#ซาไห่ Part 1 Chapter 07 ความลับบนแผ่นหลัง

[anurakbeer]

Chapter 07
ความลับบนแผ่นหลัง

หลีชู่ถูกกดไว้กับเตียง หันหลังขึ้น ชายฉกรรจ์หลายคนกดแขนขาไว้ ทำให้เขาขยับตัวไม่ได้ แผ่นหลังของเขาเปลือยเปล่า คนเป็นเจ้านายคนนั้น เปิดแอพไฟฉายฉุกเฉินของมือถือ ใช้แสงจ้าส่องหลังของเขา ดวงตาตรวจดูรอยแผลเป็นบนหลังจนเกือบแนบชิด

หลีชู่เลือกยอมจำนนเพราะเขาพบว่าตนไม่มีทางเลือก ไม่ว่าเขาจะตัดสินใจอย่างไร ก็ต้องเห็นแก่ความปลอดภัยของเหลียงวาน อีกอย่าง เขารู้สึกว่าต่อให้เขาคิดจะต่อต้าน ก็มีความหมายไม่มาก หากยั่วโมโหอีกฝ่ายเข้า เกรงว่าผลลัพธ์จะยิ่งเลวร้าย อีกอย่างก็คือ เขาก็สัมผัสได้ว่า คนพวกนี้แม้ดูเหมือนนักเลงอันธพาล แต่ไม่เหมือนประเภทที่จะเอาชีวิตคนง่ายๆ ไม่อย่างนั้น ก็ไม่มีความจำเป็นต้องพูดมากกับเขาขนาดนี้

เหตุที่เขาเลือกจำนน ปล่อยให้คนอื่นกดไว้ศึกษาเหมือนไก่ย่าง นึกดูก็แปลก บนหลังของตนก็แค่มีรอยแผลเป็นประหลาดน่าสะพรึงเต็มไปหมด รูปถ่ายก็ให้ไปแล้ว ทำไมพวกเขายังดื้อรั้นจะดูหลังตนให้จงได้ อะไรคือคำใบ้ที่ดีเยี่ยม ต่อให้มีคำใบ้ที่ดีเยี่ยมจริงๆ บนรูปถ่ายก็ถ่ายไว้ชัดเจนพอแล้ว หรือว่า จะเป็นอย่างที่หวังเหมิงพูด ใต้แผลบนหลังของเขา จะทิ้งบางอย่างไว้จริงๆ ทำให้ต้องตรวจสอบอย่างละเอียดขนาดนี้ ถ้าอย่างนั้น ตนมิจบเห่หรือ คราวนี้เห็นทีจะจบเห่แล้วจริงๆ

ขณะคิด เขาพลันรู้สึกว่ามือของเจ้านายคนนั้น เริ่มกดลงบนหลังของเขาอย่างระมัดระวัง เนื่องจากแผลยังไม่สมาน พอกดลงไปก็เจ็บแสบ แต่เขาไม่กล้าร้อง ได้แต่กัดฟันทน

ขณะนี้หลีชู่ได้ยินเสียงเหลียงวานพูดขึ้นข้างๆ “คุณควรไปล้างมือก่อน ไม่อย่างนั้นแผลเขาจะติดเชื้อ”

เจ้านายบอกว่า “ฉันล้างก่อนจะชงกาแฟแล้ว” พูดจบก็ล้วงหยิบบางสิ่งออกมาจากหลังเอว

หลีชู่จะเงยหน้าขึ้นมอง แต่มองไม่เห็น ได้ยินเสียงเหมือนกับสิ่งสิ่งนั้นถูกแกะออกมาจากพวงกุญแจ เขาชักขนลุกในใจ แล้วก็นั่นไง หลีชู่พลันรู้สึกถึงวัตถุที่เย็นเฉียบ เริ่มขยับไปตามบริเวณที่ถูกมือกดผ่านไป คล้ายเป็นคมมีด

“คุณจะทำอะไร” เหลียงวานด่าโพล่งออกมาทันที “แผลของเขาเพิ่งเย็บทั้งนั้น เพิ่งล้างทั้งหมด รับรองว่าไม่มีอะไรอยู่”

เจ้านายคนนั้นไม่สนใจแม้แต่น้อย ท่ามกลางความเจ็บปวด ไหมบนแผลหลังหลีชู่ ถูกเลาะออกทีละเส้น เหลียงวานแทบจะทนดูไม่ได้ ตะโกนด่าว่า “พวกคุณจะทำอะไรกันแน่!” พูดได้เพียงครึ่งเดียว ก็ถูกล็อกคอ ส่งเสียงไม่ได้

หลีชู่แอบด่าในใจ ‘ว่าแล้วเชียว เชี่ยเอ๊ย!’ แต่เขาไม่ได้ส่งเสียงออกมา เพราะเขารู้ว่า สถานการณ์เช่นนี้อ้อนวอนอย่างไรก็ไม่มีประโยชน์ มิสู้ออมแรงเอาไว้ต่อสู้กับความเจ็บปวดที่จะตามมาดีกว่า เขาออกแรงเกร็งกล้ามเนื้อที่หลัง เริ่มรอสัมผัสเย็นเยียบของโลหะ

“อย่าทำร้ายเธอ นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร” เจ้านายพูดกับคนที่ล็อกคอเหลียงวาน “ภาพนี้บนหลังของเขา เป็นกุญแจสำคัญ ส่วนสำคัญคือลายเส้นพวกนั้น ความลับซ่อนอยู่ในลายเส้น แต่ไม่ใช่เส้นทุกเส้นที่มีความสำคัญ และซ่อนสารเอาไว้ทั้งหมด ส่วนที่สำคัญที่สุดเขาจะต้องสลักมันลงไปเป็นอันดับแรก และสลักอย่างละเอียด เชื่องช้าเป็นพิเศษ บาดแผลควรจะอยู่ลึกและไม่เรียบที่สุด ฉันเพียงแค่หาเส้นพวกนี้ให้เจอ ก็จะทำให้เรื่องยากเป็นเรื่องง่าย”

ขณะพูดไปพลาง เขาค่อยๆ เลาะไหมที่เย็บแผลพวกนั้นออกทีละนิด แล้วแหวกแผลออก หลีชู่เจ็บปวดจนหน้าเขียว แต่นอกจากสั่นเกร็ง ก็แทบไม่ขยับตัวใดๆ

เจ้านายทำเรื่องทั้งหมดนี้จนเสร็จ หยิบรูปถ่ายที่เหลียงวานยื่นให้ออกมา ทำเครื่องหมายลงไป สุดท้ายก็ตบมือ ลูกน้องคนหนึ่งข้างๆ หยิบกล่องปฐมพยาบาลออกมา ยื่นให้เหลียงวาน หมายความว่าให้เธอเย็บกลับเหมือนเดิม

เห็นได้ว่าเหลียงวานหวาดกลัวมาก ไม่พูดจายั่วยุใดๆ อีก แต่ความเป็นแพทย์ยังคงทำให้เธอสวมถุงมือ เริ่มทำการฆ่าเชื้อ แล้วลงมือเย็บ ใช้เวลาทั้งสิ้นสามชั่วโมง เมื่อเสร็จงาน เหลียงวานทรุดกองอยู่บนโซฟา หมดสิ้นเรี่ยวแรง

ชุดปฐมพยาบาลมียาชาเตรียมไว้ให้ แต่มีปริมาณไม่เพียงพอ หลีชู่รู้สึกได้ว่ามือของเหลียงวานสั่นระริก แต่เขาไม่ร้องออกมาแม้แต่แอะเดียว เฉกเช่นยามที่เขาถูกพ่อตี เขาใช้ความอึดทน ผจญกับความเจ็บปวดอย่างสุดแสนสามชั่วโมงครึ่ง หลังจากเขาลุกขึ้นนั่งอีกครั้ง พบว่าสายตาที่อู๋เสียมองเขานั้นเปลี่ยนไป

“เธอเข้มแข็งมาก” อู๋เสียกล่าว “น่าทึ่งจริงๆ”

ฉันทำให้แกต้องชดใช้ หลีชู่รับความรู้สึกปวดแสบที่แผ่นหลัง นึกในใจว่า ‘ทุกสิ่งที่ฉันทนรับในวันนี้ ฉันจะให้แกต้องชดใช้ ฉันจะแจ้งความ ฉันจะให้ลุงตำรวจซ้อมจนพ่อแม่ของแกจำแกไม่ได้ ตอนที่แกติดคุก ฉันจะซื้อตัวผู้คุม ให้แกกินข้าวนรกที่มีแต่เศษแก้ว!’

อู๋เสียยิ้มๆ เหมือนกับอ่านความคิดของเขาออก “แต่บนโลกนี้ คิดจะทำให้งานสำเร็จ อาศัยความอึดทนอย่างเดียวยังไม่พอ” พูดพลางเขาทำสัญญาณมือ คนข้างเขาช่วยกันหิ้วปีกเหลียงวานขึ้นมาจากโซฟา

หลีชู่และเหลียงวานต่างก็ตกใจ หลีชู่กล่าว “พวกคุณจะทำอะไร”

อู๋เสียโบกมือสั่งให้พวกนั้นเบามือหน่อย “ฉันมีธุระต้องคุยกับน้องชายคนนี้เล็กน้อย รบกวนคุณหมอเหลียงกรุณาหลบไปสักครู่ เข้าไปในห้องก่อน”

เหลียงวานจึงถูกพาไปขังไว้ในห้อง เมื่อปิดประตูแล้ว อู๋เสียจึงยื่นบุหรี่มวนหนึ่งให้หลีชู่ พูดว่า “พูดสั้นๆ ฉันมีข้อแลกเปลี่ยนกับเธอ ฉันต้องการให้เธอไปทะเลทรายกับฉันเที่ยวหนึ่ง ใช้เวลาราวๆ สิบสองวัน ค่าตอบแทนให้เธอเป็นคนเรียก ทางเราจะเตรียมของใช้จำเป็นให้เอง”

หลีชู่ทนเจ็บปวดอยู่ ได้ยินไม่ชัด เมื่อได้ยินประโยคสุดท้าย นิ่งงันเล็กน้อย อะไรนะ ทะเลทราย? ค่าตอบแทน? ของใช้จำเป็น? เขาเงยหน้าขึ้นถาม “ของใช้จำเป็นอะไร”

“ของใช้จำเป็นสำหรับเดินทางในทะเลทราย อุปกรณ์พิเศษ ทางเราจะจัดเตรียมไว้ให้ เธอติดกางเกงในไปสักสองสามตัวก็แล้วกัน” อู๋เสียกล่าว

หลีชู่ชะงักอีกครั้ง ถามซ้ำอีกรอบ “เดี๋ยวๆๆๆ อะไรนะ ไปทะเลทราย?” เนิ่นนานกว่าเขาจะเข้าใจความหมายของคำพูดประโยคนี้ เขาสงสัยว่าตัวเองฟังผิด

“ทะเลทรายอะไร” หลีชู่ถาม อู๋เสียตอบว่า “ทะเลทรายปาตันจี๋หลิน (Badain Jaran Desert) ทะเลทรายที่ใหญ่เป็นอันดับสามของจีน อยู่ที่มองโกลใน”

“ทำไมผมต้องไป” หลีชู่รู้สึกเหมือนจะเป็นลม นี่มันเรื่องบ้าบออะไรกัน ทำไมเขาต้องไปทะเลทราย มันนับเป็นอะไร ชดเชยทำขวัญโดยให้ไปท่องเที่ยว? หลีชู่บ่นพึมพำในใจว่า ‘ไม่ต้องเกรงใจขนาดนั้นหรอก ตามฉันไปมอบตัวก็พอแล้ว ฉันจะขอให้ผู้พิพากษาลงโทษสถานหนักให้เอง’

“เธอไม่ต้องรู้สึกแปลกใจ ฉันเองก็ไม่อยากพาภาระอย่างเธอไปด้วย แต่เรื่องของแผ่นหลังของเธอมันซับซ้อนเกินไป อาศัยเวลาเท่าเมื่อกี๊ ฉันกลัวว่าจะตรวจดูไม่ละเอียดพอ มีสิ่งตกหล่น เอาเธอไว้ข้างตัวจะชัวร์กว่า” เจ้านายคนนั้นพูดต่อไปว่า “มีค่าตอบแทนให้ เท่าไหร่แล้วแต่เธอจะเรียก”

หลีชู่ยิ้มขื่นส่ายหน้า “ไม่เอาดีกว่านะ ผมว่าผมกับพวกคุณ เข้ากันไม่ได้”

อู๋เสียหยิบเป้ใบหนึ่งมาจากข้างหลัง เปิดออกตรงหน้าหลีชู่ “โทษที ฉันลืมไปว่าเธอเป็นนักเรียน อาจไม่รู้เรื่องราคาท้องตลาด นี่คือเงินสดหนึ่งแสนสองหมื่นหยวน ถ้าเธอพยักหน้ารับปาก ก็เอาเงินนี้ไปได้ทันที”

หลีชู่ก็ยังส่ายหน้า “คุณเกรงใจเกินไปแล้ว ผมว่าโอกาสหน้า--- เดี๋ยว เท่าไหร่นะ” เขามองไปในเป้แวบหนึ่ง ทั้งหมดเป็นแบงค์แดงเป็นมัดๆ

อู๋เสียทำมือเป็นเลขสิบสอง

หลีชู่ขมวดคิ้ว อดสะดุ้งขึ้นมาไม่ได้ อาชีพนี้ร่ำรวยขนาดนี้เชียวหรือ อะไรนิดอะไรหน่อย ก็แปดหมื่นแสนนึง บวกกับหนึ่งแสนหยวนเมื่อกี๊ ก็เท่ากับสองแสนสองน่ะสิ นี่ไม่ใช่จำนวนน้อยๆ ชั่วชีวิตนี้ของเขา ไม่เพียงชีวิตของเขาเท่านั้น คาดว่าชั่วชีวิตของพ่อเขาด้วย ก็ไม่เคยเห็นเงินเยอะขนาดนี้มาก่อน แต่ว่า เงินก้อนนี้รับเอาไว้ได้จริงหรือ มันง่ายเกินไปนะ

“เมื่อกลับมาแล้ว จะจ่ายให้อีกเท่ากัน” อู๋เสียกล่าว เมื่อเห็นหลีชู่ยังคงลังเล ก็ยิ้ม “เธอขี้สงสัยกว่าที่ฉันคิดไว้เยอะ นี่เป็นเรื่องดี สมัยที่ฉันอายุเท่าเธอ ยังไร้เดียงสาจนเหมือนกระดาษเปล่า อืม ฉันขอคิดดูก่อนว่า ทำยังไงเธอถึงจะไว้วางใจ เอาอย่างนี้ละกัน ทั้งเช็กใบเมื่อกี๊และเงินสดพวกนี้ เธอเอาไปทั้งหมดได้เลย จากนั้นเธอเขียนจดหมายบอกเล่าเหตุการณ์ขึ้นฉบับหนึ่ง ฉันจะให้ข้อมูล รูปถ่ายของฉันกับเธอ เธอเอาไปฝากไว้กับเพื่อนสนิทที่สุดของเธอ ถ้าภายในสิบสองวันเธอไม่กลับมา เธอก็บอกให้เพื่อนของเธอ ส่งข้อมูลทั้งหมดไปที่โรงพัก”

หลีชู่นึก ‘แค่นี้ฉันก็วางใจไม่ได้หรอก ใครจะไปรู้ แกอาจจะทรงอิทธิพลมาก ไม่กลัวโรงพักอยู่แล้ว หรือไม่ก็คือแกไม่ให้ข้อมูลจริงๆ กับฉัน รับเงินพวกนี้ไป ก็ไม่รู้จะมีปัญญาได้ใช้หรือเปล่า’

[schneewittchen]

อุกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!
นายน้อยนายน้อยนายน้อยนายน้อยนายน้อยนายน้อยนายน้อยนายน้อยนายน้อยนายน้อยนายน้อยนายน้อยนายน้อยนายน้อยนายน้อยนายน้อยนายน้อยนายน้อยนายน้อยนายน้อยนายน้อยนายน้อยนายน้อยนายน้อยนายน้อยนายน้อยนายน้อยนายน้อย
นายน้อยบันซายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!
อะไรคือให้ตำรวจซ้อมจนพ่อแม่จำไม่ได้คะน้องหลี ถ้าเป็นอย่างนั้นรับรองเก้าสกุลไม่อยู่เฉยแน่ นายน้อยออกจะเป็นที่รัก(?)ซะขนาดนั้น
จินตนาการน้องบรรเจิดเลิศเหมือนเทียนเจินสมัยเอ๊าะๆ(?)เลย.....หรือบางทีหนกกว่ารึเปล่านะ?

[Mayao]

โอ๊ยยยยยยย นายน้อยโคตรเท่เลย เท่มากกกกกก เท่ม้ากกกกกกกกกกกกก ไม่นึกไม่ฝันว่าจะได้เห็นนายน้อยในมาดนี้จริงๆๆ 55555555555 นี่คือผลของการบรรยายจากบุคคลที่สามใช่มั้ยคร้าาาาาา //ขอขอบคุณคุณเบียร์มากๆค่ะ น้ำตาจะไหลเลยค่ะ

[yakusoku]

นายน้อยราชินีมากกกกกก กรี๊ดดดดดดเท่มากอ่ะค่า

[karnalone]

ยอมแล้วค่ะ
นายน้อย เรายอมคุณจริงๆ 

แสกนไว้ก่อน เดี๋ยวค่อยมาจัดเต็ม

[scuroluce]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด นายน้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย นายน้อยของด้วงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

ดูเหมือนจะเพิ่มความโหดขึ้นนิดนึง แต่ตอนยิ้มให้หลีชู่นี่แบบ เท่ห์มว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ดูเขาพยายามเอาใจเด็กด้วยอ่าาาาาา โอ้ยยยยย น่ารักกกกกกกกกกกกกก ภาคนี้น้องหลีจะเป็นตัวบรรยายไปตลอดใช่ไหม ใช่ไหมมมม ขอให้ตลอดไปนะ มาดนี้เท่มากกกกกกกกกก

[Silver Fish]

ร้ายกาจมาก! นายน้อย ถึงจะเทียนเจิน แต่โมเอะนะ!

[Malangporyim]

มาคนแรกๆ แต่อ่านจบช้ามาก 5555 อ่านจบแล้วลืมล็อกอินมาเม้นต์อีกกก แงงงง

เอาล่ะ กรี๊ดทีละอย่างเลยนะคะ

หลีชู่เลือกยอมจำนนเพราะเขาพบว่าตนไม่มีทางเลือก ไม่ว่าเขาจะตัดสินใจอย่างไร ก็ต้องเห็นแก่ความปลอดภัยของเหลียงวาน

เปิดมาท่อนแรกๆ ก็เอาใจไปเลย! หลีชู่ เธอใจหล่อมาก! เท่มากๆ ทั้งที่เด็กกว่า แล้วก็โดนเหลียงวานลากมาขาย เอ้ย ลากมาซวยแท้ๆ แต่ก็คิดถึงความปลอดภัยของหญิงสาวเป็นสำคัญ แง ชะตาต้องกันแล้วกระมังคะ...เดี๋ยวสิ ไม่ได้นะ พูดงี้ไม่ได้ นี่คือจักรวาลของ นพซซ. เดี๋ยวเหลียงวานดวงตก (ฮา)

ขณะนี้หลีชู่ได้ยินเสียงเหลียงวานพูดขึ้นข้างๆ “คุณควรไปล้างมือก่อน ไม่อย่างนั้นแผลเขาจะติดเชื้อ”

เจ้านายบอกว่า “ฉันล้างก่อนจะชงกาแฟแล้ว”

แง มันใช่เหรอคะ นายน้อยสาม ใช่เหรอคะ ล้างก่อนชงกาแฟแล้วมันช่วยอะไรคะ ยังไงก็เลอะกินกาแฟอยู่ดี ฮือ ดื้อเหลือเกิน มาดดื้ออ่ะ คนคนนี้ น่ารัก น่าจับตีก้นให้ลายเลยค่ะ *ชมแบบหวังผลมาก*

อู๋เสียหยิบเป้ใบหนึ่งมาจากข้างหลัง เปิดออกตรงหน้าหลีชู่ “โทษที ฉันลืมไปว่าเธอเป็นนักเรียน อาจไม่รู้เรื่องราคาท้องตลาด นี่คือเงินสดหนึ่งแสนสองหมื่นหยวน ถ้าเธอพยักหน้ารับปาก ก็เอาเงินนี้ไปได้ทันที”

ฮือ บ้าบ้าบ้าบ้าบ้า น่ารักกกกกกกก แงงงงงงงงงงงงงงงงง มีทำมือเป็นเลขสิบสองอีกกก ทำไมคุณเป็นคนแบบนี้ โฮฮฮฮฮฮ แงงงง ต้องการ ต้องการรร มันต้องมีแฟนอาร์ตซีนนี้บ้างสิ *เตรียมกลับบ้านไปขุด*

อีกจุดที่ชอบคือตรงย่อหน้าก่อนสุดท้ายค่ะ เทียนเจินอู๋เสียพญาแมวมาก โอ๊ย เราอ่านแล้วเห็นภาพหลี่อี้เฟิงโหมดเชิดลอยมาเลยค่ะ แงงงแงแงแงแงงแง

*เม้นต์ไม่มีสติอีกตามเคย*

ตอนนี้อู๋เสียเท่มากค่ะ ชอบ ทีแรกนึกว่าจะเย็นชากว่านี้ แต่พอพูดจาเข้าจริงๆ ก็ดูใจดีมากๆ เลย เป็นคุณชายที่ดูพึ่งพาได้มากขึ้นหน่อย อะไรประมาณนี้ ไม่ใช่หินไปจริงๆ แบบที่ตอนเซ็ตลูกศรพูดซะหน่อย (ก็นะ...ก้อนหินที่ไหนเดินปวดเอวปวดไส้ เรียกผู้หญิงให้มารับผิดชอบลูกในท้องตัวเอง) ฮือ น่ารักเหลือเกิน ฟฟฟฟฟฟ / v \ นายน้อยของบ่าววววว <3 <3 <3 

ขอบคุณสำหรับแปลนะคะ บทนี้สำนวนอ่านแล้วรู้สึกว่า อู้วววห์ เต้ามู่นี่มันเต้ามู่จริงๆ เต้ามู่จะภาคไหนก็ต้องให้คุณเบียร์เป็นคนแปลนี่แหละค่ะ คนแปลสนุก คนอ่านก็สนุกด้วย ^q^

ขอบคุณมากนะคะ

[Dreamy]

ฮรือออออออออออ นายน้อยยยยยย นายน้อยยยยยย นายน้อยยยยยยย กลายเป็นนายท่านแล้วววววววว ฮรืออออออออ เท่มากมายด้วงตายเป็นบือเลยค่ะ ฟหด้วงง่กฤหด่วงงฤฟฟ
คือดีงามมากค่ะ ท่าทางที่เป็นไปนี่คืออะไรกันนนน ชอบตอนที่บอกว่าเคยสะอาดเหมือนกระดาษเปล่า ฮรือออออ ขอแค่เป็นคุณ กระดาษแบบไหนก็ล้วนล้ำค่าสำหรับหลายๆคนค่ะ ฮรืออออออ #กราบบบบบบบบบบบ
#ขอบคุณที่แปลมาให้อ่านค่ะ

[annminki]

อรัยคือเอาเกงในไปสองสามตัว นั่นสิบสองวันนะ กลับหน้ากลับหลังอย่างน้อยก็หกตัวสิ!!หรือจะให้ใส่วันเว้นวัน คุณชายสามนิ!!

[Yuwadee Wana]

ฮรืออออ ดีใจ นายน้อยเท่มากมายยยย
ขอบคุณสำหรับคำแปลค่ะ

[nimosyne]

เถ้าแก่อู๋มาแบบทรงอิทธิพลมาก โอ้ยย ราศีจับ
ตอนเลาะไหมนี่แอบสยองเบา น้องหลีนี่ใจแข็งจริงๆ
ตอนนี้จริงจังมากนะ ถ้าไม่ติดเสียงในหัวน้องหลี 555
ยังคงโวยวาย(ในใจ)ได้ฮาวายวอด โอ้ยย เด็กบ้าาาา
นี่ก็คุยยังกับชวนไปปิคนิค เอาเงินมาล่ออ่ะ เด็กยิ่งงกๆอยู่
เดี๋ยวนี้เงินเยอะนะคะเถ้าแก่ เอะอะก็เอาเงินฟาดหัว
ฟาดทางนี้บ้างสิคะ ด้วงทรัพย์จางหมดแล้ว ถถถถถถ

ขอบคุณคุณเบียร์ค่ะ

[hnee]

อาเสียเป็นอะไรที่ข้าน้อยปลื้มปริ่มมาก หนูไม่ได้เป็นก้อนหินเพราะยังคงเป็นอาเสียที่จิตใจอ่อนโยนอยู่เหมือนเดิม เพียงแต่ใจแข็งขึ้นด้วยสิ่งต่างๆที่จำเป็น เมื่อก่อนไร้เดียงสาเยี่ยงกระดาษขาว ตอนนี้ก็ยังงดงามอ่อนละมุนแต่แข็งแกร่งมั่นคงเพียบพร้อม

หลี่ซู่ทนอึดอย่างใหญ่หลวง อันนี้ขอปรบมือชื่นชมมากๆ แต่คิดอยากให้อาเสียโดนซ้อมขนาดนั้นนี่ขอตบหัวแรงๆสัก 3 ทีนะน้องชาย 55555 รู้มั้ยว่าคนที่เป็นคู่กรณีตอนนี้คือคุณชายสามแห่ง 9 สกุลที่ยิ่งใหญ่ในวงการคว่ำกรวย เป็นที่รักสุดหวงแหนของใครต่อใคร เป็นชายหนุ่มที่น่ารักมากจนไม่รักไม่เอ็นดูหรือปล่อยวางทิ้งไปได้ ^^

[chickys3]

นายน้อยยยยยยยยยย ตอนนี้อายุเท่าไหร่แล้ว?
รู้สึกจะไม่เทียนเจินเท่าเดิมแล้ว แถมใจกล้ามากกว่าเดิมด้วย
แงงงงงง ถ้าเป็นเมื่อก่อนจะกรีดหลังใครสักคนคงมือไม้อ่อนสินะ '₩'

[sagacity191]

โอ้โหววว อู๋เสียคุณดูเข้มและโหดขึ้นนิดๆนะ
ให้ความรู้สึกแบบอาสามหน่อย
ดูแบดดี
ชอบบบ

ขอบคุณค่ะ

[nightsza]

กลายเป็นนายท่านไปแล้ว นายน้อยมาดใหม่นี่ไม่ธรรมดา

[prince501]

ชอบนายน้อยลุคนี้เหมือนกันนะ ดูแบดบอยมากกกกกแอบโหดด้วย
คือรู้สึกเจ็บแทนหลีชู่เลยอะ แผลที่หลังเพิ่งเย็บได้ไปเท่าไหร่ก็โดยนายน้อยทำแบบนี้ โอ้ยๆๆๆๆ

[FunnyLee]

นายน้อยยยยย นายเลิกเทียนเจินแล้วจริงๆหรอเนี่ย อร๊ายยยย

[Rozenkreuz]

นายน้อยเหมือนจะเห็นร่างอวตารตัวเองสิน้าาาาาา แอร๊
มามาดผู้ร้ายแบบนี้ด้วงใจสั่นอ่ะ งื้อออ

[meanato]

นายน้อยๆๆๆๆ นายน้อยยังเป็นอู๋เสียเทียนเจิน...ยังไร้เดียงสาอยู่นะคะ ถถึงตอนนี้จะราชินีงตอนนี้จะราชินีขึ้นเยอะ---//โดนหมก

[Nlm1122]

เทียนเจินไม่เทียนเจินแล้ว เทียนเจินเป็นเคะราชินีแล้ววว เสี่ยวฮัวสั่งสอนมาใช่มั้ยตอบ! 55

[PannonInD]

โอ้วววว เถ้าแก่อู๋ผู้อู้ฟู่ ป๋ามาก
ตอนอ่านต้องอุทานว่า นี่ใช่แกหรอเทียนเจิน!

[arshura09]

นายน้อยเติบโตเป็นเถ้าแก่อู๋ที่สุขุมและแข็งแกร่งไม่แพ้อาสามเลยทีเดียว
ประสบการณ์ที่เชี่ยวกรำนายน้อยได้ถึงเพียงนี้คืออะไรกันแน่
และลายเส้นปรวนแปรที่ซ้อนทับจริงลวงแท้จริงมีไว่สำหรับทำอะไรกันแน่
ถึงกับต้องลากเด็กที่แม้แต่จะดิ้นหนีเอาตัวรอดยังทำไม่ได้ไปด้วยกัน

แต่คงเพราะความเข้มแข็งของจิตใจหลีชู่ด้วยกระมัง
ที่ทำให้อู๋เสียนึกถึงตัวเองในวันวาน
จึงพร้อมเอาเด็กเมื่อวานซืนไปฝึกประสบการณ์ด้วย
เสี่ยงดวงกันขนาดนี้ จะเป็นยังไงต่อไปกันนะ