Countdown
We've been
togerther for
ค้นหา
Latest topics
Most active topics
[Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (4.5) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*
+3
yakusoku
The_Dark_Lady
sinnerdarker
7 posters
หน้า 1 จาก 1
[Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (4.5) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*
บันทึกของเสี่ยวหลิง
-------ที่มา-------
[OS] The Last Moment [ผิงเสีย] [R18] *สปอยเล่มสิบ*
[OS] ของยึดเหนี่ยวอันไม่จีรัง [ผิงเสีย] *สปอยเล่มสิบ*
-------------เรื่องหลัก-----------
[Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (1) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*
[Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (2) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*
[OS] พี่ชายที่ไม่ยอมบอกชื่อ ~บันทึกของเสี่ยวหลิง Special~
[Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (3) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*
[Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง [Imply ผิงเสีย] (3.5) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*
[OS] #dmbjdaily (บุหรี่) เลิกได้ไหม? [อู๋เสีย+เสี่ยวหลิง]~บันทึกของเสี่ยวหลิง Special~
[Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (4) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*
----------ตอนพิเศษ--------------
[OS] #dmbjdaily (ป่วย) ความลับเวลาไม่สบาย [อู๋เสีย+เสี่ยวหลิง]~บันทึกของเสี่ยวหลิง Special~
[OS] เรื่องของปู่ทวด [บันทึกของเสี่ยวหลิง]
[OS] #dmbjdaily (ประถม) แปดชั่วโมงที่ห่างกัน [อู๋เสีย+เสี่ยวหลิง]~บันทึกของเสี่ยวหลิง Special~
[OS] #dmbjdaily (พ่อ) บันทึกของเสี่ยวหลิง : รักอันไร้เงื่อนไข [เซี่ยอวี่ฮัว + ?? /Implied ฮัวเฮย or เฮยฮัว]
[OS] #dmbjdaily (เก้า) การรวมตัวที่ไม่รู้จุดประสงค์ [~~~บันทึกของเสี่ยวหลิง Special ~~~] [All Character]
[OS] #dmbjdaily (พี่ชาย) หน้าที่ของพี่ชาย [บันทึกของเสี่ยวหลิง : เสี่ยวฮวา + เสี่ยวหลิง]
[Drabble] #dmbjdaily (น้องชาย) สิทธิ์ของคนเป็นน้อง [บันทึกของเสี่ยวหลิง : เสี่ยวฮวา+เสี่ยวหลิง]
[Drabble] ~ว่าด้วยภาคซาไห่กับทรงผมใหม่ของอู๋เสีย~ [บันทึกของเสี่ยวหลิง]
[Drabble] ในวันที่อากาศหนาว [บันทึกของเสี่ยวหลิง]
-----ตอนพิเศษหลังเจอเสี่ยวเกอ---------
[Drabble]~ครอบครัวสุขสันต์หลังเราพบกันที่ฉางไป๋ซาน~[บันทึกของเสี่ยวหลิง/ผิงเสีย/เฮยฮัว]
[Drabble] #dmbjdaily (สำริด) ตลกหลายฉากของสองหนุ่มแห่งต้นสำริด [บันทึกของเสี่ยวหลิง+เหล่าหยาง]
[OS] #dmbjdaily (ทวินเทล) สาเหตุที่ยอมลงให้ [บันทึกของเสี่ยวหลิง/ผิงเสีย] *สปอยเล่มสิบ / 10 Years Laters* [อัพเดท : FA by Zerin]
เสี่ยวหลิงหลับไปแล้ว
ผมไม่แปลกใจที่เป็นเช่นนั้น ปกติเด็กคนนี้นอนเร็ว จะง่วงจนผล๊อยหลับคงไม่แปลก ยิ่งวันนี้นั่งรถไฟมาเหนื่อยๆ บางทีคงจะเพลียเดินทาง
เขาหลับตาพริ้ม หายใจสม่ำเสมอ นอนซุกอยู่บนตักผม ดูเหมือนแม้ว่ามีกองไฟอยู่ อากาศยามค่ำคืนกลางป่าเขาก็ยังหนาว ดังนั้นผมจึงหยิบผ้าห่มมาคลุมให้ ลูบเส้นผมสีน้ำตาลละเอียด หรี่ตาลงมองใบหน้าของลูกชาย ยกมุมปากขึ้นเบาบาง
ไม่ว่าเมื่อไหร่ เขาก็เป็นสิ่งที่ทำให้ผมมีความสุขได้เสมอ
สิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจของผม
“นายจะปิดไปถึงเมื่อไหร่”
นายอ้วนว่าขึ้นท่ามกลางความเงียบ เขาจ้องมองมาทางผม ถือกระป๋องเบียร์ไวหลวมๆ สีหน้าดูจริงจังขึ้น
ผมหันไปมองเขาเล็กน้อย ก้มมองเสี่ยวหลิงพลางลูบศีรษะเล็กไปด้วย และเอ่ยถามออกไป “เรื่องอะไร?”
“เรื่องเสี่ยวหลิง” เขาพยักเพยิดมาที่ลูกชายผม แม้จะไม่บอกว่าเกี่ยวกับอะไร ผมก็เข้าใจ ดังนั้นจึงตอบเขาไป
“จนตาย”
นายอ้วนเลิกคิ้วกับคำพูดของผม ก่อนจะถอนหายใจพรืด กระดกเบียร์อีกอึกแล้วว่าขึ้น “เออ แม่งก็เป็นเรื่องที่ควรปิดจนตายจริงๆ”
“เล่าไปใครจะเชื่อล่ะ” ผมหัวเราะขื่นๆ ใส่เขา แม้ผมมีความตั้งใจจะเล่าให้เขาฟังแต่แรก ทว่ำไม่เคยคาดคิดว่านายอ้วนจะเชื่ออย่างง่ายดายเพียงนี้ จริงอยู่ อาชีพของเราทำให้พบเรื่องแปลกพิสดารผิดมนุษย์มามาก แต่เรื่องราวนี้…หากแม้ผมไม่พบเจอกับตัวเอง ก็ยากที่จะเชื่อได้
เรื่องที่ว่าเสี่ยวหลิงเกิดมาได้อย่างไร
“นี่ตกลงว่า เขาเกิดมาจากความคิดของนายจริงๆหรือ?” นายอ้วนถามย้ำพลางลูบหน้า มองไปที่เด็กชายตัวน้อยที่นอนอยู่บนตักของผม บางทีเขาคงไม่อยากเชื่อ เสี่ยวหลิงเหมือนมนุษย์มาก มีการเติบโต เป็นเด็กน้อยคนหนึ่ง ไม่มีอะไรที่จะบ่งบอกว่าเขาไม่ใช่มนุษย์
ผมเองไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ตนคิดอยู่ตอนนี้เป็นความจริงหรือไม่ แต่นั่นเป็นคำอธิบายเดียวเรื่องการปรากฏตัวของเด็กคนนี้..ลูกชายของผม อู๋ซานหลิง
เด็กที่เกิดจากพลังของกิ่งสำริด
“..ฉันเล่าให้นายฟังไปแล้ว ฉันเคยเดินไปที่แห่งหนึ่งกับสหายของฉัน ที่นั่นมีต้นไม้เทพเจ้าอยู่..ต้นสำริดสูงใหญ่..และสิ่งนั้นให้พลังที่จะดลบันดาลอะไรก็ได้ ฉันเคยใช้..ถูกหลอกใช้พลังนั้นเพื่อสร้างคนคนหนึ่งขึ้นมา และตอนนี้ ฉันก็ได้ให้กำเนิดเสี่ยวหลิงขึ้นมาเพราะสิ่งนั้น เข้าใจว่าอย่างนั้น”
“เทียนเจิน แน่ใจนะว่าไม่ได้ทำสาวท้องแล้วมาโกหกฉัน เสี่ยอ้วนไม่ใช่คนใจแคบ ยอมรับมาก็ไม่ผิดหรอก” นายอ้วนว่าด้วยสีหน้าจริงจัง
“..ถ้าจะไม่เชื่อแล้วตอนนั้นนายทำหน้าเข้าใจทำไมวะ!?” ผมแว้ดใส่นายอ้วนไป ทำเอารู้สึกว่าที่เล่าไปเมื่อคราวนั้นไร้ค่าขึ้นมา
“ล้อเล่นน่าล้อเล่น เทียนเจินอย่าเอาเป็นจริงจัง” นายอ้วนบอกพร้อมกับยิ้มเผล่และกระดกกระป๋องเบียร์ ร้องฮ่าแล้วเช็ดปาก ถามผมต่อ “แล้วนายก็จะเลี้ยงเขาต่อไปแบบนี้?”
“แน่นอน เขาเป็นลูกของฉัน” ผมตอบออกไปอย่างหนักแน่น
“…อย่าหาว่าเสี่ยอ้วนอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะ แต่เด็กคนนั้น ที่สุดแล้วเขาไม่ใช่เกิดโดยธรรมชาติ ไม่รู้ว่าจะมีชีวิตได้ถึงเมื่อไหร่ จะสั้นกว่ามนุษย์ทั่วไปหรือยาวนานกว่า หรือจะหยุดโตแบบเสี่ยวเกอ ….ถ้าเขาโตไปเรื่อยๆ ก็ไม่เป็นไร วันไหนเขาเกิดหยุดโตขึ้นมาจะทำไง?”
หากวันหนึ่งหยุดโตขึ้นมา..หากวันหนึ่ง เวลาของเสี่ยวหลิงหยุดลง ตอกย้ำเรื่องที่เด็กคนนี้เกิดมาจากอะไร ตอกย้ำเรื่องที่เขาอาจเป็นเพียงภาพสะท้อนความปรารถน ผมจะทำอย่างไร
ผมหลุบตาลง “..ถึงตอนนั้นค่อยว่ากัน”
“ถึงตอนนั้น มันจะสายไปแล้วหรือเปล่า เทียนเจิน นายคิดให้ไกล นี่คือชีวิตของลูกนาย หากสิ่งที่นายเคยเล่าให้ฉันฟังเป็นความจริง นี่อาจกระทบทั้งนายและเขาด้วย นายอยากเห็นเสี่ยวหลิงหายไปหรือไง?”
ผมชะงัก กำมือตัวเองแน่น ได้แต่เงียบตอบนายอ้วนกลับไป รู้ดีว่าตนควรค้นคว้าเรื่องราวนี้โดยเร็ว
“เทียนเจิน นายรู้เรื่องกิ่งสำริดนั่นมากแค่ไหน?”
“ฉันเคยสืบค้นเรื่องราวของมัน แต่มีบันทึกอยู่น้อยมาก และพลังนี้ซับซ้อนเกินไป ฉันเองยังศึกษามันได้ไม่ดีนัก ..แม้แต่คนที่ควรจะเข้าใจที่สุด ยังเข้าใจพลังของมันทั้งหมดไม่ได้” พูดมาถึงตรงนี้ ผมอดนึกถึงเหลาหย่างไม่ได้ เขาเป็นเพียงคนเดียวที่เข้าใจพลังนี้ที่สุด หลายปีนับแต่มีเสี่ยวหลิงมานี้ ผมพยายามตามหาตัวเขา แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่พบ ผมพยายามตามรอยจากจดหมายที่เหลาหย่างเคยส่งมา แต่เพื่อนผมคนนี้ดูจะเปลี่ยนที่อยู่ไปเรื่อยๆ ไม่อยู่ติดที่ใดมากนัก ผมอดคิดไม่ได้ว่าเป็นเพราะเขาและมารดาไม่มีวันเปลี่ยนแปลงไป
..ไม่อาจเติบโตแปรผันได้เช่นมนุษย์
และนั่นเป็นความกลัวที่ฝังใจผมมาตลอด
“….เทียนเจิน โอเคไหม?”
“กับอะไร?”
“.. กับสิ่งที่เสี่ยวหลิงเป็น นายไม่กังวลหรือกลัวบ้างหรือไง? เรื่องที่เสี่ยวหลิงไม่ใช่..อื่ม คนธรรมดา”
นายอ้วนเกาแก้มแกร่กๆ ผมทราบถึงสิ่งที่เขาต้องการบอก แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็พูดออกไป
ด้วยน้ำเสียงหนักแน่นและดวงตาที่ไม่หวั่นไหว
“สำหรับฉัน เขาคือมนุษย์”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น นายอ้วนก็เงียบไป ก่อนจะผุดยิ้มนิดๆ กล่าวด้วยน้ำเสียงสบายๆ “นี่นะ เทียนเจิน ที่เขาเป็นมนุษย์ได้ถึงขนาดนี้ มีเรื่องเศร้า มีเรื่องสุข ทะเลาะกับนาย ดื้อกับนาย รักนายได้ขนาดนี้ ก็คงเพราะนายอยากให้เขาเป็นมนุษย์จริงๆ”
ผมยิ้มขึ้นมากับคำพูดนั้น หากเสี่ยวหลิงสามารถเติบโตได้เช่นมนุษย์ ผมย่อมดีใจ เพราะในห้วงความคิดและจิตสำนึกของผม เขาคือมนุษย์..มนุษย์ที่ต้องเติบโตไป มนุษย์ที่มีความเป็นปัจเจกบุคคล ได้รับอิทธิพลจากผู้คนและเติบโตหลอมรวมเป็นตัวเอง เป็นผลงานที่งดงามและไม่มีเหมือนใครคนไหนในโลก
สำหรับผม เสี่ยวหลิง อู๋ซานหลิง เป็นมนุษย์ และเป็นลูกชายของผม
ลูกชายของเทียนเจินอู๋เสียคนนี้
นายอ้วนจดจ้องมาที่ผม ถอนหายใจ ก่อนจะทุบอกตัวเองเบาๆ “…เอาเป็นว่า ถ้ามีปัญหาอะไร ปรึกษาเสี่ยอ้วนได้เสมอ เสี่ยอ้วนอยู่ทางนี้ จะลองหาข้อมูลเรื่องกิ่ง..ไม้อะไรนั่นให้ คอยส่งข่าวไปหา เทียนเจินเองก็เลี้ยงดูเสี่ยวหลิงดีๆ อย่าเลี้ยงให้โตมาเป็นเด็กใจแตกหนีตามผู้ชายแบบพ่อมันล่ะ”
“นายอ้วน!!”
นายอ้วนหัวเราะเอิ๊กอ๊าก ชอบใจที่แกล้งผมได้ เสี่ยวหลิงครางอือขึ้นมาเหมือนรำคาญ ทำให้ผมและเขาต้องรีบตะครุบากตัวเอง ส่งเสียงชู่วพร้อมๆกัน
ผมกับนายอ้วนยังคุยเรื่องสัพเพเหระกันครู่ใหญ่กระทั่งไฟมอดลง จึงแยกย้ายกันไปนอน ผมอุ้มเสี่ยวหลิงขึ้น พากลับไปที่ห้องนอน วางลงบนเตียงแล้วตามขึ้นไปบ้าง
“อือ…”
“เสี่ยวหลิง? เตี่ยทำตื่นหรือลูก?”
เสี่ยวหลิงส่ายหน้า กอดผมไว้ งึมงำเสียงเบา “เตี่ย ราตรีสวัสดิ์”
ผมเบิกตาน้อยๆ แล้วหัวเราะออกมา จูบหน้าผากลูกชายตัวเองไปอย่างอดไม่ได้ กล่าวตอบเขาไป “ราตรีสวัสดิ์ เสี่ยวหลิง”
เด็กชายตัวน้อยของผมพยักหน้า จากนั้น เราทั้งสองคนก็หลับไปด้วยกัน
เหมือนกับทุกคืน
TBC
-------ที่มา-------
[OS] The Last Moment [ผิงเสีย] [R18] *สปอยเล่มสิบ*
[OS] ของยึดเหนี่ยวอันไม่จีรัง [ผิงเสีย] *สปอยเล่มสิบ*
-------------เรื่องหลัก-----------
[Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (1) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*
[Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (2) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*
[OS] พี่ชายที่ไม่ยอมบอกชื่อ ~บันทึกของเสี่ยวหลิง Special~
[Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (3) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*
[Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง [Imply ผิงเสีย] (3.5) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*
[OS] #dmbjdaily (บุหรี่) เลิกได้ไหม? [อู๋เสีย+เสี่ยวหลิง]~บันทึกของเสี่ยวหลิง Special~
[Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (4) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*
----------ตอนพิเศษ--------------
[OS] #dmbjdaily (ป่วย) ความลับเวลาไม่สบาย [อู๋เสีย+เสี่ยวหลิง]~บันทึกของเสี่ยวหลิง Special~
[OS] เรื่องของปู่ทวด [บันทึกของเสี่ยวหลิง]
[OS] #dmbjdaily (ประถม) แปดชั่วโมงที่ห่างกัน [อู๋เสีย+เสี่ยวหลิง]~บันทึกของเสี่ยวหลิง Special~
[OS] #dmbjdaily (พ่อ) บันทึกของเสี่ยวหลิง : รักอันไร้เงื่อนไข [เซี่ยอวี่ฮัว + ?? /Implied ฮัวเฮย or เฮยฮัว]
[OS] #dmbjdaily (เก้า) การรวมตัวที่ไม่รู้จุดประสงค์ [~~~บันทึกของเสี่ยวหลิง Special ~~~] [All Character]
[OS] #dmbjdaily (พี่ชาย) หน้าที่ของพี่ชาย [บันทึกของเสี่ยวหลิง : เสี่ยวฮวา + เสี่ยวหลิง]
[Drabble] #dmbjdaily (น้องชาย) สิทธิ์ของคนเป็นน้อง [บันทึกของเสี่ยวหลิง : เสี่ยวฮวา+เสี่ยวหลิง]
[Drabble] ~ว่าด้วยภาคซาไห่กับทรงผมใหม่ของอู๋เสีย~ [บันทึกของเสี่ยวหลิง]
[Drabble] ในวันที่อากาศหนาว [บันทึกของเสี่ยวหลิง]
-----ตอนพิเศษหลังเจอเสี่ยวเกอ---------
[Drabble]~ครอบครัวสุขสันต์หลังเราพบกันที่ฉางไป๋ซาน~[บันทึกของเสี่ยวหลิง/ผิงเสีย/เฮยฮัว]
[Drabble] #dmbjdaily (สำริด) ตลกหลายฉากของสองหนุ่มแห่งต้นสำริด [บันทึกของเสี่ยวหลิง+เหล่าหยาง]
[OS] #dmbjdaily (ทวินเทล) สาเหตุที่ยอมลงให้ [บันทึกของเสี่ยวหลิง/ผิงเสีย] *สปอยเล่มสิบ / 10 Years Laters* [อัพเดท : FA by Zerin]
++++++++++++++++++
(4.5)
เสี่ยวหลิงหลับไปแล้ว
ผมไม่แปลกใจที่เป็นเช่นนั้น ปกติเด็กคนนี้นอนเร็ว จะง่วงจนผล๊อยหลับคงไม่แปลก ยิ่งวันนี้นั่งรถไฟมาเหนื่อยๆ บางทีคงจะเพลียเดินทาง
เขาหลับตาพริ้ม หายใจสม่ำเสมอ นอนซุกอยู่บนตักผม ดูเหมือนแม้ว่ามีกองไฟอยู่ อากาศยามค่ำคืนกลางป่าเขาก็ยังหนาว ดังนั้นผมจึงหยิบผ้าห่มมาคลุมให้ ลูบเส้นผมสีน้ำตาลละเอียด หรี่ตาลงมองใบหน้าของลูกชาย ยกมุมปากขึ้นเบาบาง
ไม่ว่าเมื่อไหร่ เขาก็เป็นสิ่งที่ทำให้ผมมีความสุขได้เสมอ
สิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจของผม
“นายจะปิดไปถึงเมื่อไหร่”
นายอ้วนว่าขึ้นท่ามกลางความเงียบ เขาจ้องมองมาทางผม ถือกระป๋องเบียร์ไวหลวมๆ สีหน้าดูจริงจังขึ้น
ผมหันไปมองเขาเล็กน้อย ก้มมองเสี่ยวหลิงพลางลูบศีรษะเล็กไปด้วย และเอ่ยถามออกไป “เรื่องอะไร?”
“เรื่องเสี่ยวหลิง” เขาพยักเพยิดมาที่ลูกชายผม แม้จะไม่บอกว่าเกี่ยวกับอะไร ผมก็เข้าใจ ดังนั้นจึงตอบเขาไป
“จนตาย”
นายอ้วนเลิกคิ้วกับคำพูดของผม ก่อนจะถอนหายใจพรืด กระดกเบียร์อีกอึกแล้วว่าขึ้น “เออ แม่งก็เป็นเรื่องที่ควรปิดจนตายจริงๆ”
“เล่าไปใครจะเชื่อล่ะ” ผมหัวเราะขื่นๆ ใส่เขา แม้ผมมีความตั้งใจจะเล่าให้เขาฟังแต่แรก ทว่ำไม่เคยคาดคิดว่านายอ้วนจะเชื่ออย่างง่ายดายเพียงนี้ จริงอยู่ อาชีพของเราทำให้พบเรื่องแปลกพิสดารผิดมนุษย์มามาก แต่เรื่องราวนี้…หากแม้ผมไม่พบเจอกับตัวเอง ก็ยากที่จะเชื่อได้
เรื่องที่ว่าเสี่ยวหลิงเกิดมาได้อย่างไร
“นี่ตกลงว่า เขาเกิดมาจากความคิดของนายจริงๆหรือ?” นายอ้วนถามย้ำพลางลูบหน้า มองไปที่เด็กชายตัวน้อยที่นอนอยู่บนตักของผม บางทีเขาคงไม่อยากเชื่อ เสี่ยวหลิงเหมือนมนุษย์มาก มีการเติบโต เป็นเด็กน้อยคนหนึ่ง ไม่มีอะไรที่จะบ่งบอกว่าเขาไม่ใช่มนุษย์
ผมเองไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ตนคิดอยู่ตอนนี้เป็นความจริงหรือไม่ แต่นั่นเป็นคำอธิบายเดียวเรื่องการปรากฏตัวของเด็กคนนี้..ลูกชายของผม อู๋ซานหลิง
เด็กที่เกิดจากพลังของกิ่งสำริด
“..ฉันเล่าให้นายฟังไปแล้ว ฉันเคยเดินไปที่แห่งหนึ่งกับสหายของฉัน ที่นั่นมีต้นไม้เทพเจ้าอยู่..ต้นสำริดสูงใหญ่..และสิ่งนั้นให้พลังที่จะดลบันดาลอะไรก็ได้ ฉันเคยใช้..ถูกหลอกใช้พลังนั้นเพื่อสร้างคนคนหนึ่งขึ้นมา และตอนนี้ ฉันก็ได้ให้กำเนิดเสี่ยวหลิงขึ้นมาเพราะสิ่งนั้น เข้าใจว่าอย่างนั้น”
“เทียนเจิน แน่ใจนะว่าไม่ได้ทำสาวท้องแล้วมาโกหกฉัน เสี่ยอ้วนไม่ใช่คนใจแคบ ยอมรับมาก็ไม่ผิดหรอก” นายอ้วนว่าด้วยสีหน้าจริงจัง
“..ถ้าจะไม่เชื่อแล้วตอนนั้นนายทำหน้าเข้าใจทำไมวะ!?” ผมแว้ดใส่นายอ้วนไป ทำเอารู้สึกว่าที่เล่าไปเมื่อคราวนั้นไร้ค่าขึ้นมา
“ล้อเล่นน่าล้อเล่น เทียนเจินอย่าเอาเป็นจริงจัง” นายอ้วนบอกพร้อมกับยิ้มเผล่และกระดกกระป๋องเบียร์ ร้องฮ่าแล้วเช็ดปาก ถามผมต่อ “แล้วนายก็จะเลี้ยงเขาต่อไปแบบนี้?”
“แน่นอน เขาเป็นลูกของฉัน” ผมตอบออกไปอย่างหนักแน่น
“…อย่าหาว่าเสี่ยอ้วนอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะ แต่เด็กคนนั้น ที่สุดแล้วเขาไม่ใช่เกิดโดยธรรมชาติ ไม่รู้ว่าจะมีชีวิตได้ถึงเมื่อไหร่ จะสั้นกว่ามนุษย์ทั่วไปหรือยาวนานกว่า หรือจะหยุดโตแบบเสี่ยวเกอ ….ถ้าเขาโตไปเรื่อยๆ ก็ไม่เป็นไร วันไหนเขาเกิดหยุดโตขึ้นมาจะทำไง?”
หากวันหนึ่งหยุดโตขึ้นมา..หากวันหนึ่ง เวลาของเสี่ยวหลิงหยุดลง ตอกย้ำเรื่องที่เด็กคนนี้เกิดมาจากอะไร ตอกย้ำเรื่องที่เขาอาจเป็นเพียงภาพสะท้อนความปรารถน ผมจะทำอย่างไร
ผมหลุบตาลง “..ถึงตอนนั้นค่อยว่ากัน”
“ถึงตอนนั้น มันจะสายไปแล้วหรือเปล่า เทียนเจิน นายคิดให้ไกล นี่คือชีวิตของลูกนาย หากสิ่งที่นายเคยเล่าให้ฉันฟังเป็นความจริง นี่อาจกระทบทั้งนายและเขาด้วย นายอยากเห็นเสี่ยวหลิงหายไปหรือไง?”
ผมชะงัก กำมือตัวเองแน่น ได้แต่เงียบตอบนายอ้วนกลับไป รู้ดีว่าตนควรค้นคว้าเรื่องราวนี้โดยเร็ว
“เทียนเจิน นายรู้เรื่องกิ่งสำริดนั่นมากแค่ไหน?”
“ฉันเคยสืบค้นเรื่องราวของมัน แต่มีบันทึกอยู่น้อยมาก และพลังนี้ซับซ้อนเกินไป ฉันเองยังศึกษามันได้ไม่ดีนัก ..แม้แต่คนที่ควรจะเข้าใจที่สุด ยังเข้าใจพลังของมันทั้งหมดไม่ได้” พูดมาถึงตรงนี้ ผมอดนึกถึงเหลาหย่างไม่ได้ เขาเป็นเพียงคนเดียวที่เข้าใจพลังนี้ที่สุด หลายปีนับแต่มีเสี่ยวหลิงมานี้ ผมพยายามตามหาตัวเขา แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่พบ ผมพยายามตามรอยจากจดหมายที่เหลาหย่างเคยส่งมา แต่เพื่อนผมคนนี้ดูจะเปลี่ยนที่อยู่ไปเรื่อยๆ ไม่อยู่ติดที่ใดมากนัก ผมอดคิดไม่ได้ว่าเป็นเพราะเขาและมารดาไม่มีวันเปลี่ยนแปลงไป
..ไม่อาจเติบโตแปรผันได้เช่นมนุษย์
และนั่นเป็นความกลัวที่ฝังใจผมมาตลอด
“….เทียนเจิน โอเคไหม?”
“กับอะไร?”
“.. กับสิ่งที่เสี่ยวหลิงเป็น นายไม่กังวลหรือกลัวบ้างหรือไง? เรื่องที่เสี่ยวหลิงไม่ใช่..อื่ม คนธรรมดา”
นายอ้วนเกาแก้มแกร่กๆ ผมทราบถึงสิ่งที่เขาต้องการบอก แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็พูดออกไป
ด้วยน้ำเสียงหนักแน่นและดวงตาที่ไม่หวั่นไหว
“สำหรับฉัน เขาคือมนุษย์”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น นายอ้วนก็เงียบไป ก่อนจะผุดยิ้มนิดๆ กล่าวด้วยน้ำเสียงสบายๆ “นี่นะ เทียนเจิน ที่เขาเป็นมนุษย์ได้ถึงขนาดนี้ มีเรื่องเศร้า มีเรื่องสุข ทะเลาะกับนาย ดื้อกับนาย รักนายได้ขนาดนี้ ก็คงเพราะนายอยากให้เขาเป็นมนุษย์จริงๆ”
ผมยิ้มขึ้นมากับคำพูดนั้น หากเสี่ยวหลิงสามารถเติบโตได้เช่นมนุษย์ ผมย่อมดีใจ เพราะในห้วงความคิดและจิตสำนึกของผม เขาคือมนุษย์..มนุษย์ที่ต้องเติบโตไป มนุษย์ที่มีความเป็นปัจเจกบุคคล ได้รับอิทธิพลจากผู้คนและเติบโตหลอมรวมเป็นตัวเอง เป็นผลงานที่งดงามและไม่มีเหมือนใครคนไหนในโลก
สำหรับผม เสี่ยวหลิง อู๋ซานหลิง เป็นมนุษย์ และเป็นลูกชายของผม
ลูกชายของเทียนเจินอู๋เสียคนนี้
นายอ้วนจดจ้องมาที่ผม ถอนหายใจ ก่อนจะทุบอกตัวเองเบาๆ “…เอาเป็นว่า ถ้ามีปัญหาอะไร ปรึกษาเสี่ยอ้วนได้เสมอ เสี่ยอ้วนอยู่ทางนี้ จะลองหาข้อมูลเรื่องกิ่ง..ไม้อะไรนั่นให้ คอยส่งข่าวไปหา เทียนเจินเองก็เลี้ยงดูเสี่ยวหลิงดีๆ อย่าเลี้ยงให้โตมาเป็นเด็กใจแตกหนีตามผู้ชายแบบพ่อมันล่ะ”
“นายอ้วน!!”
นายอ้วนหัวเราะเอิ๊กอ๊าก ชอบใจที่แกล้งผมได้ เสี่ยวหลิงครางอือขึ้นมาเหมือนรำคาญ ทำให้ผมและเขาต้องรีบตะครุบากตัวเอง ส่งเสียงชู่วพร้อมๆกัน
ผมกับนายอ้วนยังคุยเรื่องสัพเพเหระกันครู่ใหญ่กระทั่งไฟมอดลง จึงแยกย้ายกันไปนอน ผมอุ้มเสี่ยวหลิงขึ้น พากลับไปที่ห้องนอน วางลงบนเตียงแล้วตามขึ้นไปบ้าง
“อือ…”
“เสี่ยวหลิง? เตี่ยทำตื่นหรือลูก?”
เสี่ยวหลิงส่ายหน้า กอดผมไว้ งึมงำเสียงเบา “เตี่ย ราตรีสวัสดิ์”
ผมเบิกตาน้อยๆ แล้วหัวเราะออกมา จูบหน้าผากลูกชายตัวเองไปอย่างอดไม่ได้ กล่าวตอบเขาไป “ราตรีสวัสดิ์ เสี่ยวหลิง”
เด็กชายตัวน้อยของผมพยักหน้า จากนั้น เราทั้งสองคนก็หลับไปด้วยกัน
เหมือนกับทุกคืน
TBC
sinnerdarker- ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
- จำนวนข้อความ : 343
Points : 4046
Join date : 27/10/2014
ที่อยู่ : บ้านสกุลหวัง
Re: [Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (4.5) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*
.5 เรื่องราวที่ขาดหายไป
เป็นมุมมองของอู๋เสียสินะ ในที่สุดก็รู้แล้วว่าเขาคุยอะไรกันในตอนนั้น
เราเชื่อนะว่าภายใต้การเลี้ยงดูของอู๋เสีย ซานหลิงจะเป็นมนุษย์
ตาเหล่าหยางไปอยู่ที่ไหน เวลาเพื่อนต้องการตัว...กลับมาเดี๋ยวนี้!!
ความรักของอู๋เสียต่อคุณลูกนี่ทำเราซึ้ง ถ้าหากไม่มีนายอ้วนมาตัดบท
เห้ยนาย อู๋เสียไม่ได้หนีตามผู้ชายนะ หนีตามต้องไปอยู่ด้วยกันดิ นี่แค่ตามผู้ชายขึ้นเขา เข้าไปตามผู้ชายถึงในสุสาน ไปตามอดีตเขาไกลถึงทิเบตแค่นั้นเอ๊งงงง//แน่ใจว่านี่พยายามแก้ตัวให้ไม่ใด้ซ้ำเติม
อีกอย่าง ซานหลิงไม่น่าหนีตามผู้ชายนะ ดูจากคนที่เข้ามา--แค่ก-- น่าจะโดนฉุดมากกว่า//เดี๋ยว
เป็นมุมมองของอู๋เสียสินะ ในที่สุดก็รู้แล้วว่าเขาคุยอะไรกันในตอนนั้น
เราเชื่อนะว่าภายใต้การเลี้ยงดูของอู๋เสีย ซานหลิงจะเป็นมนุษย์
ตาเหล่าหยางไปอยู่ที่ไหน เวลาเพื่อนต้องการตัว...กลับมาเดี๋ยวนี้!!
ความรักของอู๋เสียต่อคุณลูกนี่ทำเราซึ้ง ถ้าหากไม่มีนายอ้วนมาตัดบท
sinnnerdarker พิมพ์ว่า:เทียนเจินเองก็เลี้ยงดูเสี่ยวหลิงดีๆ อย่าเลี้ยงให้โตมาเป็นเด็กใจแตกหนีตามผู้ชายแบบพ่อมันล่ะ
เห้ยนาย อู๋เสียไม่ได้หนีตามผู้ชายนะ หนีตามต้องไปอยู่ด้วยกันดิ นี่แค่ตามผู้ชายขึ้นเขา เข้าไปตามผู้ชายถึงในสุสาน ไปตามอดีตเขาไกลถึงทิเบตแค่นั้นเอ๊งงงง//แน่ใจว่านี่พยายามแก้ตัวให้ไม่ใด้ซ้ำเติม
อีกอย่าง ซานหลิงไม่น่าหนีตามผู้ชายนะ ดูจากคนที่เข้ามา--แค่ก-- น่าจะโดนฉุดมากกว่า//เดี๋ยว
The_Dark_Lady- ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
- จำนวนข้อความ : 301
Points : 3626
Join date : 21/06/2015
Age : 29
ที่อยู่ : On the Land, Below the sky
Re: [Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (4.5) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*
อู๋เสียทำหน้าที่แม่ เอ้ย เตี่ยได้ดีมากคะ เมื่อไหร่เสี่ยวเกอจะมาหาลูกคะ
เสี่ยวหลิงน่ารักมากๆ รักอู๋เสียมากเลย อยากให้อยู่กันนานๆแบบไม่มีปัญหาอะไรคะ
เสี่ยวหลิงน่ารักมากๆ รักอู๋เสียมากเลย อยากให้อยู่กันนานๆแบบไม่มีปัญหาอะไรคะ
yakusoku- ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
- จำนวนข้อความ : 369
Points : 3822
Join date : 05/11/2014
ที่อยู่ : โลงในสุสานโบราณ
Re: [Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (4.5) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*
อบอุ่นจนร้อนอีกแล้ว
เรื่องนี้อ่านแล้วฮีลลิ่งมาก อู๋เสียช่างเป็นแม่ที่ดียยยย
เรื่องนี้อ่านแล้วฮีลลิ่งมาก อู๋เสียช่างเป็นแม่ที่ดียยยย
Rozenkreuz- ด้วงอาณาจักรเจ้าแม่ซีหวังหมู่
- จำนวนข้อความ : 625
Points : 3840
Join date : 01/07/2015
Age : 31
ที่อยู่ : กองทัพผีเก็บเห็ดแห่งประตูสำริด
Re: [Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (4.5) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*
เสี่ยทำให้เราอมยิ้มและอยากจิ้มพุงเสี่ยในเวลาเดียวกัน 555555
นายน้อยคงอยากขอบคุณที่เสี่ยอยู่เป็นเพื่อนเท่าๆกับที่อยากยกขาถีบแต่กลัวเสี่ยวหลิงตื่นเลยค่ะ 5555555
น่าเห็นใจนายน้อยเหมือนกันนะ.. คนนึงก็พบจาก-อะไรนะ แยก-รวม-แยก ไม่รู้ว่าจะได้พบแล้วต้องจากอีกเมื่อไหร่ (ล่าสุดก็ให้รอตั้งสิบปีแบบไม่เข้าใจอะไรเลยก็ยังต้องรอ) เสี่ยวหลิงเองก็มาให้รักแต่ก็ต้องกังวลว่าจะหายไปเมื่อไหร่อีกเหมือนกัน หงุงงงงงง
นายน้อยคงอยากขอบคุณที่เสี่ยอยู่เป็นเพื่อนเท่าๆกับที่อยากยกขาถีบแต่กลัวเสี่ยวหลิงตื่นเลยค่ะ 5555555
น่าเห็นใจนายน้อยเหมือนกันนะ.. คนนึงก็พบจาก-อะไรนะ แยก-รวม-แยก ไม่รู้ว่าจะได้พบแล้วต้องจากอีกเมื่อไหร่ (ล่าสุดก็ให้รอตั้งสิบปีแบบไม่เข้าใจอะไรเลยก็ยังต้องรอ) เสี่ยวหลิงเองก็มาให้รักแต่ก็ต้องกังวลว่าจะหายไปเมื่อไหร่อีกเหมือนกัน หงุงงงงงง
tamahome- ด้วง
- จำนวนข้อความ : 32
Points : 3496
Join date : 27/10/2014
Re: [Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (4.5) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*
อ่านแล้วยังคงซึ้งจริง ๆ อยากมีลูกน่ารักๆ แบบเสี่ยวหลิงขึ้นมาทันที
อยากมีความรู้สึกที่แค่เห็นก็อดจูบหน้าผากไม่ได้ อยากโอบกอดทะนุถนอมเด็กคนนี้ไว้ตลอด
ถ้าไม่มีเสี่ยวหลิง อู๋เสียคงแตกสลาย ไม่อาจรักษาความเทียนเจินไว้ได้อย่างนี้จริง ๆ
เพราะงั้นในภาค 2 เราถึงได้เห็นอู๋เสียมี่ไม่เทียนเจินอีกต่อไป อู๋เสียที่ยังคงเทียนเจินจะอยู่กับเสี่ยวหลิงและรอพ่อของเสี่ยวหลิงกลับมาอยู่ด้วยกัน
อยากมีความรู้สึกที่แค่เห็นก็อดจูบหน้าผากไม่ได้ อยากโอบกอดทะนุถนอมเด็กคนนี้ไว้ตลอด
ถ้าไม่มีเสี่ยวหลิง อู๋เสียคงแตกสลาย ไม่อาจรักษาความเทียนเจินไว้ได้อย่างนี้จริง ๆ
เพราะงั้นในภาค 2 เราถึงได้เห็นอู๋เสียมี่ไม่เทียนเจินอีกต่อไป อู๋เสียที่ยังคงเทียนเจินจะอยู่กับเสี่ยวหลิงและรอพ่อของเสี่ยวหลิงกลับมาอยู่ด้วยกัน
Yuwadee Wana- ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
- จำนวนข้อความ : 352
Points : 3820
Join date : 27/10/2014
Re: [Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (4.5) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*
เสี่ยวหลิงไม่น่าจะหนีตามผู้ชายนะคะ น่าจะโดนฉุดไปมากกว่า //แอ่ก! โดนนายน้อยถีบ
Zeth- ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา
- จำนวนข้อความ : 74
Points : 2677
Join date : 04/03/2017
Age : 26
ที่อยู่ : ใต้เตียงชาวบ้าน
Similar topics
» [Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (13) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*
» [Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (14) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*
» [Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (15) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*
» [Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (4) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*
» [Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (17) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*
» [Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (14) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*
» [Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (15) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*
» [Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (4) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*
» [Fic] บันทึกของเสี่ยวหลิง (17) *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*
หน้า 1 จาก 1
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
|
|
Fri 24 Jul 2020, 01:39 by gustoon
» [คู่มือด้วง] Keyword จีนสำหรับการขุด(แฟนดอม)สุสาน
Thu 21 Jun 2018, 00:29 by miskizfullmoon
» มังฮวาและภาคทิเบต
Thu 21 Jun 2018, 00:23 by miskizfullmoon
» [OS] Father is the best (ผิงเสีย)
Thu 03 Aug 2017, 16:12 by schneewittchen
» [Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC
Tue 01 Aug 2017, 12:30 by natsume
» [OS] #dmbjdaily (จูปาจุ๊บ) Bittersweet [ผิงเสีย AU]
Thu 06 Apr 2017, 15:58 by Zeth
» [OS] #dmbjdaily "โทรศัพท์มือถือ" - no Pairing [All]
Tue 04 Apr 2017, 22:27 by Zeth
» [OS] #DMBJDaily (แว่น): ระยะที่มองไม่เห็น [ฮัวเสีย]
Sat 01 Apr 2017, 16:55 by Zeth
» [OS] #DMBJdaily (5.20) ท่านยอดฝีมือ [หวังเหมิง (+เหมิงเสีย)(+ผิงเสีย)]
Thu 30 Mar 2017, 17:24 by Zeth