Countdown
We've been
togerther for

ค้นหา
 
 

Display results as :
 


Rechercher Advanced Search


[AU FIC] Tame Me : สยบให้ได้ถ้านายแน่จริง (เฮยฮัว) Chapter2 (#dmbjdaily 44 Days Left >>Yukata)

+2
yakusoku
Xiamouren
6 posters

Go down

[AU FIC] Tame Me : สยบให้ได้ถ้านายแน่จริง (เฮยฮัว) Chapter2 (#dmbjdaily 44 Days Left >>Yukata) Empty [AU FIC] Tame Me : สยบให้ได้ถ้านายแน่จริง (เฮยฮัว) Chapter2 (#dmbjdaily 44 Days Left >>Yukata)

ตั้งหัวข้อ by Xiamouren Sat 04 Jul 2015, 17:15

[AU FIC] Tame Me : สยบให้ได้ถ้านายแน่จริง (เฮยฮัว) Chapter2
(+#dmbjdaily 44 days left :Yukata)
ค่ะ ตามนั้นเลย รอบนี้เน้นไปทางเฮยฮัวค่ะ...
จากนี้ไปมันคงไม่ใช่ Short Fic แล้ว จากนี้ไปเลยขอจั่วหัวเป็นฟิคยาวนะคะ ตอนก่อนหน้านี้เดี๋ยวเราคงต้องไปทยอยเปลี่ยนชื่ออีกที
ส่วนผิงเสียมีต่อแน่นอนนะคะ แค่ว่าอาจจะยังไม่ใช่เร็วๆ นี้ ขอเวียนไปหาคู่อื่นบ้าง แหะๆๆ กระจายกาวไปตามแพบ้างเนอะ
(ด้วงเซี่ยอยู่หลายแพพอสมควรค่ะ ดังนั้นตอนต่อๆ ไปอาจมีการวนแพ โดดไปแพอื่นเรื่อยๆ บ้างนะคะ ถถถถถ)
/////////////////////////////////////

วันนี้ยังคงเป็นวันที่น่าเบื่ออย่างเคย มีโทรศัพท์เข้ามาแต่ตีสองยันฟ้าเกือบสางรวมสิบสองสาย เก้าสายเป็นของลูกน้องในธุรกิจของพ่อที่เพิ่งโอนมาให้ผมดูแลได้ไม่นาน สองสายเป็นเสียงง้องแง้งน่ารำคาญของแว่นบ้าจากเทคนิคย่างซื่อเหลยที่ไม่รู้ว่าไปเอาเบอร์ผมมาจากซอกหลืบไหนของโลก ผมบล็อกเบอร์ไปไม่เท่าไหร่ก็ต้องใช้เบอร์ใหม่โทรเข้ามาหาผมทุกทีไปสิน่า... และอีกสายเป็นของอู๋เสีย ซึ่งเป็นสายที่ผมคุยด้วยนานที่สุด

ท่าทางว่าวันนี้ผมคงเรียนไปยิ้มไปแน่ๆ อาเฮียโทรมาคุยด้วยตั้งแต่เช้าแบบนี้

“นี่ๆ เสี่ยวฮัว วันพรุ่งนี้ที่สถาบันเราจะจัดปาร์ตี้ครบรอบวันเกิดของสถาบัน ฉันแอบไปได้ยินมาว่าธีมหลักของงานเป็นเทศกาลนานาชาติล่ะ ห้องฉันพวกนายอ้วนจะใช้ธีมทหารเรืออังกฤษกัน ห้องเสี่ยวฮัวถ้าเป็นไปได้จะใช้ธีมประเทศไหนอ่ะ?” เสียงเจื้อยแจ้วที่ผมฟังเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อดังมาตามสาย ผมแอบได้ยินเสียงเอะอะโวยวายของอาจารย์ซันเสิ่งที่สอนสังคมกับเสียงของอาจารย์ภาษาอังกฤษเอ้อร์ไป๋เถียงกันแทรกเข้ามาในสายเหมือนเคย วันนี้มีเสียงของรองผอ. อีฉยงแทรกเข้ามาห้ามทัพด้วย เอ… แล้วอีกเสียงนั่นคุ้นๆ นะ… ใครกัน เสียงคล้ายๆ เตี่ยเหลียนหวนที่ตายไปแล้วของผมเลย

แต่เอาเถอะ ปล่อยพวกผู้ใหญ่ไป ตอนนี้สิ่งที่ผมสนใจมีแต่เพื่อนสมัยเด็กของผมคนนี้เท่านั้น

เนื้อหาของบทสนทนาวันนี้แปลกไปจากทุกวัน เป็นอะไรที่ทำให้ผมที่กำลังอมยิ้มอยู่ชะงัก อดคิดอย่างจริงจังไม่ได้ ทั้งๆ ที่คำตอบมันแสนง่าย

...เอ่อ เปล่านะครับ อย่ามองผมแบบนั้น ผมไม่ได้กำลังคิดถึงอาเฮียอู๋เสียในชุดทหารอังกฤษนะ… อุ! เซ็กซี่--- แค่กๆๆ

เผลอจนได้ บ้าจริง เพราะพวกคุณเลย!

“งิ้วจีนได้ไหม?” ผมถามออกไปทันทีที่จบคำถาม แต่ในใจก็คิดว่ามันไม่น่าจะเป็นความคิดที่ดีเท่าไหร่นัก ทุกคนรู้อยู่แล้วว่าเวลาว่างๆ ผมจะออกไปรับงานแสดงงิ้ว ดังนั้นถ้าหากผมนำเรื่องนี้มาเป็นธีมการแต่งตัวของห้องผมล่ะก็ ชีวิตของผมคงไม่่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย น่าเบื่อสิ้นดี

“ว้า ไม่เอาอ่ะ!” นั่นไง สงสัยว่าอาเฮียเองก็คิดเหมือนที่ผมคิด จากน้ำเสียงท่าทางว่าเจ้าตัวน่าจะแอบพองแก้ม? ผมไม่ได้คิดไปคนเดียวหรือเปล่านะ? “เสี่ยวฮัวใส่ชุดงิ้วก็สวยดีอยู่หรอก แต่มันก็ต้องเปลี่ยนกันบ้างสิ?! อ๊ะจริงด้วยสินะ เสี่ยวฮัวลองแต่งชุดญี่ปุ่นดูไหม? ดูๆ ไปแล้วมันก็คล้ายๆ กับชุดจีนเราอยู่หลายส่วน ฉันว่ามันก็น่าจะเข้ากับเสี่ยวฮัวเหมือนกันนะ”

เป็นอีกครั้งที่ผมชะงักกับสิ่งที่อยู่นอกเหนือจากความคาดหมาย

จริงด้วย… ทำไมผมถึงคิดไม่ถึงกันนะ!

ผมยังคงถือสายที่คุยกับอู๋เสียค้างไว้ขณะที่ลุกขึ้นจากที่นอน บิิดขึ้เกียจไปหนึ่งทีแล้วเดินลัดไปตามเส้นทางอันวกวนภายในบ้าน เปิดประตูห้องว่างที่แต่เดิมแล้วเคยเป็นห้องของปู่ผม ปู่เคยไปศึกษาที่ญี่ปุ่นในช่วงระยะเวลาหนึ่ง และถ้าหากผมรื้อตู้เสื้อผ้าของท่านแล่้วเจอชุดญี่ปุ่นสักชุดสองชุดล่ะก็ คงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรนักเลย

ผมขอโทษปู่ที่ตอนนี้ใช้เวลาในบั้นปลายชีวิตออกเดินทางเที่ยวเล่นไปทั่ว ไม่รู้ว่าไปถึงประเทศไหนแล้วในใจก่อนที่จะลงมือเปิดตู้เสื้อผ้ารื้อหาของที่ต้องการ และแล้วผมก็เจอชุดยูคาตะเข้าสามสี่ชุดจริงๆ

“ตามนั้นแหละอาเฮีย งั้นวันนี้ฉันจะไปเตรียมการคุยกับคนในห้่องเรื่องธีมห้องเป็นญี่ปุ่นเลยแล้วกัน”

ผมตอบอู๋เสียไปแบบนั้น อีกฝ่ายหัวเราะชอบใจแล้ววางสาย ผมถึงได้มีเวลาทำธุระส่วนตัวแล้วไปเรียนเสียที

ผมรู้ว่าวันนี้ที่ห้อง เพื่อนๆ น่าจะเห็นดีเห็นงามภายใต้การโน้มน้าวของผมแน่ๆ

และคืนนั้นผมก็กลับถึงบ้านด้วยรอยยิ้ม ทุกอย่างเป็นไปตามการคาดคะเนของผมไม่ผิดเพี้ยน… ผมบอกลูกน้องให้จัดเตรียมอุปกรณ์สำหรับพรุ่งนี้ให้พร้อม แล้วก็เข้านอนอย่างสบายใจ โทรศัพท์ทั้งหมดผมตั้งระบบโอนสายอัตโนมัติไว้

อย่างน้อยก็ขอคืนนี้สักคืน ที่ผมจะได้นอนหลับโดยไม่มีสิ่งใดกวนใจ





และตื่นมาพบนรกในวันรุ่งขึ้น!!!?

เซี่ยอวี่เฉินครับ ตอนนี้ผมกำลังแค้นเคืองตัวเองมากที่ตกปากรับคำอาเฮียอู๋เสียโดยลืมคิดถึงตัวแปรหนึ่งไปเสียสนิท วันนี้ที่วิทยาลัยเทคนิคมี่ลั่วถัวมีการจัดฉลองใหญ่ให้วันเกิดสถาบันครบรอบ… กี่ปีผมก็ลืมไปแล้ว โดยมีธีมเป็นนานาชาติ และในขณะนี้ผมก็กำลังอยู่ในธีมประเทศญี่ปุ่น ทุกคนในห้องแต่งชุดกิโมโน ยูคาตะ แลดูแปลกตาไม่หยอก

ผมเองก็ไม่ได้ต่างไปจากพวกเขาสักเท่าไหร่ หลังจากลองยูคาตะทั้งสี่ชุดของปู่ผมก็ได้ชุดนี้แหละที่ใส่พอดีตัวที่สุดแล้ว เพื่อนๆ แอบแปลกใจกันพอสมควรที่เห็นผมมาในยูคาตะสีฟ้าอ่อนปักลายสีขาวที่ชายเสื้อ ไม่ใช่สีชมพูอย่างที่ผมมักจะใช้ แต่หลายคนก็ชมว่ามันเข้ากับผมดีไม่หยอก

หืม? ถามว่าเกี่ยวอะไรกับตัวแปรที่ผมลืมไป?

...สิบโมงวันนี้ไงครับ

“โหยยย คุณชายน่ารักที่สุด!” เสียงสะดีดสะดิ้งนี้เป็นของแว่นบ้าเฮยเสียจื่อที่ไม่รู้ว่าได้เข้าห้องเรียนบ้างหรือยังตลอดหลายปีที่ผ่านมาของเทคนิคย่างซื่อเหลย วันนี้สิบโมงก็ตามเคยที่หมอนี่จะแบกลำโพงหิ้วไมโครโฟนมาร้องเพลงหนวกหูเหมือนขอทานตาบอดหน้าสถาบันเหมือนทุกวัน แต่พอเห็นบรรยากาศงานเทศกาลกับผมที่กำลังยืนบ่นพวกปีหนึ่งที่เอาประทัดเข้ามาเล่นจนเกือบทำไฟไหม้เท่านั้นแหละ จากขอทานก็กลายมาเป็นตากล้องโรคจิตอย่างที่เห็น

ถ่ายรูปผมอะไรกันนักกันหนา ผมสาบานกับตัวเองว่าจบวันนี้ผมต้องพังกล้องตัวนี้ให้ได้!

“ถอยไปห่างๆ ที่นี่ไม่ต้อนรับคนนอกสถาบัน” ผมตีหน้าเย็นชาใส่เหมือนทุกครั้ง หยิกมือปลาหมึกที่เฉี่ยวต้นขาผมไปเต็มแรงจนคนโดนหยิกนิ่วหน้า แต่ก็ยังไม่ยอมเข็ดอยู่ดี

หรือผมควรจะบอกให้ลูกน้องดักยิงเจ้าหมอนี่ให้มันจบๆ กันไปดีนะ?... ไม่สิ แบบนั้นเสี่ยงติดคุก เดี๋ยวอาเฮียจะมองผมผิดๆ เอาด้วย ได้ไม่คุ้มเสียแบบนั้นไม่ดีกว่า

“คุณชายอย่าใจร้ายกับผมนักเลยน่า… ไหนๆ วันนี้ก็มีงานรื่นเริงทั้งที จะรับผมเป็นแขกมาเยี่ยมสถาบันสักหน่อยไม่ได้เหรอครับ?” แน่ะ ยังจะมากระแซะอ้อน… ลิ้นสองแฉกของนายน่ะเขาเห็นกันทั้งสถาบันแล้วเฟ้ยเจ้าคนกะล่อน!

สมองแล่นเร็วจี๋หาทางรอดให้กับตัวเอง ผมไม่ได้คิดไปเองแน่ที่แอบเห็นเจ้าหัวโจกเด็กปีหนึ่ง… ชื่ออะไรนะ หลีชู่? เออนั่นแหละ ไอ้หมอนั่นแอบขำสภาพผม

อู๋เสีย อาเฮียอยู่ไหนเนี่ย! ถ้าจำไม่ผิดเด็กนี่มันน้องรหัสอาเฮียไม่ใช่เหรอ เอากลับไปอบรมที!!!

“อย่ามารุ่มร่ามกับฉัน ฉันไม่ใช่สาวๆ ในสถาบันนายที่นายจะล้อเล่นยังไงก็ได้” ผมหรี่ตามอง กดเสียงลงต่ำ กระทืบเท้ากวนประสาทนั่นหนักๆ ไปสักที แล้วรีบเดินหายไปในฝูงชนไม่สนหมอนั่นที่กุมเท้าร้องโอดโอย

และนั่น ทำให้ผมพลาดโอกาสที่จะได้เห็นสายตาของอสรพิษนักล่าของหมอนั่นที่มองตามหลังมา

“เพราะแบบนี้ไงล่ะคุณชาย คุณเลยน่าสนใจ และน่าปราบพยศเป็นที่สุด…”

เฮยเสียจื่อฮัมเพลงในลำคอ ก่อนที่จะรีบเดินตามไปราวกับว่าในลานกว้างที่เป็นสถานที่จัดกิจกรรมนีั้มีเพียงเขาและคุณชายประธานนักเรียนเพียงสองคน วงแขนแกร่งโอบเข้าที่ลำคอเพรียวได้อย่างไม่ยากเย็นนัก

ดวงตาภายใต้กรอบแว่นดำจับจ้องแววตาที่ฉายแววตระหนกแวบหนึ่งของอีกฝ่ายอย่างยินดี เฮยเสียจื่อมีความสุขมากที่ได้เห็นความเปลี่ยนแปลงบนใบหน้าของอีกฝ่าย

จะเย่อหยิ่งทระนงก็ดี จะบิดเบี้ยวด้วยโทสะก็ดี… แววตาตกใจแบบนี้ก็น่ารักดีไปอีกแบบ

เขาพยายามห้ามตัวเองอย่างเต็มที่ไม่ให้เลียปาก สะกดกลั้นความคิดไม่ดีไม่งามทั้งหลายทั้งแหล่เอาไว้ เพราะนั่นอาจเป็นการกระทำที่นำไปสู่ความตายได้ง่ายๆ

นายบอดตัวร้ายแห่งย่างซื่อเหลยยังไม่ลืมว่าตนเองกำลังเล่นด้วยกับคนที่อันตรายขนาดไหน

“ไม่เอาน่าคุณชาย อย่าเพิ่งรีบเร่งจากกันไปแบบนั้นสิครับ ผมเสียใจนะ…” เปล่งเสียงยียวนไปอีกครั้ง เซี่ยอวี่เฉินยกเท้าขึ้นจะกระทืบเข้าที่เท้าข้างเดิมของเขาอีกรอบ แต่รอบนี้เฮยเสียจื่อไม่หลงกล ใช้ขาข้างที่บาดเจ็บเกี่ยวข้อพับขาให้คุณชายเก้าเสียหลัก ร้องเหวอหงายเข้าอ้อมแขนที่รอรับอยู่ของเขาอย่างยินดี

“มันอันตรายนะคุณชาย… แต่ยิ่งดูใกล้ๆ ก็ยิ่งน่ารักอ่ะ… อยู่อย่างนี้สักพักได้ไหมครับ? หรือจะขยับเข้ามาซบผมก็ได้นะ <3 “

“ไอ้บ้า ฉันตามหาคนอยู่ อย่ามาขวางฉัน !”

พลั่ก!!!


แล้วเฮยเสียจื่อก็โดนขาอีกข้างเข่าเข้าให้ที่จุดสำคัญ รอบนี้ร้องซี๊ดลุกไม่ขึ้น ต้องกอดขาอีกฝ่ายเอาไว้แน่นแทน

“เดี๋ยวครับ! คุณชายผมขอโทษ!! อย่าเพิ่งทิ้งผมไปปปปป”

เรื่องอะไรเขาจะปล่อยให้คุณชายแห่งสกุลเซี่ยหลุดมือไปง่ายๆ ล่ะ?

โดยเฉพาะเมื่อเขาพอจะรู้อยู่แล้วด้วยว่าคนที่อีกฝ่ายตามหาเป็นใคร และตอนนี้อยู่ที่ไหนกับใคร

ล่วงเกินความสุขของคนใบ้จาง ผลที่ตามมาคงนรกยิ่งกว่าจับกดคุณชายคนสวยตรงหน้าตรงนี้ที่นี่หลายร้อยเท่า ชีวิตของเขายังต้องใช้จีบคุณชายเซี่ยอยู่ อย่าเอามาล้อเล่นน่า!

“เฮ้ย! ปล่อยฉันนะ! บอกให้ปล่อยไง!!”

แต่หลังจากเผชิญกับความจริงว่านอกจากคนสวยจะไม่ยอมให้เขาเกาะกอดแต่โดยดีแล้ว ยังกระทืบเขาซ้ำคำพูดทุกคำจนเริ่มจะช้ำในแล้ว เฮยเสียจื่อซึ่งบัดนี้เครื่องแบบนักเรียนเปื้อนไปด้วยรอยเท้าของราชินีประจำเทคนิคมี่ลั่วถัวก็ต้องเปลี่ยนแผนเสียใหม่

แค่ไม่โผล่ไปรบกวนคงไม่เป็นไรมั๊งนะคนใบ้จาง…

“เดี๋ยวสิคุณชาย ฟังผมก๊อน!!”

“ฉันขี้เกียจฟังนายพล่ามไร้สาระแล้ว!”


เฮยเสียจื่อเห็นว่าชักไม่ได้การ เลยพูดสิ่งที่เขาแน่ใจว่าอีกฝ่ายจะต้องสนใจแน่ๆ ออกไปโดยไม่รอให้อีกฝ่ายฟังก่อน

“ผมรู้ที่อยู่ของนายน้อยสามอู๋เสีย!!!”

ได้ผล เท้าที่กำลังกระทืบเขาอยู่ชะงักทันที

“บอกมา หรือไส้ปลิ้นตายมันตรงนี้!”



หลังจากสอบถามข้อเท็จจริงจากหวังเหมิง ลูกน้องที่มักจะตามหลังอู๋เสียต้อยๆ ก็พบว่าเจ้าแว่นบ้านั่นไม่ได้หลอกผม เฮยเสียจื่อพาผมมาแอบซุ่มอยู่ในพุ่มไม้พุ่มหนึ่งที่สวนหลังตึกเรียน ผมแอบขมวดคิ้วไม่เข้าใจว่านี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมผมที่เป็นถึงประธานนักเรียนต้องมาดักซุ่มเหมือนผู้ร้ายแบบนี้ด้วย หรือว่าอาเฮียใช้ที่นี่เป็นที่แอบมาสูบบุหรี่? แบบนั้นมันผิดกฏสถาบันไม่ใช่หรือยังไงกัน?

แต่ที่ผมเห็น อู๋เสียก็นั่งเฉยๆ อยู่คนเดียว ไม่ได้มีวี่แววแต่อย่างใดว่าเอาบุหรี่เข้ามาสูบ จริงอยู่ที่ผมรู้ว่าอู๋เสียเป็นคนสูบบุหรี่จัดคนหนึ่ง แต่ที่ผมแน่ใจคือเวลาสูบของเขาไม่ใช่ในเวลาเรียนแบบนี้แน่

ผมกำลังจะออกไปส่งเสียงทักเขา แต่แล้วก็โดนเจ้าแว่นบ้าอุดปาก กดผมเอาไว้กับพุ่มไม้แบบนั้น ผมจะเตะจะถีบยังไงก็ไม่ปล่อย… ท่าทางสู้สุดใจขาดดิ้นแบบนี้มันต้องมีอะไรในกอไผ่แน่ๆ เพราะแบบนั้นผมเลยตัดสินใจเลิกพยศ ยอมอยู่นิ่งๆ แอบมองอยู่อย่างนั้น อะไรที่ทำให้นายแว่นนี่ถึงขนาดเสี่ยงตายทำเรื่องบังอาจขนาดนี้? ถ้าไม่สำคัญจริงล่ะก็ผมฆ่าหมอนี่แน่

มีเสียงฝีเท้าเบาๆ เดินตรงมาทางนี้ อู๋เสียหันมาทางที่พวกผมอยู่… ผมคาดไว้ไม่ผิด ชุดทหารเรืออังกฤษในยุคปราบโจรสลัดบนตัวนายน้อยสามนี่เยี่ยมยอดไปเลย ผมเอาแต่เหม่อมองเพื่อนสมัยเด็กคนนั้นตาค้างจนลืมสังเกตถึงรองเท้าแปลกปลอมอีกคู่หนึ่งที่เดินตัดผ่านตรงหน้าพวกผมไป

“โอ๊ะ เสี่ยวเกอ ไปซื้อน้ำมาเผื่อฉันด้วยเหรอเนี่ย ขอบใจนะ!” เสียงของอู๋เสียปลุกผมให้ตื่นจากภวังค์ มีผู้ชายคนหนึ่งหันหลังให้ผม ยืนบังอู๋เสียเสียเกือบมิด ดูท่าทางว่าเจ้าแว่นนี่จะรู้ว่าอู๋เสียแอบมาอยู่ที่นี่เพื่อพบเจ้าเสี่ยวเกออะไรนั่นคนนั้น

ผม… ฉุนชะมัดยาดเลย

แต่แล้วผมก็รู้ตัวว่าทำพลาดเมื่อเฮยเสียจื่อตีเบาๆ เข้าที่แขน แย่ล่ะ เผลอปล่อยจิตสังหารออกไปจนได้ เจ้าคนผมดำที่ชื่อเสี่ยวเกออะไรนั่นหันหน้ามาทางพวกผม ท่าทางจะรู้แล้วว่าพวกเราอยู่ที่นี่

แต่พอผมเห็นหน้าหมอนั่นชัดๆ เท่านั้นแหละ…

ร่างกายทั้งร่างกระตุกวาบ หนังหัวชายิบ ไอ้เจ้าหวังเหมิงนั่นไม่รู้อะไรเสียแล้ว ท่าทางคงรายงานพวกอาจารย์สกุลอู๋ไปว่าอู๋เสียมานั่งเล่นกับเพื่อนที่นี่โดยไม่ได้บอกว่าเพื่อนคนนั้นชื่ออะไรสินะ!

หลายคนมองมาอาจไม่รู้หรอกว่าหมอนั่นเป็นใคร มองจากชุดไปรเวทที่ใส่กับท่าทางที่ดูเหมือนเป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัยสักแห่งแล้ว แลดูจืดจางเสียจนเป็นคนละเรื่อง คนละโลกกับข่าวลืออันน่าสะพรึงกลัว

แต่อย่าคิดว่าจะหลอกคุณชายเก้าแห่งสกุลเซี่ยคนนี้ได้ ไม่มีทาง!

เสี่ยวเกอบ้าบออะไรกัน!! หมอนั่นมันจางฉี่หลิง ทายาทสกุลจางของเทคนิคย่างซื่อเหลยไม่ใช่เหรอ!!?

อู๋เสียผู้ไม่รู้เรื่องว่ากำลังคุยกับคนที่สมควรหลีกหนีที่สุดยิ้มแย้มอารมณ์ดี ชวนหมอนั่นคุยอยู่นานสองนาน ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เฮยเสียจื่อเริ่มลากผมถอยห่างออกไปจากที่นี่ แต่จะขัดขืนตอนนี้ก็ไม่ได้่ ผมกำลังใช้ความคิดอย่างหนักอยู่นี่สิ

ผมควรจะต้องทำอะไรสักอย่าง… ผมต้องทำอะไรสักอย่าง

ผมต้องกันเจ้าคนอันตรายนั่นออกจากอู๋เสีย!

หมอนั่นกับผมสนิทกันมาก นับพี่นับน้องกันยังไง สำหรับผมอู๋เสียคือพี่ชายคนหนึ่ง และในฐานะน้องชาย ยังไงผมก็จะไม่ยอมให้เจ้าหมอนั่นมาหลอกอะไรเขา!!

คิดได้ดังนั้น ทันทีที่ออกจากขอบเขตการรับรู้ของทั้งสองคนที่สวนหลังโรงเรียน ผมก็รีบสะบัดตัวออกจากเจ้าบ้าที่เริ่มเลื้อยมือเข้าไปในยูคาตะของผม ตบรางวัลไปชุดใหญ่ด้วยการกระทืบให้น่วม แล้วรีบวิ่งไปพลางจัดเสื้อผ้าตัวเองไปพลาง มุ่งไปที่ห้องพักอาจารย์หมวดภาษาต่างประเทศให้เร็วที่สุด

ไม่ได้การแล้ว

ต้องบอกอาจารย์เอ้อร์ไป๋ให้เร็วที่สุด…!

/////////////////////////////////////
ก่อนหน้านี้มีคนถามเราเรื่องที่ว่าเสี่ยวเกอบุกมาถึงสถาบัน ทำไมไม่มีคนระแคะระคาย ตอบให้แล้วนะคะ ;v;
เรื่องของเรื่องคือข่าวลือว่าเสี่ยวเกอโหดอย่างนั้นอย่างนี้นี่แหละค่า เจ้าตัวมาอยู่กับอู๋เสียออกจะมึน แถมไม่เห็นทำอะไรนายน้อย (ในเชิงต่อยตี) เลย บวกกับปกติพี่แกไม่ได้บอกชื่อแซ่ เลยไม่ค่อยเป็นที่รู้จักสักเท่าไหร่ แต่ก็หลอกเสี่ยวฮัวของเราไม่ได้หรอกเนอะ! รายนี้ออกจะมีเครือข่ายกว้างขวาง เสี่ยวเกอเองก็ไม่รู้ว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเลยพยายามหลบแต่ซันชุ่นติงของคุณปู่อู๋ที่น่าจะจำกลิ่นของคนสกุลจางได้ ไม่ได้เตรียมหลบเสี่ยวฮัวเลย…
ตอนหน้าเรื่องถึงหูอารองเอ้อร์ไป๋แล้วค่ะ ! แต่จะอัพเมื่อไหร่เราคงต้อง… แฮ่ๆ บอกว่าไม่ทราบค่า //โดนพี่ๆ บอสๆ ที่ออฟฟิศมองแรง หงิงงงงงงงง
พบกันใหม่ในวันหยุดที่มีพลังกาวค่ะ !!!
Xiamouren
Xiamouren
ด้วง
ด้วง

จำนวนข้อความ : 30
Points : 3397
Join date : 28/01/2015
Age : 30
ที่อยู่ : แถวๆ ประตูสำริด ตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา

ขึ้นไปข้างบน Go down

[AU FIC] Tame Me : สยบให้ได้ถ้านายแน่จริง (เฮยฮัว) Chapter2 (#dmbjdaily 44 Days Left >>Yukata) Empty Re: [AU FIC] Tame Me : สยบให้ได้ถ้านายแน่จริง (เฮยฮัว) Chapter2 (#dmbjdaily 44 Days Left >>Yukata)

ตั้งหัวข้อ by yakusoku Sat 04 Jul 2015, 17:35

รอตอนต่อไปค่าา
yakusoku
yakusoku
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ

จำนวนข้อความ : 369
Points : 3800
Join date : 05/11/2014
ที่อยู่ : โลงในสุสานโบราณ

ขึ้นไปข้างบน Go down

[AU FIC] Tame Me : สยบให้ได้ถ้านายแน่จริง (เฮยฮัว) Chapter2 (#dmbjdaily 44 Days Left >>Yukata) Empty Re: [AU FIC] Tame Me : สยบให้ได้ถ้านายแน่จริง (เฮยฮัว) Chapter2 (#dmbjdaily 44 Days Left >>Yukata)

ตั้งหัวข้อ by schneewittchen Sat 04 Jul 2015, 17:40

งานนี้มีบ้านแตกแน่ๆค่ะนายน้อยสาม5555555+
โธ่ๆคุณชาย มาเร็วเกินไปนะ อย่างน้อยก็ให้ด้วงถ่ายร---//โดนพลองฟาดดับอนาถ

กู้ดจ็อบค่ะ!!!!!!!!!!! มาต่ออีกเร็วๆน้า
schneewittchen
schneewittchen
ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา

จำนวนข้อความ : 110
Points : 3405
Join date : 18/04/2015
Age : 27
ที่อยู่ : รังตะขาบของคิงว่านหนู

http://my.dek-d.com/sayurahime/

ขึ้นไปข้างบน Go down

[AU FIC] Tame Me : สยบให้ได้ถ้านายแน่จริง (เฮยฮัว) Chapter2 (#dmbjdaily 44 Days Left >>Yukata) Empty Re: [AU FIC] Tame Me : สยบให้ได้ถ้านายแน่จริง (เฮยฮัว) Chapter2 (#dmbjdaily 44 Days Left >>Yukata)

ตั้งหัวข้อ by The_Dark_Lady Sat 04 Jul 2015, 21:10

เรื่องนี้ต้องถึงหูอารองแน่...//อะไรของแก..
แงงง จบปริศนาว่าทำไมเสี่ยวเกอไม่ถูกจับได้ซักทีนะ ...กระจ่างแล้ว...แต่แลกกับความระทึกใจครั้งใหม่
เมื่อเรื่องถึงหูอู๋เอ้อร์ไป๋...ความรั--แค่ก--ชะตากรรมของเพื่อนข้ามสถาบันจะเป็นเช่นไรหนอออ

PS.อยากรู้มากว่าต้นตระกูลแกมีเรื่องอะไรกัน อยากเผือก แง่งงง นี้ดคู่ปู่แรงงง

The_Dark_Lady
The_Dark_Lady
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ

จำนวนข้อความ : 301
Points : 3604
Join date : 21/06/2015
Age : 29
ที่อยู่ : On the Land, Below the sky

ขึ้นไปข้างบน Go down

[AU FIC] Tame Me : สยบให้ได้ถ้านายแน่จริง (เฮยฮัว) Chapter2 (#dmbjdaily 44 Days Left >>Yukata) Empty Re: [AU FIC] Tame Me : สยบให้ได้ถ้านายแน่จริง (เฮยฮัว) Chapter2 (#dmbjdaily 44 Days Left >>Yukata)

ตั้งหัวข้อ by mama moosap Sat 04 Jul 2015, 22:19

โอ๊ะเสี่ยวฮัวนี่น่ากลัวว่าซันชุ่นติงอีกแหะ // โดนพลองฟาด
ตายแล้ว เรื่องถึงหูอารองแล้วมันจะเป็นยังไงต่อไปเนี่ย เสี่ยวเกอจะใช้ความมึนเข้าสู้หรือไม่!//โดนดาบดำปักหัว
ชอบมากค่ะ จะรอตอนต่อนะคะ ><
mama moosap
mama moosap
ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา
ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา

จำนวนข้อความ : 64
Points : 3389
Join date : 29/03/2015

ขึ้นไปข้างบน Go down

[AU FIC] Tame Me : สยบให้ได้ถ้านายแน่จริง (เฮยฮัว) Chapter2 (#dmbjdaily 44 Days Left >>Yukata) Empty Re: [AU FIC] Tame Me : สยบให้ได้ถ้านายแน่จริง (เฮยฮัว) Chapter2 (#dmbjdaily 44 Days Left >>Yukata)

ตั้งหัวข้อ by ด้วงผิงเสีย Fri 10 Feb 2017, 12:20

ตอนต่อไปมายังคะ....กำลังค้างงงงงงงง
ด้วงผิงเสีย
ด้วงผิงเสีย
ด้วง
ด้วง

จำนวนข้อความ : 29
Points : 2655
Join date : 18/01/2017
Age : 36

ขึ้นไปข้างบน Go down

ขึ้นไปข้างบน

- Similar topics

 
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ