[OS] สวัสดี...อีกครั้ง [พานสาม]

[Cathareen]

*สปอยภาคสิบปีค่ะ*





************************************************







ลานสุสานเงียบลงหลังจากคาราวานรถทั้งหมดจากไป เสียงแตรส่งท้ายและเสียงเครื่องยนต์ค่อยๆจางหายไปกับสายลม


หน้าป้ายหลุมศพที่ใครบางคนมาเยือนเมื่อครู่ ปรากฏร่างของชายในชุดเสื้อคลุมมิดชิดขึ้นแทนที่


เขาสูดควันบุหรี่ของตนเข้าลึก จ้องมองป้ายสลักอยู่เป็นเวลานาน


จวบจนบุหรี่หมดมวน เขาโยนมันทิ้งแล้วขยี้ปลายเท้าอย่างไม่สนใจว่าจะเป็นการไม่เคารพเจ้าของหลุมศพตรงหน้า


ดวงตาลุ่มลึกทอดมองแผ่นหินนั้นเนิ่นนานอีกครั้ง..











"แกเคยพูดไว้สินะ แกจะตายก่อนฉัน เพราะจะไม่ยอมให้ฉันเป็นอะไรไป..."





"สิบปีมานี้คงจะรอฉันอยู่ใช่ไหม เจ้าคนดื้อด้านอย่างแกน่ะ.."










เขายิ้ม ย่อตัวลงตบป้ายสุสานสองสามที คล้ายตบบ่าใครบางคนเมื่อยามมีชีวิตอยู่


"เจ้าอู๋เสียนี่ก็ไม่ไหว นานๆมาเยี่ยมแกแท้ๆ ดันเผาของแบบนี้ไปให้ แถมยังบอกว่าเป็นส่วนของตัวเอง"


ว่าจบก็ควักบุหรี่ออกมาสองสามซองโยนใส่เตาเผา ก่อนจะเอนหลังลงพิงป้ายสุสาน


"ของที่ฉันชอบคือของที่แกชอบ หนึ่งซองนั่นให้แก อีกสองซองเก็บไว้ให้ฉันด้วย"


เสียงสั่งการเอาแต่ใจไม่เปลี่ยน มือเหี่ยวย่นหยิบบุหรี่ออกมาจากอกเสื้ออีกมวน ยื่นไปจุดไฟในเตาเผา


เขาไม่ได้พูดอะไรอีก เพียงนั่งพิงป้ายหินสูบบุหรี่เงียบๆ







ควันบุหรี่ในมือลอยอ้อยอิ่งผสมปนเปกับบุหรี่ในเตาเผา แสงไฟสีส้มสะท้อนความทรงจำในอดีต


แม้แผ่นหินจะเย็นเยียบ แต่ยามนี้คล้ายกับได้สูบบุหรี่อยู่เคียงข้างกัน


เขาแย้มยิ้มออกมาเล็กน้อย










"นี่ พานจื่อ....."








"ฉันใกล้จะได้ไปอยู่กับแกแล้วล่ะ...."








---------------------------------








เสียงไอโขลกรัวดังขึ้น ตามมาด้วยเสียงแก้วแตกแผดหู


ชายสูงวัยไม่แม้แต่จะสนใจเก็บมัน ความเจ็บปวดที่กลางอกรั้งให้เขาทรุดตัวงอลงบนเตียง


อาการไอรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนสุดท้ายก็ได้รสเลือดเอ่อขึ้นมาในปาก


เขาหอบหายใจหนัก ทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างอ่อนล้า








ไม่มีใครได้ยินเสียงของเขา ไม่มีใครมาช่วยเหลือ ในบ้านเล็กแถบชนบทอันห่างไกล มีเพียงเขาอาศัยอยู่ตัวคนเดียวมาอย่างยาวนาน






...แม้จะช้า...ทว่าแน่นอน...ไม่ว่าใครก็หนีความตายไม่พ้น....


..ไม่นึกว่าคนเช่นเขา จะสามารถมีชีวิตอยู่มาได้จนป่านนี้...


มันทรมาณไม่น้อย แต่ก็ถือว่าดีมากแล้ว เทียบกับความบาปช้าทั้งหลายที่ได้กระทำไว้ ถือว่าสวรรค์เมตตาคนชั่วๆอย่างเขาพอดู..








“แค่ก!”


เลือดไหลซึมออกมาทางมุมปาก สติสัมปชัญญะกำลังเลือนรางลง







...เวลามาถึงแล้ว...







อู๋ซันเสิ่งยิ้ม ใช้แรงที่เหลืออยู่ดึงบุหรี่มวนสุดท้ายในอกเสื้อออกมา


...แย่จริง ช่วงเวลาอย่างนี้ เจ้าคนที่คอยจุดบุหรี่ให้เสมอกลับไม่อยู่...


มืออีกข้างควานหาไฟแช็กในกระเป๋ากางเกง ปลายนิ้วสั่นเทาพยายามจุดไฟอยู่หลายครั้ง


เกือบจะหมดแรงก่อนไฟติด แต่ดูเหมือนสวรรค์จะเมตตาเขาในช่วงเวลาสุดท้ายนี้ต่ออีกนิด








...ช่วงเวลาสุดท้ายของแก....ก็สูบบุหรี่แบบนี้ใช่ไหม...








...ใช่ไหม พานจื่อ....



















บุหรี่มวนสุดท้ายร่วงหล่นลงพื้นอย่างเงียบเชียบ


.


.


.


.


.


.


.


.


.


.


ท่ามกลางความมืดมิด สามารถรับรู้ถึงการมีอยู่ของตนเอง แต่กลับสัมผัสสิ่งใดไม่ได้เลย


ทว่าลอยเคว้งคว้างอยู่เพียงไม่นาน เขาก็เริ่มรับรู้ได้ถึงอีกสิ่ง


กลิ่นบุหรี่แสนคุ้นเคยลอยอวลขึ้นมา พร้อมกับดวงแสงสีขาวนุ่มนวลที่ปรากฏขึ้นข้างๆ













อู๋ซันเสิ่งยิ้ม







‘เจ้าบ้า ทำไมมาช้าจังวะ’


‘ขอโทษครับ ผมไปหยิบบุหรี่มาให้พี่น่ะ’











พานจื่อหัวเราะ แสงนวลสีขาวขยายเข้าแทนที่ความมืดมิดจนหมดสิ้น









‘สวัสดีครับ พี่สาม’


‘เออ.....สวัสดี พานจื่อ’













END

*************************************

ผิงเสียแฮปปี้เอนด์ไปแล้วค่ะ พานสามก็เลยแฮปปี้เอนด์บ้าง! (???)

ที่จริงเคยแต่งเวอร์ชั่นอาสามมารับพี่พานไว้ค่ะ นี่ก็เลยอยากเขียนกลับกันดูด้วย

[Drabble] แสงสว่าง [พานสาม]
http://www.twitlonger.com/show/n_1slm6nj

//ในที่สุดก็กลับเรือหลังจากออกทะเลอยู่นาน--

[darknessdearm]

ฮือออออออออออออ //ร้องไห้หนักมากและแรงมาก
ในที่สุดพี่พานกับพี่สามก็ได้อยู่ด้วยกัน แงงง

[Rozenkreuz]

หึยยยย คู่หลานก็ไปรับถึงหน้าประตู คู่อาก็ได้อยู่ด้วยกันสักทีนะ
งื้อ อาสามมมมพี่พานนน

[Luckey.B]

พี่สามกับพี่พานได้เจอกันแล้ว
ดีงาม ร้องไห้ ฮรือออออ

[The_Dark_Lady]

ชอบตอนเผากงเต๊ก ว่าแต่หลานตัวเองก็เอาแต่ใจพอกัน...
เชื้อไม่ทิ้งแถวจริงๆ
...ในที่สุดก็ได้อยู่ด้วยกันแล้ว หลังจากที่พี่พานรออาสามมานาน(ตอนมีชีวิตจนตายไป)และอาสามต้องรอเวลาที่จะไปหาพี่พาน
มันอาจจะไม่ดีถ้าเทียบกับเอนด์ของคู่หลาน แต่เป็นเอนด์ที่ดีที่สึดของสองคนนี้แล้วล่ะมั้ง

[sudarat689]

ลมหายใจสุดท้ายก็ขอให้อู๋เสียยื่นบุหรี่ให้พร้อมไฟแช็ก ......
y_y

[onihazard]

โอย อาสามคะะะะ หายไปตกระกำลำบากอยู่นี่เอง แต่สุดท้ายก็ได้เจอพานจื่อของอาสามแล้วนะคะ
หลังจากนี้ก็ขอให้ใช้ชีวิตด้วยกัน(?) อย่างไม่มีห่วง ไม่ลำบาก อีกต่อไปนะ