Countdown
We've been
togerther for

ค้นหา
 
 

Display results as :
 


Rechercher Advanced Search


[Drabble] รวมหนาวเดอะซีรีย์ 1-6 (ฮัวเฮย/ผิงเสีย/เฮยเสีย)

5 posters

Go down

 [Drabble] รวมหนาวเดอะซีรีย์ 1-6 (ฮัวเฮย/ผิงเสีย/เฮยเสีย) Empty [Drabble] รวมหนาวเดอะซีรีย์ 1-6 (ฮัวเฮย/ผิงเสีย/เฮยเสีย)

ตั้งหัวข้อ by kuramajoy Fri 19 Dec 2014, 20:00

หนาว เดอะซีรีย์ 1
ฮัวเฮย

ฤดูหนาวของปักกิ่งนั้นแม้จะมีตึกรามบ้านช่องที่สูงเทียมฟ้าแต่ก็ยังคงหนาวเหน็บอยู่ดี เฮยเสียจื่อเคยผ่านอากาศที่หนาวเหน็บของมองโกล หรือแม้แต่บนภูเขาหิมะเขาก็ผ่านมาแล้ว

แต่หนาวมันก็หนาวนั่นล่ะ

หน้านี้เป็นหน้าที่ไม่อยากจะรับงานใดๆ เจ้าตัววิ่งเข้ามาซุกไออุ่นของผ้านวมนุ่มบนเตียงนอนของคุณชายเก้าอย่างถือ วิสาสะ แต่เจ้าของห้องก็ไม่ได้ว่าอะไรเพียงแต่นั่งตรวจเอกสารไปอย่างเงียบเชียบ

เดิมทีเขานอนเกลือกกลิ้งหลับไปสองงีบด้วยความอ่อนล้าจากการทำงาน แต่ประสาทสัมผัสที่ดีจนเกินไปปลุกรั้งให้ตื่นขึ้น นัยน์ตาสู้แสงไม่ได้มองไปยังนาฬิกาบนผนังบ่งบอกถึงเวลาตีสอง ร่างสูงตวัดสายตาไปทางโต๊ะทำงานใน ห้อง คุณชายเก้าเซ็นเอกสารกองโตแต่ไม่ยอมเปิดไฟ มีเพียงโคมไฟบนหัวโตีะที่ให้แสงสว่างเท่านั้น

คุณชายเก้าต่อหน้าเอาแต่ตบตี ใช้วาจาเฉือดเฉือนเขาอยู่ตลอด ....ทว่าในความร้ายกาจนั้นกลับมีบางส่วนที่ยอมโอนอ่อนใจดีด้วยเสมอ

เพราะแบบนี้ถึงได้รัก...

ซึนชะมัดเลยคุณชายเนี่ย...

หนาวแบบนี้ยังทำงานอีก งูตัวใหญ่นึกฮึดฮัดในลำคอ เจ้าตัวยอมสละที่นอนอุ่นๆ แม้จะอยากล้มตัวนอนแค่ไหนแต่มันกลับเลือกที่จะทนหนาวเดินไปกอดรั้งคุณชาย เก้าจากข้างหลัง ทาบทับผ้าห่มผืนโตพร้อมกับอุณหภูมิร่างกายของตนเอง ผิวกายของเซี่ยอวี้ฮัวยามแรกที่ได้สัมผัสเย็นเฉียบจนเกือบสะดุ้ง แต่เฮยเสียจื่อกลับค่อยๆโอบกอดใช้อุณหภูมิผิวกายอันอบอุ่นจากเตียงนุ่มของตน ห่มทับคนตัวเย็น

"หนาวๆแบบนี้ยังทำงานอีก"

เสื้อคลุมสักตัวก็ไม่มี หน้านี้ไม่ใช่หน้าที่จะใส่เชิ้ตตัวเดียวนั่งทำงานเสียหน่อย

แม้มันจะหนาว ...ไม่ชอบเอาเสียเลย แต่ในยามที่ได้โอบกอดคุณชายแสนงามกลิ่นดอกไม้หอมกรุ่นก็ลอยเข้ามา เฮยเสียจื่อสูดกลิ่นไอพลางกระชับวงแขน แปรเปลี่ยนอุณหภูมิร่างกายของอีกฝ่ายจากหนาวเย็นให้กลายเป็นความรุ่มร้อน

อุ่นจัง...

ความอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย เจ้างูตัวดีเหยียดยิ้มพลางฉวยหอมพวงแก้มใสสักฟอด คลอเคลียใบหน้าอยู่ตรงไหล่ราวกับจะออดอ้อนเจ้าของ

"นายนี่นะ" เซี่ยอวี้ฮัวเหยียดยิ้ม พลางลูบไล้เรือนผมที่ซบอยู่ที่ไหล่ของเขา อุณหภูมิในร่างกายพลันสูงขึ้น ความหนาวเย็นเมื่อครู่พลันมลายไปด้วยผิวกายอุ่น

คุณชายเก้านึกขำอีกฝ่ายทั้งที่เจ้าตัวบอกว่าไม่ชอบอากาศหนาว จะไม่ยอมก้าวเท้าออกจากกองผ้าห่มแท้ๆ

น่ารัก....ทำไมถึงได้คิดแบบนี้กันน้า ทั้งที่ตัวโตอย่างกับควายปักหลั่น หน้าตาก็หาความน่ารักไม่ได้แม้แต่เศษผงธุลี

เอาเถอะ คุณชายฮัวถอนหายใจ มือเรียววางเอกสารลง หันหน้าไปหอมเจ้าคนทำดีสักฟอด

มันอุตส่าห์เดินมาให้ความอบอุ่นนี่นะ

ถ้าอย่างงั้นเขาก็ควรเลิกตรวจเอกสาร แล้วมอบความร้อนกลับให้มันแทน

ถือเป็นของขวัญช่วงสิ้นปี จะใจดีด้วยนิดหน่อยแล้วกัน...

******************************

หนาวเดอะซีรีย์ 2

เซี่ยอวี้ฮัวกำลังปวดหัว ทั้งที่สิ้นปีมีงานที่ต้องเคลียร์มากมายก่ายกอง ทว่า ในระหว่างที่เขากำลังนั่งทำงานอยู่บนโต๊ะ เจ้างูตัวดีก็โผล่มาพร้อมกับลากเขาออกมาข้างนอกอย่างไม่ทันตั้งตัว

ลมหนาวที่หอบเข้ามาพร้อมกับเทศกาลคริสมาสต์พาให้เจ้าตัวดีที่อยู่ข้างกายผม รื่นเริง แม้สายตาของมันจะไม่ถูกโรคกับแสงประดับประดาตามท้องถนน แต่เจ้าตัวกลับดี๊ด๊าราวกับปลาได้น้ำ มือเรียวฉุดแขนเขาเดินไปตามท้องถนนราวกับเด็ก

"คริสมาสต์ใครเขานั่งทำงานกันคุณชาย ทีนายน้อยสามยังไปเที่ยวกับนายใบ้เลย" เฮยเสียจื่อทำปากยื่น เขาใส่เสื้อหนังตัวโปรด พันผ้าพันคอสีดำผืนใหญ่ สวมถุงมือสีดำสนิทจับมือผมเอาไว้อย่างแน่นหนา

"สิ้นปีงานเยอะ" ครั้นพูดไปมันก็ทำแก้มป่องจับมือผมแน่นขึ้น ผมหัวเราะก่อนที่รับรู้ได้ถึงลมหนาวแม้จะใส่เสื้อโค้ดตัวยาวสีขาวก็ยังรู้สึกหนาวนิดๆ เผลอซบเข้าใกล้เขารีดเร้นเอาความอบอุ่นจากร่างกายใหญ่โต

"คุณชาย ห่มบางไปไหมครับ" สิ้นเสียงเจ้างูผ้าพันคอไหมพรมสีชมพูอ่อนก็ถูกพาดลงบนคอ ผมเอื้อมมือไปจับมันตรงปลายของผ้าพันคอปักหัวใจดวงเล็กและชื่อของผม

อา ...อุ่นจัง

ผมหัวเราะเมื่อนึกขึ้นได้ของที่มาของเจ้าผ้าพันคอนี้

ให้ตายเถอะ ...น่ารักไปแล้วนะ

"ไม่คิดว่านายจะทำอะไรแบบนี้ได้" ครั้นพูดไปอีกฝ่ายกลับคลี่ยิ้มบาง

"ผมมีอายุมาเท่าไรแล้ว ผมทำอาหารเป็น งานบ้านก็เก่ง เป็นผู้ชายในอุดมคติของสาวๆเลยใช่ไหมล่ะ หึหึ"

"ใช่ แต่เสียอยู่อย่างเดียวร้ายแรงมาก" ผมยกนิ้ว เฮยเสียจื่อทำหน้างง เอียงคอท่าทีน่ารัก "สมองนายมีปัญหา แค่ข้อเดียวก็ทำให้ทุกคนไม่กล้าเอานายไปทำพ่อพันธุ์แล้ว"

"บู่ คุณชาย!" เจ้างูตัวโตทำปากยื่น ใบหน้าที่ประดับไปด้วยแว่นดำทรงโตสะบัดไปอีกทางหนึ่ง ท่าทียียวนจนผมเผลอเตะก้นมัน

ก็แหม ใครใช้สะโพกนั้นโด่งกลมกลึงจนน่าถีบและน่าจับในคราวเดียวกันล่ะ

"คุณชายโหดร้าย" มันต่อว่า ผมหัวเราะพลางกระชับผ้าพันคอผืนหวานที่พันรอบคอ กลิ่นหอมบางเบาคล้ายกับกลิ่นตัวของหมอนั่น

อา...อุ่นจัง

แม้หิมะจะกำลังโปรยปรายแต่ผมกลับรู้สึกว่าการออกมาข้างนอกก็ไม่เลวเหมือนกัน ...

ไหนๆ ก็เป็นวันปีใหม่ทั้งที ผมเลยลากเจ้าคนที่ลากผมมาทั้งวันเข้าร้านเค้ก ซื้อเค้กหนึ่งก้อนใหญ่ท่ามกลางสีหน้าจะเป็นจะตายของเจ้างู เพราะมันรู้ว่ามันต้องกิน

ไว้กลับไปฉลองคริสมาสต์กันนะ ถึงแม้จะไม่มีต้นคริสมาสต์ แต่ก็ยังมีเค้ก ..และของขวัญชิ้นโต

หลังจากนั้นค่อย ...ไปนอนกอดให้หายหนาว...


*************************************

หนาวเดอะซีรีย์ 3

(ผิงเสีย)

วันนี้อากาศหนาวกว่าเดิมเป็นพิเศษ เจ้าแมวตัวโตทำตาปรือยู่ในผ้านวมผืนใหญ่ ผมกระชับผ้าพันคอหัวเราะคิกคักยามที่เห็นมันเป็นเช่นนั้น

เสี่ยวเกอวันนี้ดูง่วงหงาวก็น่ารักไปอีกแบบ

เสี่ยวฮัวเคยบอกว่าผมมันบ้า เห็นผู้ชายตัวโตๆเป็นควายแบบจางฉี่หลิงน่ารักได้ยังไง ...ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่มั่นใจว่าอีหนูผมน่ารักที่สุดในโลก

ช่วงนี้อากาศหนาวงานของเขาจึงลดลง นายแว่นเองก็ไปสถิตอยู่บ้านเสี่ยวฮัวแบบไม่กลับทำเอาผมอยากถามเหลือเกินว่า นักคว่ำกรวยนี่หยุดหน้าหนาวหรือว่าพวกนายสองคนแค่ไม่ชอบอากาศหนาวกันแน่

ผมปิดประตู มือถือถุงกับข้าวเดินไปที่ครัว อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองกองผ้าห่มของเจ้าคนหน้าตาย

น่ารักชะมัด อา อีหนูผมน่ารักที่สุดในโลก

เซี่ยอวี้ฮัวเคยบ่นให้ผมฟังว่าการเลี้ยงสัตว์ทำให้เขาวุ่นวาย แถมยังเสียงานเสียการ แต่เมื่อมองใบหน้าอิ่มเอิบยามที่พูดถึงงูที่เลี้ยงผมคิดว่าเขาก็แค่ซึนบ่นไปแบบนั่นเอง

แม้เขาจะไม่รู้ตัวแต่ยามที่พูดถึงงูทีไรริมฝีปากนั้นกลับอมยิ้มน้อยๆมันเป็นรอยยิ้มสดใสผิดแผกจากปกติ ...

ดอกไม้จะเบ่งบานได้อย่างงดงามที่สุดก็คือตอนที่มีความสุข ...

ผมหัวเราะในลำคอ หยิบหัวไชเท้าขึ้นมาคิดว่าจะทำหม้อไฟเพื่อคลายหนาวให้กับเจ้า แมวเสียหน่อย หลังจากนั้นค่อยเรียกเสี่ยวฮัวกับนายอ้วนมากินข้าวด้วยกัน

"อ๊ะ" ความเย็นวาบแตะยังข้อแขนตกใจเสียเกือบทำมีดหล่น ก่อนที่จะสัมผัสได้ถึงแผ่นอกแข็งแกร่ง วงแขนใหญ่ตวัดผมเข้าไปในอ้อมกอดอันอบอุ่น ครั้นรู้ว่าเป็นใครผมก็อดฉีกยิ้มไม่ได้

แมวของผมน่ารักจริงๆนั่นล่ะ

"กลับมาแล้ว" ผมเงยหน้าขึ้นไปรับจุมพิตจากเจ้าชายนินทรา ใบหน้าสมบูรณ์นั้นดูดีแม้ในยามที่เพิ่งตื่นนอน น่าอิจฉาชะมัด

"ยินดีต้อนรับกลับ" จางฉี่หลิงไม่ใช่คนพูดมาก แต่เขาก็จะต้อนรับผมกลับบ้านพร้อมพัวพันเสมอ

น่ารักเกินไปแล้ว อีหนูของผมแม่งน่ารักไปแล้ว เสี่ยอู๋จะเป็นลมตาย

ผมอดใจไม่ไหวหันไปหอมแก้มอีหนูฟอดหนึ่ง นัวเนียจวบจนได้เห็นนัยน์ตาคู่นั้นมองตรงมาราวกับสัตว์เตรียมล่าเหยื่อผมก็แทบอุทาน

ชิบหาย ...แมวตื่นแล้ว

แถมเตรียมตัวกลายร่างเป็นเสืออีกด้วย

"อ๊ะ" ร่างถูกอุ้มขึ้น รู้ตัวอีกทีแผ่นหลังก็สัมผัสกับฟูกอุ่น ก่อนที่ความร้อนกว่าจะทาบทับลงมา ริมฝีปากถูกปิดสนิท

สุดท้ายผมก็ถูกเสือตัวโตกินแทนข้าวเย็นอย่างเอร็ดอร่อย...

เสียงครางครวญคละเคล้าไปกับความหนาวเหน็บ แม้ลมหนาวจะพัดกระแทกหน้าต่างเสียงดังแต่พวกเรากลับไม่รู้สึกหนาวสักนิด

แย่แล้ว...อุตส่าห์นัดเสี่ยวฮัวว่าให้มากินหม้อไฟ

ท่าทางจะไม่ได้กินเสียแล้ว

************************
(ฮัวเฮย)

ผม ได้รับโทรสัพท์จากนายน้อยสามผู้น่ารัก เขาชวนไปกินหม้อไฟ ในอากาศหนาวๆแบบนี้การได้ซุกลงใต้โต๊ะกินหม้อไฟล้อมวงก็ไม่เลว เสียดายนายอ้วนไม่อยู่ ดังนั้นหม้อไฟนั้นอู๋เสียน่าจะทำเอง

ผมตอบตกลงอย่างไม่รอช้า นัยน์ตาเหลือบไปเห็นเรือนร่างของคนที่เพิ่งจะจบศึกอันยาวนาน ใบหน้าไร้แว่นตาอันคุ้นเคยนั้นหลับพริ้มอย่างถูกใจ

จะเดินออกไปทั้งแบบนี้เลยก็ได้อยู่หรอก...

มือเรียวลูบไล้ใบหน้า เจ้างูขยับราวกับถูกใจซุกไซร้ลงฝ่ามืออุ่น มันนัวเนียออดอ้อน..

น่ารัก...

"นายจะไปกินข้าวกับฉันไหม" ผมตีมันหนึ่งที เจ้างูลืมตาขึ้นท่าทีงัวเงีย ร่างเปล่าเปลือยที่มีร่องรอยแดงจางๆโผล่พ้นออกมาจากผ้าห่ม ริมฝีปากแดงเลีย ท่าทียั่วเย้า...

แต่มันไม่รู้ตัว

"ง่วงจะตาย" เฮยเสียจื่อเบ้ปากก่อนที่จะรั้งเอวของผมดึงให้เข้ามาชิด ศีรษะทุยถูเข้ากับเอวของผม

มันกำลังอ้อน

"หนาวๆแบบนี้นอนกันเถอะนะ คุณชาย" นัยน์ตาสีสวยคู่นั้นปรือลงครึ่งหนึ่ง ซุกตัวลงกับผ้าห่ม

ช่วงนี้มันชอบจำศีล

"นายนี่นะ" ผมกรอกตาหยิบมือถือขึ้นมากดข้อความส่งไปหาอู๋เสียว่าจะไม่ไปแล้ว ...ก่อนที่จะเปิดผ้าห่มขึ้น แทรกตัวลงไปซุกไออุ่น

เจ้างูหัวเราะชอบใจกอดรั้งตัวผม ผมตีจมูกมัน

"ถ้านายมือซนจะไม่ได้นอนแน่"

"ก็เอาสิ" มันแลบลิ้นยั่วเยา ...

ดูสิ...แล้วแบบนี้ผมจะออกไปไหนได้อย่างไร..

******************************************
ฮัวเฮย /เฮยฮัว จะยังไงก็ได้ เอื้อออ

หน้าหนาว

ช่วงธันวาคมเป็นฤดูที่พาลมหนาวเข้ามาทำให้สัตว์ทั้งหลายจำศีล

เซี่ยอวี้ฮัวเลี้ยงงูสีดำตัวใหญ่ไว้หนึ่งตัว ช่วงน้าหนาวเป็นช่วงที่มันสมควรจำศีลและไม่ยุ่งวุ่นวาย..

"คุณ ชายหนาวอ๊ะ มาให้ความอบอุ่นกันหน่อยเร็ว" เสียงสดใสดังขึ้น ร่างใหญ่นอนเลื้อยด้วยนัยน์ตาปรือ ซุกไซร้ใบหน้าลงกับหมอนใบโต ซุกตัวอยู่ในผ้านวมผืนโตบนเตียงของเจ้าของห้อง

ดูท่าทางคงไม่ยอมลุกง่ายๆ

เจ้าตัวดีร้องหาเขาประโยคหนึ่งแล้วก็ขดตัวใต้ผ้าห่ม ช่วงนี้เป็นช่วงที่ทำให้เขาได้ทำงานมากที่สุดเพราะไม่มีตัวป่วน

เซี่ยอวี้ฮัวก้มหน้าก้มตาตรวจเอกสาร คิดว่าอากาศข้างนอกหนาวจนทำให้เขารู้สึกเย็นๆ

คิดว่าจะลุกไปเอาเสื้อกันหนาว แต่พลันผ้าห่มผืนโตก็ทาบทับเข้ามาพร้อมกับร่างร้อนของใครบางคนแนบเข้ามากับแผ่นหลัง

ความอบอุ่นแผ่ซ่านทีละนิดพร้อมกับเรือนผมสีดำสนิทที่ซบลงช่วงไหล่

"เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอกครับ" เสียงทุ้มของใครบางคนกระซิบแผ่วเบาพาให้เขาอดอมยิ้มไม่ได้

"ขอตรวจงานอีกนิดหนึ่งนะ" เซี่ยอวี้ฮัวคลี่ยิ้มรู้สึกว่าในหน้าหนาวนี้ช่างร้อนเหลือเกิน

ร้อนจนพวงแก้มเป็นสีแดง....

ปีนี้คงไม่ต้องกลัวหนาวแล้ว ...เพราะเขาได้ผ้าห่มชั้นดีที่ทั้งหนาทั้งอุ่น ...

*****************************

หนาวเดอะซีรีย 4

"นายน้อยสามคุณถักผิดไปแถวหนึ่ง รื้อออกเดี๋ยวนี้"

น้ำเสียงเด็ดขาดไม่พอมือใหญ่ยังเอื้อมมาตีมือเขาจนเข็มนิตติ้งร่วง

อู๋เสียนึกน้ำตาไหล คริสมาสต์ปีนี้หนาวกว่าที่เคย เขาเห็นเจ้าแมวจำศีล ท่าทางจะหนาวเลยอยากจะถักผ้าพันคอให้สักผืน

ใครจะไปรู้ว่า สาวน้อยอย่างซิ่วซิ่ว หรือหนุ่มหน้าสวยอย่างเซี่ยอวี้ฮัวจะทำงานบ้านงานเรือนไม่เป็น

สุดท้ายคนที่ดูไม่เข้ากับของพวกนี้มากที่สุดดันทำเป็น...

แถมฝีมือยังดีอีกด้วย!

อู๋เสียมองผ้าพันคอที่มีแค่หกตารางนิ้วแถมยังเละเทะไปหมดกับผืนผ้าพันคอสวยสลับสีส้มสดในมือเฮยเสียจื่อ

"คนเรานี่ดูแต่ภายนอกไม่ได้จริงๆ"

"หึหึ" นายแว่นหัวเราะขยับเข้ามาชิดผมเอาคางมาเกยบนตักนิ้วจิ้มไปที่ผลงามล้มเหลวตรงหน้า

"ตั้งใจหน่อย นายเป็นคนบอกให้สอนเองนะ"

นายก็โหดเกิน.... ผมอยากประท้วงแต่ก็พูดไม่ออก

"ไม่ยักรู้ว่านายจะจริงจังได้ด้วย" ผมบ่นเขาพลางมองมือของคนที่ทิ้งน้ำหนักจากข้างหลังกอบกุมมือผม นิ้วยาวของเขาสอดเข้ามาผลักให้นิ้วผมขยับถักไปตามจังหวะราวกับจะสอน

"นายน้อยสาม ฉันจะนิสัยแบบไหนล้วนแต่ขึ้นกับสถานะที่แสดงอยู่ ถ้าเป็นเพื่อนเล่นนายฉันอาจจะปัญญาอ่อนด้วย แต่ถ้าเป็นอาจารย์นายฉันต้องเข้มงวด นายน้อยสามรอบตัวคุณมีแต่คนตามใจเกินไป ทั้งร่างกายความคิด สติปัญญาและอารมณ์คุณแย่มาก"

โดนบอกว่าแย่ใส่หน้าตรงๆเล่นเอาผมหน้าชา

"จริงๆนายเกลียดฉันใช่ไหม" นิตติ้งนี้เสี่ยวฮัวเป็นคนให้เขามาสอนผม

"เปล่า ตรงกันข้าม ฉันชอบนายเป็นอันดับสองเลยล่ะ"

ผมเลิกคิ้วมองความอบอุ่นด้านหลัง เฮยเสียจื่อขยับรอยยิ้มแล้วพูดต่อ

"นายเป็นคนดีนายน้อยสาม ทุกคนที่ได้สัมผัสนายล้วนแต่หลงรักดวงใจดวงนี้ จนทุกคนตามใจนาย ปกป้องนาย ฉันเองก็เหมือนกัน แต่ถ้าฉันตามใจนาย นายก็ไม่ไปข้างหน้าสักที"

"นี่" ผมเอนตัวพิงแผ่นหลังแน่นตึงของเขา อดขมวดคิ้วไม่ได้ "นายไปบำบัดอาการทางจิตจนหายแล้ว หรือเขย่าขวดก่อนกินยา"

"นายน้อยสาม ปกติคิดว่าฉันเป็นยังไง...."

ผมเลิกคิ้วใส่เขา.... อ้าวไม่ได้เป็นคนบ้าหรือ

"เอาเถอะ" เฮยเสียจื่อถอนหายใจละมือออกไป "ทีนี้คุณลองทำเอง ถ้าทำผิดอีกจะตีนิ้วทีละนิ้ว"

นี่เป็นคอร์สเรียนนรกหรือไง ผมประท้วงในใจพยายามนั่งถักท่ามกลางสายตาคมกริบ

"ว่าแต่ไม่น่าเชื่อเลยว่านายจะทำอะไรแบบนี้เป็น ผมมองเขาที่เริ่มถักอีกผืน คราวนี้เป็นสีฟ้าสลับกับน้ำเงิน

"หึหึ เดี๋ยวนี้ผู้หญิงเขาชอบผู้ชายที่เก่งงานบ้านงานเรือนนะนายน้อย"

"แต่นายก็ไม่มีสาวอยู่ดีๆ" ครั้งพูดไปแล้วก็รู้สึกจุกปากเข้าตัวเองไปพร้อมกัน

"คุณคิดว่าเขาจะยอมไหมล่ะ" เฮยเสียจื่อไม่ได้พูดแต่ผมรู้ดี

"ไม่มีทาง"

สุดท้ายผมก็ถักไปแก้ไปจนนิ้วบวม หมดไปวันหนึ่งก็ยังไม่เสร็จ ได้แต่ลากขากลับบ้านด้วยจิตใจหดหู่

"เดี๋ยว" เสียงเรียกรั้งผมพร้อมกับผ้าพันคอสีส้มที่ถูกทาบลงบนคอ

ผมเงยหน้ามองเขา เฮยเสียจื่อส่งผ้าพันคอสีน้ำเงินมาให้ผมอีกอัน

"อันนี้ของนายน้อยของขวัญปีใหม่ ส่วนอันนี้ไหนๆนายน้อยพยายามมาทั้งวันก็เอาไปให้เขาเถอะ"

"ไหนว่าจะไม่ตามใจไง" ผมหัวเราะเฮยเสียจื่อคลี่ยิ้ม

"ตอนนี้หมดหน้าที่อาจารย์แล้วเนอะ"

คนขี้โกหก ผมหัวเราะรับผ้าพันคอทั้งสองผืนมา มันอบอุ่นมาก

"จะเอาไปให้บอกว่านายให้มา เพราะงั้นพรุ่งนี้ช่วยสอนทีนะ"

"ได้สินายน้อยสาม"

ปีใหม่บางครั้งก็มีอะไรทำให้หัวใจอบอุ่นเหมือนกัน

******************************
หนาวเดอะซีรีย์ 5

ลมหนาวพัดผ่านเข้ามากระทบกับหน้าต่างใสของบ้านตระกูลเซี่ย เฮยเสียจื่อเกาะกระจกพลางมองใบไม้แห้งกรอบข้างนอก

ผมไม่ชอบหน้าหนาวเพราะมันทำให้คิดถึงอะไรแย่ๆ

ไม่ว่าจะมือคู่แล้วคู่แล้วที่ทอดทิ้งไป หรือกาลเวลาอันโหดร้ายล้วนมาพร้อมมัน

ผมเหยียดยิ้มถอยออกมาจากกระจกใส คุณชายยังไม่กลับมา เขาอยู่กับนายน้อยสาม

ผมรักทั้งนายน้อยสาม จางฉี่หลิง และคุณชาย

แต่จิตใจของคนเรานั้นเลวร้ายเสมอ

มีบางครั้งที่ผมคิดว่านายน้อยสามไม่อยู่ซะก็ดี แต่ครั้นมานึกได้ก็เกลียดตัวเอง

เพราะนั่นคือรักแรกที่ไม่มีวันเอาชนะ

ลมหนาวพัดผ่านหน้าต่าง เสียงดังพอๆกับหัวใจของผม มือเรียวคว้าเอาเข็มนิตติ้งมองยังผ้าพันคอสีน้ำเงินที่นายน้อยสามถักไม่เสร็จ

ผมไม่ช่วยเขาถัก เพราะเขาบอกจะทำเอง

ผมหยิบไหมสีชมพู เสื้อไหมพรมสีชมพูลายหัวใจคงเหมาะกับคุณชาย

จริงๆอยากนอนแต่โดนคุณชายบ่นว่านอนเยอะไปแล้ว เอาไว้ผมไว้นอนหลังจากกวนเขาก็ได้

ผมเหยียดยิ้มพลางนั่งทำตัวเป็นเด็กดีในห้องทำงานของคุณชายเซี่ย

ผมกำลังรอคอยใครบางคน

ความทรงจำเลวร้ายที่ยืนรอผู้เป็นแม่ใต้ต้นไม้หวนกลับมา ผมรอเธอหนึ่งวัน สองวัน สามวัน จวบจนล้มลงเธอก็ไม่กลับมา

แต่คุณจะไม่เป็นแบบนั้นใช่ไหม ?

อย่าทิ้งผมคนนี้เอาไว้เลยนะครับ

ผมถักเสื้อได้หนึ่งตัว ยิ่งอยู่คนเดียวก็ยิ่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยดังนั้นจึงไม่ชอบที่จะอยู่คนเดียว

คุณชาย…ทั้งที่คุณน่ะเป็นแค่คนเดียวและคนสุดท้ายที่ผมอ้อนเชียวนะ

คนที่ผมทำตัวปัญญาอ่อนใส่มากที่สุดก็คือคุณ

ผมไม่ได้อยากจริงจังตลอดไปสักหน่อย ผมก็แค่อยากลองเป็นเด็กกับคุณบ้าง

แม้จะรู้ดีว่าช่วงเวลาวัยเด็กมันล่วงเลยมานานแล้ว แต่เขาก็ไม่เคยมีประสบการณ์วัยเด็กเหมือนชาวบ้านเอาเสียเลย

ผมไม่เคยมีช่วงเวลาในวัยเด็ก

เพราะไม่เป็นที่ต้องการจึงต้องรีบเติบโต

ผมนอนกลิ้งอยู่บนพื้นกระเบื้องเย็นของห้องทำงาน วางเข็มและเสื้อเอาไว้ข้างๆ ความเย็นบวกกับอากาศข้างนอกพาให้รู้สึกหนาวสั่น

วันนั้นที่แม่ทอดทิ้งผมก็เป็นหน้าหนาวเช่นนี้เหมือนกัน ผมใส่เพียงเสื้อผ้าบอบบางยืนท่ามกลางลมหนาวใต้ต้นไม้ที่เธอจูงมือพามา

เธอบอกว่าจะมารับ

ผมรู้ ..รู้ว่าเธอจะไม่มาตั้งแต่แรกแต่ก็ยอมทนรอ

เจ้านายคนก่อนลูบหัวผม บอกจะกลับมา

สาวที่เคยให้คำรักกับผมพอรู้ว่าผมอยู่มานานเท่าไรแล้วก็เหยียดยิ้ม

พวกเขาทั้งหมดไม่กลับมาสักคน...

ปล่อยให้ผมยืนอย่างเดียวดายมานานแสนนาน

ผมหลับตาปล่อยให้ความหนาวเย็นกลืนกินร่างกาย

ผมทำได้เพียงแค่รอคอย...

รอคอยทั้งที่ไม่รู้ว่าจะมีคนมารับผมไหม

ทั้งที่คิดว่าไม่อยากจะเริ่มใหม่ แต่หัวใจกลับไม่ทำตามสมอง ยอมพัวพันเข้าหาดอกไม้งามด้วยความหลงใหล ตอนแรกผมไม่รู้จักคุณดีมา ผมเพียงแค่หลงใหลในความงดงามเจิดจรัส อยากจะเฝ้างาม ครั้นได้สัมผัสกลับรู้ว่านี่คือของมีค่ายิ่งกว่ายิ่งใด

ความหลงใหลพลันเปลี่ยนเป็นรักอย่างเชื่องช้า

ให้ไปทั้งใจ ทั้งร่างกาย ทุกสิ่งทุกอย่าง

“เฮย เสียจื่อ อย่ามานอนตรงนี้” เสียงตวาดพร้อมกับแรงตีพาให้ผมลืมตาขึ้นอย่างเชื่องช้า สิ่งแรกที่เห็นคือความงดงามของคุณชายเก้า นัยน์ตาคู่สวยมองผมอย่างเอาเรื่อง

ท่าทางผมจะเผลอหลับไป ผมลุกขึ้นทำให้ผ้าห่มที่คลุมตัวร่วงหล่นไปกองกับพื้น ผมมองมันสลับกับคนขี้อายที่หันหน้าหนี

เขาเอามาคลุมให้

คุณชายแม่งน่ารัก

“อย่าอายสิครับ” ผมลุกขึ้นกอดก่ายเขาจากช้างหลัง คุณชายเงยหน้าขึ้นก่อนที่จะดึงผมเหวี่ยงลงกับเตียง ก่อนที่ร่างอบอุ่นจะทาบทับลงมา

อากาศยังคงหนาวอยู่ แต่เมื่อได้โอบกอดคุณมันก็ไม่หนาวแล้ว

ตรงกันข้าม มันร้อนเสียแทบเผาไหม้

อา…ร้อนจังเลย

ริมฝีปากแดงมอบรสหวานล้ำก่อนที่กายเนื้อจะเสียดสีสร้างความอบอุ่น

ขอเพียงคุณกลับมาก็พอแล้ว

รู้สึกว่าหน้าหนาวปีนี้ผมจะไม่ได้หนาวเหน็บอีกต่อไป

รักนะครับ..

***********************
หนาวเดอะซีรีย์ 6

(เยอะขนาดจะรวมเล่มได้แล้ว จะมีทำไมเยอะแยะฟระ 55+)

วันปีใหม่ผมมีนัดกับครอบครัวแล้ว ขืนปีใหม่ไม่ไปไหว้บรรดาบรรพบุรุษกับพวกอาและพ่อ มีหวังถูกแหกอกแตกตาย

อีกอย่างอารอง อาสามไม่ได้อนุมัติให้ผมเลี้ยงแมว ที่ผมแอบมากบดานเช่าห้องไว้เลี้ยงอีหนูรอดพ้นหูพ้นตาอารองได้เพราะเสี่ยวฮัวช่วยไว้แท้ๆ

แถมยังใจป้ำให้เงินมาช่วยอีก

โหย เสี่ยหังโจวแค่อยากจะซื้อบ้านเลี้ยงอีหนูยังทำไม่ได้ แต่เสี่ยปักกิ่งนอกจากจะซื้อบ้านหลังงามให้อีหนูแล้วยังสามารถจ่ายเงินให้อีหนูเปิดร้านขายแว่นได้อีก ...เท่านั้นไม่พอยังมีเงินเหลือส่งมาให้เพื่อนสมัยเด็กถลุง

ผมล่ะอยากเป็นเสี่ยปักกิ่งมั่งจัง
ด้วยเหตุผลทั้งหลายทั้งปวง เพื่อหลบตีนของอารองผมจึงนัดฉลองปีใหม่ล่วงหน้าในวันคริสมาสต์ซะเลย

เสียดายคราวนี้นายอ้วนเล่นชิงตัดหน้าผม แอบไปเมอรี่คริสมาสต์กับคณะคว่ำกรวยต่างชาติ

แม่ง ไม่เห็นหัวเพื่อนคนนี้เสียแล้ว นายไม่เก่งภาษาไม่ใช่หรอไง ผมโทรไปโวยวายใส่มันหน้าสนามบิน นายอ้วนได้แต่บอกว่า จะขยำนมสาวๆฝรั่งมาให้

ไอ้บ้า...ฉันอิจฉาเฟ้ย..

เอาเหอะถึงอีหนูของผมจะไม่มีหนองโพใหญ่แต่สะโพกเขาก็คับแน่น ดูแล้วไม่เลว ขยำก้นนุ่มๆแทนหนองโพก็ได้

แต่หลังจากขยำเสร็จผมคงโดนท่าดัชนีอรหันต์พาขึ้นสวรรค์ก่อนจะโดนแท่งหรรษาใหญ่ทะลวงจุดตาย นอนพะงาบไปหลายวันแน่

ผมรีบออกจากบ้านกดโทรหาเสี่ยวฮัวแต่คนที่รับสายกลายเป็น ...

"ฮัลโหลนายน้อยสาม คิดถึงผมล่ะสิ คิดถึงใช่ไหม อิอิ"

เฮยเสียจื่อ ...อั่ก ผมจะโทรหาคุณชายมาดเอส ดันโทรติดเจอไอ้บ้าห้าร้อย

น้ำเสียงขี้เล่นของเขาผิดจากตอนที่สอนผมถักไหมพรมราวหน้ามือกับหลัง ตีน....ขอโทษที่ดันไปเผลอใจคิดว่าตอนเขาจริงจังโคตรหล่อ แต่พอมาเจอรูปแบบ ปญอ ศรีธัญญาไม่รับนี่มัน โคตรน่ากระทืบ

ผมชักเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมเสี่ยวฮัวต้องซื้อบ้านให้นายแว่นเพราะเขาจะได้ขังคนบ้าไว้ได้ยังไงล่ะ

"เสี่ยวฮัวไปไหน"

"คุณชายฮัวอาบน้ำอยู่ อยากจะเข้าไปดูไหม หึหึ ผมจะได้อัดวีดีโอ"

"อยาก.. เฮ้ยไม่ นี่นายกำลังหลอกให้ฉันพูดอะไรเนี่ย" ผมรีบตะครุบปากตัวเอง แหม ใครใช้เสี่ยวฮัวดูงดงามเล่า หน้าตาราวอิสตรีของเขาเรือนร่างเปลือยเปล่าคงจะสวยน่าดู

"เอ้อ นายน้อยสามฉันขอดับความหวังเเป๊บนะ คุณชายฮัวไม่ได้บอบบางเหมือนนายเอกในการ์ตูน yaoi เขามีกล้ามด้วย.."

"แม่ง ชีวิตจริงช่างโหดร้าย" ผมกับเฮยเสียจื่อร้อง ทำไมผู้ชายหน้าตาสวยๆ ดูบอบบาง อย่างเสี่ยวฮัวเงี้ย เมินโหยวผิงเงี้ย ถึงได้ซ่อนรูปกันนักวะ

เสี่ยวเกอ อีหนูที่อุตส่าห์ทุ่มทุนเลี้ยงทั้งสวยทั้งน่ารัก เป็นแมวไม่ค่อยพูด แต่เมื่อถอดเสื้อผ้ากลับเซ็กซี่อย่างร้ายกาจและโคตรแมนชิบหาย แมนอย่างเดียวไม่พอ ไอ้นั่นโคตรใหญ่...เสี่ยวฮัวก็คงเหมือนกัน

"ใช่ ...โหดร้าย ..ฮือ" นายแว่นครางผ่านมือถือ หากเราอยู่ข้างกันผมอยากจะยื่นมือไปตบบ่านายแว่นที่ โดนความสวยงามนั้นลวงหลอก พวกหน้าสวยตัวบางทำไมมันระดับ max กันนัก

"วันหลังพวกเราไปจีบสาวแถวหอโคมแดงให้ผ่อนคลายสักทีไหม" ผมชวนเขา รู้ดีว่าชะตากรรมรับอย่างเดียวไม่ได้ดรุกมั่งมันเลวร้ายแค่ไหน ได้แต่หลังจนจะลืมหน้าไปหมด

"นายน้อยสาม แมวมันจมูกดีนะ" เฮยเสียจื่อเตือนผมอย่างหวังดี ก่อนที่จะหัวเราะ "เดี๋ยวผมไปเที่ยวแล้วถ่ายรูปผะ...."

คำว่าเผื่อหายไปเมื่ออยู่ๆเสียงดังครืดก็เกิดขึ้น ปลายสายเงียบไปชั่วครู่ก่อนที่จะได้ยินเสียงคุ้นเคยของเสี่ยวฮัว

"ว่าไง มีอะไร" ..

"เอ้อ จะชวนนายไปกินเลี้ยงปีใหม่ วันคริสมาสต์ โอเคไหม" ผมยกมือพนมไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์สวดศพให้กับนายแว่น...เป็นไงล่ะดันมาพูดว่าจะ ไปอ่อยสาวตอนสามีตัวเองอาบน้ำ ...คืนนี้แกไม่พรุนก็เดี๊ยงคาที่ล่ะ

แน่นอนว่าผมรอบคอบเพราะงั้นตอนที่โทรหาชายคนอื่นผมจะหนีออกมาข้างนอก

แมวมันขี้หึงจะตาย

"ได้สิ เดี๋ยวฉันเอาเค้กไปเอง หมอนั่นทำอะไรก็อร่อย"

อื้อหือ....ไม่เข้ากับหน้าตาชะมัด ว่าแต่เสี่ยวฮัว ที่อร่อยน่ะเพราะฝีมือ หรือเพราะคนทำ

เพื่อสวัสดิภาพผมไม่ถามดีกว่า

"งั้น ตกลงนะ" ผมวางโทรัพท์เดินข้ามถนนไปยังแมนชั่นที่แมวอยู่ ช่วงหน้าหนาวพวกนี้หยุดงาน ไม่รู้ว่าเพราะแมวกับงูจำศีลหน้าหนาว หรือเพราะแก่มากแล้วไขข้อไม่ดีช่วงหน้าหนาวก็ไม่รู้

ยังไงพวกนั้นก็เป็นคนแก่หน้าเด็ก.....

ผมเดินเข้ามาในห้อง เปิดประตูพบเข้ากับเจ้าแมวสีดำที่กำลังถอดเสื้อเผยให้เห็นท่อนบนที่ชวนหลงใหล หน้าท้องแบนเรียบเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อพอสวยงาม เรียวแขนแข็งแกร่งขาวนวลเนียน อื้อหือ ประกอบกับใบหน้าไร้ที่ติ เขาเซ็กซี่อย่างร้ายกาจ

ผมปาดน้ำลายตัวเองหิ้วถุงกับข้าวเดินเข้าไปหาอีหนูที่เลี้ยงเอาไว้

"กลับมาแล้ว"

ท่อนแขนใหญ่รั้งศีรษะผมเข้าไปจูบต้อนรับ ถูกปรนเปรอจนแทบละลายอยู่หน้าทางเข้าบ้าน

อูย นี่มันดาเมจสุดยอด..

ถึงจะเสียมากไปหน่อย เอวเคล็ดทุกวัน แต่การเลี้ยงอีหนูก็สุดยอดจริงๆ

ผมคิดว่าเสี่ยวฮัวเองก็คงคิดเหมือนกัน

******************************
คุณ ชายแห่งตระกูลเซี่ยขมวดคิ้ว ในยามที่บรรยากาศในตอนนี้ร้อนเกินไป แม้ว่าอากาศข้างนอกจะหนาวเหน็บเพียงไรแต่ในยามที่สอดประสานกลับพาให้ร้อนจนลืมเลือนเสียทุกอย่าง

"อู๋เสียชวนไปกินเลี้ยงปีใหม่พรุ่งนี้ ฉันบอกเขาแล้วว่าจะเอาเค้กไป เพราะงั้นเอาเค้กสตรอว์เบอร์รี 5 ปอนด์"

"อึ่ก!" ริมฝีปากเม้มสนิทเจ้าสัตว์เลี้ยงไม่ยอมตอบคำผมจึงออกแรงกระแทกมันไปหนึ่งที มันจึงได้โวยวาย

"คุณ..ชะ.. ชาย ...อาา ...คุณมัน.. อึ่ก" เสียงครางคละเคล้ากับความเร่าร้อนที่แฝงอยู่พาให้ผมเหยียดยิ้ม ผมเอียงคอด้วยท่าทีที่พาให้เขาหน้าแดง

เขาชอบใบหน้านี้ของผม ...

"จริงสิ เหมือนของจะหมด ตอนเช้าฉันอยากกินอาหารญี่ปุ่น เพราะงั้นนายต้องไปซื้อมาทำ ตอนกลางวันก็เอาอาหารฝรั่งเศส แล้วก็ทำความสะอาดบ้านด้วย หลังจากนั้นตอนเย็นก็ไปกินเลี้ยงกับอู๋เสีย แน่นอนว่าอาหารกับเค้กต้องเสร็จ"

ความจริงเรื่องแบบนี้ให้แม่บ้านไปทำก็ได้ ....

"..." เฮยเสียจื่อไม่ตอบเพราะเขาไม่อาจจะตอบอะไรได้อีก

"นะ ..ทำให้กินหน่อยสิ"

สุดท้ายเขาก็ได้แต่พยักหน้า ผมจึงจับสะโพกนั้น

"แต่วันนี้ฉันไม่ปล่อยหรอกนะ ...คราวหน้านายจะได้ไม่พูดหรือคิดอะไรพล่อยๆอีก" สุดท้ายทั้งห้องก็ถูกทับถมด้วยเสียงครวญคราง ถ้าเขาโวยวายได้ป่านนี้คงจะโวยวายไปแล้ว แต่ดูท่ากว่าจะได้โวยวายคงเป็นวันใหม่...

ถึงจะปวดหัวไปบ้าง รำคาญโคตรไปหน่อย แล้วก็ ทำให้เป็นห่วงตลอดเวลา แต่ผมก็คิดว่ามีสัตว์เลี้ยงสักตัวก็ไม่เลว
*************************


แก้ไขล่าสุดโดย kuramajoy เมื่อ Mon 22 Dec 2014, 23:01, ทั้งหมด 1 ครั้ง
kuramajoy
kuramajoy
ด้วงต้นไม้เทพเจ้า
ด้วงต้นไม้เทพเจ้า

จำนวนข้อความ : 206
Points : 3741
Join date : 27/10/2014

ขึ้นไปข้างบน Go down

 [Drabble] รวมหนาวเดอะซีรีย์ 1-6 (ฮัวเฮย/ผิงเสีย/เฮยเสีย) Empty Re: [Drabble] รวมหนาวเดอะซีรีย์ 1-6 (ฮัวเฮย/ผิงเสีย/เฮยเสีย)

ตั้งหัวข้อ by Kip2532 Sat 20 Dec 2014, 18:02

บอกตรงนะเฮยเสียจื่อ นายน่ารักมากเลยค่า
รอซีรี่ย์ที่7ต่อนะคะ

Kip2532
ด้วงฝึกหัด
ด้วงฝึกหัด

จำนวนข้อความ : 12
Points : 3451
Join date : 28/10/2014

ขึ้นไปข้างบน Go down

 [Drabble] รวมหนาวเดอะซีรีย์ 1-6 (ฮัวเฮย/ผิงเสีย/เฮยเสีย) Empty Re: [Drabble] รวมหนาวเดอะซีรีย์ 1-6 (ฮัวเฮย/ผิงเสีย/เฮยเสีย)

ตั้งหัวข้อ by tear Sat 20 Dec 2014, 20:56

ซีรีย์นี้น่าร้ากกกกกกก แว่นแม่บ้านแม่เรือนสุดๆๆๆ
tear
tear
ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา

จำนวนข้อความ : 168
Points : 3629
Join date : 02/11/2014
ที่อยู่ : ใต้เตียงคุณชายฮัว

ขึ้นไปข้างบน Go down

 [Drabble] รวมหนาวเดอะซีรีย์ 1-6 (ฮัวเฮย/ผิงเสีย/เฮยเสีย) Empty Re: [Drabble] รวมหนาวเดอะซีรีย์ 1-6 (ฮัวเฮย/ผิงเสีย/เฮยเสีย)

ตั้งหัวข้อ by The_Dark_Lady Thu 02 Jul 2015, 20:30

อยากได้ผ้าพันคอจากแว่นมั่ง...//กุมแก้ม

อันที่หกนั่น...เฮยเฮยไหวไหม แหกไปรึยัง...//ยัยคนหยาบคาย
The_Dark_Lady
The_Dark_Lady
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ

จำนวนข้อความ : 301
Points : 3604
Join date : 21/06/2015
Age : 29
ที่อยู่ : On the Land, Below the sky

ขึ้นไปข้างบน Go down

 [Drabble] รวมหนาวเดอะซีรีย์ 1-6 (ฮัวเฮย/ผิงเสีย/เฮยเสีย) Empty Re: [Drabble] รวมหนาวเดอะซีรีย์ 1-6 (ฮัวเฮย/ผิงเสีย/เฮยเสีย)

ตั้งหัวข้อ by schneewittchen Mon 20 Jul 2015, 09:35

ย้อนกลับมาอ่านของคุณจิ้งอีกแล้ว อ่านกี่รอบก็ขรรม!
นายแว่นนี่ท่าทางจะเป็น M จริงๆ
schneewittchen
schneewittchen
ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา

จำนวนข้อความ : 110
Points : 3405
Join date : 18/04/2015
Age : 27
ที่อยู่ : รังตะขาบของคิงว่านหนู

http://my.dek-d.com/sayurahime/

ขึ้นไปข้างบน Go down

ขึ้นไปข้างบน

- Similar topics

 
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ