Countdown
We've been
togerther for
ค้นหา
Latest topics
Most active topics
[Fic] 008/009
4 posters
หน้า 1 จาก 1
[Fic] 008/009
008
หลังจากคุณชายเก้าจัดการเผด็จศึก เอ้ย ลงโทษหมาของเขาจนหนำใจไปสองคืนเต็ม เราก็ได้ออกเดินทางกันซักที
พอขึ้นรถผม นายอ้วนและนายแว่นดำก็หลับเป็นตาย แน่นอน สองคืนในโรงแรมนั่นผมกับนายอ้วนแทบไม่ได้นอน
ก็คุณชายเก้าเล่นลงโทษหมาของเขาแทบไม่ให้หยุดพัก สงสัยเก็บกดมานาน ถึงแบบนั้นก็ช่วยเกรงใจห้องข้างๆหน่อยเซ่
ระหว่างทางวันนี้เราไม่ได้แวะที่ไหนมากนัก อาจเพราะเราเสียเวลาไปมากเลยต้องทำเวลาเร็วขึ้น
ผมมองออกไปนอกหน้าต่าง เหม่อมองวิวทิวทัศน์รอบนอก ใกล้แล้วสินะ
การรอคอยสิบปีใกล้จะถึงวันสิ้นสุดลง เสี่ยวเกอ นายจะรอฉันอยู่ไหม
สิบปีก่อน ผมยังจำภาพสุดท้ายของเขาได้แม่น ราวกับเหตุการณ์นั้นเพิ่งเกิดขึ้นได้ไม่นาน คำสัญญาที่เปรียบเหมือนสิ่งยึดเหนี่ยวเดียวของเรา กับสิ่งของสำคัญที่เขาคนนั้นมอบไว้ให้ แต่ตอนนี้เขากลับรักษามันไว้ไม่ได้ เมื่อเวลาใกล้เข้ามาความกังวลก็มากขึ้นๆทุกที ผมรู้สึกถึงน้ำอุ่นๆที่ไหลลงอาบแก้ม
ความจริงระหว่างสิบปีที่ผ่านมาผมได้เขียนบันทึกเล่มหนึ่งเอาไว้ หากแต่มันเป็นบันทึกย้อนหลัง ทุกๆวันผมจะนั่งเขียนเรื่องราวความทรงจำที่ผ่านมาระหว่างผมกับเขา วันละหนึ่งเรื่อง จริงๆที่ผมไม่เขียนมากกว่านั้น เพราะผมกลัวว่าก่อนจะถึงสิบปี ผมจะไม่มีเรื่องราวอะไรให้เขียนอีก แต่ผ่านมาจนถึงตอนนี้ผมยังมีเรื่องอีกมากมายที่ไม่ได้เขียนลงไป ผมถึงรู้ว่าผมผูกพันกับเขามากเหลือเกิน บันทึกเล่มนี้เป็นเหมือนสิ่งที่ตอกย้ำว่าทุกเรื่องราวจะไม่มีวันเลือนหายไป ถ้าหากเขาออกมาแล้วจดจำอะไรไม่ได้ แต่ผมเชื่อว่าบันทึกเล่มนั้นจะเป็นสิ่งที่เชื่อมต่อความทรงจำของเขา
009
อีกไม่นานจะถึงครบรอบเวลาสิบปี การเดินทางของผมก็เช่นกัน ตอนนี้เราเข้าสู่ฉางไป๋ซานแล้ว
ที่หมายของผมอยู่อีกไม่ไกล แค่ผ่านภูเขานั่นไป
“ฉันส่งนายถึงแค่นี้ นายไปต่อได้ใช่ไหม” คุณชายเก้าหันมาถามผม
“ได้สิ คุณชายเก้ามาส่งถึงที่นี่ก็ถือว่าช่วยผมได้มาก หนทางข้างหน้าไม่ได้ยากลำบากอะไรมาก น่าจะถึงทันเวลา”
“นายไม่ต้องกังวล ฉันเตรียมคนนำทางแล้วก็ผู้ช่วยไว้ให้นายแล้ว ของใช้จำเป็นฉันสั่งให้พวกเขาซื้อมาแล้ว รออยู่ที่นี่ซักพัก คนพวกนั้นจะมารับพวกนาย”
ผมรู้สึกขอบคุณเขาจริงๆ ถึงผมจะไม่สามารถให้ในสิ่งที่เขาปรารถนาได้ แต่เขาก็ไม่เคยโกรธผม แถมคอยช่วยเหลือผมตลอดมา
ถึงแม้พักหลังเราจะไม่ได้เจอกัน อาจเพราะอีหนูคนใหม่ของเขาหรืออะไรก็แล้วแต่ แต่เขาก็ไม่เคยลืมผม
ผมได้แต่หวังว่าอีหนูคนใหม่ของเขาจะช่วยรักษาเยียวยาจิตใจของเขาให้ฟื้นตัวโดยเร็ว และก็หวังว่าคุณชายเก้าจะไม่ลงไม้ลงมือกับอีหนูคนใหม่หนักไปนัก
ผมหันไปมองนายแว่นดำที่สองวันนี้ได้แต่นอนพักร่าง พลางยิ้มส่งกำลังใจให้หมอนั่น ฉันอยากช่วยนายนะ แต่ฉันคงต้องช่วยตัวเองก่อน
ผมไม่รู้ว่านายแว่นดำไปทำผิดร้ายแรงอะไรคุณชายเก้าถึงได้ลงโทษเขาขนาดนี้ แต่ความผิดนี้คงหนักเอาการ
หลังจากคืนนั้นนายแว่นก็ได้แต่นอนตายอยู่บนเบาะรถ ไม่หือไม่อืออะไรอีก
บางทีผมก็รู้สึกโชคดีที่ผมไม่ได้หลงรักคุณชายเก้าเข้า ไม่งั้นสภาพของผมคงไม่ต่างจากนายแว่นดำตอนนี้
เห็นหน้าสวยๆของคุณชายเก้า ไม่นึกว่าจะโหดได้ถึงเพียงนี้ สยองชะมัด
ผมเตรียมตัวลงจากรถ แต่คุณชายเก้าเรียกผมไว้ซะก่อน พลางยื่นของสิ่งหนึ่งมาให้
ผมรับห่อผ้าสีแดงมาพลางทำหน้าสงสัย
“ของสำคัญน่ะ”
ผมไม่รอช้าเปิดดูของข้างใน ในนั้นมีกล่องสลักที่คุ้นตา ลัญจกร
“ขอโทษที่ไปรับนายช้า พวกโจรนั่นฝีมือร้ายไม่เบา”
แบบนี้เองสินะ คุณชายเก้า ผมรู้สึกขอบคุณจริงๆ
“ขอบใจนะ เสี่ยวฮัว”
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
หลังจากคุณชายเก้าจัดการเผด็จศึก เอ้ย ลงโทษหมาของเขาจนหนำใจไปสองคืนเต็ม เราก็ได้ออกเดินทางกันซักที
พอขึ้นรถผม นายอ้วนและนายแว่นดำก็หลับเป็นตาย แน่นอน สองคืนในโรงแรมนั่นผมกับนายอ้วนแทบไม่ได้นอน
ก็คุณชายเก้าเล่นลงโทษหมาของเขาแทบไม่ให้หยุดพัก สงสัยเก็บกดมานาน ถึงแบบนั้นก็ช่วยเกรงใจห้องข้างๆหน่อยเซ่
ระหว่างทางวันนี้เราไม่ได้แวะที่ไหนมากนัก อาจเพราะเราเสียเวลาไปมากเลยต้องทำเวลาเร็วขึ้น
ผมมองออกไปนอกหน้าต่าง เหม่อมองวิวทิวทัศน์รอบนอก ใกล้แล้วสินะ
การรอคอยสิบปีใกล้จะถึงวันสิ้นสุดลง เสี่ยวเกอ นายจะรอฉันอยู่ไหม
สิบปีก่อน ผมยังจำภาพสุดท้ายของเขาได้แม่น ราวกับเหตุการณ์นั้นเพิ่งเกิดขึ้นได้ไม่นาน คำสัญญาที่เปรียบเหมือนสิ่งยึดเหนี่ยวเดียวของเรา กับสิ่งของสำคัญที่เขาคนนั้นมอบไว้ให้ แต่ตอนนี้เขากลับรักษามันไว้ไม่ได้ เมื่อเวลาใกล้เข้ามาความกังวลก็มากขึ้นๆทุกที ผมรู้สึกถึงน้ำอุ่นๆที่ไหลลงอาบแก้ม
ความจริงระหว่างสิบปีที่ผ่านมาผมได้เขียนบันทึกเล่มหนึ่งเอาไว้ หากแต่มันเป็นบันทึกย้อนหลัง ทุกๆวันผมจะนั่งเขียนเรื่องราวความทรงจำที่ผ่านมาระหว่างผมกับเขา วันละหนึ่งเรื่อง จริงๆที่ผมไม่เขียนมากกว่านั้น เพราะผมกลัวว่าก่อนจะถึงสิบปี ผมจะไม่มีเรื่องราวอะไรให้เขียนอีก แต่ผ่านมาจนถึงตอนนี้ผมยังมีเรื่องอีกมากมายที่ไม่ได้เขียนลงไป ผมถึงรู้ว่าผมผูกพันกับเขามากเหลือเกิน บันทึกเล่มนี้เป็นเหมือนสิ่งที่ตอกย้ำว่าทุกเรื่องราวจะไม่มีวันเลือนหายไป ถ้าหากเขาออกมาแล้วจดจำอะไรไม่ได้ แต่ผมเชื่อว่าบันทึกเล่มนั้นจะเป็นสิ่งที่เชื่อมต่อความทรงจำของเขา
009
อีกไม่นานจะถึงครบรอบเวลาสิบปี การเดินทางของผมก็เช่นกัน ตอนนี้เราเข้าสู่ฉางไป๋ซานแล้ว
ที่หมายของผมอยู่อีกไม่ไกล แค่ผ่านภูเขานั่นไป
“ฉันส่งนายถึงแค่นี้ นายไปต่อได้ใช่ไหม” คุณชายเก้าหันมาถามผม
“ได้สิ คุณชายเก้ามาส่งถึงที่นี่ก็ถือว่าช่วยผมได้มาก หนทางข้างหน้าไม่ได้ยากลำบากอะไรมาก น่าจะถึงทันเวลา”
“นายไม่ต้องกังวล ฉันเตรียมคนนำทางแล้วก็ผู้ช่วยไว้ให้นายแล้ว ของใช้จำเป็นฉันสั่งให้พวกเขาซื้อมาแล้ว รออยู่ที่นี่ซักพัก คนพวกนั้นจะมารับพวกนาย”
ผมรู้สึกขอบคุณเขาจริงๆ ถึงผมจะไม่สามารถให้ในสิ่งที่เขาปรารถนาได้ แต่เขาก็ไม่เคยโกรธผม แถมคอยช่วยเหลือผมตลอดมา
ถึงแม้พักหลังเราจะไม่ได้เจอกัน อาจเพราะอีหนูคนใหม่ของเขาหรืออะไรก็แล้วแต่ แต่เขาก็ไม่เคยลืมผม
ผมได้แต่หวังว่าอีหนูคนใหม่ของเขาจะช่วยรักษาเยียวยาจิตใจของเขาให้ฟื้นตัวโดยเร็ว และก็หวังว่าคุณชายเก้าจะไม่ลงไม้ลงมือกับอีหนูคนใหม่หนักไปนัก
ผมหันไปมองนายแว่นดำที่สองวันนี้ได้แต่นอนพักร่าง พลางยิ้มส่งกำลังใจให้หมอนั่น ฉันอยากช่วยนายนะ แต่ฉันคงต้องช่วยตัวเองก่อน
ผมไม่รู้ว่านายแว่นดำไปทำผิดร้ายแรงอะไรคุณชายเก้าถึงได้ลงโทษเขาขนาดนี้ แต่ความผิดนี้คงหนักเอาการ
หลังจากคืนนั้นนายแว่นก็ได้แต่นอนตายอยู่บนเบาะรถ ไม่หือไม่อืออะไรอีก
บางทีผมก็รู้สึกโชคดีที่ผมไม่ได้หลงรักคุณชายเก้าเข้า ไม่งั้นสภาพของผมคงไม่ต่างจากนายแว่นดำตอนนี้
เห็นหน้าสวยๆของคุณชายเก้า ไม่นึกว่าจะโหดได้ถึงเพียงนี้ สยองชะมัด
ผมเตรียมตัวลงจากรถ แต่คุณชายเก้าเรียกผมไว้ซะก่อน พลางยื่นของสิ่งหนึ่งมาให้
ผมรับห่อผ้าสีแดงมาพลางทำหน้าสงสัย
“ของสำคัญน่ะ”
ผมไม่รอช้าเปิดดูของข้างใน ในนั้นมีกล่องสลักที่คุ้นตา ลัญจกร
“ขอโทษที่ไปรับนายช้า พวกโจรนั่นฝีมือร้ายไม่เบา”
แบบนี้เองสินะ คุณชายเก้า ผมรู้สึกขอบคุณจริงๆ
“ขอบใจนะ เสี่ยวฮัว”
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
sllee1- ด้วงฝึกหัด
- จำนวนข้อความ : 11
Points : 3185
Join date : 10/08/2015
Re: [Fic] 008/009
คุณชายฮัว พระรองที่ดีย์...
ด้วงซาบซึ้งในความกรุณาของคุณชายยิ่งนัก
ด้วงซาบซึ้งในความกรุณาของคุณชายยิ่งนัก
The_Dark_Lady- ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
- จำนวนข้อความ : 301
Points : 3605
Join date : 21/06/2015
Age : 29
ที่อยู่ : On the Land, Below the sky
Re: [Fic] 008/009
ผมกำลังจะอ้าปากเลยว่าแล้วลัญจกรล่ะเว้ย
หุบปากลงแทบไม่ทัน ฮือ คุณชายเป็นพระรองที่ดีย์ ดีแล้วที่นายน้อยไม่ได้หลงรักเสี่ยวฮัว ไม่งั้นจะมีพระรองที่ดีขนาดนี้เหรอ! //โดนพลองฟาดกระเด็น
หุบปากลงแทบไม่ทัน ฮือ คุณชายเป็นพระรองที่ดีย์ ดีแล้วที่นายน้อยไม่ได้หลงรักเสี่ยวฮัว ไม่งั้นจะมีพระรองที่ดีขนาดนี้เหรอ! //โดนพลองฟาดกระเด็น
Rozenkreuz- ด้วงอาณาจักรเจ้าแม่ซีหวังหมู่
- จำนวนข้อความ : 625
Points : 3819
Join date : 01/07/2015
Age : 31
ที่อยู่ : กองทัพผีเก็บเห็ดแห่งประตูสำริด
Re: [Fic] 008/009
เสี่ยวฮัวคนงามของเจ้
แม้จะโหดกับอิหนูคนใหม่ไปบ้าง(มั้ง)
แต่ก็ยังน่ารักอยู่ดีนะ
แม้จะโหดกับอิหนูคนใหม่ไปบ้าง(มั้ง)
แต่ก็ยังน่ารักอยู่ดีนะ
Luckey.B- ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
- จำนวนข้อความ : 102
Points : 3277
Join date : 20/07/2015
ที่อยู่ : ใต้ถุนบ้านสกุลจาง ใต้ดินบ้านอาสาม
หน้า 1 จาก 1
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
|
|
Fri 24 Jul 2020, 01:39 by gustoon
» [คู่มือด้วง] Keyword จีนสำหรับการขุด(แฟนดอม)สุสาน
Thu 21 Jun 2018, 00:29 by miskizfullmoon
» มังฮวาและภาคทิเบต
Thu 21 Jun 2018, 00:23 by miskizfullmoon
» [OS] Father is the best (ผิงเสีย)
Thu 03 Aug 2017, 16:12 by schneewittchen
» [Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC
Tue 01 Aug 2017, 12:30 by natsume
» [OS] #dmbjdaily (จูปาจุ๊บ) Bittersweet [ผิงเสีย AU]
Thu 06 Apr 2017, 15:58 by Zeth
» [OS] #dmbjdaily "โทรศัพท์มือถือ" - no Pairing [All]
Tue 04 Apr 2017, 22:27 by Zeth
» [OS] #DMBJDaily (แว่น): ระยะที่มองไม่เห็น [ฮัวเสีย]
Sat 01 Apr 2017, 16:55 by Zeth
» [OS] #DMBJdaily (5.20) ท่านยอดฝีมือ [หวังเหมิง (+เหมิงเสีย)(+ผิงเสีย)]
Thu 30 Mar 2017, 17:24 by Zeth