Countdown
We've been
togerther for
ค้นหา
Latest topics
Most active topics
[Fic] #dmbjdaily 6 days left (กาว) (AU) Adhesive Stain (ผิงเสีย)
+6
falenda
Cathareen
Luckey.B
Eli-kun
sudarat689
The_Dark_Lady
10 posters
หน้า 1 จาก 1
[Fic] #dmbjdaily 6 days left (กาว) (AU) Adhesive Stain (ผิงเสีย)
AU ไฮสคูลนายน้อยติดเกมส์ค่ะ
จริงๆมีชื่อภาษาไทยว่า "นายน้อยเปื้อนกาว" ค่ะ//แค่ก
ห้องเรียนในวันนี้วุ่นวายไปหมด เพราะจู่ๆก็มีคำสั่งฟ้าผ่าจากอาจารย์ประจำวิชาประวัติศาสตร์(ซึ่งก็ไม่ใช่ใคร อาสามของผมนั่นแหละ) ให้จัดบอร์ดนำเสนอผลงานวิชาการ เรื่อง สถาปัตยกรรมสิ่งก่อสร้างจีนโบราณสมับราชวงศ์อะไรซักอย่าง ยังดีที่เจ้าตัวขนข้อมูล เปเปอร์ที่ต้องแปะขึ้นบอร์ดมาให้แล้ว พร้อมใบคำสั่งว่าให้จัดแบบไหนอย่างไร เหล่านักเรียนในห้องจึงไม่ต้องวุ่นวายอะไรมากนัก
เว้นแต่ผมนี่แหละ...
“ตัดเสร็จแล้วจะทำยังไงต่อ”
นายอ้วนหันมาถามผม ในมือมีกระดาษแข็งที่ถูกตัดเป็นรูปร่างต่างๆอยู่ ผมเงยหน้าขึ้นจากส่วนของตัวเองร้องบอก
“เอาวางกองไว้ก่อน แยกประเภทดีๆอย่าให้ปนกัน ฉันขี้เกียจคุ้ย…”
แล้วก็ก้มหน้าก้มตาตัดส่วนของตัวเองต่อไป
...เรื่องจะไม่ยากเลยถ้าหากอาสามจะให้แค่ตัดข้อมูลแปะลงบอร์ดแล้วหาภาพประกอบ หาอะไรมาประดับตกแต่งให้สวยๆสะดุดตาก็พอ
แต่นี่ท่านเล่นต้องการโมเดลจำลองสิ่งก่อสร้าง…
ซึ่งความซวยจะไปตกอยู่ที่ใคร...ถ้าไม่ใช่ผม คนที่อาสามรู้ดีว่านอกจากงานอดิเรกนอกจากอ่านหนังสือ เล่นเกมส์...ก็ต่อโมเดลกระดาษนี่แหละ ไม่ได้จะอวดอะไรหรอกนะ แต่ฝีมือการต่อของผมเรียกได้ว่าไม่เลว แถมยังเคยเข้าคอร์สพรีสถาปัตย์อยู่สองสามหน...
แล้วพอสั่งเสร็จ เจ้าตัวก็หนีบครูพละประจำโรงเรียนอย่างพี่พานจื่อชิ่งออกไปนอกโรงเรียนในทันที โดยบอกว่า...ไปติดต่อธุระงานเรื่องพัสดุ เต้นท์ โต๊ะ เก้าอี้ ที่จะนำมาใช้ในงานแสดงผลงานครั้งนี้
...ทิ้งพวกผมเคว้งคว้างกลางห้องไปในทันที
ตอนแรกทุกคนบ่นงึมงำว่าจะทำยังไงกับโมเดลกระดาษดี จนผมอดไม่ได้เสนอตัวขึ้นมา…
และแน่นอนว่างานโมเดลทั้งหมดส่งตรงมาที่ผมในทันที
“กาวอยู่ไหนน่ะ…”
ส่วนประกอบโครงร่างส่วนฐานถูกตัดจนเสร็จแล้ว ผมที่ตัดสินใจจะเริ่มต่อพวกมันให้เป็นรูปร่าง ร้องถามหาอุปกรณ์สำคัญที่ใช้ในการต่อและยึดเจ้ากระดาษให้เข้าที่
“กาวอยู่ที่ฉัน…”
ผมมองคนตอบ รู้สึกว่าคิ้วตัวเองกระตุกยิกๆด้วยความไม่สบอารมณ์ งานก็ยิ่งเยอะๆอยู่
“ยัยซิ่วซิ่ว...อย่าเล่น…”
น้องน้อยในหมู่หลานผู้ก่อตั้งทำหน้ามู่ทู่ แต่ยอมยื่นขวดกาวที่เจ้าตัวถือมาให้แต่โดยดี
...ถ้าจะถามว่าทำไมเจ้าตัวถึงมาอยู่ที่นี่...นั่นก็เพราะซิ่วซิ่วเป็นคณะกรรมการนักเรียนที่ต้องมาช่วยเตรียมงานด้วยนั่นเอง
พอผมได้ขวดกาวมาปุ๊บก็จัดการเปิดขวดแล้วปาดทากาวสีขาวบนชิ้นงานและจับวางให้ได้รูปแบบที่ต้องการ
ทำไปได้ซักพักก็อดรำคาญสายตาคนที่เฝ้ามองอยู่ไม่ได้
“ถ้าว่างกันนักก็มาช่วยทากาวหน่อย…”
“โหย...อาเฮียก็…”
เจ้าตัวบ่นอุบ ลุกหนีไปอย่างรวดเร็ว ผมส่ายหัวระอาพลางก้มหน้าก้มตาต่อโมเดลต่อไป โดยมีนายอ้วนกับเพื่อนสาวร่วมชั้นที่อาสามาช่วย นั่งติดกาวและตัดชิ้นส่วนประกอบส่วนอื่น
ผมนั่งจมอยู่กับงานพักใหญ่ จนรู้สึกตัวอีกทีเมื่อกาวที่มีอยู่หมดเกลี้ยงแล้ว จึงเรียกเพื่อนร่วมชั้นคนอื่นที่ง่วนอยู่กับการจัดเรียงข้อมูลเอาไปแปะบอร์ด ถามหากาว
“หมดแล้วล่ะ เหลืออยู่แค่ครึ่งขวดเนี่ย ผู้ชายห้อง A กำลังไปเบิกวัสดุให้อยู่น่ะ..รีบหรือเปล่าล่ะ…”
ผมนิ่งก่อนจะพยักหน้า “ถ้าได้ซักหน่อยก่อนก็ดี...เดี๋ยวมันจะไม่เสร็จเอา…”
“งั้นก็เอาไป…”
เจ้าตัวว่า ก่อนจะโยนขวดกาวมาทางผมในทันที
และด้วยเคราะห์กรรมอะไรไม่อาจทราบได้ ระหว่างที่ขวดกาวเคลื่อนที่มาด้วยการเคลื่อนที่แบบโปรเจคไทล์ ฝาของขวดกาวดันหลุดออก
และของเหลวหนืดสีขาวก็หกใส่ตัวผมทันที
“เชี่ย…”
“ว้าย…”
ผมสบถลั่น เช่นเดียวกับที่สาวๆในห้องพากันร้องกรี้ดอย่างตระหนกตกใจ สภาพผมตอนนี้ แก้ม แขนและลำตัวท่อนบนเปรอะเปื้อนไปด้วยกาวสีขาวเต็มไปหมด เหนียวหนืด หนึบหนับ จะยกมือปาดก็ไม่ได้ เพราะมือก็เปื้อนกาวอยู่เหมือนกัน มองหาผ้าจะเอามาเช็ดก็ไม่มี ครั้นจะใช้กระดาษก็กลัวระคายเคือง
...เหนืออื่นใดคือเสื้อผ้าแม่งเปื้อนกาวขนาดนี้ กลับไปบ้านโดนอาม๊าบ่นแหงแซะ
ผมยกมือยกไม้ มองสภาพตัวเองพลางถอนหายใจเฮือกๆ นึกสงสัย...คงต้องไปปล่อนให้มันแห้งแล้วค่อยมาลอกออกทีหลังละมั้ง...ก่อนจะได้ยินเสียงตุบหน้าประตู แล้วจู่ๆก็มีใครพุ่งเข้าประชิดตัว คว้าแขนสองข้างของผมหมับ
“ทำไมถึงเป็นแบบนี้…”
“หะ…”
ผมเงยหน้าอย่างงุนงง เมื่อได้ยินเสียงทุ้มถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน ก่อนจะพบว่าเป็นจางฉี่หลิง…
...คุ้นๆว่าพวกห้อง A เรียนคาบพละที่พี่พานสอนพอดีเลยถูกสั่งให้มาช่วยด้วยนี่นะ…
ผมพยักหน้าให้กับตัวเอง ได้ยินเสียงนายอ้วนบ่น
“นายพานายน้อยไปจัดการสภาพตัวเองทีเถอะ...ปล่อยไว้ในสภาพเปื้อนกาวอย่างงี้เห็นจะชอบกลอยู่ แล้วนั่น นายผงกหัวทำไมน่ะเทียนเจิน...เมากาวเรอะ…”
ผมเกือบจะหันไปด่านายอ้วนที่หาว่าผมเมากาวแล้ว หากไม่ติดว่าถูกจางฉี่หลิงลากแขนเดินออกมาจากห้องซะก่อน
แม่ง...ฝากไว้ก่อนเถอะนายอ้วน…
ผมขบเขี้ยวเคี้ยวฟันสรรเสริญบรรพบุรุษนายอ้วนอยู่ในใจพักหนึ่ง ก่อนจะรู้สึกตัวว่าถูกจางฉี่หลิงลากมาจนถึงห้องแต่งตัวนักกีฬาในโรงยิม
...นี่มันจะไกลเกินไปหน่อยมั้ง แค่กาวเปื้อนแค่นี้เอง…
“ปล่อยให้แห้งแล้วค่อยลอกออกก็ได้มั้ง...ไม่เห็นจะต้องวุ่นวายอะไรเลย…”
ได้ยินที่ผมว่า จางฉี่หลิงหยุดกึก หันขวับมาทางผมในทันที…
“นายนี่มัน…”
อีกฝ่ายพูดขึ้นมา ก่อนจะเงียบ ใบหน้าหล่อเหลาฉายแววลำบากใจ
...อะไรกันนักกันหนาแน่ กับอีแค่กาวหกใส่แค่นี้เอง
“ฉันจะกลับไปทำต่อล่ะ…”
“ไม่ได้!”
เอ้า...ผมร้องในใจ แต่ไม่ทันได้ทักท้วงอะไรก็ถูกจับยัดเข้าห้องล็อกเกอร์ในทันที โดยมีอีกฝ่ายเดินตามเข้ามาติดๆ
ผมถูกดันจนหลังชนตู้ล็อกเกอร์ อีกฝ่ายเดินเข้าประชิดเท้าแขนทั้งสองข้างไว้กับล็อกเกอร์เหนือหัวผม รู้สึกอึดอัดกับระยะห่างที่น้อยนิด ยกมือจะดันออก แต่ก็ต้องหดกลับเมื่อนึกได้ว่ามือของผมนั้นเปื้อนกาวเต็มไปหมด หากจับตัวอีกฝ่าย คงจะทำให้เปื้อนไปด้วยเสียเปล่าๆ
“บ้าจริง…” จางฉี่หลิงสบถ นัยน์ตาสีดำส่องประกายในห้องที่มีเพียงแสงสลัวจากหน้าต่างกระจกฝ้า “ไม่ได้รู้ตัวเลยรึไงว่าสภาพแบบนี้มันชวนให้คิดลึกน่ะ…”
ผมงุนงง คิดลึกอะไรกัน...ผมเป็นผู้ชาย เนื้อตัวเปิ้อนกาวมอมแมมไปหมดมีอะไรให้ชวนคิดอกุศลรึไง…
อีกฝ่ายยืนนิ่งอยู่นานก่อนจะถอนหายใจเฮือก...แล้วผละออกห่างจากผม…
“ถอดเสื้อเปื้อนๆนั่นออกซะ เดี๋ยวจะหาเสื้อให้เปลี่ยน…”
เจ้าตัวบอกเสียงเรียบ ผมที่ยังคงมึนงงกับท่าทีของเขาได้แต่ยืนนิ่ง จนกระทั่งอีกฝ่ายเปิดล็อกเกอร์ค้นกุกกักแล้วโยนผ้าเช็ดตัวกับสบู่เหลวมาให้
“อ่างล้างหน้าอยู่ด้านใน...ไปล้างเนื้อล้างตัวซะให้เรียบร้อย…”
จางฉี่หลิงว่า ก่อนจะหันมาพอเห็นว่าผมยังยืนนิ่ง (ที่นิ่งเพราะผมคิดสงสัยว่าทำไมอีกฝ่ายถึงได้มีข้าวของในล็อกเกอร์โรงยิม...ก่อนจะนึกขึ้นมาได้ว่า หมอนี่ก็เป็นนักกีฬาโรงเรียนนี่หว่า…) ก็คลี่ยิ้ม ดวงตาพราว
“ยังไม่ไปอีก...จะให้ฉันถอดให้เหรอ…”
ผมสบถด่าอีกฝ่ายลั่น พลางกระโดดเข้าไปในห้องอาบน้ำในทันที ไม่รอให้อีกฝ่ายเดินเข้ามาหา
โชคดีที่จางฉี่หลิงไม่บ้าเดินตามเข้ามา แต่ถึงกระนั้นเสียงหัวเราะเย็นๆจากอีกฝ่ายก็ชวนให้ผมขนลุกซู่ รีบถอดเสื้อนักเรียนที่เปื้อนกาวออกเหลือเสื้อกล้ามสีขาวเอาไว้ แล้วเทสบู่เหลวมาล้างคราบกาวที่เปื้อนตามผิวหนังออกอย่างรวดเร็ว
...กลัวว่าถ้าช้าไปซักหน่อย คนที่ยืนเฝ้าอยู่จะทนรอไม่ไหวแล้วเดินเข้ามาช่วยล้าง…
...ไม่โอเค…
ใช้เวลาไม่นาน ผมก็เดินออกมา จางฉี่หลิงขมวดคิ้วนิดหน่อยก่อนจะทำหน้าปลงตกเมื่อเห็นสภาพผมซึ่งท่อนบนมีเสื้อกล้ามสีขาวเน่าๆ(เปียกน้ำที่กระเซ็นมาโดนนิดหน่อย)ท่อนล่างเป็นกางเกงนักเรียน
...ขมวดคิ้วทำไม...ปลงเชี่ยอะไร...นายคาดหวังจะเห็นอะไรจากฉันวะ…
“ฉันลืมไปว่าเอาเสื้อนักเรียนสำรองในล็อกเกอร์ไปซัก เอาเสื้อนี่ใส่ไปก่อนก็แล้วกัน…” อีกฝ่ายว่าพร้อมกับโยนก้อนผ้าสีน้ำเงินเข้มมาทางผม ผมตะครุบเอาไว้ก่อนจะคลี่ออกดูพบว่าเป็นเสื้อแขนยาวซิปผ่าหน้าแบบมีฮู้ด
ผมลดเสื้อที่ถือชูไว้ลง ด้วยเห็นเป็นเสื้อที่อีกฝ่ายเอาไว้ในล็อกเกอร์ สงสัยว่าจะเป็นเสื้อที่หมกไว้นานเลยก้มลงสูดกลิ่นในเนื้อผ้าดู ได้กลิ่นน้ำหอมผู้ชายอ่อนๆ ไม่มีกลิ่นสาบอย่างที่นึกกลัวจึงยอมใส่แต่โดยดี
พอเงยหน้าขึ้นมาอีกทีก็เห็นจางฉี่หลิงยืนทื่อ แววตาว่างเปล่าเหมือนช็อกค้างไป ใบหน้า...โดยเฉพาะตรงโหนกแก้มมีสีแดงระเรื่อ
“เฮ้ย…” ผมร้องทัก “เป็นอะไรรึเปล่า...หน้าแดงเชียว อากาศร้อนเหรอ…”
อีกฝ่ายสะดุ้งกับเสียงของผม ก่อนจะพยักหน้ารับ แล้วบอกเสียงเรียบ “ออกไปจากที่นี่กันเถอะ…”
ว่าแล้วก็ลากข้อมือผมเดินออกไปจากห้องล็อกเกอร์อย่างรวดเร็ว ระหว่างทางจางฉี่หลิงมักจะหันหน้ากลับมามองผม พร้อมกับอมยิ้มน้อยๆ
...ได้แต่นึกสงสัยว่าอีกฝ่ายจะยิ้มอะไรนักหนา...
พอเดินมาถึงห้อง ผมก็สะบัดข้อมือออกจากการเกาะกุม ลงมานั่งปุอยู่ตำแหน่งเดิมซึ่งมีโมเดลของผมที่เริ่มเป็นรูปเป็นร่างวางอยู่ มีหญิงสาวเพื่อนร่วมห้องที่อาสามาช่วยผมทำโมเดลกำลังประกอบชิ้นส่วนที่ทากาวแล้วอย่างตั้งอกตั้งใจ
ผมมอง...นึกชม...ไม่เลวเลย
“อ๊ะ...อู๋เสียกลับมาพอดี...ขอโทษนะที่ถือวิสาสะประกอบเอง…”
พอเธอเงยหน้ามาเห็นผมก็ลนลาน ผมจึงยิ้มปลอบใจ
“ไม่เป็นไรหรอก...ถ้ามัวแต่รอฉัน งานก็ไม่เสร็จกันพอดี...แล้วที่เธอทำก็ไม่เลวเลย…”
“...แค่นี้ก็เกร็งแทบแย่แล้วล่ะ ไหนๆเธอกลับมาแล้วก็ประกอบต่อเองละกัน ฉันจะไปตัดชิ้นส่วนอื่นต่อ…” เธอยิ้ม หันหน้าไปทางประตูซึ่งจางฉี่หลิงกำลังเดินมา ก่อนจะเดินมาหาผม
“แปปนึงนะ…” เธอว่าควักบางอย่างในกระเป๋ากระโปรงออกมา มือเรียวนิุ่มนิ่มแบบผู้หญิงจับๆปัดๆบริเวณปอยผมด้านหน้าอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะรู้สึกถึงโลหะเย็นสอดเข้ามาระหว่างเส้นผมแล้วทัศนวิสัยก็ปลอดโปร่งขึ้น
“ฉันสังเกตอยู่พักหนึ่งล่ะ มือเปื้อนกาวเวลาจะผมปรกหน้า คงจะปัดผมลำบาก...แบบนี้โอเคขึ้นไหม…”
เห็นความเป็นห่วงเป็นใยจากเธอคนนี้ ผมจึงยิ้มให้แล้วกล่าวขอบคุณไป หญิงสาวทำหน้าเขินอายอยู่พักก่อนจะสะดุ้งสุดตัวแล้วลนลานขยับออกไปในทันทีที่จางฉี่หลิงเดินเข้ามาใกล้
...หมอนี่แม่ง…
เจ้าตัวทำหน้ามึน นั่งปุลงแทนที่หญิงสาวที่เพิ่งลุกไปในทันที เขาหันมามองหน้าผม ก่อนจะยิ้มอย่างชอบใจ
“ไม่เลว…”
“ไม่เลวพ่อง...มานั่งนี่ช่วยทำงานด้วย กาวน่ะ...เทซะสิ… ถ้าจะไม่ทำก็ไสหัวไป…”
จางฉี่หลิงโคลงหัวไปมา ก่อนจะหยิบกระปุกกาวมาเทให้ตามที่สั่ง มือเรียวแต่ดูแข็งแกร่งแบบผู้ชายขยับปาดกาวอย่างคล่องแคล่ว เริ่มทากาวกับแต่ละชิ้นส่วนอย่างประณีตก่อนจะยื่นส่งให้ผมมาประกอบ
พวกเรานั่งทำงานอยู่แบบนั้นเงียบๆ จนกระทั่งโมเดลประกอบกันเป็นรูปเป็นร่างสมบูรณ์
- แถมท้าย -
ฉันยกมือถือขึ้นมาถ่ายรูป วันนี้มีงานจัดบอร์ดที่ต้องเตรียม แถมอาจารย์อู๋ซันเสิ่งยังสั่งให้ทำโมเดลกระดาษอีก ตอนแรกตกใจจะแย่ จนกระทั่งอู๋เสียอาสาเป็นพ่องานโมเดล ฉันจึงรีบมาช่วยอย่างรวดเร็ว
วันนี้ได้ติดกิ๊บให้อู๋เสีย ได้คุยกับอู๋เสียด้วย…
ฉันมองเขาที่อยู่ในเสื้อฮู้ดสีน้ำเงินเข้มแขนยาว (แน่นอนว่าเจ้าของเสื้อต้องเป็นคนที่นั่งข้างๆเขาตอนนี้อย่างจางฉี่หลิงอยู่แล้ว) เรือนผมสีน้ำตาลด้านหน้าถูกปัดไปไว้ด้านข้างตรึงด้วยกิ๊บเหล็กที่ฉันติดให้
น่ารัก…
ถึงตาหนุ่มแว่นช่างกลที่มาโผล่หน้าโรงเรียนตอนวันจันทร์จะทำเอาฉันหวั่นใจว่าคู่ชิปของฉันจะล่มรึเปล่า...จางฉี่หลิงจะมีศตรูหัวใจเพิ่มมาอีกไหม…
แต่เห็นภาพตอนนี้นี่บอกเลยว่า...ยังไงจางฉี่หลิงก็ชนะเลิศอ่ะ
อุ้ย...ปาดน้ำลายแปป
รู้สึกถึงแรงสะกิด เมื่อหันไปมองก็เห็นหวังพังจื่อยิ้มแผล่อยู่
“เก็บอาการหน่อยสิ เธอน่ะ…มือถือนั่นก็ลดลงซะด้วย”
“ขอโทษค่ะ…”
ฉันอุบอิบ ทำตามที่อีกฝ่ายว่า
หวังพังจื่อยิ้ม ก่อนจะยกกล้องดิจิทัลของตัวเองขึ้นมาแล้วกดถ่ายภาพสองคนนั้นรัวๆแล้วเนียนเก็บกล้องทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
...ตาแฟนบอยนี่ร้ายกาจนัก!
TBC.
เห็นหัวข้อกาวแล้วมันอยู่ไม่ได้ค่ะ
เจอกาวคุณเบียร์ในทวิตเตอร์นี่ยิ่งอยู่ไม่ได้ไปใหญ่
...นายน้อยคนบร้าาาาาาาา แงงงงงงงงงงงง
ตอนบ่ายกลับมาจากเรียนนี่ถึงกับเสียสติค่ะ
ตอนแรกกะจะแต่งแค่นายน้อยโดนกาวหกใส่แล้วเสี่ยวเกอมาเห็นก็จบ พอเจอกาวจากคุณเบียร์เข้าไป
ฉากไปเปลี่ยนเสื้อก็งอกขึ้นมาซะอย่างงั้นล่ะค่ะ//ร้องไห้
ตอนนี้เป็นไทม์ไลน์หลังเหลาหย่างมาโรงเรียน แต่ยังไม่ได้ไปเข้าด่านสำริดกันค่ะ
ใครที่รอตอนต่อจาก Strange Reunion ขอติดไว้ก่อนนะคะ
จริงๆมีชื่อภาษาไทยว่า "นายน้อยเปื้อนกาว" ค่ะ//แค่ก
ห้องเรียนในวันนี้วุ่นวายไปหมด เพราะจู่ๆก็มีคำสั่งฟ้าผ่าจากอาจารย์ประจำวิชาประวัติศาสตร์(ซึ่งก็ไม่ใช่ใคร อาสามของผมนั่นแหละ) ให้จัดบอร์ดนำเสนอผลงานวิชาการ เรื่อง สถาปัตยกรรมสิ่งก่อสร้างจีนโบราณสมับราชวงศ์อะไรซักอย่าง ยังดีที่เจ้าตัวขนข้อมูล เปเปอร์ที่ต้องแปะขึ้นบอร์ดมาให้แล้ว พร้อมใบคำสั่งว่าให้จัดแบบไหนอย่างไร เหล่านักเรียนในห้องจึงไม่ต้องวุ่นวายอะไรมากนัก
เว้นแต่ผมนี่แหละ...
“ตัดเสร็จแล้วจะทำยังไงต่อ”
นายอ้วนหันมาถามผม ในมือมีกระดาษแข็งที่ถูกตัดเป็นรูปร่างต่างๆอยู่ ผมเงยหน้าขึ้นจากส่วนของตัวเองร้องบอก
“เอาวางกองไว้ก่อน แยกประเภทดีๆอย่าให้ปนกัน ฉันขี้เกียจคุ้ย…”
แล้วก็ก้มหน้าก้มตาตัดส่วนของตัวเองต่อไป
...เรื่องจะไม่ยากเลยถ้าหากอาสามจะให้แค่ตัดข้อมูลแปะลงบอร์ดแล้วหาภาพประกอบ หาอะไรมาประดับตกแต่งให้สวยๆสะดุดตาก็พอ
แต่นี่ท่านเล่นต้องการโมเดลจำลองสิ่งก่อสร้าง…
ซึ่งความซวยจะไปตกอยู่ที่ใคร...ถ้าไม่ใช่ผม คนที่อาสามรู้ดีว่านอกจากงานอดิเรกนอกจากอ่านหนังสือ เล่นเกมส์...ก็ต่อโมเดลกระดาษนี่แหละ ไม่ได้จะอวดอะไรหรอกนะ แต่ฝีมือการต่อของผมเรียกได้ว่าไม่เลว แถมยังเคยเข้าคอร์สพรีสถาปัตย์อยู่สองสามหน...
แล้วพอสั่งเสร็จ เจ้าตัวก็หนีบครูพละประจำโรงเรียนอย่างพี่พานจื่อชิ่งออกไปนอกโรงเรียนในทันที โดยบอกว่า...ไปติดต่อธุระงานเรื่องพัสดุ เต้นท์ โต๊ะ เก้าอี้ ที่จะนำมาใช้ในงานแสดงผลงานครั้งนี้
...ทิ้งพวกผมเคว้งคว้างกลางห้องไปในทันที
ตอนแรกทุกคนบ่นงึมงำว่าจะทำยังไงกับโมเดลกระดาษดี จนผมอดไม่ได้เสนอตัวขึ้นมา…
และแน่นอนว่างานโมเดลทั้งหมดส่งตรงมาที่ผมในทันที
“กาวอยู่ไหนน่ะ…”
ส่วนประกอบโครงร่างส่วนฐานถูกตัดจนเสร็จแล้ว ผมที่ตัดสินใจจะเริ่มต่อพวกมันให้เป็นรูปร่าง ร้องถามหาอุปกรณ์สำคัญที่ใช้ในการต่อและยึดเจ้ากระดาษให้เข้าที่
“กาวอยู่ที่ฉัน…”
ผมมองคนตอบ รู้สึกว่าคิ้วตัวเองกระตุกยิกๆด้วยความไม่สบอารมณ์ งานก็ยิ่งเยอะๆอยู่
“ยัยซิ่วซิ่ว...อย่าเล่น…”
น้องน้อยในหมู่หลานผู้ก่อตั้งทำหน้ามู่ทู่ แต่ยอมยื่นขวดกาวที่เจ้าตัวถือมาให้แต่โดยดี
...ถ้าจะถามว่าทำไมเจ้าตัวถึงมาอยู่ที่นี่...นั่นก็เพราะซิ่วซิ่วเป็นคณะกรรมการนักเรียนที่ต้องมาช่วยเตรียมงานด้วยนั่นเอง
พอผมได้ขวดกาวมาปุ๊บก็จัดการเปิดขวดแล้วปาดทากาวสีขาวบนชิ้นงานและจับวางให้ได้รูปแบบที่ต้องการ
ทำไปได้ซักพักก็อดรำคาญสายตาคนที่เฝ้ามองอยู่ไม่ได้
“ถ้าว่างกันนักก็มาช่วยทากาวหน่อย…”
“โหย...อาเฮียก็…”
เจ้าตัวบ่นอุบ ลุกหนีไปอย่างรวดเร็ว ผมส่ายหัวระอาพลางก้มหน้าก้มตาต่อโมเดลต่อไป โดยมีนายอ้วนกับเพื่อนสาวร่วมชั้นที่อาสามาช่วย นั่งติดกาวและตัดชิ้นส่วนประกอบส่วนอื่น
ผมนั่งจมอยู่กับงานพักใหญ่ จนรู้สึกตัวอีกทีเมื่อกาวที่มีอยู่หมดเกลี้ยงแล้ว จึงเรียกเพื่อนร่วมชั้นคนอื่นที่ง่วนอยู่กับการจัดเรียงข้อมูลเอาไปแปะบอร์ด ถามหากาว
“หมดแล้วล่ะ เหลืออยู่แค่ครึ่งขวดเนี่ย ผู้ชายห้อง A กำลังไปเบิกวัสดุให้อยู่น่ะ..รีบหรือเปล่าล่ะ…”
ผมนิ่งก่อนจะพยักหน้า “ถ้าได้ซักหน่อยก่อนก็ดี...เดี๋ยวมันจะไม่เสร็จเอา…”
“งั้นก็เอาไป…”
เจ้าตัวว่า ก่อนจะโยนขวดกาวมาทางผมในทันที
และด้วยเคราะห์กรรมอะไรไม่อาจทราบได้ ระหว่างที่ขวดกาวเคลื่อนที่มาด้วยการเคลื่อนที่แบบโปรเจคไทล์ ฝาของขวดกาวดันหลุดออก
และของเหลวหนืดสีขาวก็หกใส่ตัวผมทันที
“เชี่ย…”
“ว้าย…”
ผมสบถลั่น เช่นเดียวกับที่สาวๆในห้องพากันร้องกรี้ดอย่างตระหนกตกใจ สภาพผมตอนนี้ แก้ม แขนและลำตัวท่อนบนเปรอะเปื้อนไปด้วยกาวสีขาวเต็มไปหมด เหนียวหนืด หนึบหนับ จะยกมือปาดก็ไม่ได้ เพราะมือก็เปื้อนกาวอยู่เหมือนกัน มองหาผ้าจะเอามาเช็ดก็ไม่มี ครั้นจะใช้กระดาษก็กลัวระคายเคือง
...เหนืออื่นใดคือเสื้อผ้าแม่งเปื้อนกาวขนาดนี้ กลับไปบ้านโดนอาม๊าบ่นแหงแซะ
ผมยกมือยกไม้ มองสภาพตัวเองพลางถอนหายใจเฮือกๆ นึกสงสัย...คงต้องไปปล่อนให้มันแห้งแล้วค่อยมาลอกออกทีหลังละมั้ง...ก่อนจะได้ยินเสียงตุบหน้าประตู แล้วจู่ๆก็มีใครพุ่งเข้าประชิดตัว คว้าแขนสองข้างของผมหมับ
“ทำไมถึงเป็นแบบนี้…”
“หะ…”
ผมเงยหน้าอย่างงุนงง เมื่อได้ยินเสียงทุ้มถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน ก่อนจะพบว่าเป็นจางฉี่หลิง…
...คุ้นๆว่าพวกห้อง A เรียนคาบพละที่พี่พานสอนพอดีเลยถูกสั่งให้มาช่วยด้วยนี่นะ…
ผมพยักหน้าให้กับตัวเอง ได้ยินเสียงนายอ้วนบ่น
“นายพานายน้อยไปจัดการสภาพตัวเองทีเถอะ...ปล่อยไว้ในสภาพเปื้อนกาวอย่างงี้เห็นจะชอบกลอยู่ แล้วนั่น นายผงกหัวทำไมน่ะเทียนเจิน...เมากาวเรอะ…”
ผมเกือบจะหันไปด่านายอ้วนที่หาว่าผมเมากาวแล้ว หากไม่ติดว่าถูกจางฉี่หลิงลากแขนเดินออกมาจากห้องซะก่อน
แม่ง...ฝากไว้ก่อนเถอะนายอ้วน…
ผมขบเขี้ยวเคี้ยวฟันสรรเสริญบรรพบุรุษนายอ้วนอยู่ในใจพักหนึ่ง ก่อนจะรู้สึกตัวว่าถูกจางฉี่หลิงลากมาจนถึงห้องแต่งตัวนักกีฬาในโรงยิม
...นี่มันจะไกลเกินไปหน่อยมั้ง แค่กาวเปื้อนแค่นี้เอง…
“ปล่อยให้แห้งแล้วค่อยลอกออกก็ได้มั้ง...ไม่เห็นจะต้องวุ่นวายอะไรเลย…”
ได้ยินที่ผมว่า จางฉี่หลิงหยุดกึก หันขวับมาทางผมในทันที…
“นายนี่มัน…”
อีกฝ่ายพูดขึ้นมา ก่อนจะเงียบ ใบหน้าหล่อเหลาฉายแววลำบากใจ
...อะไรกันนักกันหนาแน่ กับอีแค่กาวหกใส่แค่นี้เอง
“ฉันจะกลับไปทำต่อล่ะ…”
“ไม่ได้!”
เอ้า...ผมร้องในใจ แต่ไม่ทันได้ทักท้วงอะไรก็ถูกจับยัดเข้าห้องล็อกเกอร์ในทันที โดยมีอีกฝ่ายเดินตามเข้ามาติดๆ
ผมถูกดันจนหลังชนตู้ล็อกเกอร์ อีกฝ่ายเดินเข้าประชิดเท้าแขนทั้งสองข้างไว้กับล็อกเกอร์เหนือหัวผม รู้สึกอึดอัดกับระยะห่างที่น้อยนิด ยกมือจะดันออก แต่ก็ต้องหดกลับเมื่อนึกได้ว่ามือของผมนั้นเปื้อนกาวเต็มไปหมด หากจับตัวอีกฝ่าย คงจะทำให้เปื้อนไปด้วยเสียเปล่าๆ
“บ้าจริง…” จางฉี่หลิงสบถ นัยน์ตาสีดำส่องประกายในห้องที่มีเพียงแสงสลัวจากหน้าต่างกระจกฝ้า “ไม่ได้รู้ตัวเลยรึไงว่าสภาพแบบนี้มันชวนให้คิดลึกน่ะ…”
ผมงุนงง คิดลึกอะไรกัน...ผมเป็นผู้ชาย เนื้อตัวเปิ้อนกาวมอมแมมไปหมดมีอะไรให้ชวนคิดอกุศลรึไง…
อีกฝ่ายยืนนิ่งอยู่นานก่อนจะถอนหายใจเฮือก...แล้วผละออกห่างจากผม…
“ถอดเสื้อเปื้อนๆนั่นออกซะ เดี๋ยวจะหาเสื้อให้เปลี่ยน…”
เจ้าตัวบอกเสียงเรียบ ผมที่ยังคงมึนงงกับท่าทีของเขาได้แต่ยืนนิ่ง จนกระทั่งอีกฝ่ายเปิดล็อกเกอร์ค้นกุกกักแล้วโยนผ้าเช็ดตัวกับสบู่เหลวมาให้
“อ่างล้างหน้าอยู่ด้านใน...ไปล้างเนื้อล้างตัวซะให้เรียบร้อย…”
จางฉี่หลิงว่า ก่อนจะหันมาพอเห็นว่าผมยังยืนนิ่ง (ที่นิ่งเพราะผมคิดสงสัยว่าทำไมอีกฝ่ายถึงได้มีข้าวของในล็อกเกอร์โรงยิม...ก่อนจะนึกขึ้นมาได้ว่า หมอนี่ก็เป็นนักกีฬาโรงเรียนนี่หว่า…) ก็คลี่ยิ้ม ดวงตาพราว
“ยังไม่ไปอีก...จะให้ฉันถอดให้เหรอ…”
ผมสบถด่าอีกฝ่ายลั่น พลางกระโดดเข้าไปในห้องอาบน้ำในทันที ไม่รอให้อีกฝ่ายเดินเข้ามาหา
โชคดีที่จางฉี่หลิงไม่บ้าเดินตามเข้ามา แต่ถึงกระนั้นเสียงหัวเราะเย็นๆจากอีกฝ่ายก็ชวนให้ผมขนลุกซู่ รีบถอดเสื้อนักเรียนที่เปื้อนกาวออกเหลือเสื้อกล้ามสีขาวเอาไว้ แล้วเทสบู่เหลวมาล้างคราบกาวที่เปื้อนตามผิวหนังออกอย่างรวดเร็ว
...กลัวว่าถ้าช้าไปซักหน่อย คนที่ยืนเฝ้าอยู่จะทนรอไม่ไหวแล้วเดินเข้ามาช่วยล้าง…
...ไม่โอเค…
ใช้เวลาไม่นาน ผมก็เดินออกมา จางฉี่หลิงขมวดคิ้วนิดหน่อยก่อนจะทำหน้าปลงตกเมื่อเห็นสภาพผมซึ่งท่อนบนมีเสื้อกล้ามสีขาวเน่าๆ(เปียกน้ำที่กระเซ็นมาโดนนิดหน่อย)ท่อนล่างเป็นกางเกงนักเรียน
...ขมวดคิ้วทำไม...ปลงเชี่ยอะไร...นายคาดหวังจะเห็นอะไรจากฉันวะ…
“ฉันลืมไปว่าเอาเสื้อนักเรียนสำรองในล็อกเกอร์ไปซัก เอาเสื้อนี่ใส่ไปก่อนก็แล้วกัน…” อีกฝ่ายว่าพร้อมกับโยนก้อนผ้าสีน้ำเงินเข้มมาทางผม ผมตะครุบเอาไว้ก่อนจะคลี่ออกดูพบว่าเป็นเสื้อแขนยาวซิปผ่าหน้าแบบมีฮู้ด
ผมลดเสื้อที่ถือชูไว้ลง ด้วยเห็นเป็นเสื้อที่อีกฝ่ายเอาไว้ในล็อกเกอร์ สงสัยว่าจะเป็นเสื้อที่หมกไว้นานเลยก้มลงสูดกลิ่นในเนื้อผ้าดู ได้กลิ่นน้ำหอมผู้ชายอ่อนๆ ไม่มีกลิ่นสาบอย่างที่นึกกลัวจึงยอมใส่แต่โดยดี
พอเงยหน้าขึ้นมาอีกทีก็เห็นจางฉี่หลิงยืนทื่อ แววตาว่างเปล่าเหมือนช็อกค้างไป ใบหน้า...โดยเฉพาะตรงโหนกแก้มมีสีแดงระเรื่อ
“เฮ้ย…” ผมร้องทัก “เป็นอะไรรึเปล่า...หน้าแดงเชียว อากาศร้อนเหรอ…”
อีกฝ่ายสะดุ้งกับเสียงของผม ก่อนจะพยักหน้ารับ แล้วบอกเสียงเรียบ “ออกไปจากที่นี่กันเถอะ…”
ว่าแล้วก็ลากข้อมือผมเดินออกไปจากห้องล็อกเกอร์อย่างรวดเร็ว ระหว่างทางจางฉี่หลิงมักจะหันหน้ากลับมามองผม พร้อมกับอมยิ้มน้อยๆ
...ได้แต่นึกสงสัยว่าอีกฝ่ายจะยิ้มอะไรนักหนา...
พอเดินมาถึงห้อง ผมก็สะบัดข้อมือออกจากการเกาะกุม ลงมานั่งปุอยู่ตำแหน่งเดิมซึ่งมีโมเดลของผมที่เริ่มเป็นรูปเป็นร่างวางอยู่ มีหญิงสาวเพื่อนร่วมห้องที่อาสามาช่วยผมทำโมเดลกำลังประกอบชิ้นส่วนที่ทากาวแล้วอย่างตั้งอกตั้งใจ
ผมมอง...นึกชม...ไม่เลวเลย
“อ๊ะ...อู๋เสียกลับมาพอดี...ขอโทษนะที่ถือวิสาสะประกอบเอง…”
พอเธอเงยหน้ามาเห็นผมก็ลนลาน ผมจึงยิ้มปลอบใจ
“ไม่เป็นไรหรอก...ถ้ามัวแต่รอฉัน งานก็ไม่เสร็จกันพอดี...แล้วที่เธอทำก็ไม่เลวเลย…”
“...แค่นี้ก็เกร็งแทบแย่แล้วล่ะ ไหนๆเธอกลับมาแล้วก็ประกอบต่อเองละกัน ฉันจะไปตัดชิ้นส่วนอื่นต่อ…” เธอยิ้ม หันหน้าไปทางประตูซึ่งจางฉี่หลิงกำลังเดินมา ก่อนจะเดินมาหาผม
“แปปนึงนะ…” เธอว่าควักบางอย่างในกระเป๋ากระโปรงออกมา มือเรียวนิุ่มนิ่มแบบผู้หญิงจับๆปัดๆบริเวณปอยผมด้านหน้าอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะรู้สึกถึงโลหะเย็นสอดเข้ามาระหว่างเส้นผมแล้วทัศนวิสัยก็ปลอดโปร่งขึ้น
“ฉันสังเกตอยู่พักหนึ่งล่ะ มือเปื้อนกาวเวลาจะผมปรกหน้า คงจะปัดผมลำบาก...แบบนี้โอเคขึ้นไหม…”
เห็นความเป็นห่วงเป็นใยจากเธอคนนี้ ผมจึงยิ้มให้แล้วกล่าวขอบคุณไป หญิงสาวทำหน้าเขินอายอยู่พักก่อนจะสะดุ้งสุดตัวแล้วลนลานขยับออกไปในทันทีที่จางฉี่หลิงเดินเข้ามาใกล้
...หมอนี่แม่ง…
เจ้าตัวทำหน้ามึน นั่งปุลงแทนที่หญิงสาวที่เพิ่งลุกไปในทันที เขาหันมามองหน้าผม ก่อนจะยิ้มอย่างชอบใจ
“ไม่เลว…”
“ไม่เลวพ่อง...มานั่งนี่ช่วยทำงานด้วย กาวน่ะ...เทซะสิ… ถ้าจะไม่ทำก็ไสหัวไป…”
จางฉี่หลิงโคลงหัวไปมา ก่อนจะหยิบกระปุกกาวมาเทให้ตามที่สั่ง มือเรียวแต่ดูแข็งแกร่งแบบผู้ชายขยับปาดกาวอย่างคล่องแคล่ว เริ่มทากาวกับแต่ละชิ้นส่วนอย่างประณีตก่อนจะยื่นส่งให้ผมมาประกอบ
พวกเรานั่งทำงานอยู่แบบนั้นเงียบๆ จนกระทั่งโมเดลประกอบกันเป็นรูปเป็นร่างสมบูรณ์
- แถมท้าย -
ฉันยกมือถือขึ้นมาถ่ายรูป วันนี้มีงานจัดบอร์ดที่ต้องเตรียม แถมอาจารย์อู๋ซันเสิ่งยังสั่งให้ทำโมเดลกระดาษอีก ตอนแรกตกใจจะแย่ จนกระทั่งอู๋เสียอาสาเป็นพ่องานโมเดล ฉันจึงรีบมาช่วยอย่างรวดเร็ว
วันนี้ได้ติดกิ๊บให้อู๋เสีย ได้คุยกับอู๋เสียด้วย…
ฉันมองเขาที่อยู่ในเสื้อฮู้ดสีน้ำเงินเข้มแขนยาว (แน่นอนว่าเจ้าของเสื้อต้องเป็นคนที่นั่งข้างๆเขาตอนนี้อย่างจางฉี่หลิงอยู่แล้ว) เรือนผมสีน้ำตาลด้านหน้าถูกปัดไปไว้ด้านข้างตรึงด้วยกิ๊บเหล็กที่ฉันติดให้
น่ารัก…
ถึงตาหนุ่มแว่นช่างกลที่มาโผล่หน้าโรงเรียนตอนวันจันทร์จะทำเอาฉันหวั่นใจว่าคู่ชิปของฉันจะล่มรึเปล่า...จางฉี่หลิงจะมีศตรูหัวใจเพิ่มมาอีกไหม…
แต่เห็นภาพตอนนี้นี่บอกเลยว่า...ยังไงจางฉี่หลิงก็ชนะเลิศอ่ะ
อุ้ย...ปาดน้ำลายแปป
รู้สึกถึงแรงสะกิด เมื่อหันไปมองก็เห็นหวังพังจื่อยิ้มแผล่อยู่
“เก็บอาการหน่อยสิ เธอน่ะ…มือถือนั่นก็ลดลงซะด้วย”
“ขอโทษค่ะ…”
ฉันอุบอิบ ทำตามที่อีกฝ่ายว่า
หวังพังจื่อยิ้ม ก่อนจะยกกล้องดิจิทัลของตัวเองขึ้นมาแล้วกดถ่ายภาพสองคนนั้นรัวๆแล้วเนียนเก็บกล้องทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
...ตาแฟนบอยนี่ร้ายกาจนัก!
TBC.
เห็นหัวข้อกาวแล้วมันอยู่ไม่ได้ค่ะ
เจอกาวคุณเบียร์ในทวิตเตอร์นี่ยิ่งอยู่ไม่ได้ไปใหญ่
...นายน้อยคนบร้าาาาาาาา แงงงงงงงงงงงง
ตอนบ่ายกลับมาจากเรียนนี่ถึงกับเสียสติค่ะ
ตอนแรกกะจะแต่งแค่นายน้อยโดนกาวหกใส่แล้วเสี่ยวเกอมาเห็นก็จบ พอเจอกาวจากคุณเบียร์เข้าไป
ฉากไปเปลี่ยนเสื้อก็งอกขึ้นมาซะอย่างงั้นล่ะค่ะ//ร้องไห้
ตอนนี้เป็นไทม์ไลน์หลังเหลาหย่างมาโรงเรียน แต่ยังไม่ได้ไปเข้าด่านสำริดกันค่ะ
ใครที่รอตอนต่อจาก Strange Reunion ขอติดไว้ก่อนนะคะ
The_Dark_Lady- ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
- จำนวนข้อความ : 301
Points : 3604
Join date : 21/06/2015
Age : 29
ที่อยู่ : On the Land, Below the sky
Re: [Fic] #dmbjdaily 6 days left (กาว) (AU) Adhesive Stain (ผิงเสีย)
//ปีนขึันถังกาวอย่างยากลำบาก ....
ครูประวัติศาสตร์นี่น่าจะเป็นอารองนะคะ 55555555555555555
ครูประวัติศาสตร์นี่น่าจะเป็นอารองนะคะ 55555555555555555
Re: [Fic] #dmbjdaily 6 days left (กาว) (AU) Adhesive Stain (ผิงเสีย)
กาวที่ดี วันนี้กาวทั้งวัน กรี๊ดลั่นกับกาวของคุณเบียร์มาตั้งแต่ตอนกลางวันแล้วค่า
อฟช. แม่มร้าย
boyfriend's shirt มันก๊าวจริงไรจริงค่ะ
ใส่เสื้อแฟนแล้วมีดมๆด้วยนะ บ้าน่านายน้อย จางฉี่หลิงหน้าแดงเลยง่า เดี๋ยวโดนจับป้ำมะรู้ด้วย 555
มาเมากาวกันเถอะ <3
อฟช. แม่มร้าย
boyfriend's shirt มันก๊าวจริงไรจริงค่ะ
ใส่เสื้อแฟนแล้วมีดมๆด้วยนะ บ้าน่านายน้อย จางฉี่หลิงหน้าแดงเลยง่า เดี๋ยวโดนจับป้ำมะรู้ด้วย 555
มาเมากาวกันเถอะ <3
Eli-kun- ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา
- จำนวนข้อความ : 80
Points : 3406
Join date : 04/03/2015
Re: [Fic] #dmbjdaily 6 days left (กาว) (AU) Adhesive Stain (ผิงเสีย)
โอ๊ะ ตอนนี้กาวเกาะเต็มขาเลยซึมเข้าถึงปีก บินขึ้นลำบากดีแท้คะงานนี้
อยากจะไปยืนข้างแฟนบอยหวังและแฟนเกิร์ลคนนั้นแล้วยกมือถือขึ้นมากดชัตเตอร์มากคะ ฮาๆๆๆ
อยากจะไปยืนข้างแฟนบอยหวังและแฟนเกิร์ลคนนั้นแล้วยกมือถือขึ้นมากดชัตเตอร์มากคะ ฮาๆๆๆ
Luckey.B- ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
- จำนวนข้อความ : 102
Points : 3276
Join date : 20/07/2015
ที่อยู่ : ใต้ถุนบ้านสกุลจาง ใต้ดินบ้านอาสาม
Re: [Fic] #dmbjdaily 6 days left (กาว) (AU) Adhesive Stain (ผิงเสีย)
///q//// แอร็ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย กาวที่ดียยยยยยยย
เจอคุณบ.เข้าไปตอนเที่ยงก็สติหลุดเหมือนกันค่ะ สู้อฟชไม่ได้จริงๆ 55555
นายดมเสื้อแฟนต่อหน้าแฟนแล้วใส่เสื้อแฟนต่อเนี่ย ไม่มีความอดทนระดับกิเลน(?)ยืนดูเฉยๆไม่ได้นะ--
เจอคุณบ.เข้าไปตอนเที่ยงก็สติหลุดเหมือนกันค่ะ สู้อฟชไม่ได้จริงๆ 55555
นายดมเสื้อแฟนต่อหน้าแฟนแล้วใส่เสื้อแฟนต่อเนี่ย ไม่มีความอดทนระดับกิเลน(?)ยืนดูเฉยๆไม่ได้นะ--
Cathareen- ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
- จำนวนข้อความ : 149
Points : 3565
Join date : 24/12/2014
Re: [Fic] #dmbjdaily 6 days left (กาว) (AU) Adhesive Stain (ผิงเสีย)
นายน้อย กาวก็ทำคนคิดอกุศลได้นะคะ
เสี่ยวเกอล่ะคนหนึ่งที่คิด ไม่งั้นจะรีบสั่งให้เปลี่ยนเรอะ
เสี่ยวเกอล่ะคนหนึ่งที่คิด ไม่งั้นจะรีบสั่งให้เปลี่ยนเรอะ
falenda- ด้วง
- จำนวนข้อความ : 30
Points : 3197
Join date : 27/07/2015
Age : 29
Re: [Fic] #dmbjdaily 6 days left (กาว) (AU) Adhesive Stain (ผิงเสีย)
กรี๊ดดด นายน้อยโดนกาวหกใส่แล้วเสี่ยวเกอคิดลึกอะไรเหรอค่าาา
yakusoku- ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
- จำนวนข้อความ : 369
Points : 3800
Join date : 05/11/2014
ที่อยู่ : โลงในสุสานโบราณ
Re: [Fic] #dmbjdaily 6 days left (กาว) (AU) Adhesive Stain (ผิงเสีย)
ขอโหวตให้ใช้ชื่อไทยครับ! *โบกมือพั่บๆๆ* //โดนนายน้อยเขวี้ยงกาวใส่
เมื่อวานผมกะว่าวันพรุ่งนี้ก็วันแม่แล้ว กรึ่มๆเมากาวได้ครึ่งคืน ก็นึกขึ้นมาได้ว่ายังมีตัวละครหญิงผู้ไม่อาภัพแห่งเต้ามู่อยู่หนึ่งคน! อาม๊าของอู๋เสียนี่เองนะ อื้ม! คิดได้อย่างนั้นแล้วก็เข้าญาณหลับในห้วงถังกาว แต่ตื่นมาออกจากภวังค์ยังหาที่ลงไม่ถูก ล่องลอยไปกินข้าวกับแม่ กลับบ้านมาเปิดบอร์ดเจอแต่กาว 55555555 ไปไม่เป็นเลยครับ อารมณ์ดับวูบ บัยยยย
ว่าแล้ววว ตั้งแต่หนุ่มห้อง A ไปเบิกวัสดุ ว่าแล้ววววว //ว่าอะไรของเอ็ง
จางอากงจอมเมากาววววว เห็นนายน้อยเปื้อนกาวแล้วมันทำมัยยย คิดลึกอัลไล เหนียวๆหนืดๆมันเซ็กซี่ตรงหนัยยยย เป็นเอามากนะจางฉี่หลิง นายเห็นคนที่ชอบโดนกาวสาดใส่แล้วคิดลึกเนี่ย ฟฟฟฟฟฟฟฟ
นายน้อยนี่ก็ ดมกลิ่นเสื้อซะมีมันคือเรื่องต้องห้ามนะฟรุ้ยยยยยยย โฮกกกก ยิ่งทำต่อหน้าดาเมจยิ่งรุนแรง อรั๊ก
ด้วงอู๋คนนั้นออกโรงอีกแล้ว ถถถถถ ยังไม่เนียนนะเธอว์ ให้ได้อย่างด้วงเสี่ยสิ กว่าจะจับกันได้ว่าตานี่เป็นแฟนบอยนี่ตั้งหลายตอนเชียวนะ 5555555555555
ปล.หันซ้ายหันขวา ผมไม่เล่นทวิต เฮ้ยกาวอะไรของคุณเบียร์ ต้องเล่นกะเค้าแล้วมั้งเนี่ย ย้ากกกก
เมื่อวานผมกะว่าวันพรุ่งนี้ก็วันแม่แล้ว กรึ่มๆเมากาวได้ครึ่งคืน ก็นึกขึ้นมาได้ว่ายังมีตัวละครหญิงผู้ไม่อาภัพแห่งเต้ามู่อยู่หนึ่งคน! อาม๊าของอู๋เสียนี่เองนะ อื้ม! คิดได้อย่างนั้นแล้วก็เข้าญาณหลับในห้วงถังกาว แต่ตื่นมาออกจากภวังค์ยังหาที่ลงไม่ถูก ล่องลอยไปกินข้าวกับแม่ กลับบ้านมาเปิดบอร์ดเจอแต่กาว 55555555 ไปไม่เป็นเลยครับ อารมณ์ดับวูบ บัยยยย
ว่าแล้ววว ตั้งแต่หนุ่มห้อง A ไปเบิกวัสดุ ว่าแล้ววววว //ว่าอะไรของเอ็ง
จางอากงจอมเมากาววววว เห็นนายน้อยเปื้อนกาวแล้วมันทำมัยยย คิดลึกอัลไล เหนียวๆหนืดๆมันเซ็กซี่ตรงหนัยยยย เป็นเอามากนะจางฉี่หลิง นายเห็นคนที่ชอบโดนกาวสาดใส่แล้วคิดลึกเนี่ย ฟฟฟฟฟฟฟฟ
นายน้อยนี่ก็ ดมกลิ่นเสื้อ
ด้วงอู๋คนนั้นออกโรงอีกแล้ว ถถถถถ ยังไม่เนียนนะเธอว์ ให้ได้อย่างด้วงเสี่ยสิ กว่าจะจับกันได้ว่าตานี่เป็นแฟนบอยนี่ตั้งหลายตอนเชียวนะ 5555555555555
ปล.หันซ้ายหันขวา ผมไม่เล่นทวิต เฮ้ยกาวอะไรของคุณเบียร์ ต้องเล่นกะเค้าแล้วมั้งเนี่ย ย้ากกกก
Rozenkreuz- ด้วงอาณาจักรเจ้าแม่ซีหวังหมู่
- จำนวนข้อความ : 625
Points : 3818
Join date : 01/07/2015
Age : 31
ที่อยู่ : กองทัพผีเก็บเห็ดแห่งประตูสำริด
Re: [Fic] #dmbjdaily 6 days left (กาว) (AU) Adhesive Stain (ผิงเสีย)
เสี่ยอ้วนนนนนนนนนนนนนนนน 5555
ส่วนอีตาจางฉีหลิงอะ เธอฟินใช่ไหม ที่อู๋เสียดมเสื้อเธอ ห๊ะ ห๊ะ ตอบ!
ส่วนอีตาจางฉีหลิงอะ เธอฟินใช่ไหม ที่อู๋เสียดมเสื้อเธอ ห๊ะ ห๊ะ ตอบ!
poypoy- ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
- จำนวนข้อความ : 105
Points : 3545
Join date : 27/10/2014
ที่อยู่ : บ้านตระกูลอู๋ ใต้เตียงนายน้อยสาม
Re: [Fic] #dmbjdaily 6 days left (กาว) (AU) Adhesive Stain (ผิงเสีย)
ความกาวหนักมาก 555
Zeth- ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา
- จำนวนข้อความ : 74
Points : 2655
Join date : 04/03/2017
Age : 26
ที่อยู่ : ใต้เตียงชาวบ้าน
Similar topics
» [Drabble] #dmbjdaily 31 days left (Lipstick) Lipstick Stain (ผิงเสีย)(R-18)
» [OS] #dmbjdaily 59 days left (Left) ตำแหน่งสำคัญ [ผิงเสีย]
» [OS] #dmbjdaily 155 days left : (sorry) อู๋เสียผิดเองที่หล่อมากไป (ผิงเสีย)
» [OS] #dmbjdaily 30 days left : Alone [ผิงเสีย]
» [OS] #dmbjdaily 25 days left : Notes [ผิงเสีย]
» [OS] #dmbjdaily 59 days left (Left) ตำแหน่งสำคัญ [ผิงเสีย]
» [OS] #dmbjdaily 155 days left : (sorry) อู๋เสียผิดเองที่หล่อมากไป (ผิงเสีย)
» [OS] #dmbjdaily 30 days left : Alone [ผิงเสีย]
» [OS] #dmbjdaily 25 days left : Notes [ผิงเสีย]
หน้า 1 จาก 1
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
|
|
Fri 24 Jul 2020, 01:39 by gustoon
» [คู่มือด้วง] Keyword จีนสำหรับการขุด(แฟนดอม)สุสาน
Thu 21 Jun 2018, 00:29 by miskizfullmoon
» มังฮวาและภาคทิเบต
Thu 21 Jun 2018, 00:23 by miskizfullmoon
» [OS] Father is the best (ผิงเสีย)
Thu 03 Aug 2017, 16:12 by schneewittchen
» [Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC
Tue 01 Aug 2017, 12:30 by natsume
» [OS] #dmbjdaily (จูปาจุ๊บ) Bittersweet [ผิงเสีย AU]
Thu 06 Apr 2017, 15:58 by Zeth
» [OS] #dmbjdaily "โทรศัพท์มือถือ" - no Pairing [All]
Tue 04 Apr 2017, 22:27 by Zeth
» [OS] #DMBJDaily (แว่น): ระยะที่มองไม่เห็น [ฮัวเสีย]
Sat 01 Apr 2017, 16:55 by Zeth
» [OS] #DMBJdaily (5.20) ท่านยอดฝีมือ [หวังเหมิง (+เหมิงเสีย)(+ผิงเสีย)]
Thu 30 Mar 2017, 17:24 by Zeth