Countdown
We've been
togerther for

ค้นหา
 
 

Display results as :
 


Rechercher Advanced Search


[OS] The Last Moment [ผิงเสีย] [R18] *สปอยเล่มสิบ*

+11
Yuwadee Wana
gaaraclub
namfon
TimothyJ
Shiaeri
kame_kazuha
SayWindy
fay_13
zerin
Feran.FS
sinnerdarker
15 posters

Go down

[OS] The Last Moment [ผิงเสีย] [R18] *สปอยเล่มสิบ* Empty [OS] The Last Moment [ผิงเสีย] [R18] *สปอยเล่มสิบ*

ตั้งหัวข้อ by sinnerdarker Mon 27 Oct 2014, 20:23

*****สปอยเล่มสิบนะคะ*****




Title : The Last Moment

Author : Sinnerdarker

Paring : เมินโหยวผิง x อู๋เสีย

Rating : R-18 นี่อยู่หรือ... /R-20 ดีไหม

Parody : DaomuBiji /บันทึกจอมโจรแห่งสุสาน



ที่มามาจากบทสนทนาใต้รูปๆ หนึ่งในกรุ๊ปDMBJวายค่ะ..

ฟิคนี้มีตอนต่ออีกสองอัน ซึ่งจะว่าไปมันเป็นฟิคที่อ่านจบในตอนได้ จะแยกอ่านก็ได้ จึงอยกเป็น OS เอาไว้ แต่เพื่อความสุนทรีย์ก็อ่านเรียงกันแล้วกันนะคะ ฟฟ

ตอนต่อ 1 : "ของยึดเหนี่ยวอันไม่จีรัง" *สปอยเล่มสิบ*

ตอนต่อ 2 : "บันทึกของเสี่ยวหลิง" *สปอยเล่มสิบ* *ออริคาแรกเตอร์*



++++++++++++++++++++++++



“ถ้าเหตุการณ์ไม่ได้เป็นไปอย่างที่เป็นนี้ หากเป็นไปตามพันธสัญญา เก้าสกุลตอนนี้ควรเป็นผลัดของใคร” ผมถามเขาไปแบบนั้น และได้รับคำตอบอย่างรวดเร็ว

“นาย” เมินโหยวผิงตอบ

ผมตะลึงงัน “นายจะบอกว่าคนที่ควรเข้าไปอยู่หลังประตูนั่นคือฉันงั้นหรือ?”

เมินโหยวผิงพยักหน้า ผมอยากให้พูดให้ชัดเจนกว่านี้ แต่ก็ต้องรีบก้าวถอยหลังเหมือนมีสัญชาตญาณร้องบอกอะไรบางอย่าง จากนั้นถึงเห็นมือของเขาที่ขยับมาหาผม

“ถ้านายคิดจะทำให้ฉันหมดสติตอนนี้ บอกเลยว่าฉันไม่ยอม”ผมพูดไปแบบนั้น แต่ผมรู้ว่ามันไม่มีค่าอะไร ผมไม่มีวันต่อต้านเขาได้

เมินโหยวผิงไม่ได้ตอบอะไร เขาย่างก้าวเข้ามาหาผม ในขณะที่ผมถดตัวหนี กระทั่งแผ่นหลังชนกับเพดานหินเย็นเฉียบ

“ฉันต้องไปแล้ว และนายตามไปไม่ได้”เขาตอบเสียงเรียบอย่างไม่รู้สึกรู้สา ยื่นมือมาที่หลังคอผม

สุดท้ายผมก็อดรนทนไม่ไหว ตะโกนออกไป

“นายคิดว่าใจฉันทำด้วยอะไร!!”

ผมตะโกนลั่น ความแคบของโพรงหินทำให้เสียงสะท้อนไปทั่ว และทำให้เขาชะงักนิ่งงันไป

ผมหอบหายใจ ก่อนจะตะโกนออกไปอีกครั้ง

“ถ้าจะทำแบบนี้ สู้นายหายตัวไปเลยยังดีกว่า นายจะดั้นด้นมาบอกลาฉันทำไม!!” ผมยังตะโกนต่อไป น้ำตารื้นขึ้นมา ไหลรินอาบแก้ม“ถ้านายแค่หายตัวไป! ฉันก็ยังหลอกตัวเองว่านายมีชีวิตอยู่ ป่านนี้แม่งอาจจะผจญภัยตามใจขุดสุสานอยู่ในดินที่ไหนซักแห่ง แล้วฉันก็จะใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ โดยไม่สนใจว่านายจะเป็นหรือตาย แต่นี่นายมาบอกฉัน ทำให้ฉันฉุกคิดว่านายจะหายไปที่ไหนซักแห่ง ที่ที่จะไม่ได้เจอกันอีก นายแม่งบ้า! นายก็รู้ไม่ใช่หรือไงว่าฉันดั้นด้นตามนายมาถึงนี่เพื่ออะไร! นายทำอะไรไม่คิดถึงใจฉันเลยหรือไง!”

ผมหอบหายใจ บอกความในใจไปหมดสิ้น ผมก้มหน้ามองพื้น ร่างกายสั่นเทาด้วยความโกรธ

ผมรู้สึกได้ว่าเขานิ่งไป ไม่เคลื่อนไหว เช่นเดียวกับผม

“..คนที่ไม่นึกถึงใจคนอื่นคือนายต่างหาก อู๋เสีย”

“? หมายความว่า……อื้ม!!”ผมไม่ทันได้เอ่ยถามเขา เมินโหยวผิงก็ประกบจูบลงมา สโนว์ไบลนด์ทำให้ผมมองเห็นอะไรไม่ชัดนัก จึงไม่เห็ฯสีหกน้าของเขาในตอนนี้

เขาบดจูบผมอย่างเร่งเร้า เปี่ยมด้วยอารมณ์ เขาสอดเรียวลิ้นเขาเกี่ยวกระหวัดบังคับผม สุดท้ายผมจึงตอบสนองเขาตามสัญชาตญาณ

ผมรู้สึกถึงฝ่ามือร้อนผ่าวที่ขยับเข้ามาใต้เสื้อผ้าของตน สัมผัสผิวเนื้อเปลือยเปล่า ผมสะท้านเฮือก พยายามจะดันร่างของเขาออกไป

เราแลกเปลี่ยนจูบกันเนิ่นนาน สุดท้ายเมื่อได้อิสระผมก็ตะโกนบอกเขา “เสี่ยวเกอ ปล่อย!”

แต่เขาไม่ฟัง

เมินโหยวผิงผลักร่างผมให้นอนคว่ำกับพื้น เสื้อผ้าของผมถูกถอดออกจนเปลือยเปล่า ความหนาวเยือกสะท้านแตะต้องผิวกายผม โชคดีที่บนพื้นหินมีผ้าคลุมผืนใหญ่ปูไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบ และไม่นานนักผิวเนื้อที่มีอุณหภูมิร้อนเร่าก็ทาบทับสัมผัสผม

…แผ่นอกเปลือยเปล่าของเขาแนบอยู่บนแผ่นหลังของผม

ผมไม่เข้าใจ ทำไมจู่ๆ เขาถึงทำแบบนี้

ผมสับสนได้ไม่นาน เมินโหยวผิงก็ยกสะโพกของผมขึ้น ฝ่ามือของเขาสัมผัสส่วนอ่อนไหวของผม พร้อมกับปลายนิ้วที่สอดใส่เข้ามาในกาย

ผมสะดุ้งเกร็ง น่าหัวร่อที่เลิกจะขัดขืนเสียแล้ว ขาของผมสั่นเทา แขนทั้งสองเกร็งหยัดอยู่บนพื้นหินที่ปูด้วยผ้าคลุมผืนใหญ่

ฝ่ามือร้อนผ่าวของเขาสัมผัสกอบกุมผม ขยับเคลื่อนไหวอย่างมีชั้นเชิง ในขณะที่ปลายนิ้วเคลื่อนไหวรุกรานเข้าภายในกาย สัมผัสพื้นที่ข้างในอย่างคุ้นเคย

..สัมผัสที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ทำให้ผมสั่นเทาอยู่ร่ำไป

ผมครางในลำคอ ปล่อยให้เขาทำความคุ้นเคยกับพื้นที่ภายในตัวผม ทว่าไม่นานนัก เรียวนิ้วที่สัมผัสผมอยู่กลับถอนพรวดออกไป และแทนที่ด้วยสิ่งที่นุ่ม อุ่น และใหญ่กว่านั้น

“อึก!!”

ผมอุทานลั่นพร้อมเกร็งร่างเมื่อเขาสอดใส่เข้ามาในร่างผมในครั้งเดียว

ร่างผมสั่นระริก ส่วนที่เสียดสีกันอย่างรวดเร็วเมื่อครู่ทำให้ผมรู้สึกถึงคลื่นความรู้สึกที่แล่นปราดขึ้นมา กล้ามเนื้อภายในของผมเต้นตุบตอดรัดเขา ผมแทบจะจดจำรูปลักษณ์ของมันได้…

สิ่งที่เข้ามาในร่างผมไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง

ผมหอบหายใจ ทว่าไม่นานนักเขาก็ถอนตัวออกไปจนเกือบสุด และขยับกายสอดใส่ผมอีกครั้ง

ผมเกร็งร่าง สองแขนสั่นระริก รู้สึกถึงคลื่นอารมณ์ที่ถูกปลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว พื้นผิวภายในของผมถูกเสียดสีอย่างรุนแรงจนแทบชา  หนักหน่วงจนผมเหมือนจะหมดแรง

เขาโหมแรงกระแทกกระทั้นเข้ามาในตัวผม สองมือจับสะโพกผมไว้ไม่ให้หนีไปไหน ความรุนแรงนั้นทำให้ผมหูอื้อตาลาย เมินโหยวผิงไม่เคยรุนแรงกับผมขนาดนี้มาก่อน

ถูกกอดมากี่ครั้งต่อกี่ครั้ง นี่อาจเป็นครั้งที่เขารุนแรงกับผมที่สุด มันทำให้ผมรู้ ที่ผ่านมาทุกครั้งที่เรามีอะไรกัน เขาอ่อนโยนกับผมมาตลอด เมินโหยวผิงไม่เคยพูดอะไร เข้าใจยาก แต่การกระทำของเขาสื่อความหมายได้ดีเสมอ เข้าใจง่ายยิ่งกว่าคำพูด ยิ่งตอนนี้ผมยิ่งรู้สึก..ยิ่งเข้าใจ..

เขาอ่อนโยนกับผมเสมอ ทุกครั้งที่กอดกัน เขาไม่เคยรุกรานอย่างร้อนใจ เขาเตรียมตัวผมไว้ก่อน ทำให้ผมไม่เคยเจ็บหรือทรมาน เขาอดทนไม่ไหลล่องไปตามความปรารถนาของตัวเองเพื่อผมเสมอ เพื่อให้ผมมีความสุข....ทำเพื่อผม

ทว่าครั้งนี้ เขากลับกอดผมอย่างหนักหน่วง รุนแรง ...เกือบจะหยาบโลนเร่าร้อน ราวกับไม่อาจอดรนทนไว้ได้อีกต่อไป ราวกับโกรธเกรี้ยวโกรธาผมเสียเต็มแก่ ราวกับว่านี่จะเป็น...

คำที่ติดในห้วงความรู้สึกไม่อาจหลุดออกมาได้ ขอบตาผมร้อนผ่าว นั่นอาจเป็นสาเหตุที่ผมไม่อาจขัดขืนเขาได้

ผมหลับตาลง รับความเร่าร้อนที่ลุกโหมขึ้นอย่างเกรี้ยวกราด เคลื่อนไหวซาซัดใส่ผมจนแทบสิ้นสติ

ผมมองไม่เห็นใบหน้าเขา เขาโอบกอดผมจากด้านหลัง ผมพยายามจะหันไปมอง แต่เขากลับจับคางของผมไว้ บังคับไม่ให้หันไปหา

ราวกับไม่ต้องการให้ผมเห็นหน้า

ผมได้ยินเสียงหอบคราง ของตัวเองและของเขา รู้สึกถึงไอร้อนระอุที่หนาหนักกว่าทุกครั้ง ทั้งที่เราอยู่ท่ามกลางลมพายุอันหนาวเหน็บด้วยร่างกายเปลือยเปล่า

แผ่นหลังของผมรู้สึกได้ถึงแผ่นอกหนาแน่นที่ทาบทับแนบชิดกัน รู้สึกถึงแขนที่รัดผมไหวไม่ให้หนีไปไหน ..รู้สึกถึงความร้อนเร่าของเขาที่เคลื่อนไหวอยู่ภายในตัวผม

“เสี่ยวเกอ…เมิน..จางฉี่หลิง”ผมครางเรียกชื่อของเขา คลื่นอารมณ์โถมทับซัดซา ไม่นานนักเขาก็ชะงักหยุด และกระแทกกายเข้าในคราวเดียว

ผมเกร็งร่าง เกลียวขมวดของคลื่นอารมณ์ทะยานสูงพร้อมกับที่ผมปลดปล่อยความต้องการของตนออกมา ผมหอบเล็กน้อย รู้สึกถึงเหลวที่ไหลเข้ามาภายใน..นั่นทำให้ผมแปลกใจ เมินโหยวผิงไม่เคยปล่อยมันเข้ามาในตัวผมมาก่อน เพราะเขารู้ว่ามันจะทำให้ผมยุ่งยาก

ทำไมกัน…

แม้ความสงสัยจะผุดขึ้นมา แต่ประสาทตึงเครียดของผมก็ผ่อนคลาย อุณหภูมิรอบกายเริ่มลดลง แต่เมินโหยวผิงกลับไม่หยุดแค่นั้น

เขาขยับมือสัมผัสส่วนอ่อนไหวของผม ปลุกเร้าให้ระริกไหวชูชันขึ้นอีกครา นั่นทำให้ผมเกร็งร่าง เกือบจะหันไปร้องห้ามเขา

แต่เขาไม่ยอมให้ผมหันไปมอง ฝ่ามือของเขาจับคางผมไหว ยังคับใผมมองแต่เพียงเบ้องหน้า

"..เสี่ยวเกอ…ฉัน..ไม่ไหวแล้ว.."ผมครางบอกเขาเสียงแหบ น้ำตารื้นขึ้นมา ทว่าเขาไม่ตอบผม..และดูเหมือนจะไม่ฟังผม

เมินโหยวผิงขยับกาย ผมรู้สึกถึงส่วนสัดร้อนผ่าวที่เริ่มขยายกลับสู่สภาพอันสมบูรณ์ของมันอีกครั้ง เขาเริ่มเคลื่อนไหวปลุกเปลวไฟที่พึ่งโหมดับ พร้อมกับมือที่เล้าโลมปลุกเร้าผม

อาจจะเพราะเพิ่งปลดปล่อยไป ร่างกายของผมจึงไวสัมผัสกว่าปกติ ผมแทบจะรู้สึกถึงปลายนิ้วร้อนผ่าวและส่วนสัดที่รุกรานตนอย่างชัดเจน รู้สึกถึงความอ่อนนุ่มที่สัมผัส รู้สึกถึงกระแสความร้อนที่ส่งผ่านเข้ามา และสิ่งเหล่านั้นก็ปลุกเร้าผมอย่างปฏิเสธไม่ได้ สุดท้ายไม่นานนัก เปลวไฟที่ดับไปจึงโหมกระหน่ำลุกโชติช่วงขึ้นอีกครั้งอย่างรวดเร็ว

และเพราะเป็นครั้งที่สอง ผมจึงหมดแรงที่จะทำอะไร ผมเกร็งแขนค้ำพื้น เรียวขาสั่นระริก ปล่อยให้เขาจับสะโพกของผมไว้ เคลื่อนไหวรุกรานเข้ามาอย่างรุนแรง

“ฮึก….อ๊ะ!...เสี่ยวเกอ..ช้ากว่า….อื้ม!....นี้..ฮ้า..ขอร้อง…”ผมครางขอร้องเขา รู้สึกได้ว่าการเคลื่อนไหวของเมินโหยวผิงชักจะเร็วเกินไป ผมรู้สึกเหมือนสติตัวเองใกล้จะหลุดลอยหายไปแล้ว

แต่เขาไม่ยอมฟัง

เขาเมินความคิดของผม ปล่อยตนเองไปตามคลื่นอารมณ์ที่โหมซัด เคลื่อนไหวกายโดยไม่สนคำขอร้องของผม

ผมขอร้องเขา พูดด้วยน้ำเสียทงี่เต็มไปด้วยความใคร่ปรารถนาน่าอาย แต่เขาก็ยังคงไม่คิดฟังหรือทำตามที่ผมพูด ไม่นานนัก ผมก็หยุดกล่าวคำพูดของเขา ปิดปากเงียบกลั้นเสียงครางของตน ภายในความเงียบที่แม้แต่เสียงพายุก็นังไม่อาจเข้าถึง ผมได้ยินเพียงเสียงครางของตัวเองกับเสียงสบถในลำคอของเขาเท่านั้น

ผมอยากเห็นใบหน้าของเขา อยากจะรู้ว่าเมินโหยวผิงคิดอะไรอยู่ จึงพยายามฝืนจะหันไปมอง ทว่าเขาไม่ยอมให้ผมทำ มือที่จับคางผมไว้แน่นหนาเกินกว่าจะขัดขืน มืออีกข้างของเขาขยับขึ้นกุมหลังมือของผมที่วางค้ำไว้บนพื้น..บีบเอาไว้แน่น บีบจนผมเหมือนจะเข้าใจความรู้สึกของเขา

แรงอารมณ์ลุกโหมกระพือร้อนเร่า การเคลื่อนไหวยิ่งทียิ่งกระชั้น กระทั่งเราต่างปลดปล่อยความปรารถนาของตน แต่แทนที่ทุกอย่างจะจบ เมินโหยวกลับปลุกความปรารถนาขึ้นมาอีกครั้ง…และอีกครั้ง

“พอแล้ว..เสี่ยวเกอ” ผมเอ่ยบอกเขาเสียงแหบแห้ง พยายามขัดขืน ฝ่ามือข้างหนึ่งขยับป่ายปะไปด้านหลัง พยายามจะยันเขาออกไป แต่เรี่ยวแรงที่ควรมีกลับหายไปหมด หรือถึงแม้มีผมก็ขัดขืนเขาไม่ได้ ถ้าเขาคิดจะบังคับ ผมไม่มีวันสู้เขาได้

แต่กี่ครั้งกันแล้วที่เขายอมผม…ก่อนหน้านี้...ช่วงเวลาที่เรามีความสุขกว่านี้

ผมกัดริมฝีปากของตน ก้อนหินถ่วงหนักในใจผม ก่อนจะสะดุ้งเฮือกสะโพกถูกยกขึ้นอีกครา เสียงเฉอะแฉะจากความปรารถนาที่เพิ่งถูกปลดปล่อยไปทำให้เลือดสูบฉีดขึ้นมาบนใบหน้าของผม

ผมแทบจะรู้สึกถึงของเหลวร้อนผ่าวที่ไหลเอ่อในตัวผมด้วยซ้ำ

เพียงครู่เดียว เมินโหยวผิงก็ขยับกายรุกรานเข้ามาในตัวผมอีกครั้ง แทบไม่เว้นระยะจากครั้งที่สอง  และทำให้ผมแทบสิ้นสติ

“ฮึก..อะ…ฮ่า!”เสียงครางแหบแห้งหลุดออกจากลำคอของผม สัมผัสภายในร่างทั้งร้อนรุ่มเฉอะแฉะ ลื่นไหล และทำให้ผมสะท้านไหว เกร็งร่างบีบรัดเขาเป็นระยะ และไม่นานนัก เขาก็ปลดปล่อยความปรารถนาของเขาเข้ามาในร่างของผมอีกครั้ง

ผมคิดว่าเขาควรจะพอได้แล้ว แต่ว่าไม่ เมินโหยวผิงขยับตัวอีกครั้ง ทำให้ผมผวาเฮือก

หลังจากนั้นเป็นช่วงเวลาอันยาวนาน




+++++++++++++++++



ช่วงเวลาหลังจากนั้น สติของผมค่อนข้างเลือนราง ผมจำไม่ได้ว่าเราสัมผัสรุกเร้ากันนานเพียงไร หรือเราต่างปลดปล่อยความต้องการของตนไปคนละกี่ครั้ง แต่เมื่อถึงจุดหนึ่งในช่วงเวลาดังกล่าว ผมก็ยอมแพ้ที่จะขัดขืน ยอมแพ้ที่จะหันไปมองใบหน้าของเขา และปล่อยตัวเองไปตามอารมณ์ความใคร่..ปล่อยไปตามใจปรารถนา

เพราะในที่สุดแล้วผมก็ตระหนักรู้.. ว่าผมจะไม่ได้กอดเขาอีก

เพราะผมรู้.. นี่เป็นช่วงเวลาสำคัญ เพื่อให้เราจดจำสัมผัสของกันและกันชัดเจนที่สุด

เพราะผมรู้ นี่อาจเป็นครั้งสุดท้าย จนกว่าเราจะได้เจอกันอีกครั้ง

เขาเองรู้สึกแบบนั้นหรือเปล่า ถึงกอดผมอย่างรุนแรงเช่นนี้ ยาวนานเช่นนี้ มากจนแทบคลุ้มคลั่ง

เพื่อจะซึบซับช่วงเวลาที่เหลืออยู่น้อยนิดของเรา

สมองผมว่างเปล่า ดวงตาที่ตกอยู่ในสภาพสโนวไบลนด์ก็เหมือนจะแย่ลงกว่าเก่าด้วยเหตุผลอื่น เสียงที่ผมพยายามกลั้นสุดท้ายก็ถูกทำให้หลุดออกมาจนแหบแห้ง

ในช่วงเวลานั้น ผมวอนขอเพียงสิ่งเดียว

"เสี่ยวเกอ ขอร้อง ฉันอยากเห็นหน้านาย..."

ผมขอร้องจนเสียงแหบแห้งสั่นเครือ ทว่าเขากลับไม่ยินยอมให้ผมเห็นใบหน้าของเขา ผมรูสึกได้ว่าเขาเกร็งไปครู่หนึ่งพร้อมกับโหมแรงหนักหน่วงยิ่งกว่าเก่า

"เสี่ยวเกอ ขอร้อง ครั้งสุดท้าย...."

ผมขอร้องทั้งที่หมดหวัง ทว่าคราวนี้ การเคลื่อนไหวของเขากลับหยุดลง

เขาขยับตัวห่างไปเล็กน้อย ถอนกายออกจากตัวผม และขยับหมุนตัวผมให้ไปเผชิญหน้า

ตอนนั้นผมถึงเห็นใบหน้าของเมินโหยวผิง

...มันไม่ได้แสดงอารมณ์มากนักหรอก ยังคงเรียบเฉย แต่ก็ไม่ได้ไร้สิ้นซึ่งห้วงอารมณ์ไปเสียหมด

ในดวงตาสีดำสนิทคู่นั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย หงุดหงิด โหยหา ยินดี เสียใจ

..เจ็บปวด

และหากผมไม่ได้เข้าข้างตัวเอง ผมเห็นหยาดน้ำตารื้นอยู่ในดวงตาคู่นั้น

"เสี่ยวเกอ..นาย...."

ไม่ทันทีผมจะได้พูดอะไรต่อ เขาก็เชยคางผมขึ้นบดจูบ แทรกลิ้นร้อนเข้าพัวพัน กลืนกินคำพูดของผมจนหมดสิ้น

เขาแทรกกายเข้ามาในตัวผมอีกครั้ง ขยับกายเร่งเร้า ผมผวายกแขนขึ้นกอดคอเขาไว้ รู้สึกได้ว่าขาทั้งสองข้างถูกเขาจับพาดบ่า

ผมกอดเขาไว้แน่น ริมฝีปากยังคงถูกมอบจุมพิตปรนเปรอ..ของเหลวใสที่แลกเปลี่ยนกันหวานล้ำ...แต่ก็ขมปร่า

นั่นอาจเป็นเพราะความรู้สึกของพวกเรา

ผมกับเขา เราก่ายกอดกันและกัน เขวี้ยงความปรารถนาใส่กัน ลืมสิ้นทั้งเหตุผลและสิ่งที่ควรจดจำ

มีเพียงความปรารถนาที่จะเชื่อมโยง..แนบชิดกันให้นานที่สุด

กิจกรรมอันยาวนานเริ่มทำให้ดวงตาผมพร่าเลือน ท่ามกลางกระแสเชี่ยวกราดแห่งความเสน่หา ผมก็หมดสติไปในช่วงเวลาเหล่านั้น

.

.

.

และพอตื่นขึ้นมา เขาก็จากไปแล้ว...

.

.

.



ผมลุกขึ้นนั่งอย่างยากลำบาก ทั่วทั้งกายขบเมื่อยจนยากจะเคลื่อนไหว ดวงตาเคลื่อนมองจุดที่เคยมีร่างของใครบางคนอยู่ แต่ตรงนั้นกลับเหลือเพียงความว่างเปล่า

ผมก้มมองสภาพตัวเอง เปลือยเปล่า แม้จะมีผ้าผืนใหญ่คุมร่างไว้ ร่างกายยังคงเต็มไปคราบเหนอะหนะ แม้กระทั่งเบื้องล่างก็ยังรู้สึกถึงของเหลวที่ชุ่มฉ่ำเอ่อล้นอยู่ภายใน...เมินโหยวผิงจากไปโดยไม่แม้แต่จะทำความสะอาดให้ผมหรือ

ผมแค่นหัวเราะ น้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะล้มตัวลงนอน ขดตัวในผ้าผืนใหญ่ที่ห่อร่างของตนไว้แต่แรก และปล่อยให้น้ำตาไหลรินอาบใบหน้าตัวเอง

..กลิ่นของเขายังอยู่

..สัมผัสของเขายังอยู่

..หลักฐานแห่งตัวตนของเขายังอยู่...

ยังอยู่ที่นี่

ผมหลุบตาลง สูดลมหายใจลึก กอดกกตัวเองไว้  ในมือคว้าตราลัญจกรที่เมินโหยวผิงทิ้งเอาไว้ขึ้นมากอดแนบอก หวังจะจดจำร่องรอยของเขาให้นานที่สุด

.

.

.

.

สิบปี....สิบปีเท่านั้น ฉันจะรอนาย

สิบปีไม่นานเกินไปหรอก

ฉันจะผ่านเวลานี้ไปให้ได้ ผ่านไปโดยไม่มีนาย แต่จะไม่มีวันลืมนาย

สิบปีข้างหน้า ต่อให้นายลืมฉัน แต่ฉันจะไม่ลืมนาย และจะไม่ปล่อยมือไปจากนายอีก

.

.

.

“อีกสิบปี....แล้วเราจะเจอกันอีกครั้ง จางฉี่หลิง”

.

.

END

++++++++++++++++++++++++




อภินันทนาการจากพี่รูน  Chonnipa Taidecha



..หลังจากที่คลื่นแห่งความปวดร้าวทุเลาลง ผมก็กลับเข้าสู่โลกแห่งความเป็นจริง ผมทำความสะอาดตัวไปพลาง ใส่เสื้อผ้าไปพลาง พบว่าทั้งเนื้อทั้งตัวต่างก็ปวดร้าวขัดยอก มีแต่รอยช้ำเป็นจ้ำปรากฎทั่วจนดูน่ากลัว แต่ผมรู้ มันคือรอยตีตรา ตอกย้ำเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของอย่างหวงแหนที่สุด

"...เมินโหยวผิง นายแม่งกะทำให้กลิ่นติดรอยติดไปอีกสิบปีเลยรึไง"

ผมด่าขณะเก็บข้าวของ หยิบลัญจกรไว้ในฝ่ามือเป็นอย่างสุดท้าย และได้แต่ใคร่คำนวนดู

จะมีไหม...วิธีที่ทำให้ร่อยรอยเหล่านี้ไม่จางหายไป...

.

.

.



+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ไอ้ฟิคที่หาสาระไม่ได้นี่มันอะไร!!!

คือเห็นภาพของคุณพัชรินทร์ แล้วอดไม่ได้ ตอนแรกว่าจะเขียนเป็นโมเมนต์สั้นๆ เบาๆ ใต้ภาพ แต่เขียนไปเขียนมายาวจัดสังหรณ์ว่าจะเป็นฟิค เลยกลายเป็นฟิคอย่างที่เห็นค่ะ

จริงๆเราอยากเขียนโมเมนต์นี้นานแล้ว แต่ยังไม่มีแรงฮึด พอมีแรงฮึดก็เหมือนจะล้นไปหน่อย…..กลายเป็นฟิคที่สมกับคำว่า Yaoi ไปซะงั้น /กระอักเลือด

ขอให้ทุกท่านจมกองเลือดนะคะ ไม่เป็นไร เรามีใบชุบ ฟฟฟฟฟ

ปล. ขอบคุณพี่รูนสำหรับตอนต่อค่ะ ก๊ากก
sinnerdarker
sinnerdarker
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ

จำนวนข้อความ : 343
Points : 4015
Join date : 27/10/2014
ที่อยู่ : บ้านสกุลหวัง

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] The Last Moment [ผิงเสีย] [R18] *สปอยเล่มสิบ* Empty Re: [OS] The Last Moment [ผิงเสีย] [R18] *สปอยเล่มสิบ*

ตั้งหัวข้อ by Feran.FS Wed 29 Oct 2014, 00:07

//ค้นพบด้วงระเบิด 1 ea

อาห์ เสียวเกอรุนแรงจุ----------
Feran.FS
Feran.FS
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ

จำนวนข้อความ : 457
Points : 3903
Join date : 27/10/2014
Age : 28
ที่อยู่ : ใต้เตียงนอนเซี่ยจื่อหยาง...

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] The Last Moment [ผิงเสีย] [R18] *สปอยเล่มสิบ* Empty Re: [OS] The Last Moment [ผิงเสีย] [R18] *สปอยเล่มสิบ*

ตั้งหัวข้อ by zerin Thu 06 Nov 2014, 15:19

//ระเบิดตัวตายไปเมื่ออ่านจบ เสี่ยวเกอออข่นบ้าาา ทำด้วงฟินมากค่า //////
zerin
zerin
ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา

จำนวนข้อความ : 188
Points : 3628
Join date : 05/11/2014
ที่อยู่ : เกาะอยู่หลังประตูสำริด

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] The Last Moment [ผิงเสีย] [R18] *สปอยเล่มสิบ* Empty Re: [OS] The Last Moment [ผิงเสีย] [R18] *สปอยเล่มสิบ*

ตั้งหัวข้อ by fay_13 Fri 07 Nov 2014, 16:21

โฮกกกกกกกกกกก อ่านแล้วกรีดร้อง สงสารนายน้อย!! อีกสิบปีเองนะนายน้อย.. ไม่นานหรอกนะคะ
fay_13
fay_13
ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา

จำนวนข้อความ : 100
Points : 3542
Join date : 01/11/2014
ที่อยู่ : แพฮัวเฮย

http://akiraalittlebird.wordpress.com/

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] The Last Moment [ผิงเสีย] [R18] *สปอยเล่มสิบ* Empty Re: [OS] The Last Moment [ผิงเสีย] [R18] *สปอยเล่มสิบ*

ตั้งหัวข้อ by SayWindy Sat 08 Nov 2014, 19:26

ทั้งเศร้าทั้งฟิน ฮรือออออ ;w;
SayWindy
SayWindy
ด้วง
ด้วง

จำนวนข้อความ : 29
Points : 3462
Join date : 27/10/2014

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] The Last Moment [ผิงเสีย] [R18] *สปอยเล่มสิบ* Empty Re: [OS] The Last Moment [ผิงเสีย] [R18] *สปอยเล่มสิบ*

ตั้งหัวข้อ by kame_kazuha Sun 16 Nov 2014, 21:46

สิบปีเอ๊งงง นายน้อยยย

อกคนอ่านจะแตกตายก่อน
kame_kazuha
kame_kazuha
ด้วงต้นไม้เทพเจ้า
ด้วงต้นไม้เทพเจ้า

จำนวนข้อความ : 274
Points : 3706
Join date : 27/10/2014
ที่อยู่ : สุสานสักที่

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] The Last Moment [ผิงเสีย] [R18] *สปอยเล่มสิบ* Empty Re: [OS] The Last Moment [ผิงเสีย] [R18] *สปอยเล่มสิบ*

ตั้งหัวข้อ by Shiaeri Sun 16 Nov 2014, 21:55

ทั้งๆที่มันฟิคเรท แต่อ่านไปนี่น้ำตาท่วมมาก ฮือออออ
เสี่ยวเกอคนบ้า!! ;_____;

ไม่เป็นไรนะคะนายน้อย เดี๋ยวอยู่รอเป็นเพื่อน สิบปีเองโนะ สิบปี ฮืออออ
Shiaeri
Shiaeri
ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา

จำนวนข้อความ : 135
Points : 3616
Join date : 10/11/2014
ที่อยู่ : หน้าประตูสำริด

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] The Last Moment [ผิงเสีย] [R18] *สปอยเล่มสิบ* Empty Re: [OS] The Last Moment [ผิงเสีย] [R18] *สปอยเล่มสิบ*

ตั้งหัวข้อ by TimothyJ Sun 16 Nov 2014, 22:34

เรทเลือดพุ่งแต่หน่วงจิตใจ //กระซิก
TimothyJ
TimothyJ
ด้วง
ด้วง

จำนวนข้อความ : 27
Points : 3456
Join date : 29/10/2014
ที่อยู่ : รังด้วงชั้น24

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] The Last Moment [ผิงเสีย] [R18] *สปอยเล่มสิบ* Empty Re: [OS] The Last Moment [ผิงเสีย] [R18] *สปอยเล่มสิบ*

ตั้งหัวข้อ by namfon Thu 20 Nov 2014, 13:33

อยากอ่าน "ครั้งแรก" ของอู๋เสียจุง พูดไปละ โอ้ยยยย จะเป็นลม~

ทั้งเศร้าทั้งฟิน~....

namfon
ด้วงฝึกหัด
ด้วงฝึกหัด

จำนวนข้อความ : 8
Points : 3428
Join date : 07/11/2014

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] The Last Moment [ผิงเสีย] [R18] *สปอยเล่มสิบ* Empty Re: [OS] The Last Moment [ผิงเสีย] [R18] *สปอยเล่มสิบ*

ตั้งหัวข้อ by gaaraclub Thu 20 Nov 2014, 20:40

คุณพระะะะะ ฟินมากค่ะ นายเมินเร่าร้อน กะทดแทนเผื่อสิบปีเลยสินะ ฟืดดด =\\.,\\=
gaaraclub
gaaraclub
ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา
ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา

จำนวนข้อความ : 81
Points : 3512
Join date : 27/10/2014
ที่อยู่ : แขนเสื้อปู่อู๋

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] The Last Moment [ผิงเสีย] [R18] *สปอยเล่มสิบ* Empty Re: [OS] The Last Moment [ผิงเสีย] [R18] *สปอยเล่มสิบ*

ตั้งหัวข้อ by Yuwadee Wana Fri 21 Nov 2014, 14:46

อ่านกี่ทีก็เศร้า อ่านไปทั้งน้ำตา คิดทุกครั้งว่ามันคือฉากที่หนานไพ่จงใจไม่ใส่เข้ามา ฮืออออ ครั้งนี้ทดแทนอีกสิบปีเลยทีเดียว
Yuwadee Wana
Yuwadee Wana
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ

จำนวนข้อความ : 352
Points : 3789
Join date : 27/10/2014

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] The Last Moment [ผิงเสีย] [R18] *สปอยเล่มสิบ* Empty Re: [OS] The Last Moment [ผิงเสีย] [R18] *สปอยเล่มสิบ*

ตั้งหัวข้อ by ryu77 Tue 02 Dec 2014, 20:23

เป็นครั้งแรกที่เม้นฟิคให้พี่ซินน!!!!

ตอนแรกนี่อยากตบหน้าเสี่ยวเกอ(//เจอท่าผราบบ๊ะจ่าง) แต่พออ่านไปเรื่อยๆคิดดูอีกที ที่จริงเสี่ยวเกอก็เจ็บเหมือนกันนะ แต่แค่ไม่อยากให้นายน้อยเห็นเท่านั้นเอง แต่สุดท้ายก็ทำตามคำขอของนายน้อย อาจจะเพื่อให้ตัวเองได้เห็นหน้านายน้อยเป็นครั้งสุดท้ายด้วยแหละมั้ง

คาดเดาเรื่อยเปื่อย ฮ่าๆๆๆ
ฟิคนี้เป็นฟิคที่โบว์ชอบมากๆเลยนะคะ แต่งต่ออีกน้าาา
ryu77
ryu77
ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา
ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา

จำนวนข้อความ : 64
Points : 3501
Join date : 01/11/2014

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] The Last Moment [ผิงเสีย] [R18] *สปอยเล่มสิบ* Empty Re: [OS] The Last Moment [ผิงเสีย] [R18] *สปอยเล่มสิบ*

ตั้งหัวข้อ by kuramajoy Mon 22 Dec 2014, 23:06

ฮือ อ่านแล้วซูฮกในสำนวนมาก
เรทไป แถมด้วยดราม่าน้ำตาตกใน
แงงงง
นายน้อยทนไว้นะ
แล้วไปอยู่กับเสี่ยวฮัว (ห๊ะ)
kuramajoy
kuramajoy
ด้วงต้นไม้เทพเจ้า
ด้วงต้นไม้เทพเจ้า

จำนวนข้อความ : 206
Points : 3732
Join date : 27/10/2014

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] The Last Moment [ผิงเสีย] [R18] *สปอยเล่มสิบ* Empty Re: [OS] The Last Moment [ผิงเสีย] [R18] *สปอยเล่มสิบ*

ตั้งหัวข้อ by Rozenkreuz Mon 06 Jul 2015, 14:54

น่านนนนนน นี่มันอันคัท!!!
ถถถถถถถถถถถถถ
Rozenkreuz
Rozenkreuz
ด้วงอาณาจักรเจ้าแม่ซีหวังหมู่
ด้วงอาณาจักรเจ้าแม่ซีหวังหมู่

จำนวนข้อความ : 625
Points : 3809
Join date : 01/07/2015
Age : 31
ที่อยู่ : กองทัพผีเก็บเห็ดแห่งประตูสำริด

ขึ้นไปข้างบน Go down

[OS] The Last Moment [ผิงเสีย] [R18] *สปอยเล่มสิบ* Empty Re: [OS] The Last Moment [ผิงเสีย] [R18] *สปอยเล่มสิบ*

ตั้งหัวข้อ by nuu_baitoey Fri 17 Jul 2015, 17:18

ทั้งเศร้าทั้งตื้นตัน สำนวนการแต่งดีมากเลยค่ะ ชอบมากเลย TvT
nuu_baitoey
nuu_baitoey
ด้วง
ด้วง

จำนวนข้อความ : 31
Points : 3462
Join date : 27/10/2014

ขึ้นไปข้างบน Go down

ขึ้นไปข้างบน

- Similar topics

 
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ