Countdown
We've been
togerther for

ค้นหา
 
 

Display results as :
 


Rechercher Advanced Search


[Fic] Lost Memories [ผิงเสีย] Chapter13

5 posters

Go down

Memories - [Fic] Lost Memories [ผิงเสีย] Chapter13 Empty [Fic] Lost Memories [ผิงเสีย] Chapter13

ตั้งหัวข้อ by MinMin Wed 15 Jul 2015, 20:58






Lost Memories

fiction บันทึกจอมโจรแห่งสุสาน
Pairing เมินโหยวผิงxอู๋เสีย
Timeline หลังเล่มสิบที่เมินโหยวผิงเดินทางไปยังประตู สำริด ผ่านไป 2 ปี





อะไรคือไม่มีเวลาแล้ว

ผมกำลังจะถาม เมินโหยวผิงพลันเงยหน้าขึ้นมองไปทางอื่น เมื่อมองตามจึงเห็นกลุ่มคนในชุดนักสำรวจกลุ่มใหญ่โดดเด่นสะดุดตาท่ามกลางฝูงชน เชี่ย! พวกนั้นยังตามจองล้างจองผลาญผมไม่เลิกอีกเหรอ

เมินโหยวผิงกดหัวผมลง แล้วพาวิ่งฝ่าฝูงชนโดนไม่สนว่าจะกระแทกใครบ้าง หลายคนหันมาด่า ผมจึงทำปากพึมพำขอโทษไปตลอดทาง กว่าจะมาถึงทางออก บรรพบุรุษของผมคงสะดุ้งเต้นเร่าๆอยู่ในโลงแน่ๆ

พวกเรามาถึงทางออกได้ไม่กี่วินาทีนายอ้วนก็ตามมาสมทบ เขาคงเห็นพวกนักสำรวจเก๊นั่นเหมือนกัน

“พวกนายหายไปไหนกันมา” นายอ้วนถามทันที

“ฉันตะโกนเรียกคอแทบหลุด นายแม่งไม่ยอมหันมา” ผมว่า นายอ้วนทำหน้าไม่เชื่อ แต่เขาก็รู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้ไม่ควรเถียงกันเอง ตามกำหนดการเดิม พวกเราต้องรอสองชั่วโมงเพื่อเปลี่ยนรถไฟ ไม่รู้ว่าพวกนั้นจะรออยู่ที่นี่และขึ้นรถไฟขบวนเดียวกับเราหรือเปล่า ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็คงต้องเปลี่ยนแผนการเดินทางใหม่

แต่ก็ยังดีกว่าถูกพวกนั้นจับได้…

พวกเราวิ่งออกมานอกสถานี ถือว่ายังโชคดีที่ไม่มีพวกนั้นดักรออยู่ ทว่า ห่างจากตรงนี้ไปไม่ไกลมีรถหงฉีสีดำจอดอยู่ ผมหรี่ตามองจึงเห็นคนสองคนยืนพิงรถ หนึ่งในนั้นมองมาทางนี้ ผมเห็นเขาทิ้งบุหรี่ลงกับพื้น ยกมือทักทาย

“เจอกันอีกแล้ว นายน้อย”

เชี่ย!

ผมเหงื่อแตกพลั่ก นายแว่นดำที่เคยเจอกันในสุสาน ตอนนี้เขาขึ้นมาอยู่บนดินโบกมือหัวเราะให้ผมเหมือนเป็นคนคุ้นเค ถึงผมจะติดค้างคำถามที่อยากถามเขาหลายข้อ แต่เมื่อเห็นคนอีกคนข้างๆเขา ผมก็ชะงัก นายเชิ้ตชมพูยืนกดโทรศัพท์มือถือ แสงไฟหน้าจอส่องหน้าของเขาท่ามกลางความมืด แลดูล่องลอยหลอนเหมือนเมินโหยวผิงไม่มีผิด

“เชี่ย! หนีเสือปะจระเข้” นายอ้วนสบถคำหยาบอีกหลายคำที่ไม่สามารถบันทึกไว้ได้

ผมกำลังประเมินว่าควรจะเดินไปคุยหรือวิ่งหนี นี่ใช่เสี่ยวฮัวตัวจริงหรือเปล่า ตอนนั้นเอง เสี่ยวฮัวเก็บโทรศัพท์มือถือ เดินตรงมาหาผมอย่างรวดเร็ว ทว่าเมินโหยวผิงเร็วกว่า เขาดึงตัวผมไปอยู่หลังเขา ผมต้องเอียงคอออกมามองจึงเห็นรอยยิ้มที่เสี่ยวฮัวส่งให้ผม

“ฉันจะไม่ทำร้ายอู๋เสีย” เขาพูดชัดเจน แต่เมินโหยวผิงยังคงยืนนิ่งขวางตรงกลาง “ฉันแค่ต้องการยืนยัน รวมไปถึงนายด้วย นายไม่ควรอยู่ที่นี่ในตอนนี้”

นายอ้วนหันไปมองข้างหลังแล้วสบถอีกครั้ง พวกนักสำรวจกลุ่มหนึ่งเดินตรงมาทางนี้ เห็นสถานการณ์ไม่เข้าที รีบเข้ามาแทรก “ฉันไม่รู้ว่าอะไรทำให้นายคิดว่าอู๋เสียคนนี้เป็นตัวปลอม แต่พวกนั้นกำลังตามมา เรารีบไปที่อื่นก่อนดีกว่ามั้ย”

ทว่ายังไม่ทันตกลงอะไร เมินโหยวผิงดึงแขนผมพาวิ่งไปทางอื่น การเคลื่อนไหวของเขารวดเร็วและกะทันหันมาก ผมที่โดนคว้าตัวไปด้วยแทบจะถลาล้ม แต่วิ่งไปไม่กี่ก้าวเขาก็หยุด ผมเห็นนายแว่นดำมายืนดักข้างหน้าตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ ท่าทางบอกชัดเจนว่ายังไงก็ไม่ให้ผ่านไป

“ถ้านั่นเป็นอู๋เสียตัวจริง และนายเป็นคนใบ้จางตัวจริง ยอมตามคุณชายเก้าไปดีๆเถอะ” นายแว่นดำพูด ชี้นิ้วมาทางผมสลับกับเมินโหยวผิง “ฉันก็ไม่ได้อยากสู้กับนาย คุณชายเก้าถึงขนาดไม่เอาลูกน้องมาด้วย ยอมมากับฉันแค่สองคนเพราะจะได้ไม่ดูเป็นการข่มขู่บังคับนาย”

เมินโหยวผิงยืนนิ่ง ผมไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ จึงเป็นฝ่ายถามขึ้นมาเองว่า “ฉันดูไม่เหมือนตัวจริงตรงไหน ก่อนหน้านี้เสี่ยวฮัวยังแยกฉันตัวจริงกับตัวปลอมได้อยู่เลย”

นายแว่นดำพิจารณาผมอยู่ครู่หนึ่ง “เพราะตอนนั้นพวกเรายังไม่เจอคุณอีกคนอยู่ที่โรงพยาบาลในจี๋หลิน”

ผมอีกคน?

ถึงตรงนี้ผมไปไม่ถูก รู้สึกสับสนไปหมด หากมีผมอีกคนที่อื่นแล้วผมที่ยืนอยู่ตรงนี้เป็นใคร ผมคืออู๋เสียไม่ใช่เหรอ

หรือว่าผมไม่ใช่อู๋เสีย...เพราะอย่างนี้ใช่มั้ย ความทรงจำของผมจึงไม่กลับคืนมาเสียที เพราะผมไม่มีความทรงจำพวกนั้นอยู่แล้ว ผมเป็นเพียงคนอื่น เป็นใครสักคนที่ไม่มีความเกี่ยวข้องใดใดกับเรื่องราวเหล่านี้เลย ไม่มีความเชื่อมโยงกับเมินโหยวผิง ไม่มีแม้แต่เศษเสี้ยวความสัมพันธ์กับคนทุกคนในที่นี้ ผมเป็นเหมือนตัวต่อที่ไม่เข้าพวก ไม่สามารถนำมาประกอบรวมกับคนอื่นเพื่อให้กลายเป็นภาพที่สมบูรณ์ได้

...

...ผมเป็นใครกันแน่...

วินาทีนั้นเอง ผมรู้สึกปวดหัวแทบระเบิด เงยหน้าเห็นสายตาของเมินโหยวผิง...อะไรน่ะ สายตาแบบนั้น

...สายตาที่นิ่งเฉยอยู่เสมอ มีความเศร้าเจือปนอยู่…

จะว่าไป...ตั้งแต่ตอนแรกที่ผมเจอเขา ตอนที่ผมถามว่าเขาจำผมได้มั้ย...เขาส่ายหน้า

...ถ้าจำไม่ได้ ทำไมถึงหาผมเจอ การที่เขาจะหาผมเจอ อย่างน้อยก็ต้องรู้จักหน้าตาของผม...

“ฉันไม่รู้ว่านายเป็นใคร แต่ถ้านายเป็นอะไรไป ฉันจะรู้”

…ทั้งที่ไม่รู้ว่าผมเป็นใคร แต่ทำไมถึงมาช่วยผม...

“ฉันจำนายได้”

…ทำไมอยู่ๆเขาถึงจำได้รวดเร็วนัก...

“นายไม่ควรไป”

…เขารู้ได้ยังไง...

“ฉันไม่เชื่อว่าพวกเขาจะบอกความจริงกับนาย”

…รู้ได้ยังไงว่าอะไรคือโกหก อะไรคือความจริง…



...ถ้าไม่รู้ความจริง จะรู้ได้อย่างไรว่าโกหก…

ผมสะบัดมือของเมินโหยวผิงออก ยกขึ้นมากุมหัวที่ปวดจนแทบคลั่งแต่ก็ยังพยายามฝืนจ้องมองเขา

“นายไม่ได้ความจำเสื่อมตั้งแต่แรก นายหลอกฉันใช่มั้ย” ผมถาม เมินโหยวผิงไม่ตอบ...ไม่ได้พยักหน้า แต่ก็ไม่ส่ายหน้าปฏิเสธ “เรื่องที่มีฉันอีกคนอยู่ในโรงพยาบาลอะไรนั่น นายก็รู้ด้วยใช่มั้ย”

เขายังคงไม่ตอบ ผมก้าวถอยห่างออกมา รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกลับตาลปัตร

“ทำไมลัญจกรที่ฉันตามหาถึงอยู่ที่นาย”

“นี่ไม่ใช่ของนาย” เขาพูดเสียงเรียบเฉย

“แล้วของฉันอยู่ที่ไหน นายรู้ใช่มั้ย”

“นายไม่จำเป็นต้องรู้ เมื่อถึงเวลา นายจะได้มันคืน”

เวลาที่นายว่าคือเมื่อไหร่...วันนี้ พรุ่งนี้ หนึ่งเดือน หรือสิบปี

ถ้าผมไม่จับได้ว่าเขาโกหกปิดบังเรื่องพวกนี้...เขาก็ไม่คิดจะบอกผมใช่มั้ย

“ทั้งฉันทั้งนาย พวกเราเป็นใครกันแน่” ผมรู้สึกเหมือนตัวเองใกล้จะเป็นบ้า ในห้วมีแต่คำถามเต็มไปหมดจนไม่รู้จะถามอะไรออกมาก่อน ตลอดการเดินทางด้วยกัน เขาช่วยผมเสมอ...เพราะฉะนั้นผมจึงไม่ติดใจสงสัยในตัวเขา ถึงเขาเป็นคนพูดน้อย แต่ทุกคำพูดที่เขาพูดนั้นเชื่อถือได้…

นั่นคือสิ่งที่ผมคิด ทว่าทุกอย่างพังทลายลงแล้ว


เขาหลอกผม...ตั้งแต่วินาทีแรก

...จนถึงวินาทีนี้

“นายคืออู๋เสีย” เมินโหยวผิงพูดขึ้นมา

“ฉันยังเชื่อนายได้เหรอ”

ผมถามคำถามสุดท้าย ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายอยู่ใกล้ๆ คงเป็นพวกนักสำรวจเก๊ตามออกมาเจอพวกเรา แต่ในตอนนี้ความสนใจของผมมีอยู่เพียงอย่างเดียว...

...มีอะไรที่ผมเชื่อได้บ้าง...








MinMin
MinMin
ด้วงต้นไม้เทพเจ้า
ด้วงต้นไม้เทพเจ้า

จำนวนข้อความ : 222
Points : 3813
Join date : 28/10/2014

ขึ้นไปข้างบน Go down

Memories - [Fic] Lost Memories [ผิงเสีย] Chapter13 Empty Re: [Fic] Lost Memories [ผิงเสีย] Chapter13

ตั้งหัวข้อ by tamahome Wed 15 Jul 2015, 21:10

นายคืออู๋เสีย...
นายคือผี
นายคือวิญญาณที่ออกจากร่าง
ไม่มีเวลาแล้ว นายต้องกลับเข้าร่างที่โรงพยาบาลเดี๋ยวนี้!!! //วิชาลับประจำตระกูลจาง สองนิ้วทะลวงวิญญาณ //จงกลับสู่ร่างเดิมของเจ้าเดี๋ยวนี้ //เคาะดาบดำโป๊ก อู๋เสียกลายเป็นไพ่----แง~~~ เม้นไร้สาระมาก //กราบบบบบบ

แล้วเสี่ยวเกอเป็นอะไย ...เฮียก็มองเห็นผีหรอคะ 5555555 //แต่จับต้องได้ด้วย.... //ทุกอย่างบ่งชี้ไปที่กิ่งสำริดผู้ตกเป็นจำเลย...//ไม่สิ ประตูใหญ่กว่า
tamahome
tamahome
ด้วง
ด้วง

จำนวนข้อความ : 32
Points : 3474
Join date : 27/10/2014

ขึ้นไปข้างบน Go down

Memories - [Fic] Lost Memories [ผิงเสีย] Chapter13 Empty Re: [Fic] Lost Memories [ผิงเสีย] Chapter13

ตั้งหัวข้อ by The_Dark_Lady Wed 15 Jul 2015, 21:15

จะเชื่ออะไรใครได้ไหม ...จะเชื่อเรื่องอะไรได้บ้าง
เราเข้าใจฟีลนะ มันเจ็บปวดมาก//กอดอู๋เสียคนที่อยู่ตรงนี้
งืมมม ลึกลับซับซ้อน สรุปก็มีนายน้อยถึงสามคน...//เรานึกถึงทฤษฎีกิ่งสำริดอยู่นิดๆ

รอลุ้นอย่างใจจดจ่อ
The_Dark_Lady
The_Dark_Lady
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ

จำนวนข้อความ : 301
Points : 3604
Join date : 21/06/2015
Age : 29
ที่อยู่ : On the Land, Below the sky

ขึ้นไปข้างบน Go down

Memories - [Fic] Lost Memories [ผิงเสีย] Chapter13 Empty Re: [Fic] Lost Memories [ผิงเสีย] Chapter13

ตั้งหัวข้อ by Rozenkreuz Wed 15 Jul 2015, 22:19

กิ่งสำริด : อะไรๆก็ตกมาที่ตู

ถถถถ

อะไรนะ จริงๆแล้วนายน้อยอู๋เสียเกิดประสบอุบัติเหตุซัมติง เลยไปนอนเป็นผักอยู่ที่ รพ. แต่ด้วยความปรารถนาอย่างแรงกล้าว่าอยากพบหน้าสามีเสี่ยวเกอ พลังบางอย่างที่ไม่มีใครรู้ว่านายน้อยมีอยู่ในตัวจึงสำแดงฤทธิ์ สร้างร่างแยกตัวเองขึ้นมา ชะแว้บ มาแบบไม่สมประกอบ ความทรงจำไม่มี ลัญจกรหายต๋อม ตัวตนเลือนๆลางๆ จืดจางคล้ายนายแว่นบางคน ไม่มีเวลาเหลือแล้วเพราะว่าพลังซัมติงในร่างนายน้อยกำลังจะหมด ระยะใช้งานสกิลมีเวลาจำกัด ใช้เสร็จต้องมีคูลดาวน์ นอนชาร์จพลังต่ออีกสิบปี นอกจากนี้แล้---------- //พลั่ก


...
...
..
.


เบลอเม้นนี้ไปครับ 5555555 ปั่นงานจนเซลล์สมองตายถึงได้กล้าคอมเม้นด้วยความสลัมเยี่ยงนี้ แค่กๆๆ
ว่าแต่เสี่ยวเกอมาได้ยังงายยยยย ง่อววววว คาใจชะมัด
Rozenkreuz
Rozenkreuz
ด้วงอาณาจักรเจ้าแม่ซีหวังหมู่
ด้วงอาณาจักรเจ้าแม่ซีหวังหมู่

จำนวนข้อความ : 625
Points : 3818
Join date : 01/07/2015
Age : 31
ที่อยู่ : กองทัพผีเก็บเห็ดแห่งประตูสำริด

ขึ้นไปข้างบน Go down

Memories - [Fic] Lost Memories [ผิงเสีย] Chapter13 Empty Re: [Fic] Lost Memories [ผิงเสีย] Chapter13

ตั้งหัวข้อ by yakusoku Wed 15 Jul 2015, 23:21

เดาว่าเพราะกิ่งสำริดรึเปล่าคะ
yakusoku
yakusoku
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ

จำนวนข้อความ : 369
Points : 3800
Join date : 05/11/2014
ที่อยู่ : โลงในสุสานโบราณ

ขึ้นไปข้างบน Go down

ขึ้นไปข้างบน

- Similar topics

 
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ