Countdown
We've been
togerther for

ค้นหา
 
 

Display results as :
 


Rechercher Advanced Search


[Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (7) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*

+2
The_Dark_Lady
sinnerdarker
6 posters

Go down

[Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (7) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์* Empty [Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (7) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*

ตั้งหัวข้อ by sinnerdarker Sun 19 Jul 2015, 23:02

บันทึกของเสี่ยวหลิง

-------ที่มา-------

[OS] The Last Moment [ผิงเสีย] [R18] *สปอยเล่มสิบ*

[OS] ของยึดเหนี่ยวอันไม่จีรัง [ผิงเสีย] *สปอยเล่มสิบ*

-------------เรื่องหลัก-----------

[Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (1) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*

[Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง  (2) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*

[OS] พี่ชายที่ไม่ยอมบอกชื่อ ~บันทึกของเสี่ยวหลิง Special~

[Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง  (3) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*

[Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง [Imply ผิงเสีย] (3.5) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*

[Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (4) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*

[Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (4.5) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*

[Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (5) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*

[OS] #dmbjdaily (บุหรี่) เลิกได้ไหม? [อู๋เสีย+เสี่ยวหลิง]~บันทึกของเสี่ยวหลิง Special~

[Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (6) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*




----------ตอนพิเศษ--------------



[OS] #dmbjdaily (ป่วย) ความลับเวลาไม่สบาย [อู๋เสีย+เสี่ยวหลิง]~บันทึกของเสี่ยวหลิง Special~

[OS] เรื่องของปู่ทวด [บันทึกของเสี่ยวหลิง]

[OS] #dmbjdaily (ประถม) แปดชั่วโมงที่ห่างกัน [อู๋เสีย+เสี่ยวหลิง]~บันทึกของเสี่ยวหลิง Special~

[OS] #dmbjdaily (พ่อ) บันทึกของเสี่ยวหลิง : รักอันไร้เงื่อนไข [เซี่ยอวี่ฮัว + ?? /Implied ฮัวเฮย or เฮยฮัว]

[OS] #dmbjdaily (เก้า) การรวมตัวที่ไม่รู้จุดประสงค์ [~~~บันทึกของเสี่ยวหลิง Special ~~~] [All Character]

[OS] #dmbjdaily (พี่ชาย) หน้าที่ของพี่ชาย [บันทึกของเสี่ยวหลิง : เสี่ยวฮวา + เสี่ยวหลิง]

[Drabble] #dmbjdaily (น้องชาย) สิทธิ์ของคนเป็นน้อง [บันทึกของเสี่ยวหลิง : เสี่ยวฮวา+เสี่ยวหลิง]

[Drabble] ~ว่าด้วยภาคซาไห่กับทรงผมใหม่ของอู๋เสีย~ [บันทึกของเสี่ยวหลิง]

[Drabble] ในวันที่อากาศหนาว [บันทึกของเสี่ยวหลิง]


-----ตอนพิเศษหลังเจอเสี่ยวเกอ---------


[Drabble]~ครอบครัวสุขสันต์หลังเราพบกันที่ฉางไป๋ซาน~[บันทึกของเสี่ยวหลิง/ผิงเสีย/เฮยฮัว]

[Drabble] #dmbjdaily (สำริด) ตลกหลายฉากของสองหนุ่มแห่งต้นสำริด [บันทึกของเสี่ยวหลิง+เหล่าหยาง]

[OS] #dmbjdaily (ทวินเทล) สาเหตุที่ยอมลงให้ [บันทึกของเสี่ยวหลิง/ผิงเสีย] *สปอยเล่มสิบ / 10 Years Laters* [อัพเดท : FA by Zerin]

+++++++++++++

(7)

เพื่อนของผมชื่อหลิวหลี่กวง

ความจริงแล้ว ผมไม่ได้มีเพื่อนแค่คนเดียว แต่หลี่กวงเป็นคนที่ผมสนิทด้วย เขาเป็นเด็กคนแรกที่เข้ามาทักผม คอยชวนผมไปเล่นด้วยกัน ผมเป็นคนเงียบ ค่อนข้างขี้อาย ดังนั้นจึงไม่ค่อยคุยกับใครเท่าไหร่ บางครั้งเวลามีคนมาคุยด้วย ก็มักจะคุยคำตอบคำ บางคนรู้สึกว่าผมคุยยากจึงเลิกสนใจไป แต่หลี่กวงไม่เป็นแบบนั้น เขานับผมเป็นเพื่อน พูดคุยด้วยอยู่เสมอแม้ว่าผมจะไม่ค่อยตอบอะไรไป พอคุยกันหลายครั้งเข้าก็กลายเป็นว่าผมสนิทใจกับเขา ดังนั้น หลายปีผ่านมา หลี่กวงจึงเป็นเพื่อนที่ผมสนิทด้วยในที่สุด

หลี่กวงอาศัยอยู่ห่างไปจากผมไม่กี่ตึก แม่ของเขาเปิดร้านอาหาร บางครั้งก็ต้องรีบกลับบ้านไปช่วยงานที่ร้าน แต่ส่วนใหญ่แล้วถ้าไม่ใช่วันที่ตกลงกันไว้ หลี่กวงจะเตะบอลกันเพื่อนจนย่ำเย็นมากกว่า บางครั้งอยู่นานมากไป แม่ของเขาจะทิ้งร้านไว้กับลูกน้อง ตามมาบิดหูหลี่กวงลากให้กลับบ้าน

ส่วนผมที่บางครั้งอยู่เย็นเพราะเตี่ยกับอาหวังเหมิงติดธุระ ก็มองภาพนั้นด้วยความเคยชิน

เขาเป็นคนที่เหมือนผมและไม่เหมือนผม เช่นเขาชอบกิจกรรมกลางแจ้ง แต่ผมชอบอ่านหนังสือในห้องสมุด เขาชอบมีเพื่อนเยอะๆ ส่วนผมพอใจกับเพื่อนจำนวนน้อยๆ ที่คุยกันได้ แต่เราเป็นพวกแบบเดียวกัน คือเมื่อลองได้คุยกับใครแล้ว ถูกใจก็คือถูกใจ แม้ว่าอีกฝ่ายจะต่างจากเรามากก็ตาม อีกประการหนึ่งคือทั้งผมและหลี่กวงค่อนข้างติดครอบครัว สำหรับสาเหตุนั้น ผมคิดเองว่าอาจเพราะมีบางสิ่งที่เราคล้ายกัน

ผมมีพ่อ แต่ไม่มีแม่ หลี่กวงมีแม่ แต่ไม่มีพ่อ

เรารู้เรื่องนี้กันตอนที่เขาบ่นว่าไม่เคยเห็นแม่ของผม ผมบอกเขาไปว่าผมไม่มีแม่ จำได้ว่าหลี่กวงนิ่งไป ก่อนจะบอกว่าเขาเองก็ไม่มีพ่อเหมือนกัน

หลี่กวงบอกว่าพ่อของเขาตายไปนานแล้ว เสียชีวิตไปในหน้าที่การงาน ท่านเป็นทหารรับใช้ประเทศชาติ นับว่าตายอย่างมีเกียรติอย่างที่แม่เคยพร่ำบอกไว้เสมอ จากนั้นก็ถามผมว่า พ่อเนี่ยเป็นแบบไหน

ผมถามเขากลับไปว่าทำไมถึงถามแบบนั้น เขาก็ตอบมาว่าเขาไม่รู้ว่าพ่อเป็นอย่างไร เพราะตอนที่เกิดมา พ่อก็ตายแล้ว มีแค่รูปภาพตั้งไว้ที่บ้านให้รู้ว่าตัวเองหน้าเหมือนพ่อเท่านั้น หลี่กวงโตมากับแม่ ไม่เคยรู้จักพ่อ เพราะอย่างนั้นเขาเลยอยากรู้ว่าปกติแล้ว พ่อเป็นคนอย่างไร

ผมบอกไปว่าคงไม่ต่างกันเท่าไหร่ แต่หลี่กวงก็ยังอยากจะรู้ ผมจึงนิ่งไป ลองครุ่นคิดถึงเตี่ยของตน

เป็นแบบไหนหรือ…เตี่ยเป็นคนใจดี ถึงจะใจร้ายกับลูกน้อง แต่กับผมกลับไม่เคยขึ้นเสียงหรือชักสีหน้าใส่ ไม่เคยดุด่าว่าผม (ผมนึกถึงตอนที่ไปปาหน่ายแล้วโดนเตี่ยโกรธ…แต่ตอนนั้นเหมือนเตี่ยจะโกรธลุงอ้วนนี่นา) พวกเรารักกันมาก แทบไม่เคยทะเลาะกัน สำหรับผม ‘พ่อ’ คงเป็นคนที่ใจดี อ่อนโยน และน่ารักที่สุดในโลก

ผมลองบอกเขาไปแบบนั้น หลี่กวงก็ขมวดคิ้ว เหมือนจะไม่ค่อยพอใจคำตอบ

“ถ้าพ่อเป็นแบบนั้น ฉันก็ชักอยากให้เขากลับมาซะแล้ว…” หลี่กวงพึมพำแบบนั้น

พอพูดจบ ผมก็ถามเขาไปบ้างว่าแม่เป็นแบบไหน

เขาเงียบไป ทำท่าคิด จากนั้นก็พ่นคำพูดออกมามากมาย “ใจร้าย ชอบหยิกหูฉัน ขี้โวยวาย ขี้บ่น เสียงดัง จอมเผด็จการ….”

“แย่ขนาดนั้น?” ผมอดถามออกไปไม่ได้ แล้วจากนั้น หลลี่กวงที่กำลังนับนิ้วก็นิ่งไป

“…จริงๆ ก็ไม่แย่ หยิกเสร็จก็ถามฉันว่าเจ็บไหม เข็ดหรือยัง ถ้าเล่นบอลเลือดออกก็ทำแผลให้ เวลาหิวก็เรียกกิน” หลี่กวงหยุดไปครู่หนึ่งแล้วเกาหลังคอ “เวลาฝันร้าย..ก็มาปลุกฉัน ลูบหน้าลูบหลังบ่อยๆ”

ผมพยักหน้าเข้าใจ จากนั้น เราก็ต่างเงียบกันไป ไกวชิงช้าในโรงเรียนไปด้วยกัน

วันนี้ทุกคนกลับบ้านเร็ว สมาชิกกลุ่มเตะบอลของหลี่กวงจึงหายหน้าไปหมด เหลือแต่ผมกับหลี่กวงที่อยู่โยงรอพ่อแม่อยู่ที่โรงเรียน ถึงเราจะสนิทกันมาก หลี่กวงก็ใช่ว่าจะอยู่กับผมบ่อย วันนี้ก็นับว่าเป็นกรณีพิเศษ และเพราะว่าเงียบเกินไปจนเริ่มเบื่อ  ผมกับเขาจึงได้พูดเรื่องนี้ขึ้นมา

กับคนอื่น เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมไม่อยากพูดถึง แต่กับหลี่กวง คงเพราะต่างขาดเหมือนกัน จึงไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไร

“จะว่าไป” หลี่กวงว่าขึ้นมา “เท่าที่ฟังคนอื่นมา..พ่อเนี่ยปกติต้องแบบ แข็งแกร่ง ดุๆ ใจร้ายหน่อย ท่าทางพึ่งพาได้ ไม่ใช่เหรอ?” เขาบอกแล้วหันมามองผม เหมือนจะบอกว่าพ่อนายแปลกชะมัด ผมเลยตอบกลับเขาไป

“แม่ก็ต้องอ่อนโยน น่ารัก หรือไม่ใช่”

“ทำไมพ่อแม่นิสัยพวกเราสลับกันกับปกติวะ..” หลี่กวงโอดครวญขึ้นมา ส่วนผมส่ายหัวไปนิ่งๆ เป็นเชิงว่าไม่รู้ แต่ก็อย่างที่เขาว่า พ่อแม่ของเราดูแปลกไปจากพ่อแม่แบบที่เรารู้จักกันทั่วไปจริงๆ

“หรือเพราะเรามีพ่อแม่ไม่ครบ?” หลี่กวงเปรยขึ้นมา และผมได้แต่ส่ายหน้าไป ไม่รู้ว่าเป็นแบบนั้นอย่างที่หลี่กวงว่าจริงๆ หรือเปล่า

ถึงแม้พูดคุยกันได้ ก็ยังเป็นเรื่องละเอียดอ่อนที่ยากจะแตะต้องและเข้าใจ

ตอนที่กำลังจะคุยต่อ หลี่กวงก็ชะงักแล้วหันไปมองทางประตูโรงเรียน กระโดดลงจากชิงช้า ป้องมือเหนือตาตัวเองแล้วฉีกยิ้ม ชี้ไปทางผู้หญิงร่างอ้วนคนหนึ่งที่กำลังเดินมา “ซานหลิง แม่ฉันมาแล้ว ไปก่อนนะ นายอยู่คนเดียวได้ป่ะ”

ผมพยักหน้าไปเงียบๆ

“ถ้าอย่างนั้น พรุ่งนี้เจอกัน” เจ้าตัวฉีกยิ้มโบกมือให้ผม ดังนั้นจึงโบกมือกลับไป ยิ้มให้นิดๆ มองเขาเดินไปหาแม่ ดูเหมือนจะคุยเล่นกันนิดหน่อยจนเจ้าตัวโดนแม่ตบหัว จากนั้นก็เดินกลับไปด้วยกัน

เหลือแค่ผมกับความเงียบเหงา และโรงเรียนที่ไร้ผู้คน

ผมพรูลมหายใจ ไกวชิงช้าเล่น รอบข้างเงียบจนได้ยินเสียงลมพัด วันนี้เตี่ยก็เลิกงานช้าอีกแล้ว..ช่วงนี้มักจะกลับเย็นเสมอ ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทั้งที่งานที่ร้านก็ไม่ยุ่งมากมาย ร้านขายของเก่าไม่มีคนเข้ามากมายอยู่แล้ว เป็นร้านแบบที่นานๆ ครั้งขายทีก็อยู่ได้ยาว แต่ปกติมักไม่มีใครเข้าร้าน ทั้งอย่างนั้นเตี่ยกลับไม่ค่อยอยู่ติดร้าน อาหวังเหมิงเองบางครั้งก็เข้าๆ ออกๆ ร้าน เหมือนกับว่าไปทำธุระอย่างอื่น

..ทั้งคู่ไปทำอะไรกัน

ผมรู้สึกกังวลใจ แต่รู้สึกว่าถึงคิดไปก็อาจไม่ได้อะไรขึ้นมาจึงสะบัดหัวให้มันหลุดออกไป จากนั้น ก็ครุ่นคิดถึงเรื่องที่เตี่ยและม๊าของเราไม่เหมือนใคร

พ่อต้องเป็นคนแข็งแกร่ง ต้องดุนิดๆ ใจร้าย ต้องดูพึ่งพาได้ อย่างนั้นเหรอ?

เตี่ยของผมไม่เหมือน ‘พ่อ’ แบบนั้นแม้แต่น้อย

ผมคิดขึ้นมาว่าบางที คนที่มีพ่อแม่ครบ พ่อแม่อาจจะเป็นแบบนั้นก็ได้ แล้วคนที่มีพ่อแม่ไม่ครบ ก็อาจจะเป็นแบบผมหรือหลี่กวง ตรงกันข้ามกันกับพ่อแม่ทั่วไปโดยสิ้นเชิง

แต่เมื่อผมถามตัวเองว่าเกลียดเตี่ยที่เป็นแบบนั้นหรือ ผมก็ปฏิเสธตัวเองในใจไป

ผมชอบเตี่ยที่ใจดีคนนี้ ชอบเตี่ยที่คุยเล่นกันได้ทุกเรื่อง แวบหนึ่งผมคิดถึงอารอง..พ่อที่ดุหน่อยๆ อาจจะเหมือนอารองก็ได้

ถ้าเป็นอย่างนั้น ผมต้องกลัวเตี่ยมากแน่ๆ และรู้สึกว่า ผมคงพอใจกับสิ่งที่เป็นอยู่แล้วจริงๆ

ระหว่างที่กำลังคิดอะไรแบบนั้น ฝ่ามือเย็นๆ ก็ปิดตาผมจากด้านหลัง

ผมสะดุ้งตัวเกร็ง จากนั้นก็ได้ยินเสียงหัวเราะที่คุ้นเคย ทำให้รู้ว่าเป็นมือของใคร

“เตี่ย” ผมเรียกเขาออกไป ดึงมือที่ปิดตาตัวเองออก เงยหน้าขึ้นมองเจ้าของมือสากๆ

“ตกใจหรือเปล่าเสี่ยวหลิง” เตี่ยบอกพลางคลายมือที่ปิดตาผมออก เขายิ้มให้ผมบางๆ จากนั้นก็สอดมือใต้แขนผม ยกขึ้นอุ้ม จับหมุนเล็กน้อยให้ใบหน้าของผมหันไปหา ลูบแผ่นหลังแล้ววางจมูกแตะกัน  “รอนานหรือเปล่า เตี่ยขอโทษที่มาช้า”

ผมส่ายหน้าไป ถึงจะรอนานมาก แต่ผมมีหลี่กวงนั่งรออยู่ด้วย เลยไม่เป็นไร

เตี่ยเห็นแบบนั้นก็ฉีกยิ้มให้ผม หอมแก้มผมทีหนึ่ง จากนั้นก็ฉีกยิ้มบอกผมเสียงใส

“เสี่ยวหลิง ลองขยับเข้ามาใกล้ๆ สิ”

ผมเอียงคอไม่เข้าใจ แต่ก็ขยับหน้าเข้าไปใกล้ๆ เตี่ย ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่รู้อะไร

“รู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ ไหม?”

แปลกๆ…อะไรแปลกๆ อย่างนั้นเหรอ?

ผมทำหน้างงใส่เตี่ย แต่ว่าเตี่ยก็เอาแต่ฉีกยิ้มโดยไม่อธิบาย ผมงงหนักมาก พยายามคิดว่าเตี่ยมีอะไรแปลกไป ดวงตา แว่นตา? ทรงผม?

พอผมเอ๋อหนักมากเข้า เตี่ยก็หัวเราะ “เอ้า ลองดูสิ เตี่ยมีอะไรแปลกไป…”

ผมยิ่งงงหนักขึ้น หายังไงก็ไม่เจอว่าเตี่ยต่างจากเดิมตรงไหน แต่พอซักพัก ผมก็เริ่มรุ้สึกถึงสิ่งที่ผิดปกติ

ลมหายใจของเตี่ยแทบไม่มีกลิ่นบุหรี่เลย

มันยังคงมีอยู่เจือจาง แต่น้อยมากเมื่อเทียบกับเมื่อก่อน ปกติแล้ว เตี่ยสูบบุหรี่จัด ดังนั้นลมหายใจของเตี่ยจึงมีกลิ่นบุหรี่อย่างช่วยไม่ได้ แต่ผมเองก็ชินแล้ว จึงไม่เคยรู้สึกอะไร จนกระทั่งวันที่ผมขอให้เตี่ยเลิกสูบุหรี่เพราะกลัวว่าเตี่ยจะเป็นอะไรไป

ผมกะพริบตาปริบ จากนั้นก็ตอบออกไป “เตี่ยไม่มีกลิ่นบุหรี่”

“ถูกต้อง” เตี่ยฉีกยิ้มก้างแล้วหอมแก้มผม “เตี่ยทำตามสัญญาได้ด้วย เห็นไหม?”

ผมพยักหน้าหงึกๆ จากนั้นหน้าก็เห่อร้อนขึ้นมา ผมพยายามจะกลั้นยิ้ม แต่ยากมากๆ

ผมดีใจที่เตี่ยพยายามเพื่อผม ทำตามที่ผมขอร้อง ดีใจมากจริงๆ และคิดว่าผมรักเตี่ยที่เป็นเตี่ยของผมคนนี้มาก เป็นเตี่ยอู๋เสียของผมที่ไม่เหมือนใคร

เป็นเตี่ยของผมคนเดียว

ยิ่งคิดแบบนั้น ก็เลยยิ่งกอดคอเตี่ยไว้แน่นมากจนเตี่ยหัวเราะ บอกว่าเดี๋ยวตัวเองก็ขาดอากาศหายใจตายหรอก ตอนนั้นผมเลยปล่อยมือเพราะกลัวเตี่ยจะเป็นอะไร

แต่จะว่าไปแล้ว แรงกอดคอของเด็กอายุห้าหกขวบจะซักเท่าไหร่เชียว

“เตี่ยพยายามแล้ว…” เตี่ยลากเสียงยาว “เพราะฉะนั้น เสี่ยวหลิงต้องหัดกินพริกหยวกบ้างแล้วนะ..เริ่มจากวันนี้เลยไหม?”

ผมสะดุ้ง จนบัดนี้ก็ยังกินพริกหยวกไม่ได้ แต่ว่าเตี่ยพยายามแล้ว ผมก็จะลองพยายามบ้าง จึงผงกหัวรับไปเบาๆ

เตี่ยยิ้มรับการผงกหัวของผม แนบหน้าผากด้วยกันครั้งหนึ่ง จากนั้น เราก็กลับบ้านพร้อมกัน

++++++++++++++++

คืนนั้น ผมลองถามเตี่ยเรื่องที่ผมคุยกับหลี่กวง เตี่ยทำหน้าคิดนิดหน่อย จากนั้นก็ตอบผม

“เตี่ยว่า ไม่เกี่ยวกับเรื่องที่มีครบหรือไม่ครบหรอกนะ พ่อแม่ของแต่ละคนนิสัยไม่เหมือนกันอยู่แล้ว ปู่ใหญ่ของเสี่ยวหลิงเอง ก็ไม่ได้ดุหรือน่ากลัวใช่ไหม?”

ผมลองคิดถึงปู่ใหญ่ ปูใหญ่ใจดีมาก บางทีอาจจะใจดีว่าเตี่ย เป็นคนสดใส อ่อนโยนนุ่มนวล คิดดูแล้ว ปู่ใหญ่ก็เป็นเตี่ยของเตี่ย เป็นพ่อคนหนึ่งเหมือนกัน และเตี่ยก็มีทั้งพ่อทั้งแม่ แต่ปู่ใหญ่ก็ไม่ได้ใจร้ายหรือดุอะไร

พอคิดได้แบบนั้น ผมจึงพยักหน้าให้เตี่ยไป เพื่อจะบอกว่าเข้าใจสิ่งที่เขาพูด

“..เสี่ยวหลิง อย่าคิดมากเลยนะ ถึงเสี่ยวหลิงจะไม่มีแม่ เตี่ยก็รักเสี่ยวหลิงมากกว่าที่พ่อแม่คนอื่นรักลูกตัวเองสองเท่าเชียวนะ!” เตี่ยพูดแล้วอุ้มผมขึ้นไปกอดแน่น พาหมุนวนไปมา ผมรู้สึกตาลายจนต้องบอกให้เตี่ยพอจากนั้นก็ยิ้มนิดๆ

ดีใจกับสิ่งที่เตี่ยพูดออกมา


++++++++++++++++


เช้าวันถัดมา ผมลองไปพูดเรื่องนี้ให้หลี่กวงฟัง เขาก็ว่าเขาเข้าใจ

“ฉันเองก็ไม่ได้อยากได้แม่นุ่มนวลนักหรอก เกร็งตาย แม่แบบนี้ก็ดี เสียงดังใส่กันได้ พูดอะไรได้ทุกอย่าง”

ดูเหมือนว่าทั้งผมและหลี่กวงจะพอใจกับสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้

จะมีพ่อแม่ครบหรือไม่ บางทีอาจไม่สำคัญ

อยู่ที่ว่ามอบความรักและเข้าใจกันมากพอหรือเปล่า..ก็เท่านั้นเอง
sinnerdarker
sinnerdarker
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ

จำนวนข้อความ : 343
Points : 4015
Join date : 27/10/2014
ที่อยู่ : บ้านสกุลหวัง

ขึ้นไปข้างบน Go down

[Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (7) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์* Empty Re: [Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (7) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*

ตั้งหัวข้อ by The_Dark_Lady Mon 20 Jul 2015, 00:00

โอย รู้สึกอบอุ่นละมุนละไมแต่เรียลค่ะ
ครอบครัวมันก็แบบนี้ล่ะนะ
ไม่มีพ่อแม่คนไหนจะเหมือนกันหรอก แต่ละครอบครัวก็มีลักษณะเฉพาะตัวที่แตกต่างกัน
สิ่งสำคัญไม่ได้อยู่ที่ส่วนใหญ่เป็นแบบไหน แต่เป็นที่เรามีความสุขกับอะไรต่างหาก
ฉะนั้น คนที่เรามีอยู่ข้างๆในตอนนี้ก็คือดีที่สุดแล้ว
ชอบค่ะ ชอบค่ะ ชอบค่ะ
เห็นเถ้าแก่อู๋พยายามงดบุหรี่เพื่อลูกนี่ น่ารัก...ฮรือออออออ
ครอบครัวนี่มิ้งเหลือเกิน...
PS. ตอนโตหลี่กวงยังรอดอยู่ไหมคะ
The_Dark_Lady
The_Dark_Lady
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ

จำนวนข้อความ : 301
Points : 3595
Join date : 21/06/2015
Age : 28
ที่อยู่ : On the Land, Below the sky

ขึ้นไปข้างบน Go down

[Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (7) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์* Empty Re: [Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (7) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*

ตั้งหัวข้อ by HaiSaka Mon 20 Jul 2015, 00:39

ละมุนละไม อบอุ่นหัวใจดีจริงๆเลยค่ะ
อู๋เสียเลิกบุหรี่ได้แล้ว ไชโยยยยย ขอโฮ่ร้องให้กับความสำเร็จของเสี่ยวหลิง
แว๊บแรกที่เห็นหนูหลี่กวงเข้าหาเสี่ยงหลิง แอบนึกไปว่าคิดไรกับเสี่ยงหลิงรึป่าว 55555+
ถึงยังไงก็เชียร์เสี่ยวฮวาเน้อออ ><
HaiSaka
HaiSaka
ด้วงฝึกหัด
ด้วงฝึกหัด

จำนวนข้อความ : 20
Points : 3280
Join date : 17/04/2015

ขึ้นไปข้างบน Go down

[Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (7) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์* Empty Re: [Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (7) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*

ตั้งหัวข้อ by Yuwadee Wana Mon 20 Jul 2015, 02:55

อ่านแล้วอบอุ่นจัง อยากมีสามีและลูกแบบนี้บ้างอ่ะ (โดนเสี่ยวเกอขว้างดาบดำใส่)
Yuwadee Wana
Yuwadee Wana
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ

จำนวนข้อความ : 352
Points : 3789
Join date : 27/10/2014

ขึ้นไปข้างบน Go down

[Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (7) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์* Empty Re: [Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (7) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*

ตั้งหัวข้อ by yakusoku Mon 20 Jul 2015, 03:45

ชอบมากคะ อ่านแล้วอบอุ่น
yakusoku
yakusoku
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ

จำนวนข้อความ : 369
Points : 3791
Join date : 05/11/2014
ที่อยู่ : โลงในสุสานโบราณ

ขึ้นไปข้างบน Go down

[Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (7) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์* Empty Re: [Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (7) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*

ตั้งหัวข้อ by Rozenkreuz Mon 20 Jul 2015, 14:40

ฮีลลิ่งงงง ฮ่าาาาาห์
ที่เตี่ยอู๋เหมือนแม่ก็เพราะมีเตี่ยอีกคนไงล่ะเสี่ยวหลิง! //โดนตบ
Rozenkreuz
Rozenkreuz
ด้วงอาณาจักรเจ้าแม่ซีหวังหมู่
ด้วงอาณาจักรเจ้าแม่ซีหวังหมู่

จำนวนข้อความ : 625
Points : 3809
Join date : 01/07/2015
Age : 31
ที่อยู่ : กองทัพผีเก็บเห็ดแห่งประตูสำริด

ขึ้นไปข้างบน Go down

ขึ้นไปข้างบน

- Similar topics

 
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ