Countdown
We've been
togerther for
ค้นหา
Latest topics
Most active topics
[Fic] Lost Memories [ผิงเสีย] Chapter13
5 posters
หน้า 1 จาก 1
[Fic] Lost Memories [ผิงเสีย] Chapter13
Lost Memories
fiction บันทึกจอมโจรแห่งสุสาน
Pairing เมินโหยวผิงxอู๋เสีย
Timeline หลังเล่มสิบที่เมินโหยวผิงเดินทางไปยังประตู สำริด ผ่านไป 2 ปี
อะไรคือไม่มีเวลาแล้ว
ผมกำลังจะถาม เมินโหยวผิงพลันเงยหน้าขึ้นมองไปทางอื่น เมื่อมองตามจึงเห็นกลุ่มคนในชุดนักสำรวจกลุ่มใหญ่โดดเด่นสะดุดตาท่ามกลางฝูงชน เชี่ย! พวกนั้นยังตามจองล้างจองผลาญผมไม่เลิกอีกเหรอ
เมินโหยวผิงกดหัวผมลง แล้วพาวิ่งฝ่าฝูงชนโดนไม่สนว่าจะกระแทกใครบ้าง หลายคนหันมาด่า ผมจึงทำปากพึมพำขอโทษไปตลอดทาง กว่าจะมาถึงทางออก บรรพบุรุษของผมคงสะดุ้งเต้นเร่าๆอยู่ในโลงแน่ๆ
พวกเรามาถึงทางออกได้ไม่กี่วินาทีนายอ้วนก็ตามมาสมทบ เขาคงเห็นพวกนักสำรวจเก๊นั่นเหมือนกัน
“พวกนายหายไปไหนกันมา” นายอ้วนถามทันที
“ฉันตะโกนเรียกคอแทบหลุด นายแม่งไม่ยอมหันมา” ผมว่า นายอ้วนทำหน้าไม่เชื่อ แต่เขาก็รู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้ไม่ควรเถียงกันเอง ตามกำหนดการเดิม พวกเราต้องรอสองชั่วโมงเพื่อเปลี่ยนรถไฟ ไม่รู้ว่าพวกนั้นจะรออยู่ที่นี่และขึ้นรถไฟขบวนเดียวกับเราหรือเปล่า ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็คงต้องเปลี่ยนแผนการเดินทางใหม่
แต่ก็ยังดีกว่าถูกพวกนั้นจับได้…
พวกเราวิ่งออกมานอกสถานี ถือว่ายังโชคดีที่ไม่มีพวกนั้นดักรออยู่ ทว่า ห่างจากตรงนี้ไปไม่ไกลมีรถหงฉีสีดำจอดอยู่ ผมหรี่ตามองจึงเห็นคนสองคนยืนพิงรถ หนึ่งในนั้นมองมาทางนี้ ผมเห็นเขาทิ้งบุหรี่ลงกับพื้น ยกมือทักทาย
“เจอกันอีกแล้ว นายน้อย”
เชี่ย!
ผมเหงื่อแตกพลั่ก นายแว่นดำที่เคยเจอกันในสุสาน ตอนนี้เขาขึ้นมาอยู่บนดินโบกมือหัวเราะให้ผมเหมือนเป็นคนคุ้นเค ถึงผมจะติดค้างคำถามที่อยากถามเขาหลายข้อ แต่เมื่อเห็นคนอีกคนข้างๆเขา ผมก็ชะงัก นายเชิ้ตชมพูยืนกดโทรศัพท์มือถือ แสงไฟหน้าจอส่องหน้าของเขาท่ามกลางความมืด แลดูล่องลอยหลอนเหมือนเมินโหยวผิงไม่มีผิด
“เชี่ย! หนีเสือปะจระเข้” นายอ้วนสบถคำหยาบอีกหลายคำที่ไม่สามารถบันทึกไว้ได้
ผมกำลังประเมินว่าควรจะเดินไปคุยหรือวิ่งหนี นี่ใช่เสี่ยวฮัวตัวจริงหรือเปล่า ตอนนั้นเอง เสี่ยวฮัวเก็บโทรศัพท์มือถือ เดินตรงมาหาผมอย่างรวดเร็ว ทว่าเมินโหยวผิงเร็วกว่า เขาดึงตัวผมไปอยู่หลังเขา ผมต้องเอียงคอออกมามองจึงเห็นรอยยิ้มที่เสี่ยวฮัวส่งให้ผม
“ฉันจะไม่ทำร้ายอู๋เสีย” เขาพูดชัดเจน แต่เมินโหยวผิงยังคงยืนนิ่งขวางตรงกลาง “ฉันแค่ต้องการยืนยัน รวมไปถึงนายด้วย นายไม่ควรอยู่ที่นี่ในตอนนี้”
นายอ้วนหันไปมองข้างหลังแล้วสบถอีกครั้ง พวกนักสำรวจกลุ่มหนึ่งเดินตรงมาทางนี้ เห็นสถานการณ์ไม่เข้าที รีบเข้ามาแทรก “ฉันไม่รู้ว่าอะไรทำให้นายคิดว่าอู๋เสียคนนี้เป็นตัวปลอม แต่พวกนั้นกำลังตามมา เรารีบไปที่อื่นก่อนดีกว่ามั้ย”
ทว่ายังไม่ทันตกลงอะไร เมินโหยวผิงดึงแขนผมพาวิ่งไปทางอื่น การเคลื่อนไหวของเขารวดเร็วและกะทันหันมาก ผมที่โดนคว้าตัวไปด้วยแทบจะถลาล้ม แต่วิ่งไปไม่กี่ก้าวเขาก็หยุด ผมเห็นนายแว่นดำมายืนดักข้างหน้าตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ ท่าทางบอกชัดเจนว่ายังไงก็ไม่ให้ผ่านไป
“ถ้านั่นเป็นอู๋เสียตัวจริง และนายเป็นคนใบ้จางตัวจริง ยอมตามคุณชายเก้าไปดีๆเถอะ” นายแว่นดำพูด ชี้นิ้วมาทางผมสลับกับเมินโหยวผิง “ฉันก็ไม่ได้อยากสู้กับนาย คุณชายเก้าถึงขนาดไม่เอาลูกน้องมาด้วย ยอมมากับฉันแค่สองคนเพราะจะได้ไม่ดูเป็นการข่มขู่บังคับนาย”
เมินโหยวผิงยืนนิ่ง ผมไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ จึงเป็นฝ่ายถามขึ้นมาเองว่า “ฉันดูไม่เหมือนตัวจริงตรงไหน ก่อนหน้านี้เสี่ยวฮัวยังแยกฉันตัวจริงกับตัวปลอมได้อยู่เลย”
นายแว่นดำพิจารณาผมอยู่ครู่หนึ่ง “เพราะตอนนั้นพวกเรายังไม่เจอคุณอีกคนอยู่ที่โรงพยาบาลในจี๋หลิน”
ผมอีกคน?
ถึงตรงนี้ผมไปไม่ถูก รู้สึกสับสนไปหมด หากมีผมอีกคนที่อื่นแล้วผมที่ยืนอยู่ตรงนี้เป็นใคร ผมคืออู๋เสียไม่ใช่เหรอ
หรือว่าผมไม่ใช่อู๋เสีย...เพราะอย่างนี้ใช่มั้ย ความทรงจำของผมจึงไม่กลับคืนมาเสียที เพราะผมไม่มีความทรงจำพวกนั้นอยู่แล้ว ผมเป็นเพียงคนอื่น เป็นใครสักคนที่ไม่มีความเกี่ยวข้องใดใดกับเรื่องราวเหล่านี้เลย ไม่มีความเชื่อมโยงกับเมินโหยวผิง ไม่มีแม้แต่เศษเสี้ยวความสัมพันธ์กับคนทุกคนในที่นี้ ผมเป็นเหมือนตัวต่อที่ไม่เข้าพวก ไม่สามารถนำมาประกอบรวมกับคนอื่นเพื่อให้กลายเป็นภาพที่สมบูรณ์ได้
...
...ผมเป็นใครกันแน่...
วินาทีนั้นเอง ผมรู้สึกปวดหัวแทบระเบิด เงยหน้าเห็นสายตาของเมินโหยวผิง...อะไรน่ะ สายตาแบบนั้น
...สายตาที่นิ่งเฉยอยู่เสมอ มีความเศร้าเจือปนอยู่…
จะว่าไป...ตั้งแต่ตอนแรกที่ผมเจอเขา ตอนที่ผมถามว่าเขาจำผมได้มั้ย...เขาส่ายหน้า
...ถ้าจำไม่ได้ ทำไมถึงหาผมเจอ การที่เขาจะหาผมเจอ อย่างน้อยก็ต้องรู้จักหน้าตาของผม...
“ฉันไม่รู้ว่านายเป็นใคร แต่ถ้านายเป็นอะไรไป ฉันจะรู้”
…ทั้งที่ไม่รู้ว่าผมเป็นใคร แต่ทำไมถึงมาช่วยผม...
“ฉันจำนายได้”
…ทำไมอยู่ๆเขาถึงจำได้รวดเร็วนัก...
“นายไม่ควรไป”
…เขารู้ได้ยังไง...
“ฉันไม่เชื่อว่าพวกเขาจะบอกความจริงกับนาย”
…รู้ได้ยังไงว่าอะไรคือโกหก อะไรคือความจริง…
…
...ถ้าไม่รู้ความจริง จะรู้ได้อย่างไรว่าโกหก…
ผมสะบัดมือของเมินโหยวผิงออก ยกขึ้นมากุมหัวที่ปวดจนแทบคลั่งแต่ก็ยังพยายามฝืนจ้องมองเขา
“นายไม่ได้ความจำเสื่อมตั้งแต่แรก นายหลอกฉันใช่มั้ย” ผมถาม เมินโหยวผิงไม่ตอบ...ไม่ได้พยักหน้า แต่ก็ไม่ส่ายหน้าปฏิเสธ “เรื่องที่มีฉันอีกคนอยู่ในโรงพยาบาลอะไรนั่น นายก็รู้ด้วยใช่มั้ย”
เขายังคงไม่ตอบ ผมก้าวถอยห่างออกมา รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกลับตาลปัตร
“ทำไมลัญจกรที่ฉันตามหาถึงอยู่ที่นาย”
“นี่ไม่ใช่ของนาย” เขาพูดเสียงเรียบเฉย
“แล้วของฉันอยู่ที่ไหน นายรู้ใช่มั้ย”
“นายไม่จำเป็นต้องรู้ เมื่อถึงเวลา นายจะได้มันคืน”
เวลาที่นายว่าคือเมื่อไหร่...วันนี้ พรุ่งนี้ หนึ่งเดือน หรือสิบปี
ถ้าผมไม่จับได้ว่าเขาโกหกปิดบังเรื่องพวกนี้...เขาก็ไม่คิดจะบอกผมใช่มั้ย
“ทั้งฉันทั้งนาย พวกเราเป็นใครกันแน่” ผมรู้สึกเหมือนตัวเองใกล้จะเป็นบ้า ในห้วมีแต่คำถามเต็มไปหมดจนไม่รู้จะถามอะไรออกมาก่อน ตลอดการเดินทางด้วยกัน เขาช่วยผมเสมอ...เพราะฉะนั้นผมจึงไม่ติดใจสงสัยในตัวเขา ถึงเขาเป็นคนพูดน้อย แต่ทุกคำพูดที่เขาพูดนั้นเชื่อถือได้…
นั่นคือสิ่งที่ผมคิด ทว่าทุกอย่างพังทลายลงแล้ว
เขาหลอกผม...ตั้งแต่วินาทีแรก
...จนถึงวินาทีนี้
“นายคืออู๋เสีย” เมินโหยวผิงพูดขึ้นมา
“ฉันยังเชื่อนายได้เหรอ”
ผมถามคำถามสุดท้าย ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายอยู่ใกล้ๆ คงเป็นพวกนักสำรวจเก๊ตามออกมาเจอพวกเรา แต่ในตอนนี้ความสนใจของผมมีอยู่เพียงอย่างเดียว...
...มีอะไรที่ผมเชื่อได้บ้าง...
MinMin- ด้วงต้นไม้เทพเจ้า
- จำนวนข้อความ : 222
Points : 3813
Join date : 28/10/2014
Re: [Fic] Lost Memories [ผิงเสีย] Chapter13
นายคืออู๋เสีย...
นายคือผี
นายคือวิญญาณที่ออกจากร่าง
ไม่มีเวลาแล้ว นายต้องกลับเข้าร่างที่โรงพยาบาลเดี๋ยวนี้!!! //วิชาลับประจำตระกูลจาง สองนิ้วทะลวงวิญญาณ //จงกลับสู่ร่างเดิมของเจ้าเดี๋ยวนี้ //เคาะดาบดำโป๊ก อู๋เสียกลายเป็นไพ่----แง~~~ เม้นไร้สาระมาก //กราบบบบบบ
แล้วเสี่ยวเกอเป็นอะไย ...เฮียก็มองเห็นผีหรอคะ 5555555 //แต่จับต้องได้ด้วย.... //ทุกอย่างบ่งชี้ไปที่กิ่งสำริดผู้ตกเป็นจำเลย...//ไม่สิ ประตูใหญ่กว่า
นายคือผี
นายคือวิญญาณที่ออกจากร่าง
ไม่มีเวลาแล้ว นายต้องกลับเข้าร่างที่โรงพยาบาลเดี๋ยวนี้!!! //วิชาลับประจำตระกูลจาง สองนิ้วทะลวงวิญญาณ //จงกลับสู่ร่างเดิมของเจ้าเดี๋ยวนี้ //เคาะดาบดำโป๊ก อู๋เสียกลายเป็นไพ่----แง~~~ เม้นไร้สาระมาก //กราบบบบบบ
แล้วเสี่ยวเกอเป็นอะไย ...เฮียก็มองเห็นผีหรอคะ 5555555 //แต่จับต้องได้ด้วย.... //ทุกอย่างบ่งชี้ไปที่กิ่งสำริดผู้ตกเป็นจำเลย...//ไม่สิ ประตูใหญ่กว่า
tamahome- ด้วง
- จำนวนข้อความ : 32
Points : 3474
Join date : 27/10/2014
Re: [Fic] Lost Memories [ผิงเสีย] Chapter13
จะเชื่ออะไรใครได้ไหม ...จะเชื่อเรื่องอะไรได้บ้าง
เราเข้าใจฟีลนะ มันเจ็บปวดมาก//กอดอู๋เสียคนที่อยู่ตรงนี้
งืมมม ลึกลับซับซ้อน สรุปก็มีนายน้อยถึงสามคน...//เรานึกถึงทฤษฎีกิ่งสำริดอยู่นิดๆ
รอลุ้นอย่างใจจดจ่อ
เราเข้าใจฟีลนะ มันเจ็บปวดมาก//กอดอู๋เสียคนที่อยู่ตรงนี้
งืมมม ลึกลับซับซ้อน สรุปก็มีนายน้อยถึงสามคน...//เรานึกถึงทฤษฎีกิ่งสำริดอยู่นิดๆ
รอลุ้นอย่างใจจดจ่อ
The_Dark_Lady- ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
- จำนวนข้อความ : 301
Points : 3604
Join date : 21/06/2015
Age : 29
ที่อยู่ : On the Land, Below the sky
Re: [Fic] Lost Memories [ผิงเสีย] Chapter13
กิ่งสำริด : อะไรๆก็ตกมาที่ตู
ถถถถ
อะไรนะ จริงๆแล้วนายน้อยอู๋เสียเกิดประสบอุบัติเหตุซัมติง เลยไปนอนเป็นผักอยู่ที่ รพ. แต่ด้วยความปรารถนาอย่างแรงกล้าว่าอยากพบหน้าสามีเสี่ยวเกอ พลังบางอย่างที่ไม่มีใครรู้ว่านายน้อยมีอยู่ในตัวจึงสำแดงฤทธิ์ สร้างร่างแยกตัวเองขึ้นมา ชะแว้บ มาแบบไม่สมประกอบ ความทรงจำไม่มี ลัญจกรหายต๋อม ตัวตนเลือนๆลางๆ จืดจางคล้ายนายแว่นบางคน ไม่มีเวลาเหลือแล้วเพราะว่าพลังซัมติงในร่างนายน้อยกำลังจะหมด ระยะใช้งานสกิลมีเวลาจำกัด ใช้เสร็จต้องมีคูลดาวน์ นอนชาร์จพลังต่ออีกสิบปี นอกจากนี้แล้---------- //พลั่ก
...
...
..
.
เบลอเม้นนี้ไปครับ 5555555 ปั่นงานจนเซลล์สมองตายถึงได้กล้าคอมเม้นด้วยความสลัมเยี่ยงนี้ แค่กๆๆ
ว่าแต่เสี่ยวเกอมาได้ยังงายยยยย ง่อววววว คาใจชะมัด
ถถถถ
อะไรนะ จริงๆแล้วนายน้อยอู๋เสียเกิดประสบอุบัติเหตุซัมติง เลยไปนอนเป็นผักอยู่ที่ รพ. แต่ด้วยความปรารถนาอย่างแรงกล้าว่าอยากพบหน้า
...
...
..
.
เบลอเม้นนี้ไปครับ 5555555 ปั่นงานจนเซลล์สมองตายถึงได้กล้าคอมเม้นด้วยความสลัมเยี่ยงนี้ แค่กๆๆ
ว่าแต่เสี่ยวเกอมาได้ยังงายยยยย ง่อววววว คาใจชะมัด
Rozenkreuz- ด้วงอาณาจักรเจ้าแม่ซีหวังหมู่
- จำนวนข้อความ : 625
Points : 3818
Join date : 01/07/2015
Age : 31
ที่อยู่ : กองทัพผีเก็บเห็ดแห่งประตูสำริด
Re: [Fic] Lost Memories [ผิงเสีย] Chapter13
เดาว่าเพราะกิ่งสำริดรึเปล่าคะ
yakusoku- ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
- จำนวนข้อความ : 369
Points : 3800
Join date : 05/11/2014
ที่อยู่ : โลงในสุสานโบราณ
Similar topics
» Lost Memories [ผิงเสีย] Lost Stories + ลิงค์สั่งจองฟิคค่ะ
» [Fic] Lost Memories [ผิงเสีย] Chapter14
» [Fic] Lost Memories [ผิงเสีย] Chapter2
» [Fic] Lost Memories [ผิงเสีย] Chapter1
» [Fic] Lost Memories [ผิงเสีย] Chapter3
» [Fic] Lost Memories [ผิงเสีย] Chapter14
» [Fic] Lost Memories [ผิงเสีย] Chapter2
» [Fic] Lost Memories [ผิงเสีย] Chapter1
» [Fic] Lost Memories [ผิงเสีย] Chapter3
หน้า 1 จาก 1
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
|
|
Fri 24 Jul 2020, 01:39 by gustoon
» [คู่มือด้วง] Keyword จีนสำหรับการขุด(แฟนดอม)สุสาน
Thu 21 Jun 2018, 00:29 by miskizfullmoon
» มังฮวาและภาคทิเบต
Thu 21 Jun 2018, 00:23 by miskizfullmoon
» [OS] Father is the best (ผิงเสีย)
Thu 03 Aug 2017, 16:12 by schneewittchen
» [Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC
Tue 01 Aug 2017, 12:30 by natsume
» [OS] #dmbjdaily (จูปาจุ๊บ) Bittersweet [ผิงเสีย AU]
Thu 06 Apr 2017, 15:58 by Zeth
» [OS] #dmbjdaily "โทรศัพท์มือถือ" - no Pairing [All]
Tue 04 Apr 2017, 22:27 by Zeth
» [OS] #DMBJDaily (แว่น): ระยะที่มองไม่เห็น [ฮัวเสีย]
Sat 01 Apr 2017, 16:55 by Zeth
» [OS] #DMBJdaily (5.20) ท่านยอดฝีมือ [หวังเหมิง (+เหมิงเสีย)(+ผิงเสีย)]
Thu 30 Mar 2017, 17:24 by Zeth