[Drabble] #dmbjdaily 22 days left : ดื้อ (พานสาม)

by **darknessdearm** Tue 28 Jul 2015, 21:10

[Drabble] #dmbjdaily 22 days left : ดื้อ (พานสาม)
Pairing : พานจื่อ x อู๋ซันเสิ่ง

...เฮือก....
...ทำไมพี่สามถึงได้ดื้อถึงขนาดนี้...
พานจื่อถอนหายใจและบ่นรำพึงถึงอีกคนที่กำลังพักผ่อนอยู่บนเตียงในขณะนี้ภายในใจ

...คนๆนี้ที่เป็นเจ้านายของเขา...
...คนๆนี้ที่เป็นเจ้าชีวิตของเขา...
...คนๆนี้ คือ ‘อู๋ซันเสิ่ง’ ที่เขาเคารพรัก.....

เมื่อหนึ่งอาทิตย์ก่อนอู๋ซันเสิ่งแอบหนีออกไปคว่ำกรวยโดยที่ไม่บอกอะไรตัวเขาเลย ทำให้ตัวเขาเป็นกังวลจนแทบไม่ได้กินข้าวกินปลาเลย แต่การที่พี่สามแอบออกไปคว่ำกรวยนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกด้วย เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่บ่อยครั้ง แต่พานจื่อก็ไม่สามารถทำให้ใจของเขาหายเป็นห่วงพี่สามได้เลย

จากนั้นพอผ่านไปได้หนึ่งอาทิตย์ให้หลัง อู๋ซันเสิ่งก็กลับมาโดยสวัสดิภาพพร้อมกับบาดแผลที่สะบัดสะบอมพอตัว ซึ่งพานจื่อคนนี้ก็ทเป็นคนทำแผลให้พี่สาม และพาคนเจ็บคนนี้ไปนอนพักที่ห้อง จากนั้นตัวเขาก็ไปจัดการเรื่องที่เหลือแทนพี่สามที่กำลังนอนพักอยู่

หลังจากที่พานจื่อจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ก็เดินไปที่หน้าห้องของนายเหนือหัวของเขา

... พี่สามนี่ ช่างทำตัวเอาแต่ใจจริงๆ....

เขาแอบบ่นคนที่เขาเคารพภายในใจ ก่อนที่จะเคาะประตูห้อง

“พี่สาม...”
“.....”
“...ผมพานจื่อ...ขอเข้าไปนะครับ..”

...ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา... แสดงว่าคนในห้องนี้คงจะนอนหลับพักฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บ เขาจึงตัดสินใจเปิดประตูห้องเข้าไป พอเข้าไปในห้องก็พบว่าอู๋ซันเสิ่งกำลังนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงตามที่เขาได้คาดการณ์ไว้ เขาจึงเดินเข้าไปและหยิบเก้าอี้มานั่งเฝ้าใกล้ๆอีกฝ่ายที่นอนอยู่บนเตียง

ใบหน้าของอู๋ซันเสิ่งที่กำลังนอนหลับอยู่นั้นมีสีหน้าที่ดีขึ้น เพราะอาการเจ็บทุเลาลง ลมหายใจที่หายใจเข้าเป็นจังหวะสม่ำเสมอบ่งบอกว่าคนที่นอนอยู่บนเตียงๆนี้ได้เข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้ว ตัวเขาทำได้เพียงถอนหายใจและทำได้แค่เป็นห่วงคนๆนี้อยู่ห่างๆ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็...

“พี่สาม... ทีหลังอย่าแอบไปไหนเพียงลำพังอีกนะครับ...”
“อย่างน้อยก็ขอให้พานจื่อคนนี้ไปติดสอยตามไปด้วยเถอะ”

ถึงแม้เขาจะพูดออกไป แต่ตอนนี้คนที่อยู่ตรงหน้านี้กำลังหลับสนิทอยู่คจะไม่ได้ยินในสิ่งที่เขาพูดออกไปหรอก จากนั้นพานจื่อก็ตัดสินใจทำบางอย่าง บางอย่างที่ยามปกติพี่สามไม่ยอมมอบให้เขาง่ายๆ เขายืนหน้าของเขาไปใกล้อีกฝ่าย

...นั้นคือ จูบของพี่สามไง....

หลังจากนั้นพานจื่อก็ลุกขึ้นเดินออกจากห้องไป เพื่อให้พี่สามได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ โดยที่ไม่ลืมล็อกประตูห้อง

...ถึงแม้ว่าพี่สามจะดื้อมากถึงขนาดไหน ผมคนนี้ก็จะติดตามพี่ตลอดไป....

.
.
.
หลังจากที่พานจื่อเดินออกจากห้องไป อู๋ซันเสิ่งก็ลืมตาตื่นขึ้น ความจริงตัวเขาตื่นตั้งแต่ตอนที่พานจื่อเดินเข้ามาในห้องแห่งนี้ แต่ที่เขาไม่ลืมตาขึ้นเพราะอยากจะแกล้งไอ้หมาตัวนี้ซักหน่อย แต่กลับกลายเป็นตัวเขาต่างหากล่ะที่โดนแกล้ง

..ใช่ ตัวเขาได้ยินทุกคำพูดทุกการกระทำที่เกิดขึ้น...รวมถึงสัมผัสนั้นด้วย

อู๋ซันเสิ่งรับรู้ถึงความรู้สึกเหล่านั้นของอีกฝ่ายเป็นอย่างดี แต่ถึงอย่างนั้น ตัวเขา ก็คือ อู๋ซันเสิ่ง ผู้ที่เอาแต่ใจ ผู้ดื้อด้าน ผู้ที่เป็นเจ้านายของหมาบ้าตัวนั้น แต่สิ่งที่หมาบ้าตัวนั้นแอบทำกับเขาเมื่อกี้มันทำให้เขาใจแทบจะหยุดเต้น

แค่คิดถึงสัมผัสนั้น หน้าของเขาก็เริ่มแดงกำมากขึ้น จนทำให้เจาตัดสินใจไล่ความคิดบ้าพวกนั้นออกไปและนอนหลับพักผ่อนต่อและในที่สุดเขาก็หลับไป....

--------------------------------
>talk<
ดีเลย์ไปสองวัน พอดีติดงานคะโดนอาเตอร์ช็อกหลังสอบไป
ทำให้ปัจจุบันร่างกายพังอยู่ เลยแอบเอามาลงก่อนที่จะเลทไปกว่านี่
ฝากติด้วยคะ ครั้งนี้แต่งแบบมึนๆ คาร์อาสามอาจจะแปลกไปหน่อยคะ YuY