Countdown
We've been
togerther for
ค้นหา
Latest topics
Most active topics
[Fic] 001 [ผิงเสีย]
+4
Rozenkreuz
yakusoku
Luckey.B
sllee1
8 posters
หน้า 1 จาก 1
[Fic] 001 [ผิงเสีย]
[Fic] 000 [ผิงเสีย] https://dmbjth.thai-forum.net/t1727-topic
จะสิบปีแล้วสินะ การใช้ชีวิตอยู่หลังประตูสำริดใบนี้
ผมใช้ชีวิตทั้งหมดหลังม่านประตูไปกับการฝึกฝนนานนับหลายปี ถึงตอนนี้สิ่งที่ผมจดจำได้มีเพียงหน้าที่ที่ผมจะต้องทำหลังจากถูกปลดปล่อยจากโซ่พันธนาการนี้ บางอย่างกำลังบอกผมว่า ผมกำลังจะถูกปลดปล่อย สิบปีช่างยาวนานราวกับเวลาผ่านไปแล้วหลายพันปี ในนี้มีเพียงความมืด แม้แต่แสงสว่างสักนิดก็ไม่สามารถลอดผ่านประตูสำริดเข้ามาได้
ในใจผมมีเพียงความว่างเปล่า ราวกลับสวรรค์กำหนดให้เป็นเช่นนั้น แต่บางครั้งในความว่างเปล่านั้นกลับมีความรู้สึกบางอย่างแทรกเข้ามา
- ความรู้สึกอบอุ่น -
ผมสัมผัสถึงใครบางคน เสียงของเขา มือของเขา ทุกครั้งที่ความรู้สึกเหล่านี้แทรกเข้ามา แม้ผมจะใช้ความพยายามเพียงใดเพื่อนึกถึง แต่มันก็ไร้ประโยชน์ เป็นความรู้สึกที่ผ่านเข้ามาเพียงเสี้ยวนาที หลังจากนั้นผมก็จะค่อยๆลืมมันไป
เป็นอย่างนี้วนเวียนไปไม่รู้จบ
ความทรงจำเหล่านั้น คนๆนั้น บางทีผมอาจจะต้องลืมมันไป ตลอดกาล เมื่อคิดแบบนี้ ผมกลับรู้สึกเจ็บปวดเหลือเกิน...่
ถึงแม้ประตูสำริดจะเป็นเหมือนห้องขังที่ตัดขาดจากโลกภายนอก
แต่บางทีผมกลับคิดว่า มันอาจจะเป็นเกราะกำบังให้ผมอยู่ก็ได้
...เกราะกำบังจากความเจ็บปวด...
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
กว่าผมและนายอ้วนจะออกเดินทางกันได้ก็เล่นเอาซะหอบ แถมยังต้องออกเดินทางช้าลงอีก
ถึงแม้แอร์ในรถจะเย็นฉ่ำซักแค่ไหน แต่ความร้อนในตัวผมก็ไม่ได้ลดลงเลย น่าโมโหชะมัด สุดท้ายผมก็ต้องขนของทั้งหมดขึ้นรถมา
ผมขับรถไปตามทางเรื่อยๆ มีนายอ้วนมาช่วยผลัดกันขับบ้าง ถ้าหมอนี่ไม่ได้กินหรือหลับ
ผมเริ่มไม่แน่ใจว่าการที่ผมพานายอ้วนมาจะเป็นประโยชน์หรือภาระกันแน่
พวกเราอยู่บนรถกันมาสองวันสองคืน เลยตัดสินใจหาที่พักกันก่อนเดินทางต่อ ระหว่างทางเราเจอโรงเตี๊ยมที่พอจะให้เรานอนค้างซักคืน
แต่โรงเตี๊ยมนี่มีห้องเหลือแค่ห้องเดียว ซึ่งแปลว่าผมต้องทนเห็นหน้านายอ้วนนี่ไปทั้งคืน แค่คิดก็ขนลุกพิลึก แต่เราไม่มีทางเลือกมากนัก
เราเดินเข้าไปต่อรองราคากับเถ้าแก่ เถ้าแก่นี่ก็ฟันราคาโหดไม่เบา คงเห็นว่าเราเป็นคนต่างถิ่นสินะ แต่ผมก็ได้แค่บ่นในใจ
ภายในโลงเตี๊ยมนี่มีแขกมากโข จะว่าประหลาดก็ประหลาด โรงเตี๊ยมในที่ห่างไกลขนาดนี้ยังมีผู้คนมาเที่ยวได้อีก ระหว่างทางที่พวกเราผ่านมาก็ใช่ว่าจะมีหมู่บ้าน
แปลก
ผมหันกลับไปหานายอ้วน แต่หมอนั่นหายไปแล้ว ผมสอดส่องไปทั่วร้าน ไม่นานก็เจอหมอนั่นกำลังนั่งจิบเหล้าพลางเกี้ยวพาราสีสาวอย่างสบายใจ
ให้ตาย ผมปล่อยนายอ้วนไว้อย่างนั้นแล้วเดินเข้าห้องไป ด้วยความเหนื่อยจากการเดินทาง หัวถึงหมอนผมก็หลับทันที
“อู่เสีย อู่เสีย”
เสียงนั่น..... เสียวเกอ
ผมเห็นคนๆหนึ่งอยู่หลังประตูสำริด คนๆนั้นผมจำเขาได้ดี คนที่ผมรอมาตลอดสิบปี
ผมเดินเข้าไปยังประตูนั่น ผมเห็นเสี่ยวเกออยู่ในนั้น แต่ประตูนั้นปิดอยู่
ความฝันผมดำเนินไปเรื่อยๆ ผมกำลังพยายามเปิดประตูสำริดนั่น ผมผลักประตูสำริดด้วยแรงทั้งหมดที่ผมมี แต่ประตูหนานั่นไม่ขยับเขยื้อนสักนิด
ผมยังคงผลักต่อไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ
“ออกสิโว้ย”
“ออกสิโว้ยย”
ในฝันผมรู้สึกว่าประตูมันเริ่มสั่น แต่ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลยนี่หว่า หรือเสียงที่ได้ยินจะเป็นเสียงฮึดสู้ในใจของผม
ผมเลยออกแรงผลักต่อไป ประตูมันกำลังสั่นแรงขึ้นเรื่อยๆ แรงขึ้น แรงขึ้น แล้วก็....
พลั่กก
“ออกไปสิโว้ยย จะนอนน”
โอ้ยยย เจ็บ
ผมตกใจตื่นขึ้นพลางรู้สึกปวดเอวปวดก้นไปหมด บ้าชิบ ผมตกลงมานอนกองอยู่ที่พื้น
ผมมองขึ้นไปบนเตียง ไอ้ห่า นายอ้วนมันถีบผมลงเตียง XX%@X0&8*7SG###\
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
talk ไม่รู้จะคั้งชื่อเรื่องว่าอะไร เลยตั้งเป็นตัวเลขเอา 55
จะสิบปีแล้วสินะ การใช้ชีวิตอยู่หลังประตูสำริดใบนี้
ผมใช้ชีวิตทั้งหมดหลังม่านประตูไปกับการฝึกฝนนานนับหลายปี ถึงตอนนี้สิ่งที่ผมจดจำได้มีเพียงหน้าที่ที่ผมจะต้องทำหลังจากถูกปลดปล่อยจากโซ่พันธนาการนี้ บางอย่างกำลังบอกผมว่า ผมกำลังจะถูกปลดปล่อย สิบปีช่างยาวนานราวกับเวลาผ่านไปแล้วหลายพันปี ในนี้มีเพียงความมืด แม้แต่แสงสว่างสักนิดก็ไม่สามารถลอดผ่านประตูสำริดเข้ามาได้
ในใจผมมีเพียงความว่างเปล่า ราวกลับสวรรค์กำหนดให้เป็นเช่นนั้น แต่บางครั้งในความว่างเปล่านั้นกลับมีความรู้สึกบางอย่างแทรกเข้ามา
- ความรู้สึกอบอุ่น -
ผมสัมผัสถึงใครบางคน เสียงของเขา มือของเขา ทุกครั้งที่ความรู้สึกเหล่านี้แทรกเข้ามา แม้ผมจะใช้ความพยายามเพียงใดเพื่อนึกถึง แต่มันก็ไร้ประโยชน์ เป็นความรู้สึกที่ผ่านเข้ามาเพียงเสี้ยวนาที หลังจากนั้นผมก็จะค่อยๆลืมมันไป
เป็นอย่างนี้วนเวียนไปไม่รู้จบ
ความทรงจำเหล่านั้น คนๆนั้น บางทีผมอาจจะต้องลืมมันไป ตลอดกาล เมื่อคิดแบบนี้ ผมกลับรู้สึกเจ็บปวดเหลือเกิน...่
ถึงแม้ประตูสำริดจะเป็นเหมือนห้องขังที่ตัดขาดจากโลกภายนอก
แต่บางทีผมกลับคิดว่า มันอาจจะเป็นเกราะกำบังให้ผมอยู่ก็ได้
...เกราะกำบังจากความเจ็บปวด...
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
กว่าผมและนายอ้วนจะออกเดินทางกันได้ก็เล่นเอาซะหอบ แถมยังต้องออกเดินทางช้าลงอีก
ถึงแม้แอร์ในรถจะเย็นฉ่ำซักแค่ไหน แต่ความร้อนในตัวผมก็ไม่ได้ลดลงเลย น่าโมโหชะมัด สุดท้ายผมก็ต้องขนของทั้งหมดขึ้นรถมา
ผมขับรถไปตามทางเรื่อยๆ มีนายอ้วนมาช่วยผลัดกันขับบ้าง ถ้าหมอนี่ไม่ได้กินหรือหลับ
ผมเริ่มไม่แน่ใจว่าการที่ผมพานายอ้วนมาจะเป็นประโยชน์หรือภาระกันแน่
พวกเราอยู่บนรถกันมาสองวันสองคืน เลยตัดสินใจหาที่พักกันก่อนเดินทางต่อ ระหว่างทางเราเจอโรงเตี๊ยมที่พอจะให้เรานอนค้างซักคืน
แต่โรงเตี๊ยมนี่มีห้องเหลือแค่ห้องเดียว ซึ่งแปลว่าผมต้องทนเห็นหน้านายอ้วนนี่ไปทั้งคืน แค่คิดก็ขนลุกพิลึก แต่เราไม่มีทางเลือกมากนัก
เราเดินเข้าไปต่อรองราคากับเถ้าแก่ เถ้าแก่นี่ก็ฟันราคาโหดไม่เบา คงเห็นว่าเราเป็นคนต่างถิ่นสินะ แต่ผมก็ได้แค่บ่นในใจ
ภายในโลงเตี๊ยมนี่มีแขกมากโข จะว่าประหลาดก็ประหลาด โรงเตี๊ยมในที่ห่างไกลขนาดนี้ยังมีผู้คนมาเที่ยวได้อีก ระหว่างทางที่พวกเราผ่านมาก็ใช่ว่าจะมีหมู่บ้าน
แปลก
ผมหันกลับไปหานายอ้วน แต่หมอนั่นหายไปแล้ว ผมสอดส่องไปทั่วร้าน ไม่นานก็เจอหมอนั่นกำลังนั่งจิบเหล้าพลางเกี้ยวพาราสีสาวอย่างสบายใจ
ให้ตาย ผมปล่อยนายอ้วนไว้อย่างนั้นแล้วเดินเข้าห้องไป ด้วยความเหนื่อยจากการเดินทาง หัวถึงหมอนผมก็หลับทันที
“อู่เสีย อู่เสีย”
เสียงนั่น..... เสียวเกอ
ผมเห็นคนๆหนึ่งอยู่หลังประตูสำริด คนๆนั้นผมจำเขาได้ดี คนที่ผมรอมาตลอดสิบปี
ผมเดินเข้าไปยังประตูนั่น ผมเห็นเสี่ยวเกออยู่ในนั้น แต่ประตูนั้นปิดอยู่
ความฝันผมดำเนินไปเรื่อยๆ ผมกำลังพยายามเปิดประตูสำริดนั่น ผมผลักประตูสำริดด้วยแรงทั้งหมดที่ผมมี แต่ประตูหนานั่นไม่ขยับเขยื้อนสักนิด
ผมยังคงผลักต่อไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ
“ออกสิโว้ย”
“ออกสิโว้ยย”
ในฝันผมรู้สึกว่าประตูมันเริ่มสั่น แต่ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลยนี่หว่า หรือเสียงที่ได้ยินจะเป็นเสียงฮึดสู้ในใจของผม
ผมเลยออกแรงผลักต่อไป ประตูมันกำลังสั่นแรงขึ้นเรื่อยๆ แรงขึ้น แรงขึ้น แล้วก็....
พลั่กก
“ออกไปสิโว้ยย จะนอนน”
โอ้ยยย เจ็บ
ผมตกใจตื่นขึ้นพลางรู้สึกปวดเอวปวดก้นไปหมด บ้าชิบ ผมตกลงมานอนกองอยู่ที่พื้น
ผมมองขึ้นไปบนเตียง ไอ้ห่า นายอ้วนมันถีบผมลงเตียง XX%@X0&8*7SG###\
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
talk ไม่รู้จะคั้งชื่อเรื่องว่าอะไร เลยตั้งเป็นตัวเลขเอา 55
แก้ไขล่าสุดโดย sllee1 เมื่อ Tue 11 Aug 2015, 17:06, ทั้งหมด 1 ครั้ง
sllee1- ด้วงฝึกหัด
- จำนวนข้อความ : 11
Points : 3185
Join date : 10/08/2015
Re: [Fic] 001 [ผิงเสีย]
ถถถถ พี่จางออกมาเถอะ ไม่เจ็บหรอกนะจ้ะ
ขำนายน้อย โดนถีบตกเตีย ฮาๆๆๆ
เอ๊ แล้วคนเยอะๆนี้ไม่ใช่ว่าไปทางเดียวกับนายน้อยหรอกนะ งืมๆๆ
ขำนายน้อย โดนถีบตกเตีย ฮาๆๆๆ
เอ๊ แล้วคนเยอะๆนี้ไม่ใช่ว่าไปทางเดียวกับนายน้อยหรอกนะ งืมๆๆ
Luckey.B- ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
- จำนวนข้อความ : 102
Points : 3277
Join date : 20/07/2015
ที่อยู่ : ใต้ถุนบ้านสกุลจาง ใต้ดินบ้านอาสาม
Re: [Fic] 001 [ผิงเสีย]
นายอ้วนนนน บังอาจถีบนายน้อยเรอะ
yakusoku- ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
- จำนวนข้อความ : 369
Points : 3801
Join date : 05/11/2014
ที่อยู่ : โลงในสุสานโบราณ
Re: [Fic] 001 [ผิงเสีย]
นี่ไปรับกับเสี่ยสองคนรึ ไม่ห่วงชีวิตตัวเองเลยนะเทียนเจิน
//แล้วไปต่อสู้อะไรกับประตูสำริดครับนายน้อย ถถถ
//แล้วไปต่อสู้อะไรกับประตูสำริดครับนายน้อย ถถถ
Rozenkreuz- ด้วงอาณาจักรเจ้าแม่ซีหวังหมู่
- จำนวนข้อความ : 625
Points : 3819
Join date : 01/07/2015
Age : 31
ที่อยู่ : กองทัพผีเก็บเห็ดแห่งประตูสำริด
Re: [Fic] 001 [ผิงเสีย]
โถ่...ที่แท้ก็โดนถีบตกเตียงเองหรอกเหรอ...//เขี่ยพื้น
ถึงกับเก็บเอามาฝัน...นี่หมกมุ่นขนาดนั้นเลยเหรอคะ นายนว้อยยยย
ถึงกับเก็บเอามาฝัน...นี่หมกมุ่นขนาดนั้นเลยเหรอคะ นายนว้อยยยย
The_Dark_Lady- ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
- จำนวนข้อความ : 301
Points : 3605
Join date : 21/06/2015
Age : 29
ที่อยู่ : On the Land, Below the sky
Re: [Fic] 001 [ผิงเสีย]
โธ่ เสี่ยอ้วนนนนนนน ถีบนายน้อยเลยทีเดียว 5555
poypoy- ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
- จำนวนข้อความ : 105
Points : 3546
Join date : 27/10/2014
ที่อยู่ : บ้านตระกูลอู๋ ใต้เตียงนายน้อยสาม
Re: [Fic] 001 [ผิงเสีย]
โห อู่เสียนายคิดถึงพี่เมินขนาดเอาไปนอนฝันเลยเรอะ
FunnyLee- ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา
- จำนวนข้อความ : 88
Points : 3271
Join date : 12/07/2015
หน้า 1 จาก 1
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
|
|
Fri 24 Jul 2020, 01:39 by gustoon
» [คู่มือด้วง] Keyword จีนสำหรับการขุด(แฟนดอม)สุสาน
Thu 21 Jun 2018, 00:29 by miskizfullmoon
» มังฮวาและภาคทิเบต
Thu 21 Jun 2018, 00:23 by miskizfullmoon
» [OS] Father is the best (ผิงเสีย)
Thu 03 Aug 2017, 16:12 by schneewittchen
» [Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC
Tue 01 Aug 2017, 12:30 by natsume
» [OS] #dmbjdaily (จูปาจุ๊บ) Bittersweet [ผิงเสีย AU]
Thu 06 Apr 2017, 15:58 by Zeth
» [OS] #dmbjdaily "โทรศัพท์มือถือ" - no Pairing [All]
Tue 04 Apr 2017, 22:27 by Zeth
» [OS] #DMBJDaily (แว่น): ระยะที่มองไม่เห็น [ฮัวเสีย]
Sat 01 Apr 2017, 16:55 by Zeth
» [OS] #DMBJdaily (5.20) ท่านยอดฝีมือ [หวังเหมิง (+เหมิงเสีย)(+ผิงเสีย)]
Thu 30 Mar 2017, 17:24 by Zeth