[Fic] 006/007 [ผิงเสีย][ฮัวxx]NC-18]

[sllee1]

[Fic] 000 [ผิงเสีย]   https://dmbjth.thai-forum.net/t1727-topic
[Fic] 001 [ผิงเสีย]   https://dmbjth.thai-forum.net/t1729-topic
[Fic] 002 [ผิงเสีย]   https://dmbjth.thai-forum.net/t1737-topic
[Fic] 004/005 [ผิงเสีย][ฮัวxx]   https://dmbjth.thai-forum.net/t1740-topic

006
หลังจากขึ้นรถ ผมกับนายอ้วนก็หลับเป็นตาย ปล่อยให้คุณชายขับรถอยู่คนเดียว
แต่ถึงผมไม่หลับ สภาพผมตอนนี้ก็ช่วยคุณชายขับรถไม่ไหวอยู่ดี
ผ่านไปหลายชั่วโมงคุณชายก็แวะจอดรถให้พวกเรากินข้าว แถวนี้ไม่มีโรงแรมพวกเราเลยขออาบน้ำล้างเนื้อล้างตัวที่ร้านอาหาร
ระหว่างพวกเราทาน คุณชายก็ขอตัวไปที่รถ แถมเอาอาหารไปด้วย พอเราถาม คุณชายก็ตอบแค่ว่าถึงเวลาให้อาหารหมาแล้ว
อืม หมาที่ไหนกินกับข้าวด้วยแฮะ
“ฉันว่ามันแปลกอยู่นา ไอหมาคุณชายเก้าอะไรเนี่ย”
อย่าว่าแต่นายอ้วนเลย ผมก็ว่าแปลก ตลอดทางนอกจากเสียงกุกกักหลังกระโปรงรถแล้ว ผมก็ไม่เห็นได้ยินเสียงเห่าซักแอะ หมาที่ไหนมันจะเรียบร้อยปานนี้
แถมหมากินข้าวคน แถมมีช้อนมีซ้อมอีก เออ ยิ่งคิดยิ่งสงสัย
“เสี่ยอ้วนว่าไอคุณชายเก้าเนี่ย มันต้องซ่อนอะไรไว้หลังรถแน่ๆ”
“ใช่”
“ต้องเป็นเรื่องไม่ดีแน่ ถึงได้ทำตัวลับๆล่อๆ”
“ใช่”
“ในเมื่อนายกับฉันสงสัยเหมือนกัน งั้นเราไปแอบดูกันเถอะว่าอะไรที่คุณชายซ่อนไว้กันแน่”
“ใช่ เอ้ย จะดีหรอ ฉันว่ามันเรื่องส่วนตัวนะ”
“หรือนายไม่อยากรู้”
“อยาก”
หลังจากวางแผนกับนายอ้วน พวกเราก็รอช่วงจังหวะที่คุณชายไปเข้าห้องน้ำล้างเนื้อล้างตัว แอบย่องไปที่รถ
ผมลังเลอยู่นิดหน่อยว่าจะเปิดดีไหม แต่นายอ้วนดันมือไวกว่า ไม่ทันจะหารืออะไรก็เปิดกระโปรงหลังรถออกซะแล้ว
“มะ หมา เอ้ย........”
ปัง!!!

เมื่อคุณชายกลับมาพวกเราก็ออกเดินทางกันต่อ ผมรู้สึกว่าตาขวาผมมันกระตุกแปลกๆ บรรยากาศในรถก็น่าอึดอัด แอร์ก็เย็นกว่าปกติ
ผมนั่งกุมมือ ถึงแม้แอร์จะเย็นแค่ไหนแต่มือผมก็มีเหงื่อเต็มไปหมด ผมคงไม่เป็นแบบนี้ ถ้าผมไม่พลาดทำความผิดมหันต์ลงไป
ผมปล่อยหมาของคุณชายเก้า
ผมกังวลว่าคุณชายจะสังเกตุสิ่งผิดปกติไหมนะ หรือผมทำตัวมีพิรุธเกินไป ตอนนี้ใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะ อาเมน ช่วยปกป้องลูกด้วยเถิด
จริงๆผมก็ไม่ได้อยากทำแบบนี้ ถ้าหมาของเขาไม่ร้องขอชีวิตให้ผมปล่อยมันไป ผมเห็นสภาพมันแล้วก็รู้ได้ว่าคงโดนทารุณมาอย่างหนัก
ตามร่างกายมีร่องรอยเต็มไปหมดทุกที่ แถมสภาพมันก็อ่อนแรงเกินจะทนอยู่หลังรถได้อีก ช่างน่าสงสาร
แต่ตอนนี้ผมเพิ่งจะรู้ตัวว่าไม่น่าไปยุ่งเรื่องนี้
“นายน้อย”
“วะ ว่าไงคุณชาย”
“หนาวหรอ ผมเห็นคุณสั่น”
“อะ เอ่อ นิดหน่อย”
ฮู้วว ใจผมตอนนี้หล่นไปถึงตาตุ่มแล้ว นึกว่าจะโดนจับได้ซะแล้ว คุณชายยังคงขับรถไปเรื่อยๆ
คงไม่มีอะไรแล้ว
ตอนนี้พวกเราขับออกมาพ้นทางบนเขาแล้ว เราเริ่มขับเข้าสู่ตัวเมือง คุณชายบอกข้างหน้าจะมีที่พัก เราจะพักที่นั่นกัน
ผมกับนายอ้วนอยากจะเอนกายพักผ่อนเต็มที่แล้ว
กึก กึก กึก อยู่ๆคุณชายเคาะพวงมาลัยรถขึ้นมา พลางทำสีหน้าครุ่นคิดบางอย่าง
ผมเห็นคิ้วของเขาค่อยๆขมวดเข้าหากัน นัยตาหรี่ลง เผยแววตาแข็งกร้าว
ทันใดนั้นคุณชายก็เงยหน้าขึ้นมองกระจกหลังทำให้ปะทะกับสายตาผมที่กำลังมองเขาอยู่
เฮือกก ผมรีบเบือนหน้าหนี

“หมาฉัน ......”
“ห้ะ” เวรเอ้ย นายอ้วนจะเก็บอาการหน่อยไม่ได้รึไง
สายตาแข็งกร้าวนั่นราวกับดาบคมที่เฉือดเฉือนไปยังนายอ้วน ผมสัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิตที่ออกจากสายตานั่น
บอกตามตรง ผมไม่เคยเห็นคุณชายเก้าน่ากลัวแบบนี้มาก่อน
“นายทำหมาฉันหลุด”
กร้อบ คุณชายพูดพลางหักข้อมือตัวเอง
“แต่คุณชายมันไม่ใช่หม............. เอ่อ ผมว่าผมเห็นอู่เสียไปเล่นกับหมาคุณชาย”
ไออ้วนแม่ง..เ ล ว  ผมรู้สึกได้ถึงสายตาเย็นเฉียบที่จ้องมองมาทันที
แกร้ก ตามด้วยเสียงปลดล็อคประตูรถดังขึ้น
“มะ หมาคุณชายอยู่ที่ร้านอาหารครับ” T-T
เหตุการหลังจากนั้น ผมกับนายอ้วนก็โดนสอบสวนอย่างหนัก และหมาตัวโปรดของคุณชายก็โดนลากคอกลับมาจนได้  

....................................................................................................................................................
007
เอี๊ยดดดดด
“พักที่นี่”
“ครับ คุณชาย” ไม่ต้องพูดอะไรอีกพวกเราพร้อมใจกันลงจากรถ ทำตามคำสั่งคุณชายเก้าทันที
ตอนนี้ผมเพิ่งรู้ว่าเวลาคุณชายเก้าโกรธมันน่ากลัวเท่าไหร่ ต่อให้เป็นผมก็ยังเข้าหน้าไม่ติด
ระหว่างทางที่ขับรถพวกเราได้แต่นั่งนิ่งเป็นหิน
แน่นอนการขับรถของคุณชายก็คงเปรียบได้กับอารมณ์ของเขาตอนนี้ เร็ว แรง โฉบเฉี่ยว แทบอ้วก
พอรถหยุดพวกเรารีบวิ่งออกจากรถแทบไม่ทัน แน่นอนนายอ้วนหลังจากลงจากรถก็อาเจียนออกมาทันที
สายตาคุณชายเก้าตวัดมาทางผมกับนายอ้วน เย็นวาบบ แน่นอน การที่ไปยุ่งกับสัตว์เลี้ยงตัวโปรดของเขาเข้าทำให้เขาโกรธมาก
ปัง
คุณชายลากหมาของเขาลงมาจากรถ แล้วตรงดิ่งเข้าโรงแรมทันที
คืนนี้ผมกับนายอ้วนนอนด้วยกัน และก็คุณชายนอนกับกับสัตว์เลี้ยงของเขา
พวกเราได้ห้องพักติดกัน พอได้กุญแจ คุณชายก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงลากหมาของเขาขึ้นห้องทันที
ระหว่างทางผมได้ยินเหมือนเสียงสัตว์เลี้ยงของเขาร้องขอให้ผมช่วย สลับกับอ้อนวอนคุณชายให้ปล่อยตัว
ถึงแม้ผมจะเป็นคนรักสัตว์แต่ผมก็สาบานกับตัวเองไว้ว่าจะไม่ยุ่งกับสัตว์เลี้ยงของคนอื่นอีก
ขอโทษนะ นายแว่นดำ
------------------------------------------------------------------------------------------
(คุณชายเก้า VS เฮยเสียจื่อ)
ปัง！！
เสียงปิดประตูห้องเงียบลง พร้อมกับร่างสูงที่โยนสัตว์เลี้ยงของเขาลงบนเตียง
สถานการณ์ตอนนี้เจ้าหมาแน่ใจแล้วว่าคืนนี้มันต้องโดนเจ้านายของมันทำโทษอย่างหนักแน่นอน
แต่มันก็ยังอยากมีชีวิตรอด มันพยายามที่จะตะเกียกตะกายออกจากห้อง แต่ไม่ว่าจะพยายามอีกกี่ครั้งก็ถูกจับมาโยนลงบนเตียงเหมือนเดิม
“ถ้านายยังไม่หยุด ฉันจะทำให้นายเดินไม่ได้ จะได้หนีไปไหนไม่ได้อีก”
“คะ คุณชาย”
ตอนนี้ร่างเจ้านายผู้เหนือกว่าขึ้นคร่อมอยู่บนตัวเขา แถมจับมือเขากดไว้แน่น แววตานั้นบ่งบอกว่าเขาไม่ได้พูดเล่นแน่นอน สัตว์เลี้ยงอย่างเขาจึงได้แต่เงียบ
“ครั้งที่เท่าไหร่”
“ห้ะ”
“ครั้งที่เท่าไหร่ที่นายคิดหนี ทำไมนายถึงไม่เข็ดซักที”
ผมได้แต่เงียบไม่ตอบคำถาม ไม่ใช่ว่าไม่อยากอยู่กับเขา แต่เพราะตอนนี้ผมยังต้องการอิสระและยังมีบางอย่างที่ผมยังไม่แน่ใจ
หากแต่อีกฝ่ายดูเหมือนจะไม่เข้าใจเท่าไหร่นัก แม้ผมจะพยายามอธิบายเรื่องนี้มากเพียงใด
ทั้งหมดเป็นเพราะคืนนั้นแท้ๆ ผมถึงต้องตกมาอยู่ในสภาพแบบนี้
ราวกับเจ้านายจะหัวเสียยิ่งกว่าเดิมเมื่อสัตว์เลี้ยงตัวโปรดของเขาไม่ยอมตอบคำถาม
เขาโน้มหน้าเข้ามาใกล้จนผมรู้สึกถึงจังหวะลมหายใจของเขา ร้อน ตอนนี้ผมรู้สึกร้อนรุ่มไปหมด
ถึงเขาจะไม่ได้ทำแบบนี้กับผมครั้งแรก แต่ผมก็ยังไม่ชินสักที
“มองตาฉัน” เจ้านายของเขาออกคำสั่งเด็ดขาดที่เขาไม่สามารถขัดขืนได้ เขาหันหน้าไปเผชิญกับสายตาคมนั่น
ผมไม่อยากเป็นสัตว์เลี้ยงของเขาแบบนี้ ไม่ใช่สิแค่ไม่ใช่ตอนนี้
เจ้านายไม่รอให้เขาได้พูดอะไร ปากบางนั่นก็ประกบลงมาพอดี สัมผัสนั้นหยาบโลนไร้ซึ่งความปราณี
เขารู้สึกถึงกลิ่นคาวของเลือดจากริมฝีปากที่ถูกบดขยี้ ปลายลิ้นอุ่นค่อยๆสอดแทรกเข้ามาพัวพัน  
มือของเขาค่อยๆเลื่อนลงมาถอดกางเกงผมออก เพียงไม่นานเราทั้งคู่ก็อยู่ในร่างเปลือยเปล่า
อากาศเย็นที่สัมผัสผิวกายทำให้ผมสะดุ้ง มือเรียวบางของอีกฝ่ายบังคับจับเรียวขาให้แยกออกกว้าง
ร่างกายท่อนล่างแนบชิดติดกัน มือนั้นค่อยๆลูบไล้บนตัว ใบหน้า ลำคอ หน้าอก หน้าท้อง ต้นขา แล้วก็ต่ำลงมาตรงจุดกลางของร่างกาย
“ห หยุดก่อนคุณชาย” แต่ดูเหมือนเสียงห้ามนั้นจะไร้ความหมาย เมื่อมือนั้นค่อยๆเคลื่อนจังหวะปลุกเร้า
แม้สัตว์เลี้ยงอย่างเขาจะพยายามที่จะสะบัดตัวหนีออกมา แต่มือแกร่งนั้นก็จับสะโพกเขาเอาไว้แน่น
ขณะที่อีกมือยังคงเคลื่อนจังหวะปลุกเร้าไม่หยุด ทั้งๆที่ใจไม่ต้องการหากแต่ร่างกายก็เกินจะต้านทานได้อีก
อา น่าอาย ตอนนี้เขาอายจนไม่กล้ามองคนเบื้องหน้า แต่เขาก็ไม่สามารถหยุดเสียงร้องน่าอายได้
อีกฝ่ายที่เป็นฝ่ายได้เปรียบค่อยๆยกสะโพกเขาขึ้นพลางสอดนิ้วเรียวที่เปื้อนของเหลวขุ่นเข้ามา
“ฮึกก ค คุณชาย อา”
จากหนึ่ง กลายเป็นสองและสาม ตอนนี้สติของเขาหลุดลอยไปแล้ว เจ้าของมือนั้นค่อยๆเร่งจังหวะถี่ขึ้นๆ ไม่ไหว ไม่ไหวแล้ว ก่อนที่เขาจะขาดใจ อีกฝ่ายก็ยอมถอนมือออกไป แต่กลับสอดแทรกสิ่งหนึ่งที่ใหญ่กว่าเข้ามาแทน
“อึกกก เจ็บบ อ่า คุ ณ ชา ย”
ความเจ็บกำลังกดลึกเข้ามาในตัวเขา  เจ็บ แต่ไม่อาจปฎิเสธได้
ตอนนี้ในหัวของเขาขาวโพลน สิ่งที่พูดออกมาไม่สามารถจับใจความใดได้อีก
เสียงครวญครางดังถี่ขึ้น เมื่อเจ้าของเพิ่มความเร็วในการขยับ ยอม ยอมแล้ว เขาไม่รู้ว่าเขาตะโกนพูดคำนี้ออกไปกี่ครั้ง
แต่ทุกครั้งที่พูดราวกับว่าอีกฝ่ายไม่ได้รับฟังสิ่งที่เขาร้องขอแต่อย่างใด แต่กลับเร่งจังหวะขึ้นอีก เร็วขึ้น เร็วขึ้น อา
เขาได้ยินเสียงหอบรัวและเร็ว ไม่รู้เมื่อไหร่ที่เขาโยกสะโพกรับแรงกระแทกนั้น แต่ตอนนี้จังหวะของเราสองคนกลายเป็นหนึ่งเดียว
อา ตอนนี้เขาแทบร้องไม่เป็นภาษา เมื่ออีกฝ่ายเพิ่มความรุนแรงเข้ามาอีก เขาโอบรัดรอบคอผู้ที่ชื่อว่าเป็นนาย
ถึงแม้มันจะเจ็บแต่ตอนนี้เขากลับไม่อยากหยุดมัน และเขาต้องการมัน

คืนนั้นเราสองคนก็แทบจะไม่ได้นอน หลังจากรอบแรก ก็มีครั้งที่สอง สามและสี่ จนถึงเช้า
ผมไม่รู้ว่าเขาโกรธผมมากขนาดนี้เลยหรือ แต่ทำกับผมแบบนี้มันเกินไปหน่อย
ถึงแม้ที่ผ่านมาผมจะขัดใจเขาจนโดนลงโทษอยู่บ้าง แต่ก็ไม่หนักหนาสาหัสเท่าครั้งนี้
ตอนนี้อย่าว่าแต่ลุกขึ้นจากเตียง แค่จะหายใจผมยังเหนื่อย ผมรู้สึกว่าช่วงล่างของผมมันไร้ความรู้สึกไปแล้ว
แต่อีกฝ่ายกลับดูพอใจในผลงานของเขา มันยิ่งทำให้ผมหงุดหงิดมากไปอีก และผมคิดว่าผมควรล้มเลิกความคิดที่จะหนีเสียที
หมาป่าอย่างเขาต้องกลายมาเป็นหมาเลี้ยงจริงๆหรือนี่  เฮ้ออ

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เมื่อคืนผมกับนายอ้วนไม่ได้นอนทั้งคืน ไม่รู้เป็นเพราะห้องข้างๆเสียงดังเกินไปหรือผนังมันบาง
สองคนนั่นเล่นบรรเลงเพลงรักแบบไม่อายฟ้าอายดิน ไม่มีเหน็ดไม่มีเหนื่อย
ผมกับนายอ้วนต้องนอนสยองกันทั้งคืน ถ้าหากเป็นเสี่ยวเกอแทนนายอ้วนผมคงเกิดอารมณ์ร่วมตามแล้วแน่ๆ
แต่ก็เถอะ ผมกับนายอ้วนได้แต่ข่มตาให้ถึงเช้าเร็วๆจะได้ออกเดินทางต่อ พอถึงเช้าเราก็รีบเก็บของเตรียมออกเดินทางทันที
ระหว่างเก็บของผมก็ได้ยินเสียงเคาะประตู คุณชายเก้าคงเตรียมตัวเสร็จแล้ว
ผมเดินมาเปิดมาประตู แค่เห็นหน้าคุณชายเก้าผมยังรู้สึกเขินแทน แค่อีกฝ่ายกลับปั้นหน้านิ่งไม่รู้สึกรู้สาอะไร

“คุณชายเก้า รอสักครู่ พวกเราใกล้จะเสร็จแล้ว” -//-
“ไม่ต้อง”
“ห้ะ”
“พักที่นี่อีกคืน”
............................
(ผมควรจะขอย้ายห้องดีไหมนะ ฮืออ)
………………………………………………………………………………………………………………………….......................................

ไม่ค่อยได้แต่งฉาก Nc พอมาแต่งแล้วรู้สึกติดขัดไปหมด
แต่ก็พยายามแต่งให้เสร็จเพื่อสนองความกาวของตัวเอง กร้าก

[Rozenkreuz]

ผมว่านายน้อยเรียกเสี่ยวฮัวว่าคุณชายแล้วมันแปลกๆพิกล ถถถ
พ่ออดีตหมาป่าก็ด้วย ลืมความอิสระไปซะเถอะ เดี๋ยวจะไม่ได้เดินเอา ฮา

[Luckey.B]

คืนนี้ย้ายไปนอนในรถแทนไม๊คะนายน้อย ฮาๆๆ

[fay_13]

อ่านจบแล้วนั่งขำก๊ากกลางออฟฟิศแบบกั๊กไม่ทันเลยค่ะ

โอ๊ยยยยย ฮัวเฮยคือดีงามค่ะ คุณชายแจ่มมากค่ะ ว่าแต่พี่เฮย... สะโพกพังหรือยังคะ? /เอานิ้วจิ้มจึ้ก

ขอบคุณสำหรับฟิคสนุกๆ ค่ะ แม่ยกฮัวเฮยล่ะปลาบปลื้มมมมมมมมม /ซับนั้มตา

[kuramajoy]

อ่านแล้วขำ หมาของคุณชายตัวีน้น่ารักน่าชังเสียจริงอยากจะเล่นให้แหกกว่านี้ ฮือ