Fic วันวันของนายน้อยสามก็แบบนี้แหละ AU (??xอู๋เสีย) เพิ่มตอนสองแล้วค่ะ

by **mama moosap** Tue 21 Apr 2015, 21:54

Fic วันวันของนายน้อยสามก็แบบนี้แหละ AU (??xอู๋เสีย)
เรท คิดว่าไม่มีค่ะ

(1)

ช่วงนี้ที่โรงเรียนมีการเตรียมงานกีฬาสี ผมในฐานะรุ่นพี่ ม.หกเลยต้องเตรียมงานอย่างหนัก โดยเฉพาะผมที่เป็นฝ่ายจัดทำฉากด้วยแล้ว ต้องอยู่โรงเรียนจนดึกดื่นค่อนคืนเลยก็ว่าได้ แต่นั่นไม่เป็นปัญหาเสียเท่าไหร่เพราะผมมีคนรับส่งส่วนตัวที่ถึงแม้จะพูดไม่รู้เรื่อง แถมยังมีท่าทางไม่ค่อยเต็มนักชื่อเหลาหย่างคอยรับส่งอยู่…

หมอนั่นเป็นเพื่อนสนิทที่รู้ไส้รู้พุงกันดี เพราะเล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็กข้อเสียของหมอนั่นคือมีท่าทางไม่ค่อยเป็นผู้เป็นคนเท่านั้นแหละ เป็นคนคบง่ายหลอกง่าย…
หลังจากจัดการฉากของแสตนเชียร์เสร็จไปกว่าครึ่งผมก็พลันพบว่าทุกคนกลับไปหมดแล้วจึงตัดสินใจจะเรียกเหลาหย่างชวนให้กลับแต่ทว่า…

“เหลาหย่าง?”

เจ้าบ้านั่นไม่อยู่…

ให้มันได้อย่างนี้สิ นี่ก็ดึกแล้วด้วยแถมฝนยังใกล้ตกหมอนั่นบังอาจกลับก่อนผมได้ยังไง!?

เหอะ คอยดูถ้าอาสามยอมให้ผมขับรถมาโรงเรียนได้เมื่อไหร่ นายน้อยสกุลอู๋คนนี้จะไม่ง้อเจ้านั่นเลย!

ผมก่นด่าหมอนั่นเสียยาว ลามไปถึงบรรพบุรุษเสียหลายรุ่นก่อนจะตัดสินใจโทรหาให้คนที่บ้านมารับ เมื่อเปิดโทรศัพท์ผมพลันพบว่ามีเบอร์ที่ผมไม่รู้จักส่งข้อความมา

-- พอดีมีธุระด่วนเลยออกมาก่อนลืมบอกนาย มือถือแบตก็หมดเลยโทรหานายไม่ได้ นี่ฉันใช้เบอร์แม่ส่งมา จะบอกว่าไม่ต้องรอ

เซี่ยจื่อหยาง

เซี่ยจื่อหยาง…ใคร?
ผมแน่ใจนะว่าตัวเองไม่มีเพื่อนชื่อนี้อย่างแน่นอน หรือเขาส่งมาผิด?...ถ้าเช่นนั้นคนที่ควรได้รับข้อความตัวจริงคงรอเก้อแน่ๆ ด้วยความหวังดีผมจึงกดส่งข้อความกลับไป

--ขอโทษนะครับ คุณคงส่งมาผิดเบอร์แล้วครับ ผมคิดว่าผมไม่รู้จักคุณนะ

(2)

ผมกำลังรออาสาม….ที่ป้ายรถเมล์หน้าโรงเรียน…

หลังจากที่โทรหาคนทางบ้านแล้วได้ผลสรุปออกมาว่าอาสามที่อยู่ที่ร้านเหล้ากับเพื่อนจะออกมารับผมเอง เขาให้ผมออกมารอที่ป้ายรถเมล์หน้าโรงเรียน หากถามว่าทำไมผมไม่เดินกลับบ้านเองคำตอบก็คือบ้านของผมค่อนข้างไกลจากโรงเรียนอยู่มาก ขนาดว่ามีรถยังต้องใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมง ดังนั้นแล้วผมคงเดินกลับเองไม่ไหว
ยิ่งตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้วด้วยไม่มีรถผ่าน…คุณคิดสิว่าทางบ้านที่เปลี่ยวๆไม่ค่อยมีรถผ่านมันหลอนแค่ไหน?
……………………………………
…………………………….
………………..
……….
….
.

ผมกำลังรออาสาม…และรอมาเกือบสองชั่วโมงแล้วด้วย!

ซึ่งมันนานเกินกว่าปกติเดาได้เลยว่าอาอาจติดธุระอะไรสักอย่าง(อาจจะกำลังหลอกขอเบอร์สาวที่ร้านเหล้าอยู่ก็ได้…) อาสามของผมว่าชื่ออู๋ซันเสิ่ง เป็นครูสอนวิชาพละของโรงเรียนกีฬาที่อยู่ถัดไปอีกสามป้ายรถเมล์นี่เอง (พูดง่ายๆก็โรงเรียนใกล้เคียงโรงเรียนของผมนั่นแหละ)และขณะเดียวกันอาสามของผมก็ยังสืบทอดกิจการมาเฟียต่อจากคุณปู่ด้วย ดังนั้นแล้วชื่อเสียงของเขาจึงดังมาก (ในแง่การข่มขวัญผู้อื่น)

ผมถอนหายใจแผ่วเบาอย่างหงุดหงิด พร้อมๆกับที่สองหูได้ยินเสียงเฮฮาดังออกมาจากหน้าประตูโรงเรียนแล้วใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
“เฮ้อ แย่ชะมัดถ้าฝนไม่กำลังจะตกฉันก็อยากจะซ้อมต่อนะ”

“นั่นสิ ใกล้แข่งแล้วด้วยนี่”

จากบทสนทนาทำให้เดาไม่ยากว่าต้องเป็นเด็กชมรมฟุตบอลของโรงเรียนกีฬาที่มาฝึกซ้อมที่โรงเรียนของผมแน่ เพราะโรงเรียนของผมมีสนามหน้าที่ค่อนข้างกว้างดังนั้นจึงมักถูกจัดเป็นสถานที่แข่งกีฬาบ่อยๆ ล่าสุดที่ใกล้จะถึงนี่คือการแข่งฟุตบอลระดับจังหวัด ดังนั้นไม่แปลกหากพวกโรงเรียนกีฬาจะมาซ้อมที่นี่บ่อยเป็นพิเศษเพื่อให้ชินกับสนามของโรงเรียนผม (หรืออันที่จริงถึงไม่มีแข่งพวกเขาก็มาซ้อมกันบ้างเพราะสนามหญ้าของโรงเรียนกีฬาไม่กว้างมากนัก)

“อ๊ะ นั่นเด็กโรงเรียนนี้นี่นา หน้าคุ้นๆเนอะ” น้ำเสียงยียวนร่าเริงดังขึ้นพร้อมๆกับที่รอบๆตัวผมจะถูกล้อมด้วยเด็กของโรงเรียนกีฬา
“หืม นี่นายเรารู้จักกันใช่ไหม?” เจ้าของเสียงยียวนว่าพร้อมยื่นหน้ามาหา ผมขมวดคิ้วพยายามเพ่งมองหน้าเขาให้ชัดๆก่อนจะพบว่า

หมอนี่แม่งบ้า!

มืดขนาดนี้ยังจะใส่แว่นกันแดด…คิดว่าเท่หรือไงฟ่ะ!?

“ไม่นะ”…ฉันไม่รู้จักคนเพี้ยนๆแบบนายหรอก…
“ไม่จริงน่า ฉันว่านายหน้าคุ้นๆออก”
ครั้งนี้ไม่เพียงพูดเปล่า นายแว่นดำคนนี้ยังมือไวจับหน้าผมขึ้นมองเขาอีกต่างหาก ผมขมวดคิ้วเตรียมด่า
“ไอ้…”

“เดี๋ยวสิ เสี่ยอ้วนก็ว่าหน้าคุ้นๆอยู่นะ” แต่ทว่าเพิ่งง้างปากเตรียมพูดกลับถูกขัดขึ้นเสียก่อน คราวนี้เป็นผู้ชายหัวเกรียนรูปร่างอ้วนท้วมแต่ท่าทางคล่องแคล่วเป็นฝ่ายเดินเข้ามาบ้าง เขามองหน้าผมอยู่พักใหญ่ๆก่อนจะเบิกตากว้าง

“เสี่ยจำได้แล้วล่ะ นี่น่ะหลานของ…”

“เฮ่ย! แล้วพวกแกมายุ่งอะไรกับหลานฉันวะ!?”

น้ำเสียงทุ้งต่ำที่ผมคุ้นเคยดังขึ้น เด็กโรงเรียนกีฬาที่ล้อมรอบตัวผมอยู่แตกกระจายตัวออกแทบไม่ทัน พวกเขาหน้าซีดเหมือนคนทำความผิดร้ายแรงโดยเฉพาะนายแว่นดำ หมอนั่นปล่อยมือที่จับหน้าผมอยู่ก่อนคลี่ยิ้มที่ฝืนเต็มทน

“เอ่อ โค้ชครับคือว่า…”

“เฮยเสียจื่อ…” อาสามกดเสียงต่ำแววตาบ่งบอกชัดว่านี่หลานตูใครอย่ายุ่ง! เห็นแบบนี้ผมนี่แทบอยากเข้าไปกอดอาสามด้วยความซาบซึ้งจริงๆ เอาเลยครับอาจัดการมัน!
“พรุ่งนี้มาโรงเรียนแต่เช้าแล้ววิ่งรอบสนามโรงเรียนห้าร้อยรอบซะ ส่วนพวกที่เหลือสามร้อยรอบ!”

“ครับ…”

เด็กโรงเรียนกีฬาทั้งหมดตอบเสียงอ่อยๆโดยเฉพาะนายแว่นดำ ผมเดินไปขึ้นรถอาสามได้ยินเสียงบ่นของนายคนที่เรียกตัวเองว่าเสี่ยอ้วนดังมาเป็นระยะๆ

“แม่งเอ้ย เสี่ยว่าแล้วนั่นนายน้อยอู๋จริงๆด้วย”

TBC.

.....................................................
จบไปอีกตอน หากถามว่าเรื่องนี้วายไหม?
วายค่ะ แต่ตอนนี้พยายามเข็นตัวละครออกมาก่อนน่ะค่ะเลยยังไม่มีโมเม้น
ไว้เจอกันกระทู้หน้าค่ะ