Countdown
We've been
togerther for
ค้นหา
Latest topics
Most active topics
[Fic]ตามติด(ฮัวเสียผิง) 0
5 posters
หน้า 1 จาก 1
[Fic]ตามติด(ฮัวเสียผิง) 0
ตามติด (ฮัวxเสีย>ผิง)
เรท 18 (แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้)
“ฉันอยู่กับนายตลอดเวลา…ฉัน…อยู่กับนาย...”
นั่นคือคำพุดสุดท้ายที่ผมได้ยินจากเพื่อนสมัยเด็กของตัวเอง คำพูดและแววตาที่มองมาอย่างจริงจังมั่นคงของเขาราวกับจะย้ำในสิ่งที่ตนพูด ก่อนที่สองหูจะดังก้องไปด้วยเสียงแหลมสูงของอุปกรณ์การแพทย์ที่บ่งบอกชัดว่าคนตรงหน้าที่นอนอยู่บนเตียงสีขาวสะอาดนี้ไม่ได้หายใจแล้ว…
คนที่นอนอยู่บนเตียงนั้นมีชื่อจริงๆว่าเซี่ยอวี้เฉินเป็นเพื่อนสมัยของผม ด้วยความที่สมัยยังเป็นเด็กเขาแต่งตัวเป็นผู้หญิงอยู่ตลดทำให้เกิดการเข้าใจผิดผมจึงเรียกเขาว่าเสี่ยวฮัว แต่แม้ว่าจะเข้าใจถูกแล้วว่าเขาเป็นผู้ชายผมก็ยังคงเรียกเขาว่าเสี่ยวฮัวตามความเคยชิน เสี่ยวฮัวเป็นคนที่มีร่างกายอ่อนแอแถมยังป่วยบ่อย ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมาแต่เล็กจนโตเขาเข้าโรงพยาบาลไปหลายร้อยครั้งและการเข้าโรงพยาบาลแต่ละครั้งจะกินเวลานานเป็นสัปดาห์หรือไม่ก็นานเป็นเดือน แม้ผมจะพอรู้อยู่แล้วว่าเสี่ยวฮัวคนนี้จะต้องจากไปไวอย่างแน่นอนเนื่องด้วยสุขภาพร่างกายที่ค่อนข้างย่ำแย่ของเขา แต่ผมไม่เคยคิดว่าเขาจะจากไปไวขนาดนี้
ไวเกินไป
ไวจนผมตั้งตัวไม่ทัน…
“เทียนเจิน…” นายอ้วนหนึ่งในกลุ่มเพื่อนของผมที่มักไปไหนมาไหนด้วยกันเอ่ยเสียงเบาพลางเอื้อมมือมาตบไหล่ผมที่ยืนจ้องมองภาพเหล่าคุณหมอและพยาบาลที่กำลังรุมล้อมเสี่ยวฮัวที่นอนนิ่งอย่างไม่ยอมกระพริบตา
อ่า…
ภาพตรงหน้าเริ่มพร่าเลือนเสียแล้วสิ…
พอรู้สึกดังนั้นวงแขนแกร่งของเมินโหยวผิง จางฉี่หลิงหรือที่ใครๆก็เรียกเขาว่าเสี่ยวเกอก็เข้ามาโอบกอดผมไว้พร้อมกับเอาตัวเข้ามาบังภาพตรงหน้าไปทั้งหมด
“นายไม่ต้องมอง เขาคงไม่อยากให้นายมองหรอก” เมินโหยวผิงว่าพลางเอี้ยวตัวไปทางเสี่ยวฮัวที่กำลังถูกคณะแพทย์ปั้มหัวใจอยู่ ผมนิ่งไปชั่วอึดใจก่อนจะยกมือขึ้นมากอดตอบเขาแล้วร้องไห้ออกไปอย่างไม่มีอดกลั้น
“ขอให้นายไปดีนะเสี่ยวฮัว” ผมกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาหน้าป้ายหลุมศพของเสี่ยวฮัวที่ตั้งอยู่ในป่าลึกบนเขา ที่ดินส่วนตัวของตระกูลเซี่ยพร้อมวางดอกไม้สีขาวบริสุทธิ์ลงก่อนจะลุกขึ้นและหันหลังเดินออกมาหานายอ้วนและเมินโหยวผิงที่ยืนรอผมได้พักใหญ่ๆแล้ว
“ขอโทษทีที่ช้า”
“ไม่เป็นไร เสี่ยเข้าใจ” นายอ้วนว่าแล้ววางมือไว้บนไหล่ผมเบาๆก่อนที่พวกเราจะเดินกลับไปยังห้องโรงแรมแถวนี้ที่ได้จองเอาไว้หลังตัดสินใจมาเยี่ยมหลุมศพของเสี่ยวฮัว
ระหว่างทางพวกเราไม่ได้พูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว…
“เทียนเจินเสี่ยอ้วนไม่ได้อยากจะอะไรหรอกนะ แต่นายไม่ควรโทษตัวเองเรื่องของคุณชายเก้าหรอก เขาร่างกายอ่อนแอ นายช่วยเขาไม่ได้ไม่ใช่ความผิดของนาย” จู่ๆนายอ้วนก็พูดขึ้นมาท่ามกลางความเงียบอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ผมมองหน้าเขาแล้วพบว่าในแววตาของนายอ้วนมีแต่ความเป็นห่วงอย่างจริงจัง แม้แต่เมินโหยวผิงเองก็ยังเอื้อมมือมาบีบไหล่ของผมข้างที่ว่างอยู่พร้อมพยักหน้าช้าๆ
เห็นดังนั้นผมจึงคลี่ยิ้มให้เล็กน้อยให้แก่พวกเขาก่อนเอ่ยตอบคำที่คิดว่าจะทำให้เพื่อนของตนเลิกเป็นห่วงได้บ้าง
ผมไม่ใช่คนโกหกเก่ง…
ดังนั้นทางเลือกเดียวที่มีคือควรพูดความจริง…
“อืม ฉันแค่ไม่คิดว่าเขาจะจากไปเร็วขนาดนี้น่ะ แค่รู้สึกใจหาย”
“ดีมาก งั้นกลับไปที่พักแล้วหาอะไรกินกันเถอะเสี่ยอ้วนหิวแล้ว!” นายอ้วนพูดเสียงดังก่อนออกเดินนำ เมินโหยวผิงเองก็เปลี่ยนมาจับมือผมเอาไว้แล้วออกเดิน
ดูเหมือนพวกเขาจะพอใจในคำตอบของผม
“เอาสิ ฉันก็หิวแล้ว”
.
.
.
ผมไม่ใช่คนโกหกเก่ง…
ดังนั้นทางเลือกเดียวที่มีคือควรพูดความจริง…แต่ผมก็ไม่ได้พูดออกไปหมด
‘นี่อาเฮียนายเข้าโรงพยาบาลครั้งนี้ฉันยังมาอยู่กับนาย ถ้าครั้งหน้าฉันเข้าโรงพยาบาลนายจะมาอยู่กับฉันไหม?’
‘นายเข้าโรงพยาบาลนานเกินไป ฉันมีเรียนถึงอยากอยู่กับนายตลอดก็คงทำไม่ได้’
‘ใจร้าย ขนาดตอนนี้นายอยู่ที่นี่มาสามวันฉันยังมาอยู่กับนายตลอดไม่ไปเรียนแท้ๆ’
‘ก็ได้ งั้นถ้าครั้งหน้านายเข้าโรงพยาบาลฉันจะมาอยู่ตลอดไม่ไปไหน’
‘ดีมาก เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไปเนอะ’
......................................
ใช่เเล้วค่ะ...เเค่ชื่อฟิคน่าจะพอเดาๆได้ มันเป็นแนวหลอนๆค่ะ//เครียดจากการสอบมากไปผลมันก็ออกมาแบบนี้แล...
เรท 18 (แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้)
บทนำ
“ฉันอยู่กับนายตลอดเวลา…ฉัน…อยู่กับนาย...”
นั่นคือคำพุดสุดท้ายที่ผมได้ยินจากเพื่อนสมัยเด็กของตัวเอง คำพูดและแววตาที่มองมาอย่างจริงจังมั่นคงของเขาราวกับจะย้ำในสิ่งที่ตนพูด ก่อนที่สองหูจะดังก้องไปด้วยเสียงแหลมสูงของอุปกรณ์การแพทย์ที่บ่งบอกชัดว่าคนตรงหน้าที่นอนอยู่บนเตียงสีขาวสะอาดนี้ไม่ได้หายใจแล้ว…
คนที่นอนอยู่บนเตียงนั้นมีชื่อจริงๆว่าเซี่ยอวี้เฉินเป็นเพื่อนสมัยของผม ด้วยความที่สมัยยังเป็นเด็กเขาแต่งตัวเป็นผู้หญิงอยู่ตลดทำให้เกิดการเข้าใจผิดผมจึงเรียกเขาว่าเสี่ยวฮัว แต่แม้ว่าจะเข้าใจถูกแล้วว่าเขาเป็นผู้ชายผมก็ยังคงเรียกเขาว่าเสี่ยวฮัวตามความเคยชิน เสี่ยวฮัวเป็นคนที่มีร่างกายอ่อนแอแถมยังป่วยบ่อย ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมาแต่เล็กจนโตเขาเข้าโรงพยาบาลไปหลายร้อยครั้งและการเข้าโรงพยาบาลแต่ละครั้งจะกินเวลานานเป็นสัปดาห์หรือไม่ก็นานเป็นเดือน แม้ผมจะพอรู้อยู่แล้วว่าเสี่ยวฮัวคนนี้จะต้องจากไปไวอย่างแน่นอนเนื่องด้วยสุขภาพร่างกายที่ค่อนข้างย่ำแย่ของเขา แต่ผมไม่เคยคิดว่าเขาจะจากไปไวขนาดนี้
ไวเกินไป
ไวจนผมตั้งตัวไม่ทัน…
“เทียนเจิน…” นายอ้วนหนึ่งในกลุ่มเพื่อนของผมที่มักไปไหนมาไหนด้วยกันเอ่ยเสียงเบาพลางเอื้อมมือมาตบไหล่ผมที่ยืนจ้องมองภาพเหล่าคุณหมอและพยาบาลที่กำลังรุมล้อมเสี่ยวฮัวที่นอนนิ่งอย่างไม่ยอมกระพริบตา
อ่า…
ภาพตรงหน้าเริ่มพร่าเลือนเสียแล้วสิ…
พอรู้สึกดังนั้นวงแขนแกร่งของเมินโหยวผิง จางฉี่หลิงหรือที่ใครๆก็เรียกเขาว่าเสี่ยวเกอก็เข้ามาโอบกอดผมไว้พร้อมกับเอาตัวเข้ามาบังภาพตรงหน้าไปทั้งหมด
“นายไม่ต้องมอง เขาคงไม่อยากให้นายมองหรอก” เมินโหยวผิงว่าพลางเอี้ยวตัวไปทางเสี่ยวฮัวที่กำลังถูกคณะแพทย์ปั้มหัวใจอยู่ ผมนิ่งไปชั่วอึดใจก่อนจะยกมือขึ้นมากอดตอบเขาแล้วร้องไห้ออกไปอย่างไม่มีอดกลั้น
“ขอให้นายไปดีนะเสี่ยวฮัว” ผมกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาหน้าป้ายหลุมศพของเสี่ยวฮัวที่ตั้งอยู่ในป่าลึกบนเขา ที่ดินส่วนตัวของตระกูลเซี่ยพร้อมวางดอกไม้สีขาวบริสุทธิ์ลงก่อนจะลุกขึ้นและหันหลังเดินออกมาหานายอ้วนและเมินโหยวผิงที่ยืนรอผมได้พักใหญ่ๆแล้ว
“ขอโทษทีที่ช้า”
“ไม่เป็นไร เสี่ยเข้าใจ” นายอ้วนว่าแล้ววางมือไว้บนไหล่ผมเบาๆก่อนที่พวกเราจะเดินกลับไปยังห้องโรงแรมแถวนี้ที่ได้จองเอาไว้หลังตัดสินใจมาเยี่ยมหลุมศพของเสี่ยวฮัว
ระหว่างทางพวกเราไม่ได้พูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว…
“เทียนเจินเสี่ยอ้วนไม่ได้อยากจะอะไรหรอกนะ แต่นายไม่ควรโทษตัวเองเรื่องของคุณชายเก้าหรอก เขาร่างกายอ่อนแอ นายช่วยเขาไม่ได้ไม่ใช่ความผิดของนาย” จู่ๆนายอ้วนก็พูดขึ้นมาท่ามกลางความเงียบอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ผมมองหน้าเขาแล้วพบว่าในแววตาของนายอ้วนมีแต่ความเป็นห่วงอย่างจริงจัง แม้แต่เมินโหยวผิงเองก็ยังเอื้อมมือมาบีบไหล่ของผมข้างที่ว่างอยู่พร้อมพยักหน้าช้าๆ
เห็นดังนั้นผมจึงคลี่ยิ้มให้เล็กน้อยให้แก่พวกเขาก่อนเอ่ยตอบคำที่คิดว่าจะทำให้เพื่อนของตนเลิกเป็นห่วงได้บ้าง
ผมไม่ใช่คนโกหกเก่ง…
ดังนั้นทางเลือกเดียวที่มีคือควรพูดความจริง…
“อืม ฉันแค่ไม่คิดว่าเขาจะจากไปเร็วขนาดนี้น่ะ แค่รู้สึกใจหาย”
“ดีมาก งั้นกลับไปที่พักแล้วหาอะไรกินกันเถอะเสี่ยอ้วนหิวแล้ว!” นายอ้วนพูดเสียงดังก่อนออกเดินนำ เมินโหยวผิงเองก็เปลี่ยนมาจับมือผมเอาไว้แล้วออกเดิน
ดูเหมือนพวกเขาจะพอใจในคำตอบของผม
“เอาสิ ฉันก็หิวแล้ว”
.
.
.
ผมไม่ใช่คนโกหกเก่ง…
ดังนั้นทางเลือกเดียวที่มีคือควรพูดความจริง…แต่ผมก็ไม่ได้พูดออกไปหมด
‘นี่อาเฮียนายเข้าโรงพยาบาลครั้งนี้ฉันยังมาอยู่กับนาย ถ้าครั้งหน้าฉันเข้าโรงพยาบาลนายจะมาอยู่กับฉันไหม?’
‘นายเข้าโรงพยาบาลนานเกินไป ฉันมีเรียนถึงอยากอยู่กับนายตลอดก็คงทำไม่ได้’
‘ใจร้าย ขนาดตอนนี้นายอยู่ที่นี่มาสามวันฉันยังมาอยู่กับนายตลอดไม่ไปเรียนแท้ๆ’
‘ก็ได้ งั้นถ้าครั้งหน้านายเข้าโรงพยาบาลฉันจะมาอยู่ตลอดไม่ไปไหน’
‘ดีมาก เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไปเนอะ’
TBC.
......................................
ใช่เเล้วค่ะ...เเค่ชื่อฟิคน่าจะพอเดาๆได้ มันเป็นแนวหลอนๆค่ะ//เครียดจากการสอบมากไปผลมันก็ออกมาแบบนี้แล...
mama moosap- ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา
- จำนวนข้อความ : 64
Points : 3390
Join date : 29/03/2015
Re: [Fic]ตามติด(ฮัวเสียผิง) 0
สัมผัสได้ถึงความหลอนเลยทีเดียว
เสี่ยวฮัววิญญาณอาฆาตตามติดนายน้อย
จะออกมาอีหรอบไหนหนอ...
เสี่ยวฮัววิญญาณอาฆาตตามติดนายน้อย
จะออกมาอีหรอบไหนหนอ...
The_Dark_Lady- ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
- จำนวนข้อความ : 301
Points : 3605
Join date : 21/06/2015
Age : 29
ที่อยู่ : On the Land, Below the sky
Re: [Fic]ตามติด(ฮัวเสียผิง) 0
เปิดเรื่องมาเสี่ยวฮัวของเราก็ตายเลยทีเดียว โธ่ พ่อดอกไม้ของด้วงงงงง
ติดตาม อืมมมม เริ่มน่าสนใจ ใครหรืออะไรจะติดตามใคร โปรดติดตามตอนต่อไปปปปป //บิ้วด์ตัวเอง
ติดตาม อืมมมม เริ่มน่าสนใจ ใครหรืออะไรจะติดตามใคร โปรดติดตามตอนต่อไปปปปป //บิ้วด์ตัวเอง
poypoy- ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
- จำนวนข้อความ : 105
Points : 3546
Join date : 27/10/2014
ที่อยู่ : บ้านตระกูลอู๋ ใต้เตียงนายน้อยสาม
Re: [Fic]ตามติด(ฮัวเสียผิง) 0
เสี่ยวฮัวคนนี้จะตามติดนายไปทุกทึ่ เสี่ยวเสีย หึหึหึ
รู้สึกถึงความหลอนเลยค่า
รู้สึกถึงความหลอนเลยค่า
yakusoku- ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
- จำนวนข้อความ : 369
Points : 3801
Join date : 05/11/2014
ที่อยู่ : โลงในสุสานโบราณ
Re: [Fic]ตามติด(ฮัวเสียผิง) 0
เหวย กิ่งสำริดจงมา จงมาา 555
มาแนวหลอนเลยครับ ตามติด //0o0\\
อ่านแล้วแอบกลัว เสี่ยวฮัวจะปรากฎกายแบบสวยๆดอกไม้บานได้หรือไม่ ถถถถ
มาแนวหลอนเลยครับ ตามติด //0o0\\
อ่านแล้วแอบกลัว เสี่ยวฮัวจะปรากฎกายแบบสวยๆดอกไม้บานได้หรือไม่ ถถถถ
Rozenkreuz- ด้วงอาณาจักรเจ้าแม่ซีหวังหมู่
- จำนวนข้อความ : 625
Points : 3819
Join date : 01/07/2015
Age : 31
ที่อยู่ : กองทัพผีเก็บเห็ดแห่งประตูสำริด
หน้า 1 จาก 1
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
|
|
Fri 24 Jul 2020, 01:39 by gustoon
» [คู่มือด้วง] Keyword จีนสำหรับการขุด(แฟนดอม)สุสาน
Thu 21 Jun 2018, 00:29 by miskizfullmoon
» มังฮวาและภาคทิเบต
Thu 21 Jun 2018, 00:23 by miskizfullmoon
» [OS] Father is the best (ผิงเสีย)
Thu 03 Aug 2017, 16:12 by schneewittchen
» [Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC
Tue 01 Aug 2017, 12:30 by natsume
» [OS] #dmbjdaily (จูปาจุ๊บ) Bittersweet [ผิงเสีย AU]
Thu 06 Apr 2017, 15:58 by Zeth
» [OS] #dmbjdaily "โทรศัพท์มือถือ" - no Pairing [All]
Tue 04 Apr 2017, 22:27 by Zeth
» [OS] #DMBJDaily (แว่น): ระยะที่มองไม่เห็น [ฮัวเสีย]
Sat 01 Apr 2017, 16:55 by Zeth
» [OS] #DMBJdaily (5.20) ท่านยอดฝีมือ [หวังเหมิง (+เหมิงเสีย)(+ผิงเสีย)]
Thu 30 Mar 2017, 17:24 by Zeth