื่องปรุงนิดหน่อย ผมกอดปลานั่งซ้อนท้ายจักรยานกลับบ้าน

เมินโหยวผิงจัดการล้วงควักเครื่องในและล้างปลา ส่วนผมเดินไปเก็บผ้าที่ตากไว้ ก่อนจะมาช่วยเขาทำอาหาร

ประมาณหนึ่งทุ่ม อาหารเย็นก็พร้อม เมินโหยวผิงนั่งกินเงียบๆ ฟังผมก็พูดเรื่อยเปื่อยเกี่ยวกับสิ่งที่พบเจอในวันนี้ ผมเคยถามว่าเขาไม่คิดจะพูดบ้างเหรอ ปล่อยให้ผมพูดคนเดียวเหมือนคนบ้า เขาตอบว่า

“ถ้าฉันพูด ใครจะฟังนายพูด”

ผมคิดตามก็ว่าจริง แต่ยังเถียงกลับ “ถ้านายพูด ฉันก็จะหยุด แล้วเป็นคนฟังนายบ้าง”

“ฉันชอบฟังเสียงของนาย” เมินโหยวผิงตัดบท คีบกับใส่ปาก เคี้ยวตุ้ยๆ มองหน้าผม

บทสนทนาในวันนั้นจบลง และผมก็ไม่คิดจะบังคับให้เขาพูดอะไรอีก

เพราะไม่มีนายอ้วนอยู่ด้วย ปลาหนึ่งตัว พวกเราสองคนกินไม่หมด ผมจึงเก็บส่วนที่เหลือไว้กินวันหลัง ผมไล่เมินโหยวผิงไปอาบน้ำ เพราะตอนเช้าเขาเป็นคนล้างจาน ตอนเย็นจึงเป็นหน้าที่ของผม

ผมล้างจานยังไม่เสร็จ เมินโหยวผิงก็อาบน้ำเสร็จแล้ว เขาเดินมาหิ้วถุงขยะออกไปทิ้งข้างนอกทั้งที่ท่อนบนยังเปลือยเปล่า พาดผ้าขนหนูไว้บนบ่า น่าเสียดายที่มือของผมเลอะอยู่ ไม่อย่างนั้นคงวิ่งไปหาเสื้อมาให้เขาใส่ ผมกลัวเพื่อนบ้านออกมาเห็นแล้วจะแจ้งจับเขา

หนึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น ผมอาบน้ำเสร็จ โทรศัพท์คุยกับเสี่ยวฮัวสิบนาที แล้วลงมานั่งดูโทรทัศน์ข้างๆ เมินโหยวผิงนั่งเหม่ออยู่

“นายมีงานอีกเมื่อไหร่” ผมถามหลังจากมองนาฬิกาที่บอกเวลาสี่ทุ่ม

“อีกสามวัน”

“พรุ่งนี้ไปหานายอ้วนกัน”

เมินโหยวผิงพยักหน้าเงียบๆ

ผมเดินไปหยิบสมุดมานั่งจดบันทึกเรื่องราวในวันนี้ จนกระทั่งถึงเวลาเที่ยงคืน เมินโหยวผิงสะกิดให้ผมไปนอน ผมจึงปิดสมุดบันทึก

ชีวิตหนึ่งวันธรรมดาของผมกับเขาที่ไม่มีเรื่องตื่นเต้น ไม่มีอันตราย เป็นเรื่องราวเรื่อยๆ หาสาระอะไรไม่ค่อยได้ มีแค่ตื่นนอน กินข้าว ทำโน่นทำนี่ กินข้าว แล้วก็นอน
ทุกอย่างเป็นเรื่องธรรมดา...แต่เพราะมีเมินโหยวผิงอยู่ด้วย ผมจึงคิดว่าควรจดบันทึกเก็บไว้

...เขาทำให้วันธรรมดาของผม เป็นวันที่ควรค่าแก่การจดจำ…

กว่าจะถึงวันนี้ ผมและเขาผ่านเรื่องราวมากมาย นับต่อจากนี้ก็คงมีอีกหลายเรื่องรอพวกเราอยู่ ชะตากรรมข้างหน้าเป็นสิ่งที่ไม่อาจคาดเดา

...

ผมไม่รู้...ไม่เข้าใจว่าอนาคตที่มีความสุขคืออะไร

ผมรู้แค่การมีเขาอยู่เคียงข้างในปัจจุบัน คือความสุขของผม

และนี่คือเรื่องธรรมดาของผม







_________________________________________________



Talk :

ฟรีเปเปอร์เรื่องนี้ เราเขียนต่อเนื่องจาก “Happy Ending” แต่ถึงไม่อ่านเรื่องนั้นมาก่อน ก็อ่านเรื่องนี้ได้ค่ะ

หาก “Happy Ending” คือจุดจบที่เป็นความฝัน
“เรื่องธรรมดา” ก็คือสิ่งที่ดำเนินต่อไปในความเป็นจริง

หากไม่เกิดเรื่องใน “Happy Ending” พวกเขาก็คงใช้ชีวิตกันเรื่อยๆ สบายๆ แบบนี้ ถือเป็นการพักผ่อนหลักจากพบเจอเรื่องราวหนักหนาสาหัสมามาก
และสำหรับพวกเขาที่เจอแต่เรื่องไม่ธรรมดาแล้ว เราคิดว่าเรื่องธรรมดา การใช้ชีวิตปกติ อาจเป็นสิ่งที่อู๋เสียและเมินโหยวผิงต้องการมากที่สุดก็ได้

ขอบคุณแวะเวียนมาที่บูธของเรา และขอบคุณที่อ่านฟิคของเราค่ะ >/|\<










MinMin
MinMin
ด้วงต้นไม้เทพเจ้า
ด้วงต้นไม้เทพเจ้า

จำนวนข้อความ : 222
Points : 3813
Join date : 28/10/2014

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] เรื่องธรรมดา [ผิงเสีย] Empty Re: [OS] เรื่องธรรมดา [ผิงเสีย]

ตั้งหัวข้อ by Rozenkreuz Mon 24 Aug 2015, 23:59

ขอบคุณที่นำมาลงให้อ่านคร้าบ จาก ด้วงผู้ติดธุระกระทันหันจนไปไม่ได้ แง
จ้าาา วันธรรมดาที่เหมือนกับคู่สามีภรรยาทั่วไปเลยล่ะอู๋เสียยยยยย อรั๊ย
Rozenkreuz
Rozenkreuz
ด้วงอาณาจักรเจ้าแม่ซีหวังหมู่
ด้วงอาณาจักรเจ้าแม่ซีหวังหมู่

จำนวนข้อความ : 625
Points : 3818
Join date : 01/07/2015
Age : 31
ที่อยู่ : กองทัพผีเก็บเห็ดแห่งประตูสำริด

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] เรื่องธรรมดา [ผิงเสีย] Empty Re: [OS] เรื่องธรรมดา [ผิงเสีย]

ตั้งหัวข้อ by yakusoku Tue 25 Aug 2015, 00:25

ขอบคุณมากคะ เนื้อเรื่องเบาๆสนุกมากคะ
yakusoku
yakusoku
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ

จำนวนข้อความ : 369
Points : 3800
Join date : 05/11/2014
ที่อยู่ : โลงในสุสานโบราณ

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] เรื่องธรรมดา [ผิงเสีย] Empty Re: [OS] เรื่องธรรมดา [ผิงเสีย]

ตั้งหัวข้อ by Luckey.B Wed 26 Aug 2015, 01:44

ขอบคุณนะคะที่มาลงให้ได้อ่าน
เบาๆ เรื่อยๆ ฟินๆ เค้าชอบน้า
Luckey.B
Luckey.B
ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา

จำนวนข้อความ : 102
Points : 3276
Join date : 20/07/2015
ที่อยู่ : ใต้ถุนบ้านสกุลจาง ใต้ดินบ้านอาสาม

ขึ้นไปข้างบน Go down

ขึ้นไปข้างบน

- Similar topics

 
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ