[OS] อีกด้านที่ปาหน่าย [Implied ผิงเสีย]

[sup-pak]

ฟิคสั้นก่อนหน้านี้


Short Fic :


- ที่รัก

- สาเหตุที่ผิงเสีย is real (1)

- สาเหตุที่ผิงเสีย is real (2)

- สาเหตุที่ผิงเสีย is real (3)

- สาเหตุที่ผิงเสีย is real (4)

- สาเหตุที่ผิงเสีย is real (5)

- ความโชคร้ายของนายอ้วนหวัง (1)

- ความโชคร้ายของนายอ้วนหวัง (2)

- ความหนักใจของนายอ้วน

- ความหนักใจของนายอ้วน (อีกแล้ว)




#dmbjdaily


หัวข้อ Ride : The Bittersweet Moment
หัวข้อ Sexy : The  Most Sexiest Person
หัวข้อ แป้ง : Happy Birthday
หัวข้อ Help : สิ่งที่อยากให้ช่วย
หัวข้อ Free : My Time
หัวข้อ Tissue : Can you remember me?
หัวข้อ Pink : Story About Pink
หัวข้อ Pink : Story About Pink (Again)
หัวข้อ Blue : Blue Hood
หัวข้อ Blue : When I'm Feeling Blue
หัวข้อ Red : ด้ายแดง






[OS] อีกด้านที่ปาหน่าย [ผิงเสีย]

By: ซุปผัก


สีหน้า…



สิ่งที่เขาจำได้แม่นยำตอนที่เขากับนายอ้วนแยกออกมากับฮั่วเซียนกู คือสีหน้าของอู๋เสีย อีกฝ่ายยิ้ม แต่เขารู้ดีว่าเป็นเพียงการฝืนแกล้งทำ ดวงตาของอู๋เสียบอกความจริงทุกอย่าง


โกรธ น้อยใจ สับสนและ…เศร้า




จางฉี่หลิงหรี่ตาลง



‘ ก่อนนายจะรับปากอะไรน่าจะหารือกับพวกเราสักหน่อย’



‘ มันไม่เกี่ยวกับนาย’




บางทีเขาควรจะพูดกับอู๋เสียดีๆ



เสฉวน…



“ อะไรนะ” นายอ้วนเลิกคิ้ว ประหลาดใจ “ นายถามว่าเสฉวนอยู่ทางไหนเหรอ”



เขาพยักหน้า



นายอ้วนมองไปรอบๆ จากนั้นก็ชี้ไปทางทิศหนึ่ง “ ทางนั้นแหละ นายถาม…อ้อ!”



จางฉี่หลิงไม่รอตอบ แต่ก็คิดว่านายอ้วนคงจะรู้อยู่แล้ว  เขาเดินแยกไปอยู่คนเดียวแบบที่ชอบทำ ครั้งนี้เขามองไปยังท้องฟ้าทิศที่นายอ้วนพึ่งบอก







อย่างน้อย…



การสำรวจวันแรกพวกเขาโดนมี่ลั่วถัวโจมตี มีหลายคนบาดเจ็บ และมีบ้างที่ตายไป




“ เชี่ยยยยย ไม่นึกเลยว่าพวกนี้จะเยอะได้ขนาดนี้” นายอ้วนโอดครวญ เขาได้แผลมาเยอะพอสมควร “ ดีนะที่เทียนเจินไม่อยู่นี่”




จางฉี่หลิงไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายพูดในแง่ไหน แต่เขาก็เห็นด้วย อย่างน้อยที่เสฉวนก็คงจะปลอดภัยมากกว่าที่นี่







รูปถ่าย…




ด้วยคำสั่งของฮั่วเซียนกูทั้งสองทางจึงต้องถ่ายรูปสถานที่ที่สำรวจส่งให้กันเพื่อจะได้ประเมินสถานการณ์และวางแผนต่อได้ถูก




รูปของฝั่งอู๋เสียส่งมาถึงแล้ว จางฉี่หลิงไม่ได้สนใจอะไรนักแค่ได้ยินว่าอีกคนที่อยู่ฝั่งนู้นปลอดภัยดีก็เพียงพอ




“ ไม่ไปดูหน่อยล่ะ เผื่อว่าจะมีอะไรสะดุดตา” ฮั่วเซียนกูยื่นรูปถ่ายปึกหนึ่งให้




เขารับมา ดูอย่างรวดเร็ว จากทั้งหมดเขาหยิบติดออกมาเพียงใบเดียว




“ จำอะไรได้หรือ”




เขาส่ายหน้า




รูปที่เขาหยิบออกมาเป็นรูปที่ถ่ายเห็นถ้ำด้านนอก มันไม่มีความสำคัญอะไรกับการไขปริศนาที่นี่สักนิด ไม่มีเลย แต่…





นิ้วที่ยาวกว่าปกติลูบที่รูปถ่าย อู๋เสียในรูปกำลังชี้บางอย่างให้คนอื่นเห็น บางทีอาจกำลังให้ความคิดเห็น แต่เพราะเป็นการเน้นที่สถานที่ไม่ใช่คน อู๋เสียในรูปจึงเบลอพอสมควร แต่ในบรรดารูปทั้งหมดไม่มีรูปไหนเลยที่ถ่ายติดอู๋เสียมีเพียงรูปนี้เท่านั้น





“ นายกำลังยิ้มเหรอ” นายอ้วนที่นั่งไม่ห่างกันมากทัก




จางฉี่หลิงก็ไม่รู้







เหมือนกัน…




“ เขาไม่เป็นไรใช่ไหม” จางฉี่หลิงถาม




“ คุณหมายถึงนายน้อยสามหรือครับ” ลูกน้องที่ถูกถามย้อนถาม เขาพยักหน้า “ สบายดีครับ”




จางฉี่หลิงพยักหน้า พอใจแล้ว




“ พวกนายนี่เหมือนกันเหลือเกินนะ” นายอ้วนหัวเราะ




เขาไม่เข้าใจ





“ คนหนึ่งก็เสี่ยวเกอ เสี่ยวเกอ เสี่ยวเกอ จะกินข้าว ลงกรวย คิดแผน ทำอะไรก็ต้องมีชื่อเสี่ยวเกอโผล่ออกมา อีกคนก็อู๋เสีย อู๋เสีย อู๋เสีย ลงกรวย ถึงไม่พูดแต่ก็คิดถึงแต่เขา นายรู้ไหมว่าถามคนอื่นว่าเทียนเจินสบายดีไหมบ่อยแค่ไหน  ยังไม่นับเรื่องมองท้องฟ้า เรื่องรูปนั่นอีก…ฮั่นแน่ คิดว่าเสี่ยจะไม่รู้ล่ะสิ” นายอ้วนยิ้มแบบมีเลศนัย “ ถ้ามีงานแต่งอย่าลืมชวนเสี่ยอ้วนนะ”








รูปถ่าย (อีกครั้ง)…




“ เสี่ยวเกอมาถ่ายรูปกับเสี่ยหน่อย” นายอ้วนเดินเข้ามากอดคอ ในมือมีกล้องถ่ายรูป เขานิ่ง ไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ นายอ้วนเลยพูดเพิ่มเติม “ ถ่ายส่งไปให้เทียนเจิน หมอนั่นจะได้หายคิดถึงไง”




นายอ้วนให้คนอื่นถ่ายรูปให้สองสามใบ




“ ไว้รูปล้างออกมาเสี่ยวเกออยากเขียนข้อความอะไรให้เทียนเจิน คิดถึงดีไหม หรือว่าฉันอยากเจอนาย ว่าไง”




จางฉี่หลิงนิ่ง ตอนที่เขาเลิกสนใจ หันไปมองท้องฟ้าเหมือนที่ทำทุกคืนเกิดได้ยินเสียงแชะ





“ รูปเมื่อกี้ดูดีมากเลย ยังกับนายแบบออกจากปกนิตยสารแน่ะ เล่นเอาเสี่ยอิจฉา” นายอ้วนล้อเลียน เขาไม่ได้สนใจเช่นเคย พอรูปถูกล้างออกมาเขาก็ล้อเรื่องนี้อีก





จางฉี่หลิงหยิบรูปตัวเองขึ้นมาดู ความจริงเขาไม่ชอบการถ่ายรูปเท่าไร เหตุผลเหมือนกับที่เขาไม่ชอบส่องกระจกนั่นแหละ




นายอ้วนยื่นปากกาให้ บอกให้เขาเขียนอะไรให้อู๋เสียหน่อย




เขารับไว้ คิดแวบหนึ่ง แล้วเขียนว่า…





‘ IKBTYbcIkoM’





“ พ่อง! แล้วเทียนเจินมันจะเข้าใจไหม! ” นายอ้วนเผลอสบถ บอกว่าถ้าเขียนภาษาจีนไม่เป็นก็ให้พูดเดี๋ยวเขียนให้





จางฉี่หลิงจึงเขียนใหม่ใต้ข้อความเดิม





‘อู๋เสีย…’





“แล้ว…” นายอ้วนว่ามันไม่มีหัวไม่มีหาง ไม่มีกริยา ไม่มีกรรมต่อเหรอ





จางฉี่หลิงนิ่งไร้ปฏิกิริยา





“ ส่งแบบนี้ก็ได้ถ้าเสี่ยวเกอยืนยัน” นายอ้วนยอมแพ้ เอื้อมมือจะหยิบรูปคืน ทว่าจางฉี่หลิงกลับเก็บรูปนั้นไว้





นายอ้วนเลิกคิ้ว





“ถ้าชอบรูปตัวเองขนาดนั้นเดี๋ยวเสี่ยอัดก็อปปี้ให้ก็ได้”





เขาส่ายหน้า





“ เป็นอะไรไปอีกล่ะ หรือว่าไม่กล้าส่งให้เทียนเจิน? เขินเหรอ?”





ไม่มีคำตอบ





นายอ้วนเดาว่ามันจะต้องมีเรื่องอะไรแน่นอน สุดท้ายรูปนั้นก็ไม่ได้ถูกส่งออกไปให้คนที่อยู่เสฉวน





Talk : จริงๆ มันเป็นส่วนหนึ่งของผิงเสีย is real ค่ะ แต่เล่ามุมมองของเสี่ยวเกอเลยแยกออกมา สาเหตุที่เสี่ยวเกอไม่ส่งรูปให้นายน้อยจิ้นตามสบายค่า ถ้ามีเวลาคงจะมีเฉลยในภาคต่อไป

[schneewittchen]

ว้ายๆ! คนนึงเสี่ยวเกอๆ อีกคนก็อู่เสียๆ จัดงานแต่งให้เลยค่ะเสี่ยอ้วน555555
อยากรู้จังว่าข้อความแปลกที่เขียนลงไปคืออัลไล???

[HaiSaka]

ผิงเสียช่างดีงามมมมม น่ารักมากเลยค่าาาาาาาา ></////

[Eli-kun]

‘ IKBTYbcIkoM’
“ พ่อง! แล้วเทียนเจินมันจะเข้าใจไหม! ” นายอ้วนเผลอสบถ

นู๋ขำ

กรี๊ด มุมมองของเสี่ยวเกอ การกระทำบางอย่างยังเข้าใจยาก สมกับเป็นเสี่ยวเกอ
แต่ไม่ว่าเมื่อไรเสี่ยวเกอก็ยังปรารถนาให้นายน้อยปลอดภัยอยู่เสมอ
เพราะข้อความข้างบนนั่นหรือเปล่า คือเหตุผลที่เสี่ยวเกอไม่ส่งรูปให้อู๋เสีย
เดามั่วอีกแล้ว รอเฉลยนะคะ

[Rozenkreuz]

เขาเรียกภาษาคนรักครับเสี่ย
มันเป็นภาษาครอบโลก อารมณ์ประมาณอยู่กันไปนานๆจะเดาได้เองว่าอีกฝ่ายทำอะไรแปลว่าอะไร ถถถถ
//อ้าวพวกนายอยู่กินกันแล้วรึ //โดนตบ

[The_Dark_Lady]

คือเราคิดว่า...ถ้าส่งไป นายน้อยอาจจะอ่านเข้าใจก็ได้ =w= ขนาดที่ตำหนักทิพย์นายน้อยยังมองออกเลยว่าเป็นสัญลักษณ์ของเสี่ยวเกอ...

โอ้ย เราชอบเสี่ยอ้วนกับคำพูดของเขา ... อีกคนก็เสี่ยวเกอๆๆๆๆ อีกคนก็อู๋เสียๆๆๆๆ
ัจัดงานแต่ไหม เราจะใส่ซองให้//ผิด