[OS] #dmbjdaily (นม) ชานมไข่มุก [ผิงเสีย ,เออร์เหลียน] Rate-PG

[susuwatari]

" 286 Days Left ..Until We meet Again"

------------------------------------------------

ชานมไข่มุก
Paring: ผิงเสีย ,เออร์เหลียน
Rate: PG
       คำเตือน คาแรคเตอร์อาจผิดเพี้ยนไปบ้างนะก๊ะ โปรดเอาดาบดำปิดตาข้างนึงแล้วกันนะคะ อิอิ
 
ผมนั่งพิมพ์อีเมล์ตอบเพื่อนไปพลางจิบชาร้อนไปพลาง วันนี้ร้านของเขาก็ยังเงียบสงบเหมือนทุกๆวัน หวังเหมิงมือขวาคนเก่งนั่งสัปหงกแล้วสัปหงกอีกอยู่บนเก้าอี้หน้าร้าน เมินโหยวผิงยึดครองเก้าอี้ตัวหนึ่งข้างหน้าต่างด้านหลังนั่งเหม่อมองฟ้าพลางแทะเม็ดเกาลัดพลางอย่างเงียบๆ ฤดูใบไม้ร่วงเพิ่งมาถึงหังโจวเมื่อสัปดาห์ก่อน อากาศยามเช้าค่อยเย็นลงเล็กน้อยแต่เวลาเที่ยงก็ยังคงเหลือไอร้อนอยู่บ้าง

วันนี้รู้สึกว่าร้านเงียบกว่าวันก่อนๆจนผมถึงกับต้องเปิดโทรทัศน์เครื่องเล็กพอให้มีเสียงบ้าง ผมกดปุ่มเลื่อนเปลี่ยนหารายการน่าสนใจ จนปรากฏโฆษนาสีโทนพาสเทลสดใสขึ้นทำให้ผมถึงกับต้องหยุดดู เพลงน่ารักพร้อมท่าเต้นกระดุกกระดิกของวงนักร้องสาวน้อยวัยยี่สิบต้นๆซึ่งกำลังดังในหังโจว พลันฉากหลังในโฆษนาเปลี่ยนเป็นหน้าร้านสีหวานซึ่งผมจำได้ว่าเคยเห็นกำลังก่อสร้างอยู่ในเขตถนนคนเดิน ปิดท้ายด้วยภาพชานมไข่มุกพร้อมระบุยี่ห้อเสร็จสรรพ

         หวังเหมิองพอเห็นวงสาวน้อยถึงกับตื่นเต็มตาส่งเสียงบอกผมว่านี่เป็นโฆษนาของชานมไข่มุกเจ้าดังเพิ่งมาเปิดขายเป็นร้านแรกของหังโจว แถมยังมีพรีเซนเตอร์เป็นวงสาวน้อยที่ผลัดเวียนกันมาเปิดไลฟ์ขนาดย่อมทุกสุดสัปดาห์อีกต่างหาก ยิ่งถ้าซื้อครบหนึ่งร้อยแก้วสามารถแลกตั๋วเข้าชมแบบติดขอบเวทีได้สองใบอีกต่างหาก ตอนนี้คิวเลยยาวไปสองถนน ขายดีเป็นเทน้ำเทท่าทีเดียว

          สาธยายจบเจ้าตัวก็หันมาบอกกับผมว่า สมัยนี้ร้านค้าต่างก็จ้างพนักงานสาวสวยมาช่วยดึงยอดขายด้วยกันทั้งนั้น อย่างภัตตาคารโหลวว่ายโหลวที่ผมชอบไปกินประจำก็มีสาวสวยคอยยืนเรียกลูกค้าอยู่หลายคน ถ้าร้านขายท่าเปิ่นของผมจะจ้างสาวสวยในชุดกี่เพ้ามาเรียกลูกค้าสักคนบ้างก็คงจะดี พูดไปก็ทำท่าน้ำลายย้อยไปจนผมอดหมั่นไส้ไม่ได้

           ร้านเราค้าขายท่าเปิ่นกับวัตถุโบราณขืนมีสาวในชุดกี่เพ้ายืนอยู่ลูกค้าไม่คิดว่าเป็นผีหรอกหรือ พูดจบหวังเหมิงก็ทำหน้างอ บอกว่าผมหัวโบราณเกินไปแล้ว สาวสวยยืนอยู่ลูกค้าจะคิดว่าเป็นผีไปได้อย่างไร ผมโบกมือเป็นเชิงไม่สนใจ บอกว่าถ้าพรุ่งนี้เขายอมใส่กี่เพ้ามาเรียกลูกค้าให้ผมดูจะขึ้นเงินเดือนเดือนนี้ให้อีกสองพันหยวน

            หวังเหมิงตาวาวมีท่าทางครุ่นคิด ส่วนผมไม่ได้สนใจอะไรเลื่อนไปดูช่องสารคดีเกี่ยวกับการทำมัมมี่ของยุคอียิปต์โบราณ สารคดีชุดนี้ทำสมจริงถึงกับมีขั้นตอนการควักตับไตไส้พุงและทำความสะอาดด้วยเกลืออย่างละเอียด นายเมินโหยวผิงละสายตาจากท้องฟ้ามาจ้องจอโทรทัศน์ด้วยอีกคน หวังว่าคงไม่สนใจเอาไปทดลองทำจริงกับผมคืนนี้หรอกนะ

             ผมหันไปมองเขาเห็นแววตาแปลกๆปรากฏขึ้น คืนนี้น่าจะต้องหนีไปนอนในห้องน้ำเสียแล้ว

---------------

              สุดท้ายถึงผมจะหนีไปนอนในห้องน้ำก็ไม่รอด เมื่อคืนนายเมินโหยวผิงจัดการสำรวจตัวผมแถมลงตราไว้แทบทุกกระเบียดนิ้วจนเกือบลุกจากเตียงไม่ขึ้น พอได้ยินเสียงไขกุญแจหน้าร้าน ผมก็เดินกุมหัวโซเซเพราะเสียน้ำไปเยอะออกมา ประตูเหล็กเลื่อนเปิดออกพร้อมลูกจ้างประจำร้านที่มาทำงานในสภาพเกินความคาดหมาย

               ผมถึงกับก้าวถอยหลังชนกับตู้วางหนังสือโครมใหญ่ สีหน้าน่าเกลียดเหมือนเจอศพโลหิตในสุสาน เมินโหยวผิงได้ยินเสียงดังลั่นร้านนึกว่าขโมยเข้าก็ฉวยดาบดำวิ่งออกมาจากหลังบ้านพร้อมผ้ากันเปื้อน พอเขาเห็นหวังเหมิงก็ทำหน้าเหมือนเจอด้วงศพตัวเต็มวัยหนึ่งฝูง

               ฝ่ายหวังเหมิงเห็นผมทำท่าตกอกตกใจก็ฉีกยิ้มกว้างบนในหน้าแต่งด้วยสีฟ้าๆแดงๆดูแล้วเวียนหัว ก่อนจะหมุนตัวโชว์ชุดกี่เพ้าสีแดงเพลิงผ่าสูงถึงเข่าปักลายดอกโบตั๋นสีสด อย่าให้ผมต้องบรรยายถึงขาอ่อนผู้ชายเลยเถอะให้ตาย แถมยังใช้สองมือขยับหน้าอกปลอมอวดผมอีกต่างหาก นี่ไม่นับผ้าคลองคอขนนกสีรุ้งกับดอกกุหลาบบนหัวเขานะ คนเดินผ่านไปผ่านมาสองสามคนถึงกับมองตามด้วยท่าทางตกใจจนผมต้องรีบลากเขาเข้ามาในร้านเกรงว่าเพื่อนบ้านจะโทรศัพท์ไปแจ้งตำรวจว่าร้านถูกคนบ้าบุก

               “หวังเหมิง ทำไมนายถึงได้แต่งตัวแบบนี้มาทำงาน” กว่าผมจะหาเสียงเจอก็ปาไปหลายนาที “อ้าว ก็นายน้อยบอกว่าถ้าผมใส่กี่เพ้ามาทำงานวันนี้จะขึ้นเงินเดือนเดือนนี้ให้สองพันหยวนไงครับ โธ่คุณสัญญากับผมไปแล้วก็อย่าลืมสิครับ นี่ผมลงทุนบากหน้าไปขอยืมชุดสำหรับโชว์จากเพื่อนเลยนะครับ”

                ผมหน้าซีด เมื่อวานแค่พูดเล่นๆไม่นึกว่าเจ้านี่จะบ้าทำจริงขึ้นมา อู๋เสียอยากเป็นลม เมินโหยวผิงยื่นมือข้างหนึ่งมาประคองผมไปนั่งที่โต๊ะ หมอนี่แข็งแรงชะมัด ถือดาบดำโคตรหนักได้ด้วยมือข้างเดียว ผมนึกในใจ ข้างฝ่ายหวังเหมิงวางของเรียบร้อยก็เดินเฉิดฉายไปมาทำท่าจะออกจากร้านไปยืนเรียกลูกค้า

                 นายเมินโหยวผิงยกโจ๊กมาเสิร์ฟให้ผมถึงโต๊ะทำงาน มองลงไปในชามเห็นมีไข่ลวกหลายฟองลอยอยู่ ผมเงยขึ้นไปมองหน้านิ่งๆของเขา เห็นแววเป็นห่วงเป็นใยปนกับแววสำนึกผิดทำเอาผมโกรธไม่ลง เลยบอกให้เขามานั่งกินด้วยกัน ถึงจะไม่ได้พูดอะไรออกมาแต่เมินโหยวผิงก็คอยเอาใจผมด้วยการตักเครื่องเคียงให้ไม่ขาด คอยรินชาร้อนแถมยังเก็บกวาดโต๊ะจนสะอาดเอี่ยมก่อนเดินเข้าไปซักผ้าหลังบ้าน

                 พอคล้อยหลังเมินโหยวผิง ผมก็เหลือบไปเห็นร่างของลูกค้าประจำสองเงินหนาคนกำลังเดินข้ามถนนมา หัวแล่นเร็วจี๊นึกคำนวณกำไรขณะที่ปากก็ฉีกยิ้มแบบการค้ากำลังจะตะโกนบอกให้เมินโหยวผิงชงชาหลงจิ่งมาให้ พอสองคนนั้นเปิดประตูเข้ามาเห็นหวังเหมิงยืนยิ้มต้อนรับอยู่ก็พลันหน้าเปลี่ยนสีก้าวถอยหลังแทบไม่ทัน ผมลืมความปวดเมื่อยตรงสะโพกรีบพุ่งตรงออกไปกล่าวทักทายลูกค้าทันที

                 เถ้าแก่สองคนนั่งคุยกับผมเรื่องท่าเปิ่นพลางเหลือบมองหวังเหมิงไปพลางด้วยท่าทางหวาดระแวง ผมเลยต้องสั่งให้เมินโหยวผิงมารับหน้าที่เสิร์ฟชาแทน จะเพราะความระแวงหวังเหมิงหรือยังไม่ผมก็ไม่รู้แต่วันนี้หลังคุยกับเพียงยี่สิบนาทีเถ้าแก่สองคนตกลงซื้อท่าเปิ่นหลายม้วนรวมไปถึงชุดแจกันกระเบื้องเคลือบสมัยราชวงศ์ถังที่ผมไปได้มาจากโกดังร้านอาสามอย่างง่ายดาย ผมใช้ให้เมินโหยวผิงห่อชุดแจกันแล้วหิ้วไปส่งถึงที่จอดรถ

                 หวังเหมิงชะโงกหน้าบานๆมาดูผมจิ้มเครื่องคิดเลข ผมเลยเอาสมุดบัญชีฟาดหัวเขาทีหนึ่ง “ไม่ต้องเสนอหน้ามาเลย เกือบชวดลูกค้าเพราะนายแล้วไหมล่ะ” ผมว่าเข้า เจ้าตัวทำหน้าจ๋อยไปนั่งหลบหลังตู้เหมือนหมา เมินโหยวผิงเดินเข้ามาแตะไหล่ผมเบาๆจากด้านหลังเป็นเชิงให้ไปปลอบลูกจ้างของตัวเอง ผมจึงจำใจย้ายสะโพกที่สุดแสนจะปวดเมื่อยไปยืนเท้าสะเอวปลอบหวังเหมิง

                พอเริ่มบ่าย ผมจ้องหน้าหมอนั่นนานๆก็รู้สึกพะอืดพะอมกับเฉดสีฟ้าๆเขียวๆแดงๆบนตัวเขาเต็มทนเลยสั่งให้เปลี่ยนเสื้อผ้าล้างหน้าล้างตาให้เรียบร้อย หมอนั่นยอมทำตามแต่โดยดีหลังผมสัญญาว่าจะให้โบนัสอีกพันหยวน
จากนั้นจนเย็นก็ไม่มีลูกค้าเข้าร้านอีกเลย พอห้าโมงผมก็สั่งให้ปิดร้าน ตั้งใจจะไปหาอะไรหวานๆกินเติมพลัง หวังเหมิงได้ทีชวนผมไปลองร้านชานมไข่มุกร้านใหม่

--------------------------

                 พอเราสามคนย่างเท้าเข้าไปในย่านถนนคนเดินก็เห็นมีแต่คนถือแก้วใส่ชานมไข่มุกร้านดังด้วยกันทั้งนั้น เข้าไปบริเวณใกล้ร้านสีพาสเทลก็พบหางแถวทบไปทบมาเหมือนลำไส้กะจำนวนคนได้สักสามร้อยกว่า ผมเห็นแถววกวนแบบนั้นก็ตั้งท่าจะถอยกลับแต่หวังเหมิงรั้งไว้ก่อนบอกว่าไหนๆมาถึงที่แล้วเราอย่ากลับไปมือเปล่า ร้านนี้ได้ยินมาว่าจัดการออเดอร์เร็วมากแป๊ปเดียวเราก็ได้กินแล้ว

                น้ำคำหวังเหมิงคราวนี้พอจะเชื่อถือได้ พวกเราใช้เวลายี่สิบนาทีก็ใกล้จะถึงคิวมากแล้ว ร้านนี้มีลูกจ้างกว่ายี่สิบคนทั้งหญิงและชายล้วนคัดเลือกมาแต่คนหน้าตาดีทั้งนั้น ผมมองดูพวกเขารับออเดอร์กันมือเป็นระวิง คนส่งแก้วชาไข่นมมุกให้ลูกค้าเป็นสาวสวยสองคนที่แม้จะยุ่งมากแต่หน้าตาก็ยังยิ้มแย้มไม่มีหุบจนผมรู้สึกนับถืออยู่ในใจ

                ร้านนี้มีเมนูแปลกๆมากมาย ทั้งชานมไข่มุกช๊อคโกแล๊ตกล้วย ชานมสตอเบอรี่ ชานมเลมอนฮันนี่ ชานมบลูฮาวาย และอีกหลายๆชานมจนผมถึงกับตาลาย สุดท้ายกวาดตามองเมนูแผ่นใหญ่ที่แขวนไว้บนเพดานไปสะดุดกับชานมไข่มุกรูปลูกเจี๊ยบสีเหลืองน่ารัก ผมตัดสินใจสั่งให้เมินโหยวผิงกับตัวเองคนละแก้ว ส่วนหวังเหมิงเห็นสั่งชานมผสมเก๊กฮวยและหลอฮังก๊วย ผมมองเมนูแล้วนึกสยองอยู่ในใจไม่รู้ว่าพรุ่งนี้หมอนี่จะท้องเสียหรือเปล่า

                 สั่งเสร็จเราก็เดินไปรอรับของที่พนักงานสาวสวย เธอกล่าวขอบคุณแล้วยื่นถุงใส่แก้วชานมไข่มุกให้ผมพร้อมรอยยิ้มหยาดเยิ้ม พอผมยื่นมือไปรับเธอก็แอบจับมือผมอีกทำเอาเมินโหยวผิงที่อยู่ข้างๆควันออกหูเอื้อมมาคว้าถุงชานมไข่มุกมาถือไว้ส่วนอีกข้างกึ่งลากกึ่งจูงผมให้พ้นบริเวณร้าน

                “เดี๋ยวก่อน”

                 เสียงหวานของสาวสวยคนนั้นดังไล่หลัง เมื่อผมหันไปก็พบว่าเธอกำลังกระหืดกระหอบวิ่งตรงมาทางที่พวกผมยืนอยู่ เมินโหยวผิงดูท่าไม่ค่อยพอใจเล็กน้อย ผมจ้องมองเธอพลันรู้สึกคุ้นหน้าอย่างประหลาด นึกสงสัยว่าเธอจะเคยเป็นเพื่อนสมัยเรียนของผมหรือเปล่า

                “นี่อู๋เสียจำฉันไม่ได้เหรอ ฉันซงหลินไง”

                ผมเบิกตากว้างเป็นรอบที่สองของวัน อยากจะวิ่งไปกระโดดสะพานที่อยู่ไม่ไกล อนิจจังโลกสมัยนี้ไว้ใจอะไรไม่ได้เลย เพื่อนร่วมชั้นผมที่ตอนเด็กๆเป็นผู้ชายหัวเกรียนตัวผอม เคยตากแดดไปยิงนกตกปลาด้วยกันทำไมโตมากลายเป็นสาวสวยไปได้ “นายหน้าไม่เปลี่ยนเลยนะ” เจ้าตัวทักผมด้วยรอยยิ้มประหลาด พอมองตามสายตาไปแถวเอวก็เห็นว่ามีมือของนายเมินโหยวผิงวางแปะแสดงความเป็นเจ้าของอยู่  ผมรีบแกะออกเหมือนเจอของร้อน

                 “ฉันต้องรีบไปทำงานต่อแล้ว วันหลังมาอุดหนุนใหม่นะ” เจ้าตัวยิ้มหวานให้ผมแล้วหมุนตัวหันหลังก่อนจะทำท่าเหมือนนึกอะไร เขาหันกลับมากระซิบพอให้ได้ยินกันสองคน “แฟนนายหล่อดีนะ”

                สาวสวยวิ่งกลับไปประจำที่ร้านแล้ว หวังเหมิงเดินดูดชานมไข่มุกรี่เข้ามาหารีบเอ่ยปากถามผมด้วยความตื่นเต้น “คุณรู้จักคนสวยแบบนั้นด้วยเหรอครับ แหมไม่เห็นแนะนำผมบ้างเลย” ผมที่ยังช๊อคไม่หายตอบสั้นๆแค่ว่าเป็นเพื่อนสมัยเรียนประถมด้วยกัน พอดีกับหวังเหมิงเจอเพื่อนหมอนั่นก็เลยขอแยกตัวไปก่อน

                ผมกับเมินโหยวผิงเดินดูดไข่มุกรูปลูกเจี๊ยบกันเงียบๆ อากาศหัวค่ำเริ่มหนาวกว่าที่คาดไว้ ผมตัวสั่นเล็กน้อยเพราะลืมเอาเสื้อนอกมา เมินโหยวผิงเลยถอดเสื้อฮู้ดตัวนอกสีน้ำเงินมาสวมให้ ผมอ้าปากจะค้านเพราะกลัวเขาที่เหลือแต่เสื้อเชิ้ตบางๆจะเป็นหวัดเอา หมอนั่นก็ทำหน้าตายคว้ามือผมไปกุมเอาไว้

                “แค่นี้ก็อุ่นแล้ว”

                เสียงทุ้มกระซิบบอก ผมสาบานได้ว่าหน้าตัวเองเริ่มร้อนแล้วก็แดงเหมือนแอปเปิ้ล ยิ่งได้กลิ่นหอมจากเสื้อยิ่งใจเต้นแรงเหมือนตีกลอง จัวหวะที่จัดเสื้อให้เขาก็แอบขโมยจูบผมไปทีหนึ่งด้วย “ให้ตายเถอะ เมื่อวันก่อนไอ้อ้วนหวังมันสอนอะไร ทำไมเมินโหยวผิงถึงได้กลายเป็นคนแบบนี้” ผมหน้าแดงแล้วแดงอีกรีบพาเขาเดินกลับไปที่รถไขกุญแจผิดๆถูกๆ พอขึ้นรถได้เขาก็คว้าตัวผมไปจูบดูดดื่มจนแทบขาดอากาศหายใจ

               “ชานมไข่มุกของอู๋เสียอร่อยจริงๆด้วย”

              เมินโหยวผิงกระซิบก่อนจะปล่อยตัวผมจากอ้อมกอด

             ทั้งหน้าทั้งใบหูของผมร้อนไปหมดเหมือนไฟจะลุกได้ เข้าเกียร์เดินหน้าถอยหลังอยู่หลายครั้งกว่าจะสงบสติอารมณ์พารถมุ่งตรงกลับบ้าน ตลอดทางเราไม่ได้พูดอะไรกันอีก แต่ผมรู้สึกได้ถึงสายตาที่จ้องมองมา คิดว่า....................
“คืนนี้คงไม่ได้นอนอีกตามเคย”

                                        -----------Fin----------------

Side story

บ้านอู๋เสีย

              พอจะไขกุญแจประตูเล็กด้านข้างเข้าบ้านรถอาสามก็ขับเข้ามาเทียบทางเท้า ร่างของอาเซี่ยเหลียนหวนเปิดประตูลงมาจากฝั่งคนนั่งพร้อมถุงปริศนาในมือ “มาได้จังหวะพอดีเลย ไงน้องเสี่ยวเกอสบายดีไหม” เมินโหยวผิงพยักหน้ารับเงียบๆ อาเซี่ยเหลียนหวนส่งถุงในมือให้ผม พอเปิดดูก็เห็นว่าเป็นชานมไข่มุกร้านดังสิบแก้ว

               “อาเซี่ยเหลียนหวนครับ ทำไมถึงได้ซื้อมามากขนาดนี้”

        “เอาน่า ของฟรีรับๆไปเถอะ อายังต้องไปแจกต่ออีกหลายบ้าน” ฟังจบผมก็เริ่มตงิดใจ “อย่าบอกนะว่าพวกอากำลังสะสมให้ครบร้อยแก้วจะได้ไปดูคอนเสิร์ตสาวๆ” อาเซี่ยเหลียนหวนหัวเราะเมื่อผมทำท่ารู้ทัน “แหมเด็กสาวๆสมัยนี้มันเร้าใจนี่นา” ผมทำท่าปลง “นี่พวกเธออายุรุ่นเหลนอาแล้วมั้งครับ ถ้าอารองรู้เข้าบ้านคงแตกแน่ๆ” อาสามไขกระจกรถลงมา “แกก็อย่าบอกเจ้ารองสิวะ เอาน่าช่วยให้อาๆหัวใจกระชุมกระช่วยกับเขาบ้างไง”

        อาเซี่ยเหลียนหวนตบบ่าผมแล้วกลับไปที่รถ ผมส่ายหน้ามองถุงชานมไข่มุกในมือ ขอให้มีความสุขกับสาวๆนะครับอา ส่วนผมถ้ากินหมดนี่รับรองว่าคงไม่ไปเหยียบร้านนั้นอีกนานเลย

                                                        ----------------

บ้านสกุลอู๋

“ใครเอาน้ำเก๊กฮวยของฉันไป”

เสียงดังบ้านแทบแตกของอู๋เออร์ไป๋ที่กำลังยืนมองตู้เย็นซึ่งเต็มไปด้วยแก้วชาไข่มุก เซี่ยเหลียนหวนที่แอบอยู่หลังอ่างล้างจานทำท่าจะย่องออกไป แต่อู๋เออร์ไป๋เร็วกว่า เขาคว้าคอเสื้ออีกฝ่ายเอาไว้แล้วเค้นเสียงถาม “น้ำเก๊กฮวยฉันไปไหน แล้วทำไมในตู้เย็นถึงมีแต่ไอ้ของพรรคนี้”

“ของพรรคนี้ที่ไหนพี่รอง นี่ชานมไข่มุกร้านดังเลยนะ พี่ลองชิมดูก่อนเป็นไง ผมรับรองว่าอร่อยกว่าน้ำเก๊กฮวยของพี่แน่” เซี่ยเหลียนหวนพยายามไหลเอาตัวรอด อู๋เออร์ไป๋หรี่ตามองหน้าอีกฝ่าย “เชื่อแกก็โง่แล้ว ร้านฉันก็มีทีวีดู พวกแกคงรวมหัวกันซื้อครบร้อยแก้วแลกตั๋วไลฟ์ไปดูขาอ่อนสาวละสิ” เซี่ยเหลียนหวนหน้าซีด “ปะ...เปล่านะครับพี่รอง ค..คนอยากดูเป็นซันเสิ่งต่างหาก ผม...ผมแค่ช่วยมันเท่านั้นเอง”

ดวงตาคมหลังแว่นไร้กรอบของอู๋เออร์ไป๋ฉายแววอันตราย เขาจุดยิ้มเย็นตรงมุมปาก “งั้นแกไปแก้ตัวกับฉันในห้องก็แล้วกันนะเสี่ยวเหลียน” พูดจบก็หิ้วคอเสื้อเซี่ยเหลียนหวนเดินขึ้นบันไดไป อู๋ซันเสิ่งที่แอบอยู่ใต้โต๊ะแอบเลิกผ้าปูโต๊ะขึ้นมาดู ปากก็ขมุบขมิบสวดมนต์ให้เซี่ยเหลียนหวน “อย่าอาฆาตฉันเลย พรุ่งนี้ฉันจะทำบุญไปให้” เขานึกแล้วรีบย่องออกจากห้องครัวไป

อู๋อีฉยงเพิ่งกลับมาจากงานพบปะนอกบ้าน เขาเปิดตู้เย็นหวังจะหาน้ำหลอฮังก๊วยดื่มให้ชุ่มคอ ในตู้เย็นมีแต่แก้วชานมไข่มุกเรียงกันเต็มไปหมด ภรรยาก็ยังไม่กลับจากข้างนอก อู๋อีฉยงสุ่มหยิบชานมไข่มุกมาเจาะดูดหนึ่งแก้วแล้วถอนใจเบาๆ “ใครซื้อมาเยอะขนาดนี้นะ พรุ่งนี้ต้องเอาไปแบ่งให้เสี่ยวเสียกินบ้างแล้ว”

                                                          ------------

พอเถอะ ฮา
คือคิดมุขไม่ออกค่ะเลยลงเอยที่ชานมไข่มุกแทน จะเขียนถึงนมนายน้อยก็กลัวเสี่ยวเกอเฉาะ นมนายอ้วนยิ่งไม่ไหวค่ะ ฮาาาาาา
หวังว่าคงชอบกันนะคะ โค้งงงงงง

[tear]

ถถถถถถถถถ งานนี้อู๋เสียกินชานมจนอ้วกแตกแน่เลยค่ะะะะะ

อาเซี่ยเอ๋ยอาเซี่ย สงสัยงานนี้้จะได้ลุกไม่ขึ้น

นายหวิงเหมิงน่าสงสารชะมัด

เสี่ยวเกอมีแอบหึง อุกรี๊ดดด

[SilverCloud]

นึกภาพหวังเหมิงกี่เพ้าแล้วสยองตามนายน้อยจริงๆ แต่แอบขายดีนะคะนั่น สงสัยลูกค้าจะตื่นตาตื่นใจ?

เสี่ยวเกอกลายเป็นพ่อบ้านไปซะแล้ว ทำทุกอย่างตั้งแต่งานครัว งานบ้าน ยันงานกลางคืน(อันหลังนี่ท่าทางจะทำหนักและนานน่าดู นายน้อยเอวเดาะรึยังคะ ฮาา)

กรีดร้อง อารองอาเซี่ยคือดีงามค่าาา XD อาเซี่ยนี่ช่างหาเรื่องซะจริงเชียว จะไปดูขาอ่อนสาวแล้วเป็นไงล่ะคะ โดนอารองจับได้แบบนี้คงไม่ต้องไปดูแล้วล่ะค่ะ เอาให้ออกจากห้องอารองให้ได้ก่อนนะคะ

[leralalita]

โอ้ยขอขำหวังเหมิงก่อนนะคะ 555555555555555555555555555 *น้ำตาไหล* บ้าจริง ฉันว่าแล้วว่านายต้องแต่ง ลูกจ้างหกร้อยหยวนไม่พอสินะคะ แง 555555555555 ฮือดอกกุหลาบที่หัว555555555 ไม่ไหวแล้วค่ะขำ 55555555555

เสี่ยวเกอเองก็น่ารักมากค่ะ T///T ตอนแรกเห็นตาประกายตอนควักไส้ทาเกลือนี่แอบสยอง กลัวนายจะใช้สองนิ้วจ้วงทะลุพุงนิ่มๆของนายน้อยเหลือเกินฮืออ 555 ผิดไปแล้ว จริงๆนายแค่จะสำรวจเฉยๆนั่นแหละนะ แถมอัพสกิลพ่อบ้านเต็มขั้นมากค่ะแง อยากได้พ่อบ้านแบบคนนี้สักคน นายน้อยคะขอยื-- #โดนตี

เรื่องชานมเองก็.. แอ 555 ชอบค่ะ มีลูกเจี๊ยบด้วย น่าร้ากน่ารัก เขาตามมาบอกว่าแฟนหล่อน่าเสี่ยวเกออ อารองอาเซี่ยเองก็น่ารักค่ะฟกสว//// อะไรกัน แค่อยากดูขาอ่อนสาวๆเองนะ!

ฮู่ว ขอบคุณสำหรับฟิคนะคะ ///v///

[Mill]

แงงงง ขำค่ะหวังเหมิง 555555555
โอ๊ย อ่านแล้วอยากกินชาไข่มุกบ้างเลย
ผูกเรื่องได้สนุกดีจังเลยค่ะ U v U

[Naitear]

กรี๊ดดดดดดดดดด >///w///< คู่ผิงเสียน่ารักมากเลยค่ะะะ เสี่ยวเกอดูหวงนายน้อย ห่วงนายน้อยตัลหลอดด แงงงงงง //ฟิน

ชอบตอนที่ดูมัมมี่แล้วเสี่ยวเกอตาเป็นประกายค่ะ แอบคิดว่าจะจับนายน้อยมัดแบบมัมมี่รึเปล่าน้า.. (ฮา) แต่ที่ว่าหนีไปในห้องน้ำแล้วหลบไม่พ้นนี่อะไรคะะ แล้วเสียน้ำไปเยอะนี่มันอะไรกันนนนน //////// #ฮือ

ฉากเจอสาว(?)เพื่อนสมัยเด็กนี่นายเมินหึงใช่มั้ยคะะ มีโอบองโอบเอว น่าร้ากกกกก >//////< (ฮาตรง'แฟนนายหล่อดีนะ'ค่ะ #ฮ่าา) ส่วนหวังเหมิง ดูฮีทุ่มจริงๆค่ะ ขอแค่ขึ้นเงินเดือนให้ก็พอ (นายน้อยกุมขมับเลยแงง 5555555555)

คู่เอ้อร์เหลียนนนนนนนน กรี๊ดดดดดดดดดดดด /////////// ฮืออออออออ #ชูธงคู่นี้ ดีใจมากเลยค่ะที่มีเอ้อร์เหลียนด้วย T///v///T อารองอาเซี่ยเร้าใจนะคะะ (แต่ทำไมดูคู่นี้พอโดนเขียนทีไรอาเซี่ยโดนรังแกทุกที แงงงง) โอยยยอาเซี่ยดูซนมากเลยค่ะะ (อาสามก็ซนแต่ฮีเอาตัวรอดเก่งงงฮิฮิฮิ) ควรให้อารองพาตัวไปลงโทษค่ะะ ว่าแต่ลงโทษยังไงคะ ขอฉาก------ #โดนหนังสือจิ๋นซีลอยมาตบหัว T v T ชอบคู่เอ้อร์เหลียนค่ะะ เขียนอีกนะคะะะ

โอยสครีมซะยาวเลย ฟลัดรึเปล่าคะเนี่ย 55555555 ขอบคุณสำหรับฟิคค่ะ ^ w ^

[Lithe]

ผิงเสียหวานมากคะ แต่คู่อาๆนี่โผล่มาเพื่อแย่งซีนชัดๆ หัวใจจะวาย คู่โอจี้ดีงามเกินไป

[meanato]

หวังเหมิงใส่กี่เพ้า อยากเห็นจังเลย

[Feran.FS]

//พรืดดดดดดดดดดดด
โอ๊ยย ฮาค่ะ ฮาาาาาาาาาาาาาาาา 55555

ชานมไข่มุกนี่มันชานมมจริงๆ!!!

[Evan_tear]

อ่านแล้ว คิดว่า ใครก็ได้ส่งหวังเหมิง ไปโรงบาลที่คือ แบบนายมั่นมากกกกกกกกก